เริ่มเรียนรู้...ความหมายของชีวิต 2

“ โรงพยาบาลเราไม่มีนโยบายในเรื่องนี้ค่ะ”

นี่เป็นคำตอบที่ฉันได้รับจากน้องพยาบาลที่อยู่เวร ปฏิบัติงานในหอผู้ป่วยหนักของโรงพยาบาลเอกชนแห่งนั้น เมื่อฉันได้ร้องขอให้ญาติเข้ามาอยู่เป็นเพื่อนเจ้หวานซึ่งไม่รู้ว่าจะเสียชีวิตเมื่อไร หลังจากที่ฉันได้ลองใช้วิชา End of Life Care แล้วพบว่าเจ้หวานสงบลงอย่างเห็นได้ชัด และอัตราการเต้นของหัวใจเจ้หวานลดลงจาก 160 ครั้งต่อนาที เหลือประมาณ 110 ครั้ง ต่อนาที ภายใน 10 นาที่ ที่ฉันได้ลองจับมือและพูดคุยกับเจ้หวาน

ฉันรู้สึกได้ทันที่ว่า ที่โรงพยาบาลแห่งนี้ยังไม่มีการดูแลผู้ป่วยระยะสุดท้าย น้องๆ พยาบาลจึงไม่เห็นคุณค่าและความสำคัญ แต่น้องพยาบาลท่านนั้นก็ได้เสนอทางออกให้กับฉันว่า “แต่ถ้าพี่ย้ายผู้ป่วยไปอยู่ห้องพิเศษ ก็จะสามารถอยู่กับผู้ป่วยได้ตลอดเวลาค่ะ” ฉันจึงปรึกษากับญาติๆ เรื่องการพาเจ้หวานออกมาดูแลในระยะสุดท้ายในห้องพิเศษของโรงพยาบาลเอกชนแห่งนั้น..แต่สามีของเจ้ยังตัดใจไม่ได้

ฉันเริ่มกังวลใจว่าหลังจากหมดเวลาเยี่ยมแล้วเจ้หวานจะอยู่อย่างไร จะรู้สึกว้าเหว่ ทุกข์ใจมากแค่ไหน ในระหว่างเวรดึกทั้งเวรที่ไม่อนุญาตให้ญาติเข้าเยี่ยมนั้น และถ้าเกิดเจ้หวานเสียชีวิตลงในห้อง ICU โดยไม่มีใครอยู่เคียงข้างเลย ...เจ้หวานจะไปสู่สุขคติได้หรือไม่..ยิ่งคิดยิ่งรู้สึกสงสารเจ้หวานขึ้นมาจับใจ ฉันเฝ้ายืนอยู่ข้างเตียงเจ้หวานจับมือและพูดแต่เรื่องดีๆ กับเจ้หวาน ให้ลูกชายลูกสาวและน้องชายมาคอยพูดคุย จับมือ สัมผัสตามตัวอย่างแผ่วเบาอยู่ตลอดเวลา หวังว่าเจ้หวานจะได้จากพวกเราไปอย่างสงบสุข

แต่ฉันเริ่มสังเกตว่าเจ้หวานสงบลงสักพักก็เริ่มมีอาการกระสับกระส่ายคล้ายอยากจะบอกอะไรกับพวกเรา แต่เจ้หวานพูดไม่ได้แล้วจึงได้แต่ส่ายหน้าไปมา ตาลืมไม่ได้แล้วและมีเสียงแผ่วๆ ออกมาเป็นระยะๆ ...ฉันได้แต่สงสารแต่ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรต่อไปนอกเหนือจากที่ทำไปแล้วดี ถึงตอนนี้ฉันไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรให้เจ้หวานสงบลงได้ จึงพยายามนึกถึงที่พี่จินเคยเล่าให้ฟัง แต่ก็นึกไม่ออกว่าต้องทำอย่างไรต่อไป

 “เจี๊ยบ ว่าไง” ใกล้สามทุ่มแล้วที่ฉันตัดสินใจโทรศัพท์ไปหาพี่จิน

“พี่จิน เจี๊ยบมีเรื่องจะรบกวนพี่จินหน่อยค่ะ ” ฉันค่อยๆบอกพี่จินไปด้วยความเกรงใจ

“คือ ตอนนี้พี่สาวเจี๊ยบ อาการหนักมากใกล้จะเสียชีวิตแล้ว เจี๊ยบพยายามจะทำ End of Life Care ตามที่พี่จินเคยเล่าให้ฟัง แต่ทำแล้วพี่เค้ายังไม่สงบ เจี๊ยบต้องทำอะไรต่อดีคะ จะต้องพูดว่ายังไงต่อ” ฉันถามไปด้วยหมดหนทางจะทำให้เจ้หวานสงบลง หวังว่าจะให้พี่จินสอนวิธีการให้ทางโทรศัพท์

“ตอนนี้เจี๊ยบอยู่ไหน” ฉันบอกไปว่าอยู่ใน ICU โรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่ง พี่จินรีบบอกว่า “เดี๋ยวพี่ไปหา พี่กำลังจะลงไปนั่งสมาธิพอดี” ฉันเพิ่งรู้ว่าพี่จินเข้าเวรบ่ายทำงานอยู่ที่โรงพยาบาลของฉัน

หลังจากนั้นประมาณไม่ถึง 5 นาที พี่จินก็มาถึง เรียกเจี๊ยบไปคุยถามข้อมูลพื้นฐานและถามชื่อผู้ป่วย

หลังจากนั้นพี่จินก็เข้าไปเยี่ยมเจ้หวานที่เตียง เอามือจับบริเวณหน้าอกเจ้หวานอย่างแผ่วเบา ก้มหน้าพร้อมโน้มตัวเข้าไปใกล้ๆ เจ้หวาน เริ่มแนะนำตัวและเริ่มพูดชื่นชมคุณงามความดีของเจ้หวาน เพื่อโน้มน้าว ดึงสมาธิให้เจ้หวานนึกถึงแต่สิ่งดีๆ หลังจากนั้นก็ให้ลูกชาย ลูกสาวเข้ามาพูดและกราบขออโหสิกรรมแม่โดยพี่จินเป็นคนกล่าวนำ พร้อมทั้งสอนให้ลูกๆ สวดอิติปิโสเท่าอายุให้แม่ และให้พวกเราคอยพูดแต่สิ่งดีๆ เพื่อดึงสมาธิให้เจ้หวานนึกถึงแต่สิ่งดีงามและบุญกุศลที่ได้ทำมาหากเจ้มีอาการกระสับกระส่ายอีก หลังจากนั้นก็อธิบายให้ญาติๆ เข้าใจถึงสภาวะก่อนเสียชีวิตถ้าจิตสงบก็จะไปสู่สุขคติได้

หลังจากญาติๆ เห็นการทำ End of Life Care ของพี่จินก็เข้าใจว่าการดูแลในระยะสุดท้ายนั้นมีความสำคัญมาก จึงได้ร่วมกันตัดสินใจย้ายเจ้หวานไปอยู่ห้องพิเศษและให้การดูแลอย่างใกล้ชิด โดยมีลูกๆ คอยสวดมนต์ให้ ...และเจ้หวานก็ได้จากพวกเราไปอย่างสงบ อย่างสมศักดิ์ศรีของความเป็นมนุษย์ในเช้าของวันต่อมา...ไปสู่สุขคติเถิดนะเจ้หวาน ..ถ้าเจ้หวานมีญาณรับรู้ได้ เจ้ก็จะรู้ได้ว่า การเสียชีวิตของเจ้หวานไม่สูญเปล่า ประสบการณ์ของเจ้หวานได้สร้างการเจริญเติบโตทางจิตวิญญาณให้กับน้องสาวคนนี้อย่างมากมาย...ขอบคุณจริงๆ ค่ะ

และอีกคนที่เจี๊ยบต้องขอบคุณอย่างมากๆ ก็คือ พี่จิน ขอบคุณมากที่พี่จินให้โอกาสน้องสาวคนนี้ได้เรียนรู้การทำงานด้วยหัวใจของความเป็นมนุษย์จนทำให้น้องคนนี้มีจิตใจเข้มแข็งพอที่จะให้การช่วยเหลือผู้ป่วยระยะสุดท้ายได้  ...นี่กระมังที่เขาเรียกว่าการพัฒนาจิตวิญญาณอย่างแท้จริง

[ขจิต ฝอยทอง]

มาเชียร์ทีม sha โรงพยาบาลเจ้าพระยายมราชครับ  เป็นการดูแลผู้ป่วยระยะสุดท้ายที่ดีมากเลยครับ  ไม่ค่อยพบ sha จากสุพรรรบุรีเลยครับ  เอาอันนี้มาฝาก วันก่อนไปโรงพยาบาลมา ไม่เคยมาก่อน เลยโดนดุครับ  เพราะหาตึก 1 ไม่พบ (เศร้าเลย) สงสัยต้องมีฝ่ายประชาสัมพันธ์แล้วครับ  ผิดที่ผมด้วยดันไปถามตอนพี่ๆตึกอุบัติเหตุยุ่งๆๆ

แลกเปลี่ยนเรียนรู้กับครูที่สอนภาษาอังกฤษระดับประถมศึกษาสุพรรณบุรี(2)

ว่างๆๆจะชวน สรพ ไปเยี่ยมครับ    เอ เดือนหน้าไปงาน HA Forum ไหมครับ

 

[ขจิต ฝอยทอง]

• เอาบันทึกคุณหมอสกลให้อ่านเรื่อง Palliative Care ครับ
• http://gotoknow.org/blog/phoenix-mirror?page=2
• ขอบคุณครับ

[ขจิต ฝอยทอง]

เพิ่งสังเกตว่าพี่หนานเกียรติไปโรงพยาบาลนี้มาครับ ได้พบกันไหมครับ...

[บุษรา]

• สวัสดีค่ะ
• แวะมาเชียร์ทีม sha โรงพยาบาลเจ้าพระยายมราชด้วยคนค่ะ
• "การพัฒนาจิตวิญญาณอย่างแท้จริง" ขอชื่นชมจริง ๆ ค่ะ
• มีความสุขกับสิ่งดีงามในทุก ๆ วันนะค่ะ

[หนานเกียรติ]

ตามมาอ่านต่อครับ

ยอดเยี่ยมจริง ๆ

เขียนต่อนะครับ จะตามอ่าน

[♥.`๏'-พร ทั้ง หล้า`๏'- ♥]

สวัสดีคะ พี่เจี๊ยบ เย้ๆๆ ตามพี่หนานมาค่ะ

เขียนอีกนะคะ เขียนดีมากเลยค่ะพี่

[SHA_WanJeab]

ขอบคุณมากๆ เลยนะคะ สำหรับกำลังใจ และข้อมูลเกี่ยวกับการบริการของโรงพยาบาลเรา

• ก่อนอื่นต้องขอโทษอาจารย์แทนพี่ๆ น้องๆ ที่อาจจะงานยุ่งๆ เลยพูดไม่ไพเราะกับอาจารย์

และ ขอแก้ข่าวเกี่ยวกับการประชาสัมพันธ์ของโรงพยาบาล

• ความจริงโรงพยาบาลเรามีห้องประชาสัมพันธ์ อยู่ 2 จุด ค่ะ คือ ที่ตึกอุบัติเหตุที่อาจารย์ไปถามพยาบาลในห้องฉุกเฉินนั้น เมื่อเดินขึ้นอาคารไป ห้องประชาสัมพันธ์จะอยู่ด้านขวามือ ติดกับห้องทำบัตร ก่อนจะไปถึงห้องอุบัติเหตุ-ฉุกเฉิน ..แต่วันนี้เจี๊ยบลองเดินตามรอยที่อาจารย์ให้ข้อมูลมา..ก็ทำให้ทราบว่า ป้ายห้องประชาสัมพันธ์ตึกอุบัติเหตุอาจจะไม่เป็นที่สะดุดตาและมีเปลนั่ง เปลนอนที่เราเตรียมไว้รับผู้ป่วยหนักจอดขวางอยู่...หากไม่สังเกตก็ทำให้เดินผ่านไปโดยง่าย ...แต่อย่างไรก็ตามทางโรงพยาบาลก็ได้ติดตั้งป้ายประชาสัมพันธ์แผนผังโรงพยาบาลไว้ด้านหน้าตึกอุบัติเหตุ บริเวณบันไดทางขึ้นด้านขวามือ...แต่ก็อาจจะไม่สะดุดตาทำให้อาจารย์มองไม่เห็นอีก...และอีกจุดอยู่ บริเวณ ชั้น 1 อาคารอำนวยการค่ะ
• ทางโรงพยาบาลขอน้อมรับข้อผิดพลาดไว้...และจะดำเนินการปรับปรุงให้ดีขึ้นค่ะ

[ขจิต ฝอยทอง]

พี่ครับ วันนี้ไปโรงพยาบาลท่าม่วงมาครับ ห้องที่ผมถามคือห้อง ประชาสัมพันธ์อาคารอุบัติเหตุครับ เจ้าหน้าที่ที่ตอบดุมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ขนาดผมทราบห้องแล้วขอถามตึก แกก็พยายามค้นข้อมูลจากคอมฯ ผมยืนยันห้องแล้วแกก็ไม่เชื่อ แงๆๆๆ

เอาโรงพยาบาลท่าม่วงมาฝากพี่ด้วย

• http://gotoknow.org/blog/yahoo/319953
• http://gotoknow.org/blog/yahoo/331970

 

[SHA_WanJeab]

อ.ขจิค...ต้องขอโทษด้วยค่ะ ขอโทษจริงๆ ที่แรกอ่านแล้วเข้าใจว่าอาจารย์ไปถามพยาบาลตึกอุบัติเหตุแล้วโดนพยาบาลดุ เพราะอาจารย์เขียนว่า "แถมประชาสัมพันธ์โรงพยาบาลก็ไม่มี" ถ้ากลายเป็นว่าโดนเจ้าหน้าที่ห้องประชาสัมพันธ์ดุเองเลยแบบนี้...ต้องขอโทษอาจารย์มากๆๆๆๆๆ เลยค่ะ... อย่างไรก็ตามพี่ไม่ได้นิ่งนอนใจ..ถือว่าข้อความเหล่านี้เป็นช่องทางหนึ่งที่เราได้รับข้อร้องเรียน จึงได้รายงานท่านผู้อำนวยการและคณะกรรมการบริหารความเสี่ยงของโรงพยาบาลเพื่อหาทางแก้ไขจุดบกพร่องต่างๆ ของโรงพยาบาล ต้องขอบคุณอาจารย์จริงๆ ค่ะ เมื่อตอนเย็นท่านผู้อำนวยการก็แวะเข้ามาถามเรื่องนี้อยู่เหมือนกัน โรงพยาบาลก็กำลังพยายามแก้ไขปรับปรุงเรื่องพฤติกรรมบริการอยู่เหมือนกัน ทำกันมานานหลายปีแล้วแต่ก็ยังมีหลุดลอดไปบ้าง ซึ่งแต่ละครั้งก็ได้สร้างความไม่ประทับใจแก่ผู้มารับบริการอย่างมากๆๆ ก็ต้องพยายามดูแลกันต่อไปค่ะ และขอบคุณนะคะที่แนะนำให้เรียนรู้การทำ สุนทรียสนทนา รพ.ท่าม่วง น่าสนใจมากเชียวค่ะ สำหรับอาจารย์หนานเกียรติ ตอนนี้กลายเป็นครูของพี่เจี๊ยบไปแล้วค่ะ พี่เป็นผู้ประสานงานดอนที่อาจารย์มาถอดบทเรียนโครงการ SHA ..ถิอเป็นโอกาสได้เรียนรู้วิธีการทำงานของอาจารย์หนานเกียรติ ยอมรับเลยค่ะว่า...ไม่ธรรมดา

[ขจิต ฝอยทอง]

• แวะมาทักทายพี่เจี๊ยบอีก
• เสียดายตอนไปที่สามชุกไม่ได้พบพี่
• เอามาฝาก
• เผื่อเป็นประโยชน์ครับ
• ตึก 1 ของโรงพยาบาลหายากครับ เพราะมีร้านค้าบัง ที่ห้อง 1208 มีบล็อกเกอร์ป่วยอยู่ครับ

http://gotoknow.org/blog/yahoo/241364 

http://gotoknow.org/blog/yahoo/241738 

http://gotoknow.org/blog/yahoo/226085

http://gotoknow.org/blog/yahoo/225336

http://gotoknow.org/blog/yahoo/225541

http://gotoknow.org/blog/yahoo/301390

http://gotoknow.org/blog/yahoo/301686

http://gotoknow.org/blog/yahoo/302409

  SHA แก่งคอย

 

http://gotoknow.org/blog/yahoo/301390

http://gotoknow.org/blog/yahoo/301686

http://gotoknow.org/blog/yahoo/302409

HHC โรงพยาบาลสมุทรสาคร(เบาหวาน)

     http://gotoknow.org/blog/yahoo/313150

     http://gotoknow.org/blog/yahoo/313700

[♥.`๏'-พร ทั้ง หล้า`๏'- ♥]

ป๋า ขจิต มาบ่อยจัง อิอิ