วุ่นแต่ไม่วาย
ตั้งเป้าว่าในสัปดาห์นี้จะต้องมีอะไรก้าวหน้าสักสองสามเรื่องครับ สุดท้ายที่สมหวังจริงๆ กลับไม่ใช่สิ่งที่หวังครับ ส่วนอะไรที่หวังจริงๆ คือวิทยานิพนธ์ สัปดาห์นี้เีขียนเพิ่มได้แค่สามบรรทัด ฮาฮา สองสัปดาห์มานี้ ประชุมวันละสองรอบ สองเรื่องต่อวันจริงๆ ครับ จนบางงานที่คิดว่าไม่จำเป็น เลี่ยงได้ ก็เลี่ยงครับ
ความยุ่งทำให้อดกาแฟได้หลายวันเลยครับ ฮา ปกติวันละสองแก้ว แต่ช่วงนี้เวลาทำงานกลางวัน งานยุ่งจนไม่มีเวลาชงกาแฟ ฮา กลายเป็นทำงานเพื่อสุขภาพจริงๆ ครับ
วันศุกร์ที่ผ่านมา เวทีพบปะผู้บริหารกับบุคลากรทั้งมหาวิทยาลัย เสร็จจากนั้นก็นัดหมายทีมงานในสำนักงานตั้งใจจะปรับห้องทำงานที่แว็บแรกที่ผมเหยียบย่ามเข้าไป ผมรู้สึกว่ามันไม่ใช่สำนักงาน แต่มันเป็นห้องเก็บเอกสาร ฮา ผมก็เลยบอกทีมงานว่า ผมดูเหมือนเป็นห้องเก็บของมากกว่าสำนักงานที่เน้นการบริการ รู้มัยครับทีมงานตอบกลับว่าอย่างไร เขาตอบกลับว่า อาจารย์พูดเหมือนกันอธิการบดีตอนที่ท่านมาเยี่ยมสำนักงานเลย ฮา ถ้าเป็นอย่างนี้ มีทางเดียวครับคือ ปรับสำนักงานโดยด่วน
(ตลอดการจัดโครงการพัฒนาเจ้าหน้าที่บริหารงานทั่วไปด้านการประกันคุณภาพ ก็ถกประเด็นต่างๆ กับรองคณบดีฝ่ายบริหารของคณะวิทย์ฯ ที่มาช่วยกระบวนการ และรองคณบดีฝ่ายวิชาการของคณะศิลปฯ ก็แวะมาเยี่ยมให้กำลังใจ)
แต่แล้วใช้เวลาไปสองชั่วโมง ไม่สามารถปรับเปลี่ยนอะไรได้เลยครับ ปัญหาคือความแออัด ห้องมันคับแคบมาก ที่สำคัญคือช่วงนี้สำนักงานมีงานด่วนอยู่สองสามชิ้นครับ ถ้าเกิดปรับเปลี่ยนที่ตั้งมันจะส่งผลกระทบต่ออุปกรณ์ต่างๆ ทีต้องใช้เวลาในการเซ็ตใหม่ สุดท้ายเพื่อไม่ให้เสียการนัดหมาย ทีมงานเลยไม่ปรับเปลี่ยนอะไรในสำนักงานครับ พากันมาปรับแต่งห้อง ผอ.ใหม่ ฮาฮา ผมเลยได้ห้องทำงานที่ดูดีขึ้นมาอีกนิดหนึ่ง (อัลฮัมดุลิลลาห์)
ความจริงจัดห้องยังไม่ทันเสร็จครับ ผมต้องไปรับแขกสำคัญที่มาเยี่ยมเยือน แขกมาไกลจากนครศรีธรรมราชครับ รอบนี้เห็นการพูดคุยเชิงเจรจาระหว่างท่านคณบดีศิลปศาสตร์ฯ กับแขกแล้ว ยอมรับในความเป็นนักเจรจาของท่านจริงๆ นับถือๆ บอกได้ว่า ผมยังห่างไกลจากท่านจริงๆ
(ออ. กิจกรรมนี้จัดเมื่อสัปดาห์ที่แล้วครับ เรียนรู้จาก sar ของนอกสถาบันครับ)
