วันนี้ดิฉันใช้เวลาช่วงบ่ายไปกับการนั่งรถเล่น...นานมากแล้วที่ดิฉันไม่ทำเช่นนี้ เราคุยกันเรื่อง"หมา"
หนังสือที่ยังเป็นหนังสือในดวงใจของดิฉันแม้จะอ่านจบแล้วถึง 20 ปี ย้ายบ้านมาไม่รู้กี่บ้านก็ไม่เคยทิ้งหนังสือเล่มนี้และจดจำได้ดีว่าเก็บมันไว้ตรงไหนของบ้าน(หลายเล่มที่มีก็ไม่เคยรู้ว่ามันอยู่ตรงไหนต้องใช้เวลาหาอยู่นาน)
วันนี้หยิบออกมาปัดฝุ่นเพื่อจะส่งให้คนรักหมาอ่านเพื่อเป็นการขอบคุณที่พาไปนั่งรถเล่น
ดิฉันเขียนไว้ด้วยดินสอว่า..."อ่านจบ ๑๗ กย. ๒๕๓๓"
ในหน้าเดียวกัน เขียนด้วยลายมือสวยมาก ความว่า
ตอนที่เดินไปซื้อหนังสือเล่มนี้โอ๋คิดว่า
"โจ๊กเอ๋ยแกจะคิดถึงเจ้าของของแกเท่าที่ฉันคิดถึงหรือเปล่านะ"
รักน้องมาก "โอ๋"
โจ๊กคือหมาไทยที่ดิฉันเลี้ยงไว้เป็นเพื่อนตอนสมัยเรียนในกรุงเทพฯ ใกล้เรียนจบดิฉันใช้เวลากับการทำกิจกรรมมากไปหน่อยไม่ค่อยอยู่บ้าน เจ้าโจ๊กของดิฉันจึงถูกพี่ชายพาไปปล่อยวัดทำโทษดิฉันในฐานที่ดิฉันไม่มีความรับผิดชอบ(จะทำโทษคนแต่เอาหมาไปปล่อย....นี่คือสิ่งที่คนทำได้)
"โอ๋"บอกดิฉันว่า..ผมซื้อหนังสือเล่มนี้ให้น้องแทนเจ้าโจ๊กเพราะเห็นน้องเอาแต่โศรกเศร้า"ดิฉันตั้งปณิธานเกี่ยวกับหมาตั้งแต่วันนั้นไว้ว่าถ้าเลี้ยงได้ไม่ดีดิฉันจะไม่เลี้ยงหมาอีกเลย
ท่าน คึกฤทธิ์ ปราโมช เขียนไว้ในหนังสือเล่มนี้ว่า
"คนรักหมานั้น พอได้ยินวาจาของกันก็เข้าใจกันรู้กันได้ และความรักหมานั้นเป็นสากลโดยแท้ ไม่ขีดขั้นด้วยชนชั้นหรือลัทธิ" ท่านเขียนหนังสือเล่มนี้ได้อย่างจับใจ อ่านแล้วรู้สึกว่าท่านเข้าไปนั่งในหัวใจหมาทุกตัวที่เลี้ยงเป็นอย่างดี
ดิฉันหยิบหนังสือเล่มนี้อ่านผ่านๆ แล้วความรู้สึกจู่โจมกลับเข้ามาอีก ...
เจ้าโจ๊กเอ๋ยแม้แกจะตายและอาจเกิดใหม่ไปแล้วหลายรอบแล้ว...แต่ฉั้นก็ยังคิดถึงแกนะจ๊ะ
คิดถึงเลยไปถึง"โอ๋"(คนซื้อหนังสือเล่มนี้ให้)คงวนเวียนอยู่แถวๆนี้หล่ะ เบอร์โทรที่ยังคงจดจำแม่นในสมอง...ผุดขึ้นมา..ดิฉันกดโทรศัพท์ไปที่บ้านโอ๋เพื่อจะถามข่าวคราวจากแม่ของเธอว่าเธออยู่ที่ไหนอย่างไร
เสียงเด็กวัยรุ่นรับสาย...
"คุณย่า...ไม่รู้ใครโทรหาพ่อ"
โอ๋ตายไป 3 ปีแล้วลูก..ด้วยอุบัติเหตุรถยนต์
"โอ๋เป็นเพื่อนและเป็นคนรักดิฉันสมัยเรียนมหาวิทยาลัย"
ดิฉันนิ่งคิดถึงความรักที่เข้ามาทักทายเราทั้งสองคน...ในวัยเรียน..
คุณก็เป็นอีกคนหนึ่งที่รักหมาแต่คุณทราบหรือไม่ว่า
"คนเรานั้นหากรัหมาตัวไหนก็มักสรรเสริญว่ามันรู้เหมือนคน แต่หมานั้นถ้าหากว่ามันพูดได้มันคงจะกล่าวถึงคนที่มันรักว่าดีเหมือนหมา ความรู้สึกที่หมากับคนมีต่อกันและกันนี้ ทำให้หมากับคนคบกันได้สนิทกว่า
สัตว์อื่น เพราะต่างฝ่ายต่างยอมรับว่าอีกฝ่ายหนึ่งเป็นพวกเดียวกัน"
สนใจอ่านยืมได้นะคะ...ถ้าไม่กลัวคุณ"โอ๋"มาหลอกเอา..อิ.อิ..
"โอ๋คะ"..ว่างๆน้องจะทำบุญไปให้นะคะ..อย่าเพิ่งรีบขึ้นสวรรค์หล่ะ..
เรื่องเล่าหวานๆ ต้อนรับเดือนแห่งความรักค่ะ
สวัสดีค่ะ ช่วงนี้อ่านบันทึกน้องหมาบ่อยๆค่ะ..น่ารักดี บันทึกที่แล้วของครูบันเทิงก็มีน่ะค่ะ..แต่มันชื่อว่า ..เลิกกันเพราะแย่งสุนัขรับประทานค่ะ..ลองเข้าไปอ่านน่ะค่ะ..แหวกแนวไปอีกแบบค่ะ..
สวัสดีค่ะ อ่านบันทึกแล้วนึกถึงน้องหมาที่บ้านทันที ดีใจจังที่มีคนคิดเหมือนกันกับเราด้วย
มาเยี่ยมครับ
สวัสดีจ้า ซำบายดีบ่