อ่อนแรงลงไปเรื่อยๆ
โอนอ่อนไปตามกระแส
แต่กลับกลายเป็นอีกคนที่
มีหัวใจแข็งกระด้าง
ทำความดีลวกๆ
ทำบาปบ่อยครั้ง
ขาดพลังในการยืนหยัดต่อสู้
ขี้เกียจอีกแล้ว แม้แต่เล็กน้อย
เบื่อหน่าย ที่จะทำอะไรเพื่อวันโลกหน้า
เคยเป็นอย่างนี้ไหมตัวเอง
คงเป็นเพราะเรา
กินอาหารไม่ระวัง
คบเพื่อนไม่พิจารณา
รู้สึกว่าตัวตนรู้มาก
เขาไปในแสงสีเสียงบ่อยขึ้น
คุยโทรศัพท์นอกเรื่อง แถมยังโกหกตัวเองทุกวัน
อัลกุรอ่านเริ่มไม่ค่อยได้จับต้อง
ละหมาดขอให้เสร็จ ให้พ้นๆ
ยิ่งเร็วยิ่งดี กว่าจะเริ่มก็รอให้ใกล้หมดเวลา
เราดีใจที่ได้ครอบครองวัตถุ มากกว่าคุณค่าของจิตใจ
แล้วจะทำไงดี
กลับตัวบ้างสิ
เปลี่ยนบรรยากาศบ้าง
คิดให้มากหน่อย
ทำสิ่งที่มีประโยชน์
ยึดความถูกต้อง
เข้าหาพระเจ้าสิ
ให้เวลากับตัวเอง ศาสนา และคนในครอบครัว
บางที กุรอ่าน มัสยิด หนังสือที่ดี อ่านดุอา อิสติฆฟัร
เข้าหาผู้รู้ ปล่อยให้ท้องว่างๆกินน้อยๆ (พอประมาณ)และเพื่อนที่ศอลิหช่วยเราได้...
..........................................................................
เป็นความรู้สึกส่วนตัว
นี่เป็นความจริง ความดี และความงาม
ไม่มีคำถาม นอกจากคำขอบคุณ
ที่ผู้ที่สมควรจะได้รับ
แวะมาเป็นกำลังใจ อีหมานมีขึ้นมีลง จึ่งต้องมั่นคอยระวัง เพิ่มพูนด้วยการตรวจสอบอยู่สม่ำเสมอ
ยินดีที่ได้อ่าน เพราะทำให้ได้มองกลับมาที่ตัวเองด้วย