จากซางคำถึงหมาน้อย (2)


สุนทรียสนทนาไม่ใช่การพูดที่ชวนฟังอย่างเดียว

 หมาน้อยเพื่อนรัก...

          วันที่ 7-9 มิถุนายน 2549  เราได้มีโอกาสไปเรียนรู้  โดยทางศูนย์อนามัยที่ 5 ของเราได้จัดอบรมสุนทรียสนทนา   ณ โคราชรีสอร์ท โดยมีวิทยากรจากเชียงรายนำโดยอาจารย์มนตรี ทองเพียร อาจารย์ อภิชาต ไสวดี  อาจารย์ ประสาท ประเทศรัตน์   รู้ไหมอาจารย์แต่ละท่านมีความสามารถที่แตกต่างกัน แต่เมื่อนำความสามารถของทุกคนมารวมกันกลายเป็นการทำงานเป็นทีมที่ลงตัวเลยแหละ   สิ่งที่เราได้เรียนรู้ สุนทรียสนทนา ไม่ใช่แค่การพูดที่ชวนฟังอย่างเดียว แต่เป็นการให้พื้นที่เพื่อนในการพูดเมื่อล้อมวงสนทนากัน ทุกคนมีโอกาสแสดงความคิดเห็นเท่าเทียมกัน สมาชิกในกลุ่มต้องเป็นผู้ฟังที่ดีด้วย

         หมาน้อยเพื่อนรัก อาจารย์ได้ฝึกให้เราอยู่กับตัวเอง เรียนรู้ตัวเอง อาจารย์บอกว่าเราไม่สามารถเปลี่ยนแปลงคนอื่นได้แต่เราสามารถเปลี่ยนแปลงตนเองได้ การอบรมครั้งนี้ฝึกทั้งการเป็นผู้ฟังที่ดี การเป็นผู้พูดที่ดีแล้ว ที่สำคัญยังต้องฝึกจิตให้มีสมาธิด้วย จดจ่อในสิ่งที่ทำ สุดท้ายองค์กร ศูนย์อนามัยที่ 5 ของเราก็จะถูกพัฒนาขึ้น เออ! เราลืมบอกนายไปว่า ที่เราเรียนรู้จากการประชุมในครั้งนี้อีกเรื่องหนึ่ง คือ Home School   หมาน้อยเพื่อนรัก นายกับเราอยู่ภายใต้กฏเกณฑ์มาตลอด อยู่ในกรอบตลอดเวลา เรียนหนังสือก็เริ่มจากอนุบาล ประถมศึกษา มัธยมศึกษา และก็เข้าสู่มหาวิทยาลัย อาจารย์เล่าให้เราฟังว่าชุมชนที่อาจารย์อยู่คิดนอกกรอบ ทุกคนที่อยู่ในชุมชนสามารถตัดสินใจได้เอง นายเชื่อไหม? หมาน้อยเพื่อนรัก เด็กในชุมชนสามารถเดินมาบอกกับผู้ปกครองว่าจะไม่ไปโรงเรียน อัศจรรย์มากเลย! จะค้นคว้าหาความรู้เอง จะรับผิดชอบชีวิตของตนเอง ผู้ปกครองในชุมชนนี้ยอมรับความคิดของเด็ก ไว้วางใจในตัวเด็ก ว่าเด็กสามารถดำเนินชีวิตของเขาได้เอง เปิดโอกาสให้เด็กออกจากกรอบที่วางไว้แล้วสนับสนุนทุกช่องทางที่จะเอื้อให้เด็กตามหาความฝันของตนเอง  หมาน้อยเพื่อนรัก เป็นยังไงหล่ะ ทึ่งมากเลยใช่ไหมหล่ะ ตอนนี้อาจารย์เล่าให้ฟังว่าลูกชายของอาจารย์ได้ไปตามหาฝันของตัวเอง โดยไปฝึกวิชาแพทย์อยู่ที่ประเทศทิเบต ช่างโชคดีอะไรเช่นนี้ ... หมาน้อยเพื่อนรัก เราคิดว่าการอบรมในครั้งนี้ให้อะไรกับเรามากเลย  เราควรจะมองนอกกรอบเสียบ้าง บางทีอาจจะมีอะไรที่แปลกๆใหม่ๆให้เราทำบ้าง จะได้ไม่ซ้ำซากจำเจกับงานประจำจริงไหมจ๊ะหมาน้อย...

         หมาน้อยจ๋า ฉบับนี้แค่นี้ก่อนนะ จะลองฝึกจิตให้อยู่กับตนเองเผื่อจะค้นพบตัวเองในมุมมองที่ไม่เคยรู้บ้าง บ๊าย บาย จ๊ะ

                                                             ซางคำ.....

คำสำคัญ (Tags): #สุนทรียสนทนา
หมายเลขบันทึก: 33805เขียนเมื่อ 12 มิถุนายน 2006 16:31 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 กุมภาพันธ์ 2012 15:08 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (4)
ค่ะ คิดอยู่เหมือนกันนะคะ ว่า เรื่องการฟังนั้นก็เป็นการสะสม "ทุน" ทางปัญญา ได้ด้วย ... เพิ่งรวมเรื่อง KM ภาคปฏิบัติของ อ.วิจารณ์ ค่ะ คิดว่าใกล้เคียงเรื่องนี้เลย ลองไปอ่าน เรื่อง "ทุน" ของอาจารย์สิคะ
ผมเองก็เข้าอบรมโครงการนี้มาเหมือนกันอยากเล่าอะไรให้ฟังดูนะครับ  ยายกับหลานอาศัยอยู่ด้วยกันวันหนึ่งหลานเห็นยายงกงกเงิ้นเงิ้นก้มเงยหาอะไรบางอย่างใต้เสาไฟฟ้าหน้าซอยเวลาเที่ยงคืน  หลานถามยายว่า ยายมาหาอะไรอยู่แถวนี้  ยายบอกว่า  มาหาเข็ม  แล้วยายทำตกไว้ตรงไหนหล่ะ  อ๋อยายทำตกที่ใต้เตียงในห้องนอน  อ้าว! แล้วยายมาหาตรงนี้จะเจอไม่หล่ะ  ยายสวนมาทันทีเลยว่า  แล้วทีแกหล่ะทำความสุขหายไปยังออกไปหาจากเพื่อน จากเทค จากคนรัก จากคนอื่นๆเลย....ถามจริงเหอะมันเจอไหมหล่ะ...
งงไหมครับ  ผมก็แค่อยากจะบอกว่าบางทีนะ สิ่งที่เราค้นหาจริงๆแล้วมันอาจอยู่ในตัวเราหรือแค่ตรงหน้าเรานี่แหละครับ..
อือม วาทะคุณยายนี่เยี่ยมไปเลยเน๊าะ ... งั้น เราก็มาค้นหา และแสดงความสามารถในตัวตนของเรากันดีกว่า

การศึกษาตลอดชีวิต   เรื่องนี้คุยกันมานานมาก แต่ก็ยังทำกันไม่ได้สักที   วันนี้ผมเริ่มแล้วครับกับ Teacher-2-Home กระแสสังคมการเรียนรู้แบบ Home School  ก็ลองดูกันสักตั้งครับ  ว่าจะไปได้ถึงไหน 

 ติดตามกันได้ที่นี่ครับ  http://gotoknow.org/planet/t2h

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท