เมื่อคุณแม่วัย 90 ไปชมนิทรรศการเฉลิมพระเกียรติฯ ที่เมืองทองธานี
ผมไปชมนิทรรศการเฉลิมพระเกียรติฯ ที่เมืองทองธานีเมื่อวันที่ 31 พฤษภาคม 2549 ตามที่เคยเล่าไว้แล้วในบันทึก
ผมไม่ได้ชวนใครไปด้วยเลย เพราะคนคงแน่นน่าดู และผมเป็นคนที่อยู่ต่างจังหวัด ไม่ค่อยรู้ลู่ทางในกรุงเทพฯ
พี่สาวของผม (ผู้หญิงคนที่ 3) จะพาแม่ผมซึ่งอายุ 90 ปี ไปชมนิทรรศการในวันที่ 2 มิถุนายน ซึ่งเป็นวันหยุดของเขา โดยจะชวนพี่ชายคนที่ 4 ของผมไปเป็นเพื่อนด้วย
ผมบอกว่า คนคงแน่นน่าดูเลยให้ไปแต่เช้าๆ แต่เผอิญทางราชการเขาเลื่อนวันสุดท้ายของการแสดงนิทรรศการไปเป็นวันที่ 11 มิถุนายน (ได้ข่าวมาอีกว่าเลื่อนไปเป็นวันที่ 19) เลยเปลี่ยนแผนใหม่
พี่ชายผมไปดูลาดเลา (ไปดูนิทรรศการก่อน) แล้วมาพาแม่ผมไปในวันพุธที่ 7 มิถุนายน 2549 ผมโทรไปคุยกับคุณแม่ เพื่อให้เล่าเรื่องนี้ เป็นการจัดการความรู้ของพี่ชายและพี่สาวของผมที่จะพาคนอายุ 90 ไปชมนิทรรศการ
คุณแม่ผมอายุ 90 ปี (เกิดปีมะโรง) ยังแข็งแรงดีและเดินไหว ผมได้บอกพี่สาวของผมให้หารถเข็นให้แม่เพื่อที่แกจะได้ชมงานได้ทั่ว
พี่สาวผมนั่งรถเมล์ไปพบพี่ชายตอนเช้า และพี่ชายผมขับรถไปรับแม่ (3 คนอยู่คนละแห่ง) ตอน 7 โมงกว่า
ไปถึงเมืองทองก็ราวๆ 8 โมงกว่า ช่วงแรกคนยังไม่มาก แม่ผมก็เดินเที่ยวในงานได้ แต่เผอิญรองเท้ารัดส้นมันกัด (ไม่ค่อยได้ใส่) พี่สาวของผมก็ไปหารถเข็นมาให้ แม่นั่งรถเข็นไป พี่ชายกับพี่สาวผมก็ผลัดกันเข็นรถเข็น เวลาไปชั้น 2 ก็ขึ้นลิฟไปได้ บางครั้งก็มีคนช่วยกันยกรถเข็นให้ เป็นน้ำจิตจ้ำใจของผู้คนที่ไปเที่ยวชมงาน ที่เอื้ออาทรต่อผู้สูงอายุ ผมขอขอบคุณไว้ ณ ที่นี้
แม่ผมดูมีความสุขมากที่ได้ไปชมนิทรรศการในครั้งนี้ พี่ชายและพี่สาวของผมก็คงได้แสดงความกตัญญู-กตเวที ต่อบุพการีในครั้งนี้มากกว่าลูกคนอื่นๆ ครับ...
ความเห็น (7)
- ความสุขของผู้สูงวัย อยู่ที่ความรัก ความเอื้ออาทร และการดูแลเอาใจใส่ของคนรุ่นหลัง
- ขอให้คุณแม่ของอาจารย์มีสุขภาพจิตที่แจ่มใสตลอดไปครับ
- เรียกว่าถึงอายุมากเท่าไหน
- แต่ก็ยังมีไฟอยู่(เหมือนลูกชายท่าน)
เรียนคุณ ใบบุญ
- ได้แก้ไขเรื่องเดือนแล้วครับ ขอบคุณครับ
สวัสดีคะ อาจารย์
............... ดีจังเลยคะ ...............
โอ๊ตคะ