ออกจากชุดขาวไปเป็นแม่ค้า


เมื่อวันศุกร์ที่ผ่านมา ที่ทำงานของฉันจัดให้มีตลาดนัดสินค้ามือสอง ความจริงมีการจำหน่ายสินค้ามือสองกันทุกไตรมาส สินค้าต่างๆได้มาจากการบริจาคของคนไข้และเจ้าหน้าที่ รายได้นำไปเป็นค่าใช้จ่ายในการตึกผู้ป่วย

 

 

ฝ่ายรับผิดชอบโครงการนี้ บอกว่า ครั้งนี้จะจัดให้ยิ่งใหญ่ ประชาสัมพันธ์ในชุมชนต่างๆ รวมถึง อสม.จากหมู่บ้านต่างๆ นำสินค้าหรือข้าวของที่หมู่บ้านของตนมีชื่อเสียง(OTOP) ไม่ว่าจะเป็น แหนม ปลาส้ม ดอกไม้ประดิษฐ์ ตุ๊กตา ขนม ของหวาน ตลอดจนเสื้อผ้า และอื่นๆ

 

  

ฉันบอกกล่าวกับน้องๆว่า อยากมีกิจกรรมร่วมกันไหม เพียงแค่อยากให้น้องๆมีการร่วมแรงร่วมใจ สมัครสมานสามัคคี ช่วยกันออกความคิดเห็น น้องหลายคนนึกสนุก ตอบตกลงแล้วก็ช่วยกันคิดว่า จะทำอะไรขายดีที่ไม่ยุ่งยาก

  

"อยากทำ ลูกชิ้นปิ้ง"

"อยากทำปลาหมึกย่าง"

"อยากทำชาไข่มุก"

 

  

หลายต่อหลายเสียงเสนอ แล้วก็ลงท้ายสรุปกันว่า จะทำลูกชิ้นปิ้งเสียบไม้ ลูกชิ้นปลานึ่งโรยด้วยใบโหระพา หอมอร่อย ทำหนวดปลาหมึกย่างด้วย

ทำน้ำจิ้ม สามรสสามอย่าง ทะเล หวาน เผ็ด

  

ฉันไม่ได้ออกความเห็นใดๆ เอายังไงก็เอาด้วย พร้อมควักเงินเป็นทุนให้ แล้วให้น้องจัดการกันเอง

น้องๆแบ่งหน้าที่กันเตรียม คนละอย่างสองอย่าง

ฉันชื่นชมและภาคภูมิใจน้องๆไม่น้อย

 

  

ผู้จัดโครงการ ถามฉันว่า "กำไร จะเอาไปไหน"

ฉันตอบไม่ได้ เพราะไม่คิดว่าจะได้กำไร "ยังไม่ได้คุยกันเรื่องกำไร-ขาดทุน เพียงอยากให้น้องได้ทำอะไรด้วยกัน อยากเห็นความร่วมไม้ร่วมมือของน้อง" ฉันตอบไปอย่างที่คิดไว้ครั้งแรก

 

 

เมื่อถึงเวลา น้องๆส่วนใหญ่ เป็นน้องที่ออกเวรดึก เรามีกันไม่กี่คน แต่น้องทุกคนก็ช่วยกันอย่างเต็มที่  เรานัดกันใส่เสื้อทีมของตึก และติดกิ๊บที่เป็นหมวกใบเล็กที่ผม เพื่อสร้างเอกลักษณ์ของตน

 

 

ปลาหมึกย่าง ลูกชิ้นปิ้ง ลูกชิ้นนึ่ง ไม่ว่าจะเป็น หมู เนื้อ ปลา ขายดิบขายดี ปิ้งไหม้บ้าง คนซื้อก็ไม่ว่าอะไร บางคนบอกว่าจะเอาไปอบเอง ขอผักและน้ำจิ้มก็พอ เราไปซื้อลูกชิ้นมาเพิ่มหลายรอบ จนเหนื่อยล้า และเริ่มง่วง รับเงินบ้างไม่รับบ้าง ทั้งแจกทั้งแถมแบบไม่ได้ตั้งใจ หลายคนกลับมาซื้ออีก บอกว่า น้ำจิ้มอร่อย บางคนโทรมาขอสูตร เป็นจริงเป็นจัง โดยไม่รู้ว่า เราไปซื้อเขามาเกือบทั้งหมด