วันเสาร์สอบสัมภาษณ์นักศึกษาใหม่ ป.บัณฑิต สาขาวิชาชีพครู งานนี้ผมมาถึงช้าครับ ช้าไปชั่วโมงหนึ่ง สัมภาษณ์สองคนแรก ซึ่งขอลัดคิวจากคนท้ายๆ มาเป็นคนแรก เพราะมีภารกิจจะไปไหนก็ไม่ทราบ สัมภาษณ์เสร็จก็ถามกลับว่า มีอะไรจะถามผมบ้าง เขาก็ถามกลับเลยว่า ทำไมอาจารย์มาถึงช้าจังเลย? ฮา นี่ผมเหยียบร้อยยี่สิบแล้วนะครับ ไม่ใช่ว่าไม่รีบ แต่รีบจริงๆ ฮา (ข้อแก้ตัวที่ไม่ค่อยสมเหตุสมผลเท่าไร) แต่สุดท้าย ผมก็สัมภาษณ์เสร็จเป็นอันดับสอง หรือสามนี้แหละ ซึ่งพอเจ้าหน้าที่เห็นว่า ผมเสร็จแล้ว ก็เลยโอนรายชื่อจากกรรมการท่านอื่นที่สัมภาษณ์ช้ามากๆ มาให้ผมสัมภาษณ์เพิ่มอีก ฮา
วันอาทิตย์ แจ้งทีมงานว่า ผมย้ายโต๊ะทำงานไปนั่งที่สำนักงานประกันฯ เพื่อหามุมวิเวก เคลียร์ปัญหาประกันฯ สุดท้ายก็ไม่วิเวกดังหวังครับ เพราะช่วงเช้า อ.อับดุลเลาะห์สาเหะ อัลยุฟรีย์ แวะมาเยี่ยมถามไถ่เกี่ยวกับงานประกันคุณภาพของมหาวิทยาลัยในฐานะกรรมการมูลนิธิครับ ท่านเคยคุยกับผมเืมื่อหลายปีก่อนว่า ทางมูลนิธิมอบหมายให้ท่านมาช่วยติดตามการดำเนินงานในเรื่องนี้ครับ งานนี้ต้องได้แลกเปลี่ยนวิธีการทำงานกับท่านอยู่เกือบๆ ชั่วโมงครับ ซึ่งคิดว่า ท่านก็พอใจในสิ่งที่ผมรายงานครับ และท่านก็รู้สึกสบายใจขึ้นเยอะทีเดียว
(กิจกรรมง่ายๆ ครับ อ่านๆ แล้วก็คุยกัน)
ช่วงบ่าย ก็โดนงานแผนมาแทรก ดึงสมาธิไปหมดครับ คุยเรื่องแผนของมหาวิทยาลัย ซึ่งต้องเรียกว่า เป็นการทำงานอยู่ในมุมมืดงานหนึ่งครับ คือ เป็นหน่วยงานที่สื่อสารกับหน่วยงานอื่นผ่านตัวอักษรมากกว่าวิธีการอื่นๆ ทำให้คนหลายคนไม่เข้าใจการทำงานของหน่วยงานนี้ แม้กระทั่งผมเอง ซึ่งประเด็นปัญหาคือ เมื่องานประกันต้องเดินไปพร้อมกับงานแผน มันจึงจะทำงานให้ได้ผลอย่างมีประิสิทธิภาพ ผมก็ต้องรู้ว่า งานแผนทำอะไรไปบ้างแล้ว งานประกันจะได้ไม่ทำซ้ำซ้อน และงานแผน งานประกันต้องเพิ่มเติมอะไรไปบ้าง
เหมือนการสื่อสารจะค่อนข้างยากลำบาก (ด้วยสาเหตุอะไรก็ไม่ทราบ) สุดท้าย เอกสารเกือบทั้งหมดของกองแผน ถูกขนมากองให้ผมอ่านอยู่บนโต๊ะทำงาน ฮา สรุปว่า ผมเข้าใจกองแผนผิดครับ และผมก็มั่นใจว่าหน่วยงานอื่นๆ ก็คงเหมือนผม แต่การคุยกันรอบนี้ ซึ่งเป็นรอบที่สามแล้วที่คุยกับกองแผน ผมคิดว่า มันสร้างความมั่นใจให้กับงานประกันคุณภาพได้มากขึ้นครับ ที่สำคัญมันลดความตึงเครียดของคนทำงานของกองแผนไปได้เยอะเลย ถึงแม้ว่า หลายอย่างที่กองแผนเคยทำไป ผมจะไม่ค่อยเห็นด้วยกับแนวคิดและวิธีการ แต่สิ่งเหล่านี้มันสามารถปรับเปลี่ยนได้ในอนาคตครับ เมื่อนโยบายเปลี่ยน การทำงานก็ต้องเปลี่ยนครับ ประเด็นแผนนี้ ตลอดหลายปีมานี่ ผมคนหนึ่งที่ค้านวิธีการของผู้คุมนโยบายในอดีต
(ช่วงบ่ายเป็นกิจกรรมสุมหัวกันคุย)
ความกระจ่างจากการคุยกัน ทำให้เกิดปัญหาครับ อันเนื่องจากพรุ่งนี้กองแผนกำหนดให้มีการประชุมคณะกรรมการแผนฯ ขึ้น ซึ่งเมื่อสองวันที่แล้วก็จะประชุม แต่แล้วก็ยกเลิกไป รอบนี้มันมีประเด็นตรงที่ ไอ้ที่กองแผนคิดว่ามันเป็นปัญหาที่ต้องประชุมนั้น มันไม่ใช่ปัญหาแล้ว มันเป็นความเข้าใจไม่ตรงกันของคนปฏิบัติมากกว่า แล้วจะประชุมอะไรต่อละ ฮา กองแผนเสนอว่า งั้นก็ยกเลิกประชุมก็ได้ ฮา ผมก็ตอบว่า ถ้ายกเลิกสองครั้งซ้อน รับรองได้ว่า ครั้งที่สามเชิญใครๆ ก็ไม่มาแล้ว
ความจริง ไม่ใช่ว่า ไม่ต้องประชุมครับ แต่งานที่จะต้องทำต่อมันจำเป็นต้องมีการสุ่มหัวกันครับ เพียงแต่ต่ออยู่ในรูปแบบของการประชุมปฏิบัติการ สรุปเอานาทีนั้นเลยครับว่า เปลี่ยนรูปแบบการประชุม พร้อมจัดทำเอกสารประกอบการประชุมใหม่ ที่สำคัญต้องอธิบายให้ท่านรองอธิการบดีทราบเรื่องด้วย เพราะท่านเป็นประธานในที่ประชุม
วันนี้การประชุมก็เกิดขึ้นครับ ท่านรองเปิดประชุมและชี้แจงประเด็นที่จะประชุมกัน จากนั้นก็เชิญหัวหน้ากองแผนชี้แจง ฮือ ไม่ทราบชี้แจงอย่างไร มีคำถามเกิดขึ้นหลายประเด็นครับ ท่านรองอธิการบดีเลยถามว่า ในเรื่องนี้ใครพอจะอธิบายให้ชัดเจนได้บ้าง ทางกองแผนเลยบอกว่า อาจารย์จารุวัจน์ค่ะ สุดท้ายผมเลยต้องไปนั่งหน้าห้องประชุม เพื่อชี้แจง ซึ่งผมคิดว่าไม่น่าเกียจอะไรนะครับ เพราะประเด็นที่ทำวันนี้มันเกี่ยวเนื่องกับความรับผิดชอบของผมด้วยในเรื่องการประกันคุณภาพ
(รองอธิการบดีฝ่ายบริหารกำลังเดินเรื่องครับ)
จากการระดมความคิดเห็นสองรอบในการประชุมครั้งนี้ครับ (มีการประชุมกลุ่มย่อยตามแผนกลยุทธ์หนึ่งครั้งคั้นกลาง) มีประเด็นที่น่าสนใจและกองแผนจะต้องรีบไปดำเนินการปรับปรุงหลายประเด็นครับ
(ภาพนี้ถ่ายโดย อ. ibm ครูปอเนาะ ครับ ก็อบมาจากเว็บบล็อกภายในของมอย.)
ช่วงบ่ายวันจันทร์ ประชุมต่อครับ งานนี้ผมเป็นเลขาฯ ที่ประชุม เป็นการประชุมคณบดี ฮือ กว่าจะประชุมได้ก็ช้าไปเยอะครับ เพราะรองอธิการบดีต้องไปรับคณะจาก ม. ในประเทศมาเลเซีย ความจริงมีหนังสือเชิญผมเข้าร่วมด้วยครับ แต่คิดว่า คงไม่เป็นไร งานอื่นต้องทำเยอะแยะ
ระหว่างนั้นเลยทบทวนวาระการประชุมและเอกสารประกอบการประชุมไปพลางๆ ฮือ ได้ข้อสรุปครับว่า ผมวุ่นกับงานอื่นมาก จนกระทั่งงานในความรับผิดชอบหลัก อย่างสำนักบริการการศึกษาเริ่มจะแย่ สำนักงานนี้มันมีงานจุกจิกเยอะมากครับ ไม่รู้อะไรต่อมิอะไรมันวิ่งมาเข้าสำนักงานนี้หมดเลย ฮา แต่ได้รับคำปลอบใจว่าท่านคณบดีคณะศิลป์ฯ ว่า ไม่เป็นไร สังคมยังให้อภัย ฮิฮิ
ที่เห็นจะพลาดชัดๆ คือ ผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่า มีใครเป็นกรรมการในชุดนี้บ้าง ทั้งๆ ที่ผมเป็นคนเซ็นหนังสือเชิญเอง ฮา และวาระที่ผมคิดว่ามันต้องเข้าในการประชุมรอบนี้เอง ผมก็ดันลืมใส่ไปหลายวาระ จึงมีเฉพาะวาระที่หน่วยงานต่างๆ เสนอเข้ามา อันนี้เพราะไม่ได้คุยกับทีมงานในสำนักเลยครับ
ความเห็น (8)
ขอเป็นกำลังใจให้เช่นเคยครับอาจารย์...ด้วยความหวังและดุอาอฺครับกับทุกภารกิจ
ขอบคุณครับอาจารย์ เสียงเล็กๆ فؤاد
เป็นกำลังใจให้เช่นกันครับ
- แจ้งข่าวคราวอย่างนี้ได้รู้การเคลื่อนไหวภายใน มอย. บ้าง
- หลายคนก็กำลังอ่านความก้าวหน้าจากบล็อกภายใน มอย.(Tawasau)
- มีโอกาศผมจะนำรูปขี้น(แจ้งการเคลื่อนไหว)
- บอกตรงๆ ผมนั่งชมอาจารย์อธิบาย และกลับมาพูดน้องๆที่ทำงานว่า อาจารย์งานแผนเหมือนงานของอาจารย์เลย มีเวลาไปทำวิทยานิพนธ์ตอนไหน งานประกัน งาน สบศ. แถมวิจัยอีก.. หรือว่าอัลลอฮฺเอาคืนช่วงที่อาจารย์นอนพักอยู่บ้าน แบบนี้ผมนอนพักนานกว่าแต่ไม่ได้ทำอะไรเลย
- ขอให้อัลลอฮฺรักษาสุขภาพและความแข็งแรงกายจิตให้เราพึ่งพาต่อไป
- (ปล. รูปผมถ่ายมือถือ ทำไมชัดกว่ารูปจากล้องอาจารย์)
ขอบคุณครับอาจารย์ Ibm ครูปอเนาะ ڬوروفوندق
- ช่วงนี้ไม่ค่อยได้แจ้งข่าว เพราะตั้งใจว่า ค่ำคืนเป็นช่วงเวลาให้กับวิทยานิพนธ์ครับ
- บันทึกนี้เขียนเพราะอาจารย์ถามถึงนั่นแหละครับ ฮา
- มันมีงานหลายอย่างที่จะต้องเดินหน้าไปพร้อมๆ กันครับ สะดุดหนึ่งอย่างกระเืทือนไปอีกหลายอย่างครับ
- สงสัยเป็นการชดเชยการนอนพักช่วงก่อนเป็นหลายเท่าเลยครับ ฮา
- รักษาสุขภาพด้วยเช่นกันครับ
- บังเอิญผมตั้งค่ากล้องแบบโปรแกรมครับ แล้วผมก็ลืมปรับค่าไวแสง ที่สำคัญคือ แฟรสมันไปไม่ถึงครับ
แล้วสองรายการที่ต้องไปนครฯกับหาดใหญ่สัปดาห์นี้ล่ะ ไปแล้วคนข้างหลังไม่ตามหากันให้วุ่นรึนั่น
ปล.ยังไงก็อย่านอนต่ำกว่า5 ชม.ละ่ อธิการพูดถือเป็นคำสั่ง..(ฮา)
ขอบคุณครับอาจารย์ อัสสะกอมี
กับคนที่บ้าน ตั้งแต่รับตำแหน่งมีการทำข้อตกลงกันแล้วครับว่า ทำงานเลิกช้ากลับบ้านเย็นได้ แต่ห้ามทำให้บรรยากาศในบ้านตึงเครียด ฮา
สวัสดีค่ะท่านอาจารย์
- แวะมาชมบรรยากาศการทำงาน อิอิ..น่าสนุกดีค่ะ
- ยินดีที่รู้จักนะเจ้าค่ะ
- เป็นกำลังใจให้นะค่ะท่านอจารย์
ขอบคุณครับ Rattanaporn Chaichon
ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันครับ