"ฉันถูกหวย" เอ๊ะ....ไม่ใช่ๆ "ฉันถูกเบอร์ ตะหากล่ะ.."
ก็ เบอร์ ที่ยายเป็งในตลาดสดบ้านฉัน ตะยั้นคะยอ แกมบังคับ..ให้ฉันช่วยแกซื้อ เพราะงวดนี้ แก ลงทุนไปซื้อที่นอนปิกนิก แบบอันเบ้อเริ่ม นอนได้ซักสองคนเลยทีเดียว มาตั้ง สอง ชุดน่ะสิ...
แล้วฉันเองก็ยังไม่รู้ว่า หวยมันจะออกอะไร แล้วฉันจะเอาเลขอะไรดีหนอ?....
"เอ้า ไวๆ ซื้อซักเบอร์ซิ..."
"เบอร์ละ 15 บาทเอง"
"อ๊ะๆๆ เอาก็เอา ...อืมมม..งั้นชั้นเอา 67 ละกันนะ"
ว่าแล้วแกก็ยื่นปากกา มาให้ฉันจดชื่อฉันลงในสมุดเบอร์ที่แกใช้แทนตั๋วว่างั้นเถอะ...
"เอ๊า..ชั้นก็ไม่รู้เอาเลขอะไรดี เอาอายุพ่อชั้นตอนแกเสียก็แล้วกันนะ.."
...ผ่านไปสองวัน วันหวยออก ฉันก็มีหน้าที่ปริ้นใบตรวจล๊อตเตอรี่ ให้ป้าเนียมคนในตลาด เพราะแกสั่งไว้ ...
ฉันเลยรู้ว่าตัวเองถูกเบอร์ที่ยายเป็งนี่(หว่า)...ก๊าก....ทั้งขำ ทั้งประหลาดใจ เพราะฉันไม่เคยเล่นเบอร์อะไรแบบนี้มาตั้งนานแล้ว...
อยู่ดีๆ ดันถูกทั้งที่ซื้อเบอร์เดียว....
"สงสัยพ่อชั้นแกคงอยากได้ที่นอนน่ะ..งั้นชั้นจะเอาไปทำบุญที่วัดอันนึงนะ.."
ส่วนอีกอัน โทร.หาแม่ แม่บอกว่างั้นแม่เอาอันนึงล่ะ เอาสีฟ้านะ..
แหม แม่ชั้นก็เกิดวันศุกร์เสียด้วยสิ..เลยชอบสีฟ้า...
งั้นของแม่สีฟ้า แล้วอีกอัน...สี...ชม..พู...วุ๊ย...ไปถวายพระ พระท่านคงไม่ว่าอะไรมั้ง
เพราะยังไงๆก็ต้องมีผ้าปูที่นอนคลุมอยู่ดีแหละน่า..(ฉันก็คิดเอาเอง ทั้งที่จริงก็ไม่รู้หรอกว่าพระท่านจะใช้หรือเปล่า..
แต่ฉันก็ยังประสงค์จะเอาไปถวายที่วัดอยู่ดีน่ะแหละ..
ไหนๆก็จะไปวัด งั้นเช้านี้ฉันก็เลยทำข้าวกล้องต้มด้วยเสียเลย..เอาไปถวายหลวงปู่กับหลวงลุงด้วย.....
.................
เรื่องทั้งหมดที่เล่ามา ก็แค่ฉันอยากให้คุณผู้อ่านลองช่วยฉันคิดทีสิว่า ฉันเฮง หรือว่า พ่อดลใจให้ฉันซื้อกันแน่...
ปล. การพนันเป็นสิ่งไม่ดี ไม่ควรเล่น นี่ฉันเอามาเป็นตัวอย่างที่ไม่ดีให้ท่านดูน่ะ..อย่าเลียนแบบฉันล่ะ..แหะๆๆ