อะไรที่ได้จากกิจกรรม Sport day 15/06/2549

ว่าจะไม่เขียนแล้วเชียว แต่เปิดแพลนเน็ต แล้วยังไม่มีใครเขียนถึง

เมื่อวานเอาอีกแล้วพอเวลาประมาณบ่าย 3 โมงครึ่ง ท้องฟ้าก็มืดครึ้ม และฝนก็ตกหนักพอสมควร เราหลาย  ๆคน ก็ลุ้นกันว่าวันนี้จะมีการแข่งขันรึเปล่า ? หนอ (หรือว่าเป็นเพราะคำภาวนาของพี่โอ๋(อโณ) รึเปล่า ? ที่ไม่อยากให้เกิดการแข่งขันในวันนี้ เพราะเธอติดภารกิจประชุมที่กรุงเทพ ฯ )  แต่พอ 4 โมงเย็นฝนก็เริ่มซาลง แล้วก็หยุดตกในที่สุด ผู้เขียนก็ลังเลจะมาดูการแข่งขันดีหรือไม่  เพราะวันนี้ต้องไปรับลูกเอง หลังจากรับลูกเสร็จก็เลยโทรเช็ค ปรากฏว่าฝนหยุดตกและยังคงมีการแข่งขัน ผู้เขียนก็ตัดสินใจชวนลูกมาดูด้วย เพราะไม่อยากพลาดการแข่งขันวอลเล่ย์บอลวันนี้เลย เพราะใครแพ้มีสิทธิตกรอบแน่  ๆ เสียดายไม่ได้เอากล้องถ่ายรูปไป เพราะนายดำนำไปประชุมที่กรุงเทพ ฯ ด้วย

การแข่งขันวอลเล่ย์บอล ระหว่างทีมส้มแจ๊ดกับสีชมพู มันมากส์ ขอบอก (เสียดายแทนพี่โอ๋(อโณ) จริง  ๆ ) ถึงแม้ว่าสีส้มของผู้เขียนจะแพ้ แต่ก็ได้อะไร อะไรจากการแข่งขัน เป็นต้นว่า ......

สีส้ม---โค๊ชดุมาก มากจนกองเชียร์เห็นใจนักกีฬาเป็นอย่างยิ่ง (แพ้ก็ไม่เป็นไรน๊ะ—เพราะทุกคนก็ทำดีที่สุดแล้ว)

      --โค๊ชเราแก้เกมเก่งแม้จะแพ้ก็ตาม เพราะเราขาดการฝึกซ้อมเป็นทีม (นี่ขนาดไม่ซ้อมด้วยกันน๊ะ ถ้าซ้อมจะขนาดไหนเนี่ย !!) อันนี้ต้องขอยกย่องสีชมพู

        ---ขอชื่นชมกับแม่สีส้ม (คุณประไพพรรณ) เพราะทุกวันเธอจะคอยตามนักกีฬาให้ไปฝึกซ้อมตลอด จนรู้ตารางภารกิจของนักกีฬาทุกคน รวมทั้งน้องปรายที่แม้จะบาดเจ็บ (จากการโดนฉกกระเป๋า) แต่ก็ทำได้ดีมาก      --สีเราดูเหมือนจะมีพันธมิตรกองเชียร์มากไม่ว่าจะมาจากสีฟ้า และสีเขียว (แต่มีข้อแม้ว่าเดี๋ยวพอสีเขาแข่งเราต้องเชียร์เขาน๊ะ) เพราะกองเชียร์สีส้มเรามัวแต่ลุ้นกับเกมจนไม่มีแก่ใจจะร้องเพลงเลยสีชมพู---ได้เห็นความสามารถของอาจารย์แพทย์ทั้ง พ. เชาวบูลย์ และพ.สมรมาศ รวมทั้งน้อง  ๆ  คนอื่น ไม่ว่าจะเป็นน้องเจี๊ยบ น้องสา น้องสิงโต และลุงเม

         ---ดูเหมือนกำลังใจจากสีชมพูด้วยกันเอง ดูจะล้นหลามมาก  ๆ กว่าที่ผ่าน  ๆ มา (ในความเห็นของผู้เขียน)

 สำหรับการแข่งขันฟุตบอลหญิงสีเขียวและสีฟ้า แม้จะเสมอกันแต่ก็มีให้ลุ้นประตูอยู่หลายลูกด้วยกัน และขอชื่นชมกับนายประตูสีเขียว พี่ถ่าวของเรานี่เอง เพราะขนาดยังคงบาดเจ็บอยู่ แต่ก็ทำได้ดีมาก จนพวกเราทุกคนเป็นห่วงอาการ