หนูมีตังค์ ๒ บาท

เมื่อวันจันทร์ที่ ๑ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๓ ดิฉันลงจากรถประจำทางมาถึงโรงเรียนประมาณ ๗.๓๐ น. ดิฉันได้ยืนคุยกับเด็กนักเรียนที่หน้าประตูก็ได้ยินเสียงร้องไห้ จึงหันไปดู มองเห็นน้องเฟริ์น(นักเรียนชั้นประถมศึกษาปืที่ ๒)ร้องไห้อยู่ ดิฉันก็เข้าไปกอดและถามว่า "ร้องไห้ ทำไม" น้องเฟริ์นตอบว่า "หนูจะไปหาย่าแต่พ่อไม่ให้ไป" ดิฉันก็บอกว่า "ไม่เป็นไร ตอนเย็นหลังโรงเรียนเลิกแล้ว หนูให้พ่อพาไปหาย่าก็ได้" หนูเฟริ์น ตอบว่า "หนูอยากจะไปกับพ่อเช้านี้" พอดีมีครูท่านหนึ่งเดินมาเห็นและได้ยินน้องเฟริ์นพูดก็บอกว่า "หยุดร้องไห้ก่อนนะ ตอนเย็นให้พ่อพาไป" น้องเฟริ์นก็ไม่หยุดร้อง ดิฉันก็ปลอบ จนกระทั่งถึงเวลาเข้าแถว น้องเฟริ์นก็หยุดร้องและไปเข้าแถว

ช่วงเวลาเย็นดิฉันเดินไปห้องสมุดเจอน้องเฟริ์นอีกครั้ง น้องเฟริ์นสวัสดีด้วยใบหน้ายิ้มแย้มแจ่มใส แล้วก็มาจับมือดิฉันพร้อมพูดว่า "หนูมีตังค์ ๒ บาท" ดิฉันยิ้มและมองเจตนาของน้องออกว่าน้องอยากขอเงินครูแต่ไม่กล้า ดิฉันถามว่า "หนูทำไมเหลือเงิน ๒ บาทหล่ะ" น้องตอบว่า "วันนี้หยอดออมสินไว้แล้ว ๓ บาท และหนูก็เก็บเงินได้มากแล้ว หนูอยากเก็บไว้มากๆ" ดิฉันก็กล่าวชื่นชม น้องเฟริ์นยิ้ม หลังจากนั้นดิฉันจึงหยิบเงินในกระเป๋าให้น้องเฟริ์น ๑๐ บาท น้องเฟริ์นดีใจมากแล้วหันไปหาน้องที่ยืนอยู่ข้างๆพร้อมพูดกับน้องว่า "เราไปซื้อขนมกันเถอะ พี่จะแบ่งให้นะ" น้องเฟริ์นก็หันมา ขอบคุณดิฉันพร้อมเด็กคนนั้น แล้ววิ่งออกไป ดิฉันยิ้มและดีใจสำหรับความมีน้ำใจของน้องเฟริ์น

ทุกวันนี้ถ้าน้องเฟริ์นพบกับดิฉันก็จะบอกว่า "วันนี้หนูหยอดออมสินแล้วค่ะ หนูมีตังค์มากแล้ว "เพื่อนๆของน้องเฟริ์นได้ยินก็บอกดิฉันว่า หนูก็หยอดออมสิน หนูก็มีตังค์มาก หนูไปฝากธนาคารด้วยค่ะ คำพูดของเด็กๆที่ได้ยิน ทำให้ดิฉันดีใจมากที่ได้เห็นนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ ๒ (เพื่อนๆของน้องเฟริ์น) รู้จักการออมทรัพย์ ถึงแม้ว่าจะไม่ออมทุกวัน เด็กๆเหล่านี้ได้รู้จักคำว่า "ออม" โดยยึดหลักคำพ่อสอน

เขียนใน GotoKnow โดย โบตั๋น
ใน ครูโบตั๋น มนวิภา

หมายเลขบันทึก: 334547เขียนเมื่อ 7 กุมภาพันธ์ 2010 14:18 น. ()แก้ไขเมื่อ 12 กุมภาพันธ์ 2012 12:27 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่าน