เพื่อนผู้กล้าอาสา
ชีพจรลงรถอีกแล้วสิเรา ...
การเดินทางแบบมุงุมมะงาหรา ได้เริ่มขึ้นแล้ว...
ผู้เขียนมีเพื่อนชายคนหนึ่ง ทำงานอยู่พัทยา รู้จักกันมาสองสามปี จากอินเทอร์เน็ต
เคยไปมาหาสู่เขา ไม่กี่ครั้ง เหตุเพราะเราไกลกัน
เมื่อเดือนตุลา-พ.ย.ที่ผ่านมา เพื่อนคนนี้ (ชื่อ มานพ) โทรมาหา แล้วบอกว่าอยากมาเที่ยวภาคเหนือ อยากมาไหว้หลวงพ่อพุทธชินราช และอยากมาเที่ยวบ้านเราด้วย ในช่วงที่เขาได้หยุดงานยาว (27ธ.ค.-3 ม.ค.)
ให้เราไปรับและไปส่งเขาได้ไหม? เขามั่นใจตัวเรา แล้วทำไมเราไม่มั่นใจตัวเองล่ะ สงสารก็โอเค ใจตุ๊มๆต่อมๆ
ว่าจะไปรับไงวุ้ยเนี่ย ถนนหนทาง ยังไม่เคยขับจากพิโลกไปพัทยาคนเดียวซะที (งานเข้า...) เอาก็เอา ตกลงกะเพื่อนไปแล้ว คงไม่หลงทางหรอกน่า ทางอยู่กะปาก (ท่องไว้ให้ขึ้นใจ)
วันศุกร์ที่ 25 ธันวาคม พ.ศ. 2552
ไปโรงเรียน กลับมาล้างรถ ดูดฝุ่น ที่คาร์แคร์ ไม่ล้างเองเดี๋ยวเหนื่อย เก็บแรงไว้พรุ่งนี้ แถมใช้หนุ่มๆที่นั่นตรวจลมล้อรถ เติมลม เติมน้ำให้ด้วย ออกจากคาร์แคร์แวะบ้านเพื่อนที่ซอยแป้งนวล 10 นาที บอกเพื่อนว่าจะไปกินข้าวบ้านพี่คิมที่อ.วังทอง เพื่อนพูดว่า...ถ้ากลับเร็วไปหาที่มดเดินนะ (เคยได้ยินแต่ถนนคนเดิน) เราถามไปทำไมล่ะ...ฉลองคริสต์มาสไง (อ้อ แสดงว่าเป็นชื่อร้านอาหาร แล้วมันอยู่ตรงไหนเนี่ย! )...ไม่ไปหรอกเพราะต้องนอนแต่หัวค่ำน่ะ พรุ่งนี้เดินทางไกล สองทุ่มกว่ากลับจากบ้านพี่คิม รีบนอนเพื่อจะออกเดินทางแต่เช้าตรู่ ไม่ร้อนและถนนคงจะว่างๆดี
วันเสาร์ที่ 26 ธันวาคม พ.ศ. 2552
ซักผ้า อาบน้ำ แต่งตัวออกจากบ้าน 9.00น. (สายเลยเรา) ขับรถออกจากบ้าน ไปตามทางที่ได้สอบถามมาและดูแผนที่ด้วย ขึ้นทางด่วน ด่านเปิดฟรีปีใหม่ ใจลอยตกทางด่วน ไปลิบเลย โผล่อีกทีบางบ่อ สมุทรปราการ พระเจ้าช่วย ตะเกียกตะกายหาทางขึ้นทางด่วนใหม่ แล้วเข้าชลบุรี ไปโผล่แหลมฉบัง เลยศรีราชาที่จะไปแวะนอนพักอีก อ้าววกขึ้นมาใหม่ ไปนอนศรีราชา เช้าจึงจะไปรับเพื่อน
วันอาทิตย์ที่ 27 ธันวาคม พ.ศ. 2552
นัดเพื่อนว่าจะไปรับสองโมง งานนี้ตรงเวลา เพื่อนเตรียมตัวรอแล้ว ขึ้นรถ กลับสายมอเตอร์เวย์ ถึงชัยนาทแวะสวนนกชัยนาท รายละเอียดที่บันทึกก่อนหน้านี้ เสร็จแล้วจึงกลับบ้าน ให้เพื่อนนอนพักที่บ้านเพราะเขาไม่ชอบนอนโรงแรม เราจึงเสียสละเตียงให้เพื่อนนอน ส่วนเราปูเสื่อผืน หมอนใบ มุงครอบนอนหน้าทีวี
วันจันทร์ที่ 28-30 ธันวาคม พ.ศ. 2552
ไปโรงเรียน ปล่อยเพื่อนเล่นเน็ท อยู่บ้านกับแม่ของเรา บ่ายวันที่ 30 ขับรถไปสกลนคร คนเดียวโดยไม่บอกใคร และดูแผนที่ ดูป้ายบอกทางเท่านั้นเอง (ไปสายนครไทย ด่านซ้าย ภูเรือ เลย อุดร หนองบัวลำภู สกลนคร) ไปถึงสกลสามทุ่มกว่า จอดรถห้านาทีที่วัดพระธาตุ เขามีงานกัน แล้วขับรถกลับทันที วิ่งมาประมาณ 200 กิโล(ตีหนึ่งกว่า) เลยอุดรมาแล้ว ถึงทางเข้าอ.หนองวัวซอ แวะจอดนอนจุดบริการประชาชนทันที ตีสามกว่า พวกตำรวจบ้านขับรถเครื่องไปนอนบ้านกันหมด เหลือเราเฝ้าด่านคนเดียว
วันพฤหัสบดีที่ 31 ธันวาคม พ.ศ. 2552
ตื่นหกโมงเช้า ขับรถต่อ แวะเปลี่ยนเสื้อผ้าที่ปั๊มภูเรือ เจอฝนตกที่นครไทย บ่ายโมงกว่ารถชนกันหลายคันที่ทางจะลงเขาวังทอง ถึงบ้านรับเพื่อนออกไปไหว้หลวงพ่อพุทธชินราช ไปร้านแว่นตัดแว่นตา ไปศาลพระนเรศวร ที่โรงเรียนชาย(มืดเลย) แล้วมาร่วมฉลองปีใหม่กะคนข้างๆบ้าน โชว์ร้องเพลงคาราโอเกะด้วยนะ
วันศุกร์ที่ 1 มกราคม พ.ศ. 2553
โมงนึงไปใส่บาตรที่วัด ต่อด้วยไปทำบุญบ้านที่ในเมือง เข้าบ้านตัวเองบ่ายโมง รับเพื่อนไปร้านแว่นรับแว่นที่สั่งตัด แล้วไปศาลพระนเรศวร ที่โรงเรียนชายอีกครั้งหนึ่ง
วันเสาร์ที่ 2 มกราคม พ.ศ. 2553
ซักผ้า อาบน้ำ แต่งตัว เตรียมส่งเพื่อนกลับพัทยา เก้าโมงออกจากบ้าน คราวนี้ไม่หลง ไม่ตกทางอีกแล้ว เพื่อนบอกแวะศรีราชา จะซื้อโน้ทบุ้ค ถึงศรีราชา ห้าโมงเย็นกว่า ลงโปแกรมเสร็จสองทุ่ม กลับพิโลกไม่ไหวแล้ว จึงเข้านอนพักที่โรงแรมในมูลนิธิพระมหาไถ่
