โดยปกติผมจะเป็นสมาชิก Web ของ ดังตฤน อยู่แล้ว แต่ก็ไม่ค่อยมีเวลามากนักที่จะได้เข้าไปเยี่ยมเยียนแบบ Online แต่ Web นี้ก็มีบริการจดหมายข่าวทาง E-mail เมื่อมีอะไรใหม่ให้เข้าไปติดตาม ซึ่งเมื่อได้รับผมก็จะหาโอกาสเข้าไปติดตามงานเขาครับ มีประโยชน์มาก แต่คงแล้วแต่จริตด้วย ไม่ว่ากันครับ
บันทึกนี้ผมได้รับจดหมายข่าวจาก “ดังตฤน” อีก และมีหนังสือให้อ่านด้วยคือ มีชีวิตที่คิดไม่ถึง (กด link เข้าไปอ่านได้เลยครับ) ผมยกคำนำมาให้พิจารณาที่หน้าบันทึกนี้ก่อนนะครับดังนี้
วิธีง่ายที่สุดที่จะทำความเข้าใจ ว่าคุณเป็นอะไร และกำลังทำอะไร ก็คือการตีแผ่ทุกสิ่งที่อยู่ตรงหน้าให้เป็นเกม เมื่อมองชีวิตเป็นเกม คุณจะเห็นรายละเอียดชัดเจนขึ้น เช่นองค์ประกอบของเกมมีอุปกรณ์การเล่น มีคะแนนสะสม มีการติดหนี้ มีแรงบีบคั้น มีแรงต้าน มีตัวแปรในการให้ผล มีวิธีเล่นอย่างฉลาด มีวิธีขอถอนตัวออกจากเกม มีการเลือกตัดสินใจว่าจะเล่นต่ออย่างไรหรือเลิกเมื่อไหร่ มีลำดับขั้นการคลี่คลายเกมเป็นเปลาะๆ ฯลฯ
เมื่อทำความเข้าใจเกมเป็นอย่างดี คุณจะเลิกเล่นเกมด้วยอารมณ์ แต่จะใช้เหตุผลและสติยั้งคิดมากขึ้น และเมื่อเล่นเกมจนเห็นเงื่อนไขของกรรมและผลกรรมอย่างจะแจ้ง คุณจะเป็นหนึ่งในผู้ชนะในเกมที่เกือบไม่เคยมีใครเล่นชนะมาก่อน กล่าวอีกนัยหนึ่งคือคุณสามารถออกแบบชีวิตใหม่ตามที่อยากให้เป็น ไม่เอาแต่ให้ชีวิตบอกว่าคุณจะต้องเป็นอย่างไร
แม้หนังสือเล่มนี้จะไม่อ้างอิงถึงพระพุทธเจ้าในระหว่างบรรทัดใด ก็ขอให้เข้าใจว่าความรู้ทั้งเล่มได้มาโดยตรงหรือโดยอ้อมจากเทศนาธรรมอันเป็นอมตะของพระองค์ ผู้เขียนขอกราบอภิวาทพระศาสดาด้วยชีวิต
ดังตฤณ
มีนาคม ๒๕๔๙
เรียน คุณสภาเมืองตรัง
จริง ๆ แล้วผมเกือบจะลบ คห.นี้ไป แต่คิดอีกทีก็ไม่ควรจะลบ เพราะว่าน่าจะมีประโยชน์ในแง่การให้ข้อมูลแก่ประชาชนที่จะได้รับผลกระทบ
ผมเคยเขียนเรื่องนี้ไว้ที่บันทึก ว่าด้วย “คลองไทย” เพื่อนำเสนอข้อมูลประเด็นนี้ออกไปให้กว้างขวาง แต่โดยส่วนตัวผมไม่เห็นด้วยครับกับการขุดคลองไทย ด้วยเหตุผลว่าผมเชื่อในความ "สมดุล" และ "ความพอเพียง"
แต่ความเชื่อผมอาจจะผิดก็ได้ เรื่องนี้ต้องให้ข้อมูลที่เป็นข้อความจริง เพื่อผู้มีส่วนได้ส่วนเสียได้พิจารณากันอย่างกว้างขวางต่อไปครับ จึงควรพิจารณากันอย่างถ่องแท้ต่อไป โดยเฉพาะจากมุมมองของประชาชน "คนชายขอบ" ทั้งหลาย
Dr.Ka-poom
ดีใจจังเลยที่ได้อ่านแล้ว...ลปรร.กันบ้างสิ เปิดประเด็นมานะครับ
ขอบคุณมาก ๆ เลยครับ สำหรับสิ่งดี ๆ ที่คุณชายขอบมอบให้ครับ
สำหรับการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ครับ จากสิ่งที่เห็นครับ ปัญหาหลัก ๆ ของชีวิตเราเองและสังคมปัจจุบัน คนส่วนใหญ่รู้ คนส่วนใหญ่คิดถึง เขารู้ เขาคิด แต่เขาไม่ทำครับ ดังเช่นที่ได้อ่านบทความนี้ หรือเรียนรู้ทฤษฎีของในหลวง เศรษฐกิจพอเพียง เรารักในหลวง ทุกคนรัก ทุกคนรู้จัก แต่ทุกไม่ทำครับ รู้แต่ไม่ทำ คิดถึงแต่ไม่ทำ ประโยชน์เลยไม่เกิดครับ
ขออนุญาตแลกเปลี่ยนครับ