การบรรยายวันที่ 4 (21 Jan 10) จบลงค่อนข้างห้วน เพราะทราบข่าวว่าชาวสะหวันนะเขตจะจัดพิธีบายศรีสู่ขวัญให้พวกเรา... วิทยากรจาก HACC KKU Thailand
พิธีจัดอย่างเรียบง่ายด้วยการช่วยกันเก็บโต๊ะ เก้าอี้ทันทีเมื่อจบบรรยาย ปูเสื่อ แล้วมีการยกพานพุ่มบายศรีเข้ามา เราล้อมวงกัน...
ตั้งใจรับพรกันถ้วนหน้า...
ผู้เขียนไม่ถนัดการร่วมพิธีแบบนี้นัก(นัยว่าผู้เขียนยังเด็ก...อิอิ...) ต้องอาศัยผู้เข้าอบรมหลายท่านคอยกระซิบบอก
“อาจารย์ จับพาน”
“อาจารย์พนมมือ”
ผู้เขียนขนลุกเมื่อพ่อหมอสวดสักพักแล้วมีเสียงร้องประสานตามของผู้เข้าร่วมพิธี คล้ายเรียกขวัญของพวกเรา
พอฟังออกว่าพรที่ให้เป็นการให้พรให้เจริญรุ่งเรือง มีสุขภาพดี และอื่นๆมากมาย... ผู้เขียนทำสมาธิและรับไว้หมด...
จากนั้นก็ถึงพิธีผูกแขน ผู้เข้าอบรมบอกให้ผู้เขียนยกถาดขยับออกมาด้านนอกเพื่อจะผูกแขนได้ง่ายขึ้น
ขณะผูกแขน ผู้เขียนได้ยินคำอวยพรที่มีให้พรอยู่ตลอดเวลา... แต่ที่ประทับใจก็ตรงที่พูดว่า
“อาจารย์อย่าลืมกันนา...”
“อาจารย์กลับมาอีกนา...”
“อย่าทิ้งน้องนา...”
“กลับมาช่วยกันนะ... เอาของดีๆมาช่วยชาวสะหวันด้วยนา...”
เสร็จพิธีบายศรีสู่ขวัญ อ.แก้วก็มอบของที่ระลึก ถูกใจจริงสำหรับผู้เขียนเพราะเป็นผ้าถุงลาว... ผู้เขียนกำลังอยากได้
จากนั้น ท่านอาจารย์ JJ มอบของฝากให้ทุกเมือง แล้วร่วมรับประทานมื้อเย็นและสนุกสนานร่วมกัน
มีคาราโอเกะให้ร้องเพลง มีรำวง มีเต้นรำในจังหวะชะชะช่าลาว ...แล้วก็มีการฝึกหัดเต้นจังหวะบัดสะหลบที่พวกเราอยากจะหัดด้วย...
เราสนุกด้วยกัน
งานนี้เลยมีเหงื่อออกบ้างเล็กน้อย
สุขซะนี่กระไร
แล้วถ้าไม่ได้หวนกลับมา “สะหวันนะเขต” อีก...จะไหวรื้อ...
ดูภาพจนจุใจ ไม่เคยไป ต้องอยากไปซะแล้ว ขอบคุณค่ะ
เพลงไทย..มีให้พี่อ๋อยร้องไหมคะ
เรียกว่ามางวดนี้ครบเครื่องเลยนะคะพี่ติ๋ว อิอิ
นั่น ท่านอาจารย์จิตเจริญ นี่คะ เกือบจำไม่ได้เลยเชียว
ไปแอ่วเมืองลาวคราใด ต้องถูกเชิญรำวงใช่ไหมคะพี่กฤษณา
... ยังไม่เคยไปเมืองสวรรค์ นามสะหวันนะเขต อยากไปเลยค่ะ
สบายดี(สวัสดี)ค่ะ อ.บุญส่ง... ^_^
ขอบคุณนะคะ
สวัสดีค่ะ ครูอ้อย...
สวัสดีค่ะ พี่แก้ว
สวัสดีค่ะ น้องพิซซ่า
สวัสดีค่ะ คุณน้องpoo