กัดด้วยกราม

การอดทนที่จะทำความดีมันต้องอดทนอย่างมากมายจริงๆ

การกินอาหารของคนเราต้องอาศัยปากเป็นสำคัญ...สำหรับผู้ป่วยที่โคม่าอาจจะเปลี่ยนเป็นการกินอาหารแบบอื่นไปตามสภาพ...ขากรรไกรภายในปากของทุกคนก็เป็นผู้ช่วยที่สำคัญ แต่ที่แน่ๆ ฟันเป็นด่านแรกที่ช่วยเหลือเราในเรื่องของการกิน...เคยทำการตรวจฟันบ้างมั๊ยค่ะ (เหลืออยู่กี่ซี่แล้ว)...จะเหลือฟันกรามอยู่อีกหรือเปล่านี่...ดิฉันฟันกรามเหลือโดยไม่มีคู่ฟันค่ะ...จึงมักถูกแนะนำให้ถอนออก แต่ก็คิดว่ามันน่าจะยังมีประโยชน์อยู่(ดื่อค่ะ)...หลายๆ ครั้งเมื่อพูดถึงฟันกรามก็นึกถึงคำกล่าวของท่านศาสดามูฮำหมัด(ซล.) ที่กล่าวไว้เกี่ยวกับความอดทน ..."อดทนด้วยการกัดด้วยกราม"...ดิฉันนึกถึงคำถามที่ว่าความแข็งแรงมากๆนี้มันมากเพียงใหนกัน ท่านศาสดาจึงพูดเปรียบเทียบเช่นนั้น...ก็คงต้องไปดูเอาตอนที่คนมีอาการชัก หรือไม่ก็คนตายละมึ่ง...สมัยเด็กๆ ก็เคยดูหนังทีวีเรื่อง "เงินปากผี"...การใช้ไฟลนคางก็น่าจะเป็นการทำให้ขากรรไกรมันคลายตัวได้เพื่อให้ปากผีเปิดจะได้นำเงินออกมา(คิดเก่งจริงๆ)...แต่ผลพลอยได้กลายเป็นเรื่องน้ำมันพรายไปเสียอีก(น่ากลัวมากความพยายามแบบนี้)...มันเป็นไปได้น่ะคนเรา...และเมื่อ 2-3 วันที่แล้วมาก็ได้ดูรายการของ Thai PBS มา "ฤาษีตาไฟ" ก็อยากให้แฟนกลับมา เล่นเอาหมดเงินไปตั้งหลายตังน่ะค่ะ...สำหรับมุสลิมแล้วเรื่องพวกนี้หากใครเข้าใกล้มัน...ไปกระทำการเพื่อให้เกิดรักใคร่หลงไหลด้วยวิธีที่สกปรกเช่นนี้จริงแล้วละก่อ...แม้แต่กลิ่นของสวรรค์ก็ไม่ได้รับ...หากต้องอดทนก็ขอให้อดทนด้วยกรามดังที่ท่านศาสดาได้กล่าวไว้น่าจะปลอดภัยกว่า...