เล่าเรื่องคนธรรมดา..."พ่อ" (2-73)
มีบิดาผู้สะสมหนี้ไว้คือศัตรู
มีมารดาผู้มิได้ประพฤติความบริสุทธิ์คือศัตรู
จากหนังสือ “หิโตปเทศ”
ตอนที่อ่านคำเชิญชวนจากผู้ดูแลระบบ Gotoknow ให้เขียนเรื่องของ “พ่อ” คนไม่มีรากคิดไม่ค่อยออกว่าจะเขียนอะไร เพราะพ่อจากไปนานกว่า 25 ปีแล้ว การได้ใช้ชีวิตใกล้ชิดกับพ่อก็น้อยเต็มที ทบทวนอยู่นานว่าจะเขียนอะไรเกี่ยวกับพ่อดีหนอ...
อดจะตกใจไม่ได้ว่า...ในวัยเด็กนั้น คนไม่มีรากไม่มีความผูกพันและรักพ่อเท่าที่ควรเลย...พี่บางคนและคนไม่มีรากเองเคยโกรธว่า พ่อทำให้ครอบครัวลำบาก ต้องรอนแรมไปต่างบ้านต่างเมือง เพราะพ่อทำธุรกิจขาดทุน...พ่อไม่ได้เป็นคนเด่นดังอะไร ก็คนธรรมดา ๆ ไม่รู้จะหาความภูมิใจอะไรในตัวพ่อ...
ความรู้สึกที่ไม่รัก ไม่ภาคภูมิใจในบุพการีของตน ย่อมเป็นแผลเรื้อรัง บ่มหนองที่คอยรบกวนจิตใจอยู่เสมอ...
หวนระลึกไปในวัยเด็ก จำได้ว่าบางวันตอนเย็น พ่อจะพาลูก ๆ หลาน ๆ ไปเดินเล่นแถวบ้าน ซื้อขนมของเล่นให้ตามรายทาง คนไม่มีรากจะจับมือแน่นอยู่กับพ่อและอายที่มักจะมีคนทักถามว่า อ้าว...วันนี้พาหลานมาเดินเล่นหรือ พ่อจะยิ้มกว้าง ตอบเสียงดังว่า... ลูกสาวคนเล็กต่างหาก
คนไม่มีรากเป็นลูกหลง ที่เกิดตอนพ่ออายุใกล้ 60 ปี จึงคล้ายหลานมากกว่าลูก พ่อจะไปทำงานตั้งแต่เช้ามืดและกลับบ้านเมื่อพระอาทิตย์ตกดินแล้ว และบ่อยครั้งที่พ่อต้องไปทำงาน ดูงาน คุมงานต่างจังหวัดทีละ 1-2 เดือน
พี่ ๆ เล่าว่าพ่อเป็นคนดุ พูดน้อย เจ้าระเบียบ เสียงดังฟังชัด หากแต่ใจบุญ ใจดีจนขึ้นชื่อ หลายครั้งที่ครอบครัวต้องลำบากจากการช่วยเหลือคนอื่น และบางคราก็ทำการค้าขาดทุน พ่อใจดีและใจกว้างเกินไป มักจะโดนคนเอาเปรียบและหนีหนี้อยู่บ่อย ๆ วิกฤตในครอบครัวใหญ่โตที่สุดคือพ่อล้มละลาย ต้องอพยพไปอยู่จังหวัดทางภาคเหนือถึง 7 ปี เป็น 7 ปีที่ทุกคนในครอบครัวได้รู้ซึ้งถึงคำว่า “ลำบากยากจน” ด้วยเหตุที่พ่อยอมล้มละลายขายบ้านและทรัพย์สมบัติทุกอย่างเพื่อใช้หนี้ซึ่งพ่อไม่ได้ก่อโดยตรง ญาติ ๆ ไม่เห็นด้วยที่พ่อทำเช่นนั้น บ่นว่าพ่อซื่อเกินไป จึงถูกเอาเปรียบอยู่บ่อย ๆ มีเพียงคนเดียวที่ยืนหยัดและเห็นด้วยกับการกระทำของพ่อโดยไม่เคยบ่นเลย คือ...แม่...
แม่เชื่อว่า... หากเราไม่จ่ายหนี้เขา เขาก็ลำบาก ในเมื่อเราเป็นคนร่วมก่อหนี้ขึ้น เราควรต้องยอมรับใช้หนี้ (คนที่หนีหนี้พ่อไป ไม่เห็นคิดอย่างนี้เลย) แม้จะต้องลำบากยากจนและหมดสิ้นทรัพย์สินทุกอย่าง
พ่อและแม่ ช่างเป็นคู่ชีวิตที่เกื้อกูลและเข้าใจกันอย่างลึกซึ้ง...
ย้อนคิดดู...แม้พ่อจะทำให้ครอบครัวลูกหลานต้องประสบกับความลำบาก(ด้านการเงินในช่วงหนึ่ง) แต่ความอบอุ่นของครอบครัวนั้น พวกเราไม่เคย “ขาด” พี่น้องที่ลำบาก ร่วมทุกข์ร่วมสุขร่วมกันในวัยเยาว์ ทำให้รักผูกพันกลมเกลียวกันอย่างแน่นแฟ้นยิ่ง
มรดกล้ำค่าที่พ่อทิ้งไว้ให้ คือ ตัวอย่างของคนที่ขยัน ซื่อสัตย์ ใจดี ใจบุญ เอื้อเฟื้อ ญาติผู้ใหญ่และคนรู้จักที่เราได้พบและไปเยี่ยมแต่ละท่านจะ พูดคล้าย ๆ กันคือ...
พ่อของพวกเธอเป็นคนดี ใจกว้าง ซื่อสัตย์ที่สุดคนหนึ่งเท่าที่เคยพบเห็นมา...
และที่ตระหนักชัดที่สุดคือ เมื่อพี่ ๆ ทำธุรกิจการค้าใด ๆ จะมีคนยื่นมือเข้ามาให้ความช่วยเหลืออุดหนุน เพราะท่านเหล่านั้นระลึกถึง “ความดี” ของพ่อที่ทำไว้เมื่อยามมีชีวิตอยู่ พี่ ๆ แปลกใจว่าบางครั้งก็มีคนที่ไม่เคยรู้จักยื่นมือมาให้ความช่วยเหลือโดยไม่ได้ขอ เขาบอกว่า พ่อเคยช่วยเหลือตอนเขาลำบากมาก...
...สายธารความดีงามของพ่อแม่ บรรพบุรุษ ส่งผลและหล่อเลี้ยงลูกหลานไม่รู้จบสิ้น...
แม้ว่าพ่อจะสร้างหนี้สินไว้จนทำให้ครอบครัวต้องลำบาก แต่ ณ เวลานี้ คนไม่มีรากตระหนักชัดแล้วว่า พ่อได้สร้างสม “ทรัพย์” ซึ่งมีค่ามหาศาลกว่าไว้ คือ การสอนให้ลูกหลานได้รู้ว่า ความดี ใจกว้าง ความซื่อสัตย์ ที่รักษาไว้นั้น เป็นเครื่องประดับที่จำเป็นและสำคัญที่สุดในชีวิต
กระจ่างใจยิ่งแล้วว่า พ่อก็คือปุถุชนคนธรรมดาคนหนึ่ง คนธรรมดา ๆ ที่ย่อมจะเคยทำสิ่งที่ผิดพลาดบกพร่องและทำความดีไว้มากมายเช่นกัน
ใจที่กลัดหนองระทมทุกข์มาเนิ่นนาน...ถูกบ่งออกแล้วในวันนี้...
พ่อจึงไม่ใช่ “ศัตรู” แต่เป็น “มิ่งขวัญ” ของเราต่างหาก
หนูยังไม่เคยบอกพ่อเลยว่า...
หนูรักและภูมิใจในตัวพ่อที่สุดจ้ะ
(^___^)
ขอบคุณหนังสือดี ๆ "หิโตปเทศ" จากคุณกวิน ค่ะ
ความเห็น (67)
สวัสดีค่ะ...คุณ 
คนไม่มีราก
ความใจดี ใจกว้าง ความซื่อสัตย์ ที่รักษาไว้นั้น เป็นเครื่องประดับที่จำเป็นและสำคัญที่สุดในชีวิต
หนูยังไม่เคยบอกพ่อเลยว่า...
หนูรักและภูมิใจในตัวพ่อที่สุดจ้ะ
(^___^)
น่ารักน่าเอ็นดูค่ะ อิ อิ
สวัสดีค่ะคุณครูอี๊ด
ขอบคุณมากค่ะที่กรุณามาอ่านและเอาฤกษ์เบิกชัยให้กับบันทึกนี้...บันทึกที่เขียนยากและใช้เวลาเขียนมากที่สุดบันทึกหนึ่งของคนไม่มีรากค่ะ
และขอบคุณค่ะที่ได้มีโอกาสเขียนบันทึกนี้ บันทึกเล่าเรื่องพ่อ ซึ่งไม่เคยคิดว่าจะเขียนได้ ....
โล่งใจอย่างยิ่ง ราวกับได้ บ่งหนองที่กลัดไว้ในใจมานานค่ะ
(^___^)
สวัสดีครับ ครูคนไม่มีราก
- แวะมาอ่านบทความดีๆ ที่อ่านแล้วได้ข้อคิดเตือนใจครับ
- ซาบซึ้งใจกับบทความมากครับ
- ขอบคุณสำหรับบทความดีๆ ครับ
สวัสดีค่ะอ.ณัฐวรรธน์
ตอนเขียน ๆ พิมพ์ ๆ บันทึกนี้ ไม่ได้ตั้งใจจะนำมาเผยแพร่ แต่อยากเขียน เพราะรู้สึก ระบมทุกข์ กลัดหนองในใจ เกี่ยวกับ "พ่อ" ยิ่งไปอ่านความดีของ "พ่อ" ในหลาย ๆ บันทึกยิ่งเศร้าใจ จึงตัดสินใจลองหา สิ่งดี ๆ ในตัว "พ่อ" ...
และที่น่าดีใจก็คือ... พบว่าพ่อนั้น มีความดีและทิ้งมรดกไว้มากมาย มหาศาล แต่ความเขลาเบาปัญญาของเราได้บดบังไว้
การอ่านบันทึกดี ๆ ใน GTK นี้ ทำให้เห็นว่า บางคนก็มีแผลเรื้อรังในใจเช่นเดียวกับเรา... เรื่องของเราเล็กนิดเดียว และยังมีสิ่งดี ๆ ในตัวคนธรรมดา ๆ อย่าง "พ่อ" จึงเผยแพร่ค่ะ
ขอบคุณมากค่ะ
(^___^)
อ่านแล้วน้ำตาซึมเหมือนกันนะคะคุณ"คนไม่มีราก"
เขียนได้ตรงใจจริงๆ อาจเป็นเพราะ..
ขณะนี้ไม่มีคุณพ่อให้ดูแล+ตอบแทนบุญคุณเหมือนกัน
ขอบคุณที่ทำให้นึกถึงพ่อ ในมุมมองที่แตกต่าง
มาอ่านบันทึกดีดี
อ่านหนังสือดีดี
ด้วยความสุดคะนึงค่ะ
น้องสาว มาอ่านแล้วนึกถึงอาคนหนึ่งของพี่ ท่านเป็นคนพูดเก่งจบรัฐศาสตร์จุฬา เพื่อนฝูง รุ่นพี่รุ่นน้องรู้จักหมด แล้วในที่สุดก็ไปสมัคร สส.ที่บ้านและได้เป็น สส. แต่ได้สร้างหนี้สินไว้ให้ครอบครัวมหาศาล สมัยที่อาสมัครนั้นยังไม่มีการซื้อเสียง แต่ต้องเลี้ยงดู ปูเสื่อ (ก็ใกล้เคียงซื้อเสียงเนาะ) ขณะที่อาเป็นสส.ได้ไม่นานการเมืองก็เปลี่ยนแปลง ยุบสภา ต้องกลับไปนอนเลียแผล คิดมากจนกินเหล้าตับแข็งเสียชีวิต ลูกเมียแบกภาระหนี้สินมากมาย เพื่อนฝูงสิงห์ดำรุ่นเดียวกันหรือใกล้เคียงกันต่างก็มาช่วยเหลือจนทุเลาลงไปมาก เพราะ อาเป็นคนใจกว้าง รักเพื่อนฝูง พี่น้อง ถึงไหนถึงกัน ที่เรียกนิสัยนักเลง แต่ไม่ใช่นักเลง ความรักใคร่ของเพื่อนฝูงรุ่นพี่รุ่นน้องนั่นเองจึงต่างมาช่วยกันปลดเปลื้องหนี้สินให้อาผู้หญิง
คนเราอาจพลาดพลั้งได้นะน้องสาว แต่เมื่อคุณพ่อเป็นคนดี การพลาดพลั้งก็เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นได้ โดยที่ไม่มีใครอยากให้เกิด เมื่อท่านเป็นคนดีการระลึกถึงท่านก็เป็นกุศลที่สุดแล้วครับ น้องสาว
สวัสดีค่ะ
มาชื่นใจกับเรื่องราวของพ่อด้วยคนค่ะ
ประทับใจประโยคสุดท้ายมากค่ะ
..............................................
" หนูยังไม่เคยบอกพ่อเลยว่า...
หนูรักและภูมิใจในตัวพ่อที่สุดจ้ะ
(^___^) "
พ่อคือ พระของลูกค่ะ คิดถึงพ่อเสมอ
สุขสันต์วันพ่อนะคะ...
ขอบคุณค่ะ...^_^
อ่านแล้วน้ำตาพาลจะไหล
พี่เขี้ยวชอบประโยคนี้ค่ะ
พ่อได้สร้างสม “ทรัพย์” ซึ่งมีค่ามหาศาลกว่าไว้ คือ การสอนให้ลูกหลานได้รู้ว่า ความดี ใจกว้าง ความซื่อสัตย์ ที่รักษาไว้นั้น เป็นเครื่องประดับที่จำเป็นและสำคัญที่สุดในชีวิต
พระมหาแล ขำสุข(อาสโย)
เขียนในมุมที่ต่างออกไป แต่ได้แง่คิดหลายอย่าง
- เมื่อเรารู้อภัย ความสุขก็เกิดขึ้นเนอะ
- เมื่อเราซื่อสัตย์ต่อความรู้สึกของตัวเอง...การรู้อภัยของเราก็ง่ายขึ้นเนอะ
- ดีใจด้วยค่าาาาาาาาา
เจริญพร โยม คนไม่มีราก
สายธารแห่งคุณงามความดีของพ่อแม่ ส่งผลและหล่อเลี้ยงลูกหลานไปตลอดไม่จบสิ้น
อยู่ที่ลูกหลานจะแบกรับไหวหรือเปล่าเท่านั้น
เจริญพร
- สวัสดีค่ะ คุณคนไม่มีราก
- อ่านแล้วคิดถึง เตี่ย ท่านเป็นคนดีที่ซื่อสัตย์
แล้วก็ถูกเพื่อนทรยศจนครอบครัวเราต้อง
ขายที่ขายทางเพื่อใช้หนี้จนหมดตัว - อย่างไรเสียลูก ๆ ก็ภูมิใจในความซื่อสัตย์
และน้ำใจอันงดงามของเตี่ยเสมอ.. - ขอบพระคุณบันทึกดี ๆ อ่านแล้วซาบซึ้งค่ะ
สวัสดีค่ะคุณคุณระพี
ขอบคุณมากค่ะที่กรุณามาอ่าน
เรื่องของพ่อ ซึ่งย่อมเป็นคนพิเศษสำหรับลูกทุกคน ...
ในบางมุม หากเราตั้งใจมอง เราก็จะเห็นว่าล้วนมีความดีงามแฝงเร้นอยู่เสมอค่ะ
(^___^)
สวัสดีค่ะคุณคนไม่มีรากขอบคุณสำหรับเองราวที่ดีดีนะคะ..รักพ่อค่ะ
สวัสดีค่ะพี่ชายบางทราย
ขอบคุณตัวอย่างดี ๆ ของพี่เกี่ยวกับคุณอาผู้ชายของพี่ค่ะ
ตอนเด็ก ๆ ด้วยความที่เคยสบาย สมบูรณ์พูนสุข พอลำบากต้องระหกระเหิน ก็ไม่ค่อยเข้าใจ ยิ่งญาติผู้ใหญ่บ่นว่าพ่อทุกวัน เด็กที่ไม่รู้ดีชั่ว จึงไขว้เขว ... แต่แม่จะบอกทุกครั้งว่า พ่อและแม่ลำบากและทุกข์กว่าหลายเท่าที่ทำให้ลูกลำบาก...ค่ะ
ความดีงามยั่งยืน แม้ร่างกายดับสูญค่ะ
(^___^)
ขอบคุณค่ะพี่เขี้ยวมนัญญา ~ natachoei ( หน้าตาเฉย)
เขียนบันทึกนี้น้องก็เสียน้ำตา เสียใจที่ใจมืดบอดมานานจนป่านนี้ค่ะ
ขอบคุณค่ะ
(^___^)
นมัสการท่านพระมหาแล ขำสุข(อาสโย)