... ประสาชาวบ้าน ...

 

ความประทับใจ เมื่อครั้งไปเก็บข้อมูลคุณภาพ ในเรื่อง อาชีพ เหตุผลของการเปลี่ยนแปลงอาชีพ ที่ อ.เมือง จ.นครสวรรค์ โดยได้เข้าไปพูดคุยกับผู้ชายวัยกลางคน เจ้าของร้านทำเบาะรถยนต์

ผมไปแนะนำตัวว่า มาจากสาธารณสุข มาเก็บข้อมูล และเยี่ยมเยียนชาวบ้าน ท่าทีตอนแรก ... เจ้าของร้านไม่ค่อยต้อนรับ ลักษณะการแต่งกาย ด้วยเสื้อยืด กางเกง และผมเผ้าไม่ได้หวีเลย (หัวยุ่งมาก มาก) ท่าทางเบื่อๆ ไม่อยากคุยด้วย เราก็พูดคุยจากสิ่งที่เห็นใกล้ตัว ได้แก่ เบาะรถยนต์ที่อยู่รอบๆ ตัวเขาว่า เป็นอะไรบ้าง ทำงานยากมั๊ย เขาก็เล่าว่า เขานะ เป็นช่างเบาะมือหนึ่งของนครสวรรค์เชียวนะ คนดังๆ ของจังหวัด นำรถยนต์มาทำกับเขาทั้งนั้น และส่วนใหญ่จะเป็นการซ่อมเบาะรถทัวร์ทีละ 40-50 ตัว เพราะว่า เขาฝึกทำเบาะมาจากการเป็นลูกจ้างของบริษัทรถทัวร์ หรือ บขส. ฝึกอยู่ 10 กว่าปี จึงออกมาเปิดร้านเอง รับเหมาซ่อมเบาะเอง ส่วนใหญ่เขาจะไม่ทำแพง ลูกค้าเยอะมาก

พอพูดคุยกันได้พอสมควรแล้ว ก็ลากลับ และบอกเขาไว้ว่า พรุ่งนี้จะมาคุยใหม่นะ แล้วเราก็เดินไปเก็บข้อมูลต่อที่บ้านหลังอื่นๆ อีก

ครั้นรุ่งขึ้น เรามาพบเขาตอนบ่าย พอไปถึงก็เห็นถึงความเปลี่ยนแปลงอย่างมาก ตั้งแต่สภาพร่างกาย การแต่งตัว ที่สะอาด หรือความเรียบร้อย ยิ้มแย้มแจ่มใส กวาดบ้านเสียสะอาด และเก็บข้าวของได้เรียบร้อยมาก ดูดี สะอาด โดยที่เราไม่ได้พูดแนะนำอะไร เกี่ยวกับด้านสาธารณสุขเลย แปลกใจจริงๆ และตอนนี้ก็คุยกันสนุกสนานมาก

กลับมาได้มาเสนอข้อมูลกับ อาจารย์วิชัย โปษณะจินดา อาจารย์ก็บอกว่า จริงๆ แล้ว ชาวบ้านเขาก็มีความรู้ ภูมิปัญญาชาวบ้านอยู่มากมาย เขาเรียนรู้การมีชีวิตรอด กับบทเรียนของชีวิตจริงๆ แต่พวกเราสิ เรียนรู้จากหนังสือ จากห้องสมุด มีฐานการเรียนรู้ต่างกันมาก เขาก็มีองค์ความรู้แบบหนึ่ง เราก็มีอีกแบบหนึ่ง ทำอย่างไรเราจะเข้าใจเขาได้

และจริงๆ แล้ว ขณะที่เราเข้าไปเก็บข้อมูล ตัวเราเองนั่นแหล่ะ ก็เป็นเครื่องมือในการเก็บข้อมูล ต้องดูว่า เรามีความเที่ยงตรงหรือไม่ และการที่เขาเปลี่ยนพฤติกรรมเรื่องสุขภาพ เพราะว่า เราเป็นตัวอย่างของเรื่องสาธารณสุข เขาจึงเปลี่ยนตัวเองด้วย โดยไม่ต้องพูดอะไรมากมาย

 

น่าสนใจ และถ่ายทอดได้ดี

รออ่านเรื่องต่อไปอีกนะคะ