...แล้วคุณจะรู้ว่า ใคร ๆ ก็รักในหลวง

“ ....พระองค์ท่านเป็นต้นแบบของนักพัฒนาจริงๆ ทำให้เราเกิดกำลังที่จะตั้งใจทำงานและพัฒนาหน่วยงานของตนเองเช่นเดียวกับท่าน รักและเทิดทูนท่านมาก ดีใจและภาคภูมิใจที่เกิดมาเป็นคนไทย และได้เกิดเป็นพสกนิกรของพระองค์ท่าน....”

มหานิทรรศการเฉลิมพระเกียรติฯ พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวเนื่องในวโรกาสอันเป็นมหามงคลทรงครองสิริราชสมบัติครบ 60 ปี ซึ่งจัดระหว่างวันที่ 26 พ.ค. – 11 มิ.ย. 2549 ณ อิมแพ็ค เมืองทองธานี อลังการเพียงใด- อย่างไร เชื่อว่าประชาชนคนไทยจากทั่วสารทิศหลายแสนคนที่แห่แหนไปร่วมมาแล้ว คงได้สัมผัสถึงความยิ่งใหญ่..และด้วยความปิติยิ่ง

วันอาทิตย์ที่ 11 มิ.ย. 2549  คือวันสุดท้ายของงานนิทรรศการเฉลิมพระเกียรติฯ  ดิฉันเพิ่งสบโอกาสเหมาะก็ในวันนี้แต่ดิฉันก็ทำใจแล้วว่าต้องพบกับคลื่นมหาชนแน่นอนแล้วก็เป็นไปตามคาด รถติดตั้งแต่ตรงทางด่วนเรื่อยไปจนถึงประตูทางเข้างาน คลื่นมหาชนในเสื้อสีเหลืองละออตามาจากทั่วสารทิศ  เดินกันเป็นกลุ่มใหญ่บ้าง เล็กบ้าง แต่ละคนจะจูงมือจูงไม้กัน เพราะถ้าระวังไม่ดีมีโอกาสหลงแน่นอน  

 ตัวดิฉันเองกำลังเดินเพลิน ๆ ยังหลงกับหนูเล็ก (ตัวหญ่าย...) ถึง 2 ครั้ง  แต่ครั้นจะมองหาคนเสื้อเหลืองก็สวมเสื้อสีเดียวกันหมดจนตาลาย เลยต้องพึ่งเทคโนโลยีโดยการใช้วิธีโทรหากันจนพบ

ขณะที่เดินชมนิทรรศการตามทางอันกว้างใหญ่ยาวเหยียดนั้น ดิฉันได้สนับฟังเสียงของผู้ที่ไปร่วมงาน หลาย ๆ ถ้อยความที่ได้ยินทำให้ดิฉันเข้าใจและรู้ซึ้งว่า...ใคร ๆ ก็รักในหลวง

คุณยาย 2 คน คุยกันว่า   “อายุมากแล้ว ปกติไม่อยากออกไปไหน เพราะเดินทางลำบาก แข้งขาก็ไม่ค่อยดี  ไม่ชอบไปที่ที่มีคนเยอะ ๆ จ้อกแจ้กจอแจ วุ่นวาย แต่งานนี้อยากมาดูอยากมาเห็นกับตา ลูก ๆ หลา นๆ บอกว่าเป็นงานของในหลวงเลยให้ลูกขับรถพามา”

“เห็นภาพบางภาพตอนที่พระองค์ทรงพระเยาว์ น้ำตาก็ไหลเลย ปลื้มใจมาก ไม่เคยเห็นที่ไหนมาก่อนเลย”

คุณยายคนหนึ่งอายุ 70 กว่า ๆนั่งรถเข็นมากับลูกหลาน ดูภาพไปเรื่อยๆ คุณยายบอกว่า  “ตั้งใจมาชมนิทรรศการของในหลวงโดยเฉพาะ เห็นความอลังการของงานแล้วตื่นเต้น เมื่อชมภาพไปเรื่อย ๆ แล้วน้ำตาก็ไหลออกมาเองโดยไม่รู้ตัว รู้สึกปิติยินดี ตื้นตันจนพูดไม่ออก บอกได้คำเดียวว่าดีใจมากที่ได้มาดู และรักในหลวงมาก ๆ ความดีของพระองค์ประทับอยู่ในใจเสมอ”

 “รักในหลวงมาก พระองค์ท่านอยู่กลางดวงใจตลอด ท่านเป็นพระมหากษัตริย์ที่ทรงทำงานเพื่อประชาชนมาตลอดจริง ๆ และทำจนถึงทุกวันนี้”

“ .....บางภาพในงานไม่เคยเห็นมาก่อนเลย ดูแล้วตื่นเต้นมาก ความรู้สึกที่มีต่อพระองค์นั้นท่านเป็นต้นแบบของนักพัฒนาจริงๆ ทำให้เราเกิดกำลังที่จะตั้งใจทำงานและพัฒนาหน่วยงานของตนเองเช่นเดียวกับท่าน รักและเทิดทูนท่านมาก ดีใจและภาคภูมิใจที่เกิดมาเป็นคนไทย และได้เกิดเป็นพสกนิกรของพระองค์ท่าน....”

ถ้อยคำความรู้สึกที่ได้ยินมากับหูอีกหลากหลายถ้อยคำ เช่น 

 “รู้สึกอึ้งและทึ่งจริง ๆ ประทับใจ และได้รับความรู้เพิ่มขึ้นมาก ท่านเป็นพระมหากษัตริย์ที่ยิ่งใหญ่ ทรงเสียสละเพื่อประชาชนมากมาย รู้สึกรักในหลวงมาก และคิดว่าคนไทยทุกคนก็รักในหลวงเช่นกัน”

“ดูภาพท่านสิ น่ารักจริง ๆ ท่านเก่งจริง ๆ เลยเนอะ !!!..”

กว่า 3 ชั่วโมงที่เดินชื่นชมพระบารมีนั้น เวลาช่างผ่านไปรวดเร็วเหลือเกิน หากทว่าความรู้สึกเมื่อยล้านั้นกลับไม่ปรากฏ อาจเป็นเพราะความเพลิดเพลินและตื่นตาตื่นใจกับความอลังการของมหานิทรรศการดังกล่าว กอร์ปกับหลากหลายความรู้สึกที่พบเห็นในวันนั้น ซึ่งมีทั้งความปลาบปลื้มปิติ  ซาบซึ้งในพระมหากรุณาธิคุณแห่งองค์ในหลวง ต่างกล่าวเป็นเสียงเดียวกันว่า รักในหลวงเหลือเกิน  และต่างแซ่ซ้อง “ขอพระองค์ทรงพระเจริญ” ดิฉันรู้และซึ้งใจแล้วว่า...ใคร ๆ ก็รักในหลวง