บันทึกรัก palliative ขึ้นปีที่ 3
สวัสดีปีใหม่ทุกท่านครับ ได้เขียน blog ก้าวเข้าปีที่ 3 และเป็นธรรมเนียมส่วนตัวว่าครบปีต้องทบทวนตัวเองและทบทวน blog ว่าเขียนอะไรไปบ้างครับทั้งปีนี้เขียนไป 23 บันทึก
ต้นปีเริ่มด้วย แลกเปลี่ยนหลายมุมมอง : ทีมกัลยาณมิตร เป็นบันทึกการประชุมทีมกัลยามิตร ทีมีสีสันและเป็บันทึกที่มีคนอ่านมากที่สุด...เกี่ยวกับเรื่อง การแจ้งข่าวร้าย-การบำบัดอาการปวด-ประเด็นเรื่องสถานที่การเสียชีวิต เป็นบันทึกที่ผมทำให้นึกถึงหมอสมศักดิ์ หมอศัลย์ที่สนใจ palliative ที่ย้ายไปอยู่ที่ รพช.ในจังหวัดกำแพงเพชร...น่าเสียดายมากครับ
ตามมาด้วย series ศรัทธาในพระเจ้า ที่มีทั้งหมด 4 ตอน เป็น ชุดเรื่องที่ต่อเนื่องมาจาก มะเร็งกาย VS ศรัทธา ที่เขียนเดือน ธันวาคม 50 เป็นคนไข้ที่ปฏิเสธการรักษาและกลับมาเจอผมอีกครั้งหลังจากหายไปเกือบ 2 ปี เป็น series ที่ใช้มุมมองของ spiritual care และ interdisciplinary team (รวมถึงทีมศาสนา)ได้ดี เห็นลักษณะการอ่านที่ผู้อ่านมักอ่านที่เรื่องแรกและตอนจบมากกว่าที่จะอ่านกลางเรื่องซึ่งที่จริงแล้วผมว่าเนื้อหากลางเรื่องดีมาก เป็นเรื่องราวที่ผมประทับใจมากว่า "ผมเจอคนไข้และครอบครัวนี้ ที่สอนผมถึงคุณค่าของการ ทำบางอย่างด้วยความไม่สงสัย...ด้วยศรัทธา สามารถทำได้และหากต้องใช้ชีวิตทั้งชีวิต เป็นเรื่องที่มีอยู่จริง"
จดหมายเหตุการดูแลผู้ป่วยระยะสุดท้าย "ทบทวนสิ่งที่ทำ..ความทรงจำในช่วงเวลาที่ผ่านมา" เป็นเรื่องที่ผมระลึกถึงงานที่ผ่านมาตลอด 2 ปีว่าให้อะไร...เห็นการเปลี่ยนแปลงอะไรในตัวเองบ้าง...ชอบครับ วิจารณ์ตัวเอง
ป้า ม."เมาคลื่น" และ ความสุขของ "ม." เป็น series ที่ "มองการตายในมุมความสุข..และได้เรียนรู้ว่า....การจากไปบางครั้งไม่ต้องจบด้วยน้ำตาก็ได้"
กัลยาณมิตร..คนใหม่ ธรรมะจัดสรรให้เราได้พี่หมอสมชาย หมอศัลย์คนใหม่ ที่สนใจ palliative care และเคยเป็น leader เก่าของทีม รพ.ศรีสังวร สุโขทัย....ถึงเสียพี่สมศักดิ์ไป (ให้ รพ.อื่น) ก็ได้พี่สมชายและเป็นคนที่เก่งมากเรื่องศาสนาและ team managment
ลูกรัก....สอนธรรม อันนี้ส่วนตัวครับ ลูกสาวคนสวยของผมเอง มาแนวธรรมะเล็กๆ
แลกเปลี่ยนเรียนรู้กับมูลนิธิสดศรี ตอนที่ 1 : แนะนำตัวด้วยภาพ และ แลกเปลี่ยนเรียนรู้กับมูลนิธิสดศรี ตอนที่ 2 : รพ.สมเด็จพระยุพราชปัว.ในความคิดคำนึง เขียนในช่วงที่ได้ไปแลกเปลี่ยนเรียนรู้กับทีมงาน มสส. สนุกดีและได้เพื่อนเยอะครับ
สูบตามสบายครับป้า พูดเรื่อง autonomy
ผู้ให้..พบ..ผู้รับ เป็นเรื่องของการพบกันของผู้บริจาคกับผู้รับ...น่าจะเป็นความหมายของการให้ที่ยั่งยืนมากกว่าการให้ด้วยทีมเรา
คุยกับคนไข้...สะท้อนใจตัวเอง และคุยกับคนไข้...สะท้อนใจตัวเอง (ป้ารอผมจริง ๆ ด้วย) จบ เป็นเรื่องราวผู้ป่วยที่ผมดูแลตั้งแต่เริ่มโครงการกัลยามิตร น่าจะเป็นคนไข้ที่มีอายุยืนยาวที่สุดของผมคือ เกือบ 2 ปีครึ่ง...ดูแลกันมานานจนผมได้ไปดูงานที่อังกฤษ ดูงานผู้ป่วยระยะสุดท้ายที่ประเทศอังกฤษ 1 เดือน ตอนก่อนไปผู้ป่วยน่าจะเข้าสู่ last hour of life แต่พอกลับมาผม "ป้ายังอยู่" หลังไปเยี่ยมป้า...ป้าก็เสียชีวิตหลังผมกลับ รพ......ผมของคุณป้าที่ให้โอกาสผมได้ดูใจเป็นครั้งสุดท้าย
บันทึกที่ผมชอบที่สุดแห่งปีคือ คนไม่สำคัญ.....สนทนากับท่าน ไพศาล วิสาโล...เพชิญความตายอย่างสงบ ตอนที่ 2 โดนใจดำผมเลยครับ
บันทึกที่ผมอุทิศให้แก่ผู้มีพระคุณและเป็นอาจารย์ palliative คนแรกของผมคือ คำสอนสุดท้ายจากอาจารย์สุมาลี คุรุ ผู้ยิ่งใหญ่ตลอดไป ได้จาก e-mail ของอาจารย์สุมาลีที่สอนผมตอนตั้งทีมกัลยาณมิตรใหม่ๆ
บันทึกที่อ่านแล้วปวดหัวที่สุดคือ HA reaccreditation กับงาน palliative care KPI แม่สอด (ทีมกัลยาณมิตร) มีตัวเลขเยอะที่สุดในปีนี้...ใครชอบ KPI ก็ชอบครับ
โรงพยาบาลผมเริ่มขาด morphine แล้วครับ บอกถึงวิกฤตขาด MO ใน รพ.ผม
ส่วนบันทึกสุดท้ายคือ ประชุมกำหนดวิสัยทัศน์ "ทีมกัลยาณมิตร" อาจไม่โดดเด่น แต่ก็แฝงความหมายการสร้างทีม
สุดท้ายนี้ขอให้ท่านผู้อ่านทุกท่าน จงประสบแก่ความสุขความเจริญ...และนึกถึงความตายเป็นนิจ...เพื่อเตือนตนว่า "เวลาของทุกท่านมีจำกัด...ใช้มันอย่างคุ้มค่าเถอะครับ"
ความเห็น (6)
สวัสดีปีใหม่ครับหมอ ตลอดปีที่ผ่านมาขอขอบคุณบันทึกที่มีสาระให้เรียนรู้ครับหมอ
มาสวัสดีปีใหม่คุณหมอโรจน์ค่ะ ขอให้มีความสุขกับงานที่รัก( palliative care) เเละโชคดีตลอดปี 2553 เเละตลอดไปนะคะ
สวัสดีปีใหม่คะ
วันก่อนแวะแม่สอดเลยไปเที่ยวน้ำตกพาเจริญมาคะ
แม่สอดทุกวันนี้เจริญมากนะคะคุณหมอ
สุขกายสุขใจตลอดปีใหม่นะคะ
เป็นงานที่ทรงคุณค่าค่ะ ^^
ขอบคุณซัน ซนั และคุณ gannicar ที่แวะมาเยี่ยมเยียนครับ