  

ฉันรู้สึกว่าน้องๆหลายคน สนุกสนาน มีความสุข แม้จะมีบางคนที่ไม่มาช่วยเรา แต่ก็ภูมิใจในระดับหนึ่ง เราได้กำไรสามร้อยบาท เพราะขายถูกมาก ก่อนหน้านั้นมีคนบอกว่า ลูกชิ้นได้กำไรน้อย อย่าเสียบหลายลูก แต่น้องบอกว่า ไม่ได้คิดจะเอากำไร อยากร่วมกิจกรรมมากกว่า เป็นปลื้มอีกแล้วฉัน

ฉันอยากปลูกฝัง ความเป็นคนจิตสาธารณะให้น้องๆ อยากให้เขามีส่วนร่วมในการทำกิจกรรมด้วยกัน อยากเห็นความสามัคคีของน้อง การจัดการที่ฉันไม่ต้องออกความเห็นมากมาย เพียงแค่คอยชี้แนะ และสร้างแรงจูงใจ

ฉันภาคภูมิใจและชื่นชมน้องๆจัง พยาบาลเป็นอะไรที่ทำได้ทุกอย่าง และหากทำแล้ว ก็ทำได้ดีเสมอ ฉันคงไม่ได้เข้าข้างตัวเองมากไปหรอกนะ

 

หมายเลขบันทึก: 319853เขียนเมื่อ 12 ธันวาคม 2009 21:42 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 22:03 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (13)
  • ฉันภาคภูมิใจและชื่นชมน้องๆจัง พยาบาลเป็นอะไรที่ทำได้ทุกอย่าง และหากทำแล้ว ก็ทำได้ดีเสมอ ฉันคงไม่ได้เข้าข้างตัวเองมากไปหรอกนะ

  • พี่แจ๋วเห็นด้วยทุกประการค่ะ

สวัสดีค่ะ

  • สนุกนะคะ  การทำงานด้วยใจ  มีความสุขค่ะ
  • ขอเป็นกำลังใจนะคะ

เห็นด้วยกับป้าแดงค่ะ

พยาบาลทำได้ทุกอย่างขั้นเทพ เลยค่ะ

  • "ฉันอยากปลูกฝัง ความเป็นคนจิตสาธารณะให้น้องๆ"
  • คำนี้น่าชื่นชมจริงจริง!!!
  • มาบอกว่าเห็นด้วย
  • พยาบาลทำได้ทุกอย่าง
  • เป็นนางฟ้าผู้น่ารักจริงๆ

Dsc06981

ขอให้ร่ำรวยๆๆๆ เฮงๆๆ ค่ะ

ป้าแดงครับ บางทีการทำอะไรสักอย่างเราไม่ต้องการกำไรครับ แต่อยากเห็นความร่วมมือ การทำงานร่วมกันของทีม ทำอะไรก็ได้ที่มีความสุขไม่เดือนร้อนใครครับ ต้องการคนขายหน้าตาดีๆๆไหมครับ ฮ่าๆๆๆๆ

เมื่อถึงเวลาในแต่ละสถานการณ์ พยาบาลเราทำได้ทุกอย่างเลยนะคะป้าแดง.....เก่งจริงๆ เลยวิชาชีพพยาบาล...ขอชื่นชมค่ะ

ช่วยเหลือกัน ย่อมจะนมาซึ่งความผูกพัน

ความเหนื่อยหายไปเลย

สนับสนนกิจกรรมดีๆๆ ครับ

ดีจัง เก่งกันทุกคนเลย เป็นกำลังใจให้นะค่ะ

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท