บทเพลงแห่งความรัก

บทเพลงแห่งความรัก สะท้อนผ่านระบบประสาทไปช้าๆ

หยิบฉวยไม่ได้แต่ทิ่มแทงใจ

บทเพลงแห่งรัก ทำให้เราต่างปกปิดความจริงที่อยากบอก

เพียงเพราะกลัวการปฏิเสธ กลัวเธอคิดว่าฉันปฏิเสธ และก็กลัวเธอปฏิเสธ

ในบทเพลงเดียวกัน ฉันยกมือลูบหัวตัวเองเบาๆ ซักซ้อมการปลอบประโลม และคิดหาคำดีๆ กลั่นกรอง เพื่อจะบอกความจริงแก่เธอ

ฉันจะบอกเธออย่างไร ยากยิ่งกว่าฉันจะบอกอะไรเธอ

ศิลปะการพูดเป็นการเรียนรู้ทางสังคมที่ปิดกั้นอิสระของจิตวิญญาณ ทำให้ขลาดกลัวต่อการถูกทอดทิ้ง และวิ่งหนีหลักความจริงของความไม่มี

ศิลปะการพูดทำให้บางครั้งเราก็ต่างเข้าใจกันผิดเพราะคำที่เลือกมาอย่างอ่อนหวานนั้นเอง

...

แล้วฉันควรจะบอกเธออย่างไรดี...รีรอ และลังเล...อย่างขลาดเขินและหวาดหวั่น จนลืมสิ่งที่ควรเป็น..

 

[มิชลิน]

แทนคำ

 

ถ้าดวงตาพูดได้

เธอจะได้ยินในสิ่งที่ไม่อาจเอ่ยคำ

ถ้าถ้อยคำ...สามารถพูดแทนดวงใจ

ฉันคงไม่ต้องใช้ดวงตา

 

แก้ว   ลายทอง

 

[vij]

แปลกจัง...ที่อ่านบทความแล้วทำให้คิดไปมากมาย...
ถ้าดวงใจฉันพูดได้...ฉันคงบอกว่าให้ลืมมันเถอะ
ถ้าบทเพลงแห่งรัก...ทำให้เธอทุกใจถึงเพียงนี้

[Attn: แต่งแต้ม แบ่งปัน]

สับสน เกินกว่า จะเอื้อนเอ่ย