ใบไม้เอย...พริ้วไหวตามแรงลม
หรือเจ้าทุกข์ระทม..กับการเสียน้ำตาของฉัน
สายน้ำ..กระเพื่อมระยับ..รับแสงจันทร์
คงได้ยินเสียงครวญหนาวสั่น..ลอยผ่านมา
น้ำค้าง...เจ้าบรรเลงเพลงลมหนาว
ทอประกายวับวาว..ยามเดือนดาวเจิดจ้า
เย็นลมเปลี่ยนทิศ...หรือเป็นนิรมิตของดารา
หัวใจฉันหนาวสั่นผวา...อาบน้ำตาจนบรรเทา
สายลมอ่อน..หากเจ้าจะอ้อนดอกไม้หอม
จงลอยอ้อมไปทางเขตขุนเขา
พริ้วพรมดอกใบ..หมู่แมกไม้ในลำเนา
ปล่อยให้ความเหงา...โอบฉันไว้ในนิทรา
ลมหนาว...โปรดพัดไปให้ห่าง
เมื่อคนรักทิ้งขว้าง...เจ้าจะทิ้งฉันบ้าง..ก็ไม่ว่า
ช่วยพัดไปลิบโลก..อย่าหอบกลิ่นโศกลอยมา
ลมเบาบางจ๋า...อย่าพัดมา...กรีดแผลใจ
กิ่งไผ่...ใบหลิว
ไพเราะจับใจมากมายค่ะ ขอบคุณมากค่ะ
สวัสดีค่ะ คุณครูอ้อย
มาเยี่ยมพร้อมคำหวานๆแบบนี้....ปลื้มค่ะ
ขอบคุณนะคะที่เข้ามาเป็นกำลังใจ
สวัสดีครับ
เสียงสายลมดังแผ่วแว่วจากฝัน
ดั่งคืนนั้นฉันคลั่งไคล้ใคร่เปิดเผย
ลมพัดพาลาแล้วแคล้วดั่งเคย
อดเปิดเผยอีกคราพาจิตตรม
เอารูปนี้มาฝากค่ะ
สวัสดีค่ะ...คุณณัฐวรรธน์
กลอนนี้อ่านแล้วกลัวความเหงาเลยครับ
"หัวใจฉันหนาวสั่นผวา...อาบน้ำตาจนบรรเทา"
แผลของเธอที่เปิดกว้าง
ดุจคำเชิญจากจิตวิญญาณทำให้ฉันต้องพัดมา
เมื่อใดที่บาดแผลจางหาย
เธอจะได้สัมผัสความเย็นสบายแทนความเจ็บปวด
.....
แวะมาเยี่ยมครับ...