กว่าจะเป็นสมภาร
ไม่ได้เขียนบันทึกมานาน ตั้งแต่ต้องรับหน้าที่ดูแลวัดในฐานะผู้ปฏิบัติหน้าที่แทนเจ้าอาวาส และก่อนสิ้นปีที่แล้ว (๒๗ ธ.ค. ๒๕๕๒) ท่านเจ้าอาวาสก็ได้มรณภาพลง ผู้เขียนก็ได้รับการแต่งตั้งให้เป็นผู้รักษาการแทนเจ้าอาวาส จนกระทั้งเมื่อวานนี้ (๒๒ ก.พ. ๒๕๕๓) เพิ่งเสร็จงานรับมอบตราตั้งเป็นเจ้าอาวาส (คลิกดูรูปวันงาน)
สำหรับงานเมื่อวานนี้นั้น ผู้เขียนได้คัดเลือกบันทึกบางเรื่องที่เคยเล่าไว้เล่นๆ จัดพิมพ์เป็นหนังสือแจกเป็นของที่ระลึกโดยตั้งชื่อ "กว่าจะเป็นสมภาร"
อนึ่ง กิจการงานของวัดยางทอง ผู้เขียนได้จัดตั้ง Web ใหม่ขึ้นมา คือ http://www.watyangtong.com/ เพื่อประชาสัมพันธ์วัด โดยได้ Link งานเขียนไปจาก Gotoknow.org และ Lanpanya.com ดังนั้น ผู้สนใจอาจแวะไปเยี่ยม ทักทาย หรือแนะนำบางอย่างได้ตามอัธยาศัย...
ในระยะเวลาเกือบปีที่ผ่านมาที่ได้สัมผัสการเป็นเจ้าอาวาสหรือสมภารทั้งที่เป็นเพียงแต่พฤตินัยหรือได้เป็นโดยสมบูรณ์ตามนิตินัยก็ตาม สำเนียกได้ว่าเหนื่อยจริงๆ จนสรุปได้ว่าการเป็นสมภารนั้น ต้องเป็นทั้งทาสของพระ-เณรในวัด เป็นทั้งทาสของชาวบ้าน และโดยที่สุดก็เป็นทาสของวัด...
เมื่อเป็นสมภาร ก็พยายามทำทุกอย่างเท่าที่จะทำได้เพื่อพยายามยกวัดยางทองขึ้นมา ตั้งแต่กวาดขยะ เทขยะ ไปจนถึงแสดงธรรม ทำเวบ และเขียนหนังสือ... ซึ่งประเด็นนี้ มิใช่เรื่องยากนัก
เรื่องที่ยากก็คือ ต้องเอาใจโดยการพยายามฟังทุกฝ่ายและทุกคนเท่าที่พอจะยับยั้งความรู้สึกได้ ซึ่งทุกคนก็มีความเห็น มีความคิด พยายามจะแนะนำบอกกล่าวโดยความหวังดี ซึ่งประดาเรื่องที่แนะนำเหล่านั้น โดยมากแล้ว ใครๆ ก็คิดได้ มิใช่เรื่องยากหรือซับซ้อนอะไรนัก...อีกอย่างหนึ่งก็ต้องทนฟังเสียงบ่นเรื่องส่วนตัวของบรรดาญาติโยมที่มาทำบุญ ทั้งๆ ที่เรื่องส่วนตัวของผู้เขียนเองก็เยอะแยะที่อยากจะบ่นให้ใครสักคนฟังบ้าง...
นี้ก็เริ่มบ่นอีกแล้ว... สรุปว่าในฐานะเจ้าอาวาสวัดยางทอง อำเภอเมืองสงขลา ผู้เขียนก็ขอเชิญชวนบรรดาญาติโยมแวะเวียนไปเยี่ยมเยียนบ้างตามอัธยาศัย เผื่อใครมีโอกาสผ่านไปสงขลา...
ขอเจริญพร
ความเห็น (18)
ขอแสดงความยินดีแด่พระคุณเจ้าด้วยครับ
เรียนพระคุณเจ้า ผมได้ไปดูภาพมาแล้ว อยากจะเสนอว่าหากจะอธิบายภาพด้วยจะดีมาก เพราะคนศาสนาอื่นบางครั้งก็อยากทราบว่าขั้นตอนเป็นอย่างไรบ้างครับ
กราบนมัสการครับพระอาจารย์
อนุโมทนากับท่านด้วยครับที่ได้
เสียสละรับภาระงานพระศาสนาในตำแหน่ง
สมภาร..ขอเป็นกำลังใจให้เจริญก้าวหน้าในพระพุทธ
ศาสนายิ่งขึ้นไปครับ..กราบนมัสการ
พิธีการตั้งเจ้าอาวาส หรือพิธีฉลองสมณศักดิ์อื่นๆ เป็นต้น มิใช่พิธีกรรมทางศาสนาที่บัญญัติไว้ตามคัมภีร์ จะทำหรือไม่ทำก็ได้...
ปกติพิธีทำนองนี้ ไม่มีอะไรมาก เริ่มต้นโดยทักษิณานุปทาน คือทำบุญอุทิศให้ครูบาอาจารย์หรืออดีตเจ้าอาวาส แล้วก็อ่านตราตั้ง ทำพิธีรับมอบ พระสงฆ์ก็เจริญชัยมงคลกถาหรือสวดชยันโตเพื่อเป็นสิริมงคล ต่อจากนั้นก็ยถาสัพพีกรวดน้ำ ประพรมน้ำพระพุทธมนต์ เป็นอันเสร็จพิธี... พระ-เณรก็ฉัน ญาติโยมก็ร่วมกันรับประทานอาหาร
งานทำนองนี้ ว่าโดยสาระ ก็คือประกาศให้สังคมได้รับรู้เท่านั้นเอง จะจัดหรือไม่จัดก็ได้...
เจริญพร
..........
- ตยา วุตฺตวจนํ สาธุ โหตุ
อามนฺตา
กราบ 3 หน...
พระอาจารย์ ต้องเป็นพระครูด้วยหรือไม่ขอรับ...
ยังมีเส้นทาง เจ้าคณะตำบล อำเภอ และจังหวัด...ฯลฯ ให้พระอาจารย์เดินต่ออีกยาวนานนักขอรับ...
ผมนึกถึงครั้งแรกที่ต้องมีลูกน้อง...ครั้งนั้นก็ปวดหัวไม่เท่าการเป็นเจ้าอาวาสเป็นแน่...555
เป็นลูกวัด เบื่อแล้ว นานปี
ได้แต่คอย ท่าที ที่พร้อม
เวลาผ่าน จนเพลีย หน้าที่ สมภาร
หนักก็พร้อม เรียนรู้ บรรลุ ทางธรรม
กราบ 3 หน ... แล้วจะแวะไปกราบนมัสการซักวันจนได้ขอรับ...
วันก่อนก็ผ่านไปเยี่ยมท่านเลขาฯ แล้ว แต่ก็ไม่เห็นบันทึกใหม่ๆ...
อาตมา ป.ธ.๗ จัดว่าเป็นเปรียญเอก สูงกว่าพระครูฯ ตามกฎเกณฑ์ต้องเป็นพระราชาคณะหรือท่านเจ้าคุณ ถ้าไม่ได้เป็น ก็ต้องเป็นท่านมหาฯ จนมรณภาพ...
เพื่อนรุ่นพี่บางท่าน เคยพูดเชิงหยอกล้อว่า พัดเปรียญเจ็ด เก็บไว้ให้ดี จะได้ไว้วางหน้าหีบศพตอนตาย...
เจริญพร
นมัสการพระอาจารย์
กระผมจะแสดงความยินดี หรือ แสดงความเห็นใจ พระอาจารย์ดีละเนี่ย
คราวนี้ พระอาจารย์ก็จะได้ ปวดหัว เหมือนกระผมละครับ
ไม่เจอโยมคุณหมอนานแล้ว รู้สึกปลื้มที่คุณหมอมาเยี่ยมให้กำลังใจ...
จำไม่ได้ว่าคุยกับใครวันก่อน ทำนองว่า "ชอบไม่ชอบ ก็เป็นไปแล้ว..."
ก็มีงานเฉพาะหน้าเช่นรับสังฆทาน... งานประจำวันเช่นล็อกประตูวัดตอนสองทุ่มกว่าๆ... งานสังคมตามโอกาสเช่นทอดผ้าป่า... ส่วนงานสำคัญที่สุดก็คือหาเงินมาพัฒนาวัด...
เจริญพร
นมัสการพระคุณเจ้า
ไม่ได้แวะมาหลายวัน รู้ว่า มีวาระเพิ่มขึ้น ตามกาลเวลา
มาให้กำลังใจครับ
นมัสการพระคุณเจ้า
กราบแสดงความยินดี และเห็นใจค่ะ
ตอนนี้มาอยู่วัดเกือบ 2 ปีแล้วค่ะ เพื่อมาฝึกเป็นนักบวชในอนาคตเข้าใจภาระหน้าที่ของเจ้าอาวาสว่าหนักหนาขนาดไหน ขอเป็นกำลังใจอีกคนค่ะ
ยังติดตามอ่านบันทึกอยู่นะคะ
กราบนมัสการค่ะ
กราบนมัสการพระอาจารย์ ครับ..ขอแสดงความยินดีต่ออุบาสก อุบาสิกาวัดยางงามและชาวอำเภอเมืองสงขลา..ในฐานะที่เป็นชาวสงขลาโดยกำเนิด..หน้าที่ของเจ้าอาวาส เป็นภาระที่ทั้ง ขัด หรือ เอื้อ ต่อการเผยแผ่พระศาสนา เพราะต้องใช้เวลาส่วนหนึ่งในฐานะเจ้าพนักงานที่มีหน้าที่การดูแลรักษาศาสนสมบัติและปกครองลูกวัด ให้เป็นไปตามกฏ ระเบียบ จุดมุ่งหมายและความคาดหวัง..ซึ่งพระอาจารย์คงต้องเหน็ดเหนื่อยกับการใช้เทคนิคการบริหารมากขึ้น..กระผมขอร่วมเป็นกำลังใจให้กับพระอาจารย์ด้วยคน ครับ..
เป็นเจ้าอาวาสใหม่เหนื่อยใจจริงๆ สำคัญสุดๆ ก็คือ ตอนนี้ต้องปรับตัวจากสภาพความเป็นอยู่แบเดิมๆ และจงลงจากหลังเสือง่ายๆ ก็ไม่ได้...
- (ยางทอง มิใช่ ยางงาม )
เจริญพร
นมัสการพระคุณเจ้าคับ เป็นเด็กสงขลามาตั้งนาน (ตอนนี้ก็ยังเป็นอยู่แม้จะอยู่ กทม.ก็ตาม) มีโอกาสได้เรียนรู้ประวัติของวัดที่เป็นชื่อตำบลที่ตัวเองเกิดก็คราวนี้เองครับ กราบขอบพระคุณครับ
nobita