วันอาทิตย์ที่ 3 มกราคม พ.ศ. 2553
ตื่นสองโมงกว่า เพื่อนให้ไปรับที่ตึกเขาทำงานและพักที่นั่นสามโมงเช้า พากันไปเที่ยวเมืองจำลอง ดูเสร็จ ขับรถส่งเพื่อนที่มูลนิธิ 11.30น.ออกจากพัทยา ถึงพิโลก 17.30 น. (ห้าร้อยกว่าโล) ก่อนเข้าบ้าน แวะปิดทองฝังลูกนิมิต ที่วัดเด่นโบสถ์โพธิ์ทอง
ปล. อยากบอกเพื่อนว่า
มานพเพื่อนรัก
เราอาจต้อนรับเพื่อนไม่ดีพอ แต่ขออาสารับใช้เพื่อนเช่นเดิมจ้ะ ถ้าเพื่อนขอมา
จากยายแมว (ผีเสื้อสมุทร ฉายาเพื่อนตั้งให้)
ความเห็น (34)
สวัสดีปีใหม่ค่ะครูพี่แมว
มิตรภาพเบ่งบานรับปีใหม่ ชื่อซอยแป้งนวล ว่าแล้วคุ้นๆ ชื่อนี้ชอบจังค่ะ
งั้นแถวบ้านครูพี่คงใกล้กับบ้านย่ารหัสปูแน่เลย คิดถึงพิดโลก ฝันดีนะคะ
ไร้ญาติขาดมิตร
โกรธด้วยดิ
เบอร์โทรไม่มีใช่ป่ะ
ถึงบ้านพี่ก็ไม่โทรหา
ไปล่ะงอนๆๆๆๆ
เป็นการเอื้อเฟื้อต่อมิตรที่น่ายกย่องมากค่ะ
ว่าแต่ว่าทำไมครูแมวใจกล้าขับรถไปคนเดียวถึงสกลนคร
แล้วยังจอดนอน(เฝ้าเวร)แทนตำรวจอีกแน่ะค่ะ
สวัสดีน้องปู พี่เคยอยู่แป้งนวลสี่ปี ตอนนี้อยู่บ้านแสงดาว ไกลจากตรงนั้นประมาณ 15 กิโลจ้ะ
อย่างอนน้องเลยนะคะ มันดึกเกินจะโทรปลุกพี่เกรงใจค่ะ และอีกอย่างเช้าอยากรีบกลับบ้านเลยน่ะ (คิดแล้วต้องโดนต่อว่า อิอิ)
ยอมรับค่ะพี่ใจกล้า บ้าบิ่นมาก มืดแล้วยังขับไปถึงสกลได้ โดยไม่ยอมหยุดพัก และไม่ได้กินอะไรเลย ออกจากพิโลกบ่ายสอง ถึงสกล สามทุ่มกว่า 500 กว่ากิโลค่ะ ถึงด่านตรวจล็อครถนอนเลยค่ะ ไม่บอก ไม่กล่าว ไม่ลงไปหาใคร กลัวโดน อิอิ เขาก็ไม่เดินมาถามนะคะ ปล่อยเรานอน ดีจัง กลัวด่านหาย เลยเฝ้าแทนค่ะพี่
ความรักของแมวเหมียว(ที่มีต่อเพื่อน)..สาวใจเด็ดโดยแท้
โดยเฉพาะเรื่องการเดินทางคนเดียว เป็นโชเฟอร์เอง..น่าห่วงจัง
พี่อ้วนยกนิ้วให้ค่ะ กับมิตรภาพแสนงาม
มีความสุขกับการทำงานนะคะ..
สวัสดีค่ะ
- วุ๊ย...งงจัง
- ไม่อยากอ่าน ไปไหน ๆ ไปได้ไง
- บ้าหรือดีแน่นี่ตัวเอง
- ขอเป็นกำลังใจให้คุณมานพนะคะ
อาศัยใจตัวเดียวค่ะพี่ศน.อ้วน ใจสู้ ใจเด็ด ไปด้วยใจ อิอิ อาจดูบ้าๆไปหน่อยนะคะ
อิอิ พี่คิมเพิ่งรู้ตัวหรือคะ ว่ามีน้องสาวบ้า 555+ มานพจะเข้ามาอ่านค่ะพี่คิมคงได้รับกำลังใจจากพี่ตรงนี้นะคะ
- ครูจ่อยมาเยี่ยม นะแมวเพื่อนรัก
- ทุกสิ่งทุกอย่างมันอยู่ที่ใจ ใช่มั้ยเพื่อน
- ถ้าใจสู้ คำว่า "อุปสรรค" แค่เรื่องเล็กน้อยจริงมั้ยเพื่อน
- เพื่อนเหนื่อยมามากแล้ว พักผ่อนบ้างนะ
- รักและคิดถึงเพื่อนเสมอและตลอดไป
ใช่เลยจ้าเพื่อนรัก ทุกอย่างมันอยู่ที่ใจ อุปสรรคมันจิ๊บจ๊อยมาก แทบจะมองไม่เห็นแต่เราไม่ได้ประมาทนะ ระมัดระวังตลอด ขับรถแค่ 140-150 เอง อิอิ
เห็นภาพคุณมานพนั่งรถเข็นแล้ว ชื่นชมในไมตรีจิตระหว่างเพื่อนของครูแมวกับคุณมานพค่ะ
มิตรภาพที่เริ่มจากโลกไซเบอร์ค่ะหมอตี้
- เหมือนน้องคิมว่าจริงด้วย (งึดหลาย)
- ไปได้ไง เหมือนหนังการ์ตูน
- พี่น่ะไปแค่บุรีรัมย์ปวดหมดเนื้อหมดตัว
- กระดูกทำด้วยอะไรจ๊ะ
- ไม่ใช่อะไรหรอกเป็นห่วงน่ะตัวเอง
- ชื่นใจแทนเพื่อนของน้องแมวจ้ะ
- เอาพระธาตุนาดูนมาให้นมัสการจ้ะ
สวัสดีค่ะ
น้องแมว มาหาเพราะคิดถึงนะจ๊ะ
ขับรถระวังตัวและหัวใจด้วยนะจ๊ะ
กลัวหัวใจหล่นหายกลางทาง
อย่าขับรถให้เร็วนักเป็นห่วงจ้า
![[ กดเบาๆนะจ๊ะ ]](http://comment-thai.com/photo/10663.jpg)
อย่างึดจ้า ขอบคุณมากค่ะ อิอิ
ถ้าใจตกกลางทาง ช่วยเก็บรักษาไว้ให้ด้วยนะคะ ขอบพระคุณที่เป็นห่วงค่ะ
แวะมาเยี่ยม มหา หิวแล้ว
แหมพี่มหาหิวดึกจังนะคะ อ่ะจัดให้
มิตรภาพ...งดงาม...ยิ่งใหญ่
และนี่ก็ถือว่า...ใจนำพา..ศรัทธานำทาง เช่นกัน
ชื่นชม..ครับ
ขอบพระคุณค่ะ คุณแผ่นดิน
ขอบคุณครับน้องกู๊ดดี้
สวัสดีค่ะน้องแมว คนสวย
มาชื่นชมในมิตรภาพที่งดงามจริง ๆ ค่ะ ใจ คำนี้สำคัญที่สุดค่ะ พลังอันมหาศาลคือใจค่ะ
ด้วยรัก...พี่เหมียว
สวัสดีค่ะพี่เหมียวที่น่ารัก
ขอบพระคุณมากนะคะที่มาเยี่ยมน้องแมว รูปทะเลระยองสวยมากเลยพี่เหมียว
- ...สวัสดีปีใหม่ครับ มนัสนันท์...
- ...เพราะ มิตรภาพ และสัมพันธภาพ จึงต้องทำให้ชีพจรลงล้อ...ขอชมว่าเก่งเกินตัวจริง ๆ...
- ...ขอให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายจงคุ้มครองให้ มนัสนันท์ และทุกคนในครอบครัวจงประสบแต่ความสุข สมหวัง และโชคดีตลอดปี 2553 นี้ด้วยครับ...
ตัวเล็กแต่ใจยิ่งใหญ่ค่ะพี่ ขอบพระคุณพี่ชายที่เข้ามาอวยพรให้น้องแมวนะคะ
- ขอบคุณสำหรับคำอวยพรปีใหม่ ทั้งทางเน็ต และมือถือ
- ขอให้เพื่อนครูจ่อยมีความสุข ตามใจปรารถนา ปีนี้เราเป็นเสือนะ
- นักวิชาการกล่าวว่า "แมวกับเสือ จัดอยู่จำพวกเดียวกัน"
- ปี 2553 นี้ เสือออกจากถ้ำ (วัด )แล้วเพื่อน
- มักใจเจ้าหลาย (ยี่ห้อแมวเหมียวใจเกินล้าน) คิดคือข่อยเลย
- เรายังจำคำพูดเพื่อนได้เสมอ "คนเราเกิด ตายได้ครั้งเดียวจะเอาอะไรกันนักหนา อีกไม่กี่ปีก็ตายแล้ว ไม่มีใครอยู่ค้ำฟ้าหรอก"
- เห็นด้วยเลยเพื่อน
- เราชอบความเด็ดเดี่ยวของเพื่อนที่สุดเลย
ใช่เลยจ้าเพื่อนรัก ทุกอย่างมันอยู่ที่ใจ อุปสรรคมันจิ๊บจ๊อยมาก แทบจะมองไม่เห็น " แต่เราไม่ได้ประมาทนะ ระมัดระวังตลอด" ขับรถแค่ 140-150 เอง อิอิ
เมื่อมีอิสระทั้งกายใจ เราก็สามารถทำได้ดังใจเราปรารถนา เดือนหน้าคงได้เจอกันนะเพื่อนรัก ...ชอบเม้นท์นี้จังอิอิ
สวัสดีครับคุณแมว (ขออนุญาตเรียกคุณแมวนะครับดูเป็นกันเองดี)
ก่อนอื่นขอขอบคุณที่ติดตามอ่านบทความของผมด้วยความตั้งใจและมุ่งมั่น
ผมเข้ามาอ่านบทความในบล็อกทั้งหมดแล้วที่อ่านผ่านมาไม่ได้แสดงความเห็น
แต่ในบทความนี้ อดที่จะชื่นชมคุณแมวไม่ได้
สิ่งที่คุณแมวทำเป็นมิตรภาพที่ยิ่งใหญ่
คุณมานพโชคดีอย่างมากที่มีคุณแมวเป็นมหามิตร
หากผมเป็นศิษย์ของคุณครูมนัสนันท์คนนี้ ผมจะภูมิใจที่สุด
เห็นในน้ำใจที่คุณแมวมอบให้คุณมานพ
ผมคิดไม่ออกว่าจะหาคำใดมาบอกถึงความงดงามในน้ำใจของคุณแมว
ผมรับรู้ความทุกข์ยากในอดีตของคุณแมวจากบทความที่บันทึก
ผมเชื่อว่าความเมตตาและน้ำใจที่คุณแมวมอบให้กับคุณมานพจะส่งผล
ให้คุณแมวมีความสุขและพบแต่สิ่งที่รักตลอดไปครับ
บรรดาน้องๆที่ได้มีโอกาสเป็นลูกศิษย์ของคุณครูมนัสนันท์ท่านนี้
หากน้องผ่านเข้ามาอ่านบทความนี้ น้องจงภูมิใจเถอะที่มีท่านเป็นครูของน้อง
ขอกราบงามๆสักครั้งครับคุณครู
ขอบพระคุณมากนะคะที่แวะมาเยือน อ่านเม้นท์แล้วซาบซึ้งใจมากค่ะ แต่บรรทัดสุดท้ายมิอาจรับได้จริงๆค่ะ
จ้าน้องใหม่ ..เจ้ดีใจ อย่างน้อยครั้งหนึ่ง ก็ทำความตั้งใจเขาสำเร็จ ป่านนี้คงมองดูเราอยู่บนฟ้านะ
ใหม่จ่ะเจ้
ดีใจแทนมานพที่มีเพื่อนดี ๆ อย่างเจ้ แล้วก็ดีใจกับตัวเองด้วยที่มีเพื่อนอย่างเจ้อีกน่านแหล่ะ คริ คริ