การพัฒนาที่ยืดหยุ่นและยั่งยืน


เขาทั้งหลายมากันอย่างมากมาย เขามาหาเป้าหมายอะไรกันหนอ

    HA เป็นกระบวนการเรียนรู้ของชุมชนบริการสุขภาพ  ซึ่งมี สรพ.เป็นฟันเฟืองเล็กๆที่ช่วยขับเคลื่อนความยั่งยืนของกระบวนการ HA อยู่ที่ความเข้าใจและความร่วมมือร่วมใจของทุกภาคส่วนในระบบสุขภาพ  ในการที่จะทำให้กระบวนการนี้  เป็นเรื่องของการเรียนรู้ร่วมกันมากกว่าการใช้อำนาจ 

        น้อมนำ ปรัชญาของเศรษกิจพอเพียงมาเป็นหลักในการทำงาน  อยู่บนทางสายกลางด้วยความพอประมาณ  มีเหตุผล  มีภูมิคุ้มกันในตัวที่ดี  บนฐานของความรู้และคุณธรรม  คำนึงถึงเป้าหมายและความยั่งยืนเป็นระยะยาวมากกว่าความสำเร็จระยะสั้น  ใช้งานพัฒนาคน  และคนพัฒนางานควบคู่กันไป  จากปัจเจก(Indivedual) สู่กลุ่ม (Network) ร่วมกันสร้างผลงานไว้เป็นสินทรัพย์ของชาติของแผ่นดิน  เพื่อให้คนรุ่นต่อไปได้ใช้ประโยชน์เป็นความร่วมมือของพวกเราทุกคน  ทุกหน่วยงาน  ทุกภาคีหุ้นส่วน  เพื่อระบบสุขภาพที่ยั่งยืน  และประโยชน์สุขของสมาชิกในสังคม (จาก: เหลียวหลังแลหน้า  มองอนาคตร่วมกัน  สรพ  หน้า 36)

        ซึ่งในปีนี้  สรพ.ได้กำหนดให้ "การพัฒนาที่ยืดหยุ่นและยั่งยืน"  เป็น Theme ของการประชุมวิชาการประจำปี  HA National Forum ครั้งที่ 11  ในระหว่างวันที่  9-12 มีนาคม 2553  ณ ศูนย์ประชุมอิมแพค  เมืองทองธานี 

        ฉันได้มีโอกาสเข้าร่วมประชุมวิชาการดังกล่าวตั้งแต่ปี 2545 เป็นต้นมาทุกปี  แต่ในการประชุมแต่ละปี  สิ่งที่ฉันสังเกตเห็นและจับต้องได้  คือ  มีผู้เข้าร่วมประชุมเพิ่มขึ้นทุกปี  ซึ่งในปีนี้ที่ฉันพอทราบข่าวว่ามีผู้เข้าร่วมประชุม 6,000 พันกว่าคน   ซึ่งนับว่าไม่น้อยเลยทีเดียว  ฉันได้ตั้งคำถามในใจตัวเองเสมอว่า  ผู้คนจำนวนมากนี้เขามาเพื่อเป้าหมายอะไรกันแน่  ทั้งๆที่การประชุมก็ต้องเสียค่าลงทะเบียน  การเข้าห้องประชุมย่อยในแต่ละห้องบางครั้งก็ต้องแย่งกันเข้าไปฟัง  ดังจะเห็นได้จากมีการวางกระเป๋าจับจองที่นั่งกันก่อน  จนต้องมีการประกาศว่า  ไม่ให้นำกระเป๋าไปจองไว้  เพื่อเปิดโอกาสให้ทุกคนได้เข้าไปฟังและแลกเปลี่ยนเรียนรู้กันภายในห้องประชุม  บางปีมีการตรวจกันอย่างละเอียดสำหรับผู้ที่จะเข้าไปฟังในห้องประชุมได้  จะต้องเป็นผู้ลงทะเบียนแล้วเท่านั้น (เพราะมีบางคนที่ไม่ได้ลงทะเบียนแล้วเข้าไปแย่งที่นั่งกับผู้ที่ลงทะเบียน) 

พี่ๆและเพื่อนร่วมงานของฉันที่เข้าร่วมประชุม

        ฉันได้ลองถามตัวเองและเพื่อนร่วมงานที่เข้าประชุมในครั้งนี้ว่า  พวกเรามาทำไม  มาเพื่อต้องการเป้าหมายอะไรกันแน่  เพื่อต้องการเข้าประชุมเฉยๆหรือ  หรือว่าอยากรู้ว่าแต่ละปี สรพ.เค้าต้องการอะไรแล้วเราก็ทำตามอย่างที่เขาต้องการอย่างนั้นหรือ  ทำไมถึงมา  มาเพราะต้องการมาเอง  หรือว่าถูกบังคับให้มา  มีความคาดหวังก่อนมาอย่างไร  เมื่อมาแล้วได้อะไรกลับไปได้ตามความคาดหวังไว้หรือไม่  และอีกหลายคำถามในหัวของฉัน...แล้วคุณล่ะ?  ที่ได้มีโอกาสมาในครั้งนี้  คุณมาทำไม  และต้องการอะไรกันแน่ ...  แล้วคอยพบกับคำตอบในวันสุดท้ายของการประชุมนะคะ

        วันนี้ตอนเช้าฉันเลือกเข้าห้อง Grand Diamond : เข้าฟังหัวข้องเรื่อง "หนทางสู่การเปลี่ยนแปลงที่ยั่งยืนในระบบสุขภาพ"  ซึ่งบรรยายโดย ศ.นพ.จรัส สุวรรณเวลา  อาจารย์ได้กล่าวถึงตั้งแต่การดำเนินชีวิตของคนเรา  ความต้องการตั้งแต่เกิด  เจ็บ  ป่วย  และตาย  คนเราล้วนต้องการความคงทนและยั่งยืน  ไม่อยากแก่  ไม่อยากป่วย  จนเกิดธุรกิจสุขภาพขึ้นมาอย่างมากมาย  การโฆษณาชวนเชื่อต่างๆก็มีมาก  ระบบสุขภาพของเราทำอย่างไรจะให้เกิดความยั่งยืนได้  จึงได้น้อมนำเอาปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงและหลักธรรม  มาเป็นหลักคิด  เพื่อให้เกิดความยั่งยืนในระบบสุขภาพอย่างแท้จริง

        หลังเบรคเช้า ฉันเลือกเข้าฟังในห้อง Sapphire 5 : Sustainable Health ในหัวข้อ เวทีเติมพลังให้สังคม ตอน "เยียวยาด้วยหัวใจทั้งยามมีชีวิตอยู่และในวาระสุดท้าย"  โดยพระอาจารย์ปพนพัชร์ จิรธัมโม (อโรคยาศาล วัดคำประมง),  ดร.ประมวล เพ็งจันทร์,  คุณณัฐริกา  ธรรมปรีดานันท์,  คุณนิรมล  เมธีสุวกุล  จะเห็นว่าห้องนี้คนเข้าฟังจนล้นห้อง  ส่วนนอกห้องก็ดูทีวีวงจรปิด  สำหรับฉันที่เลือกเข้าห้องนี้  เพราะฉันต้องการมาหาคำตอบว่าวิธีการเยียวยาด้วยหัวใจยามมีชีวิตอยู่ให้กับตนเอง ก่อนที่นำไปใช้กับคนอื่น  แล้วฉันก็ได้พบคำตอบ  สำหรับวันนี้ให้ชมภาพก่อนนะคะ  จะเล่าภายหลัง

         การรับประทานอาหารกลางวัน  ก็นเป็นไปด้วยความเร่งรีบ แบบเหนื่อยๆ  เข้าแถวรอก่อนเข้าห้อง  ต้องเบียดเสียดกัน  เนื้อแนบเนื้อกันเลยทีเดียว  แต่ฉันก็ไม่ได้รู้สึกขุ่นเคืองใดๆ  ด้วยเข้าใจว่าการจัดบริการให้กับคน 6,000 กว่าคน ในเวลาพร้อมๆกันมันจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง  และคล้ายๆกันกับบรรยากาศของการรับประทานอาหารว่าง 

       ส่วนภาคบ่าย  ฉันเลือกเข้าฟัง Session : SHA Sharing ที่ห้อง Sapphire 8  เติม  Spiritual  ใน  Standard  เป็นเรื่องเล่าจาก 

               1. รพ.กะพ้อ : ครั้งหนึ่งกับรถ Refer โดย พยาบาลน้องเล็กที่น่ารัก  คุณสุทธิดา  รอดทองอยู่  ต้องบอกว่า  ที่เธอรอดมาได้เป็นเพราะว่า  นามสกุลของเธอหรือเปล่า 

              2. รพ.ละงู : เติมฝัน  ปันรัก  ถักทอสายใย  เป็นกำลังใจแด่เธอ โดย  พยาบาลเช่นกัน  คุณเบญจวรรณ  ใจเย็น 

              3. รพ.พิจิตร : กูฟ้องแน่  โดย พยาบาลหัวหน้าหอผู้ป่วยหนัก (ICU) คุณสุกานดา  เมฆทรงกลด  ซึ่งวันนี้ฉันแอบปลื้มที่ได้เจอพี่สุตัวเป็นๆแล้ว 

              4. รพ.มหาราชนครราชสีมา : Echo สัญจรเพื่อหัวใจเด็กจังหวัดนครราชสีมา  โดย ผศ.นพ.ทศพร  ศิริโสภิตกุล 

 

  ส่วนหลังเบรคภาคบ่ายต่ออีก 3 เรื่อง 

ประติหาน : โดย นพ.ปริญญา  นพเก้า  รพ.ปทุมราชวงศา

 

ชีวิตใหม่ของชายชราที่ขาหัก โดย คุณวิภา  วณิชกิจ จาก สถาบันจิตเวชสมเด็จเจ้าพระยา

 

 เส้นสุดท้าย : โดย ทพญ.วรางค์  ศิริขจร  รพ.สีชมพู

 

     ชมภาพไปก่อนนะคะ  เดี๋ยวจะกลับมาเล่าให้ฟังเกี่ยวกับรายละเอียดค่ะ 

...น้ำชา...

 

                     

หมายเลขบันทึก: 343420เขียนเมื่อ 11 มีนาคม 2010 03:23 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 22:34 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (10)

สวัสดีค่ะ

  • บันทึกนี้เป็นการให้การแลกเปลี่ยนที่ดีมากค่ะ  ในการถอดบทเรียนที่มีคุณค่ามาก  ขอชื่นชมนะคะ
  • หลายครั้งพี่คิมแอบมาเรียนรู้จาก HA และนำความรู้ไปพัฒนานักเรียนและโรงเรียนของพี่คิม ได้ผลดีค่ะ
  • รอติดตามเรื่องเล่าต่อไปนะคะ  หลายเรื่องไดรับทราบมาบ้างแล้ว  แต่อยากฟังซ้ำค่ะ  เพราะเป็น...เรื่องของหัวใจค่ะ

สวัสดีค่ะ คุณครูคิม

เพิ่งเดินทางกลับถึงเมื่อประมาณ 5 โมงเย็นกว่าๆ

ต้องบอกว่าการเข้าประชุมในปีนี้หนูรู้สึกมีความสุขมากกว่าทุกครั้งที่ผ่านมา  อาจเป็นเพราะว่าเป็นเรื่องเกี่ยวกับการเยียวหาหัวใจ  การบริการด้วยหัวใจ  การฟังด้วยหัวใจ  เรียกว่าการใช้ใจนำการทำงานและการดำเนินชีวิต  ทุกเรื่องล้วนมีประโยชน์ในการนำมาปรับใช้ในชีวิต  และได้มีโอกาสเรียนรู้กับผู้มีประสบการณ์ตรง

จะเรียบเรียงและเริ่มเล่าทีละเรื่องเท่าที่สรุปได้ค่ะ

ขอบคุณค่ะ

วันนี้หนูได้พบกับ ดร.วรภัทร์  และ อ.JJ  แฟนคลับ ดร.วรภัทร์เยอะมากๆๆๆๆ ค่ะ  ซึ่งสิ่งที่อ.วรภัทร์  พูดมันโดนใจหนูเกือบทุกเม็ดเลยค่ะ  แต่เราก็ได้แค่เก็บความคิดนั้น  ไม่ค่อยจะได้พูดดังๆให้คนอื่นได้ยิน  เหมือนที่อาจารย์ว่า  พวกเรามีปมด้อย  และมีความกลัวจึงต้องหาเกราะป้องกัน

เอ๊ะ.... เราเจอกันรึป่าวคะ อิอิ

สวัสดีค่ะ  อ.พอลล่า

นำภาพมายืนยันว่าเราพบกัน  แต่ อ.พอลล่าไม่เห็นพี่ค่ะ  555  เห็นท่าทางเหนื่อยอยากเข้าไปทัก  แต่เข้าไม่ถึง

          

รอยยิ้มของคนมีความสุข  และขอให้มีความสุขมากๆนะคะ  หายเหนื่อยเร็วไว

สวัสดีค่ะ

แวะมาเรียนรู้

ขอบคุณนะคะ^__^

  • สวัสดีค่ะ
  • แวะมาเก็บเกี่ยวเรื่องราวดี ๆ จากการประชุมวิชาการประจำปี  HA National Forum ครั้งที่ 11 เพิ่มเติมค่ะ บุษราก็มีโอกาสได้ไปด้วยค่ะ แต่เก็บรายละเอียดได้ไม่หมด
  • ขอบคุณค่ะ

แวะมาเรียนรู้ HA ด้วยครับ

เผื่อนำไปปรับใช้ได้บ้างครับ...

เสียดายจังเลย ไม่ได้เจอพี่ชู ทั้งๆที่อยู่งานเดียวกันแล้วแท้ๆ

รอชมเรื่องราวนะคะ คิดถึงเสมอค่ะ

  • สมาชิกคนข้างบน
  • คุ้นๆๆทั้งนั้นเลย
  • หมอคนใส่แว่นยิ่งคุ้นใหญ่
  • ฮ่าๆๆๆๆๆๆ

ไม่ได้ไปแต่แอบไปดูที่คนอื่นเขียนมาฝาก

ก็ชื่นใจแล้วขอบคุณค่ะ

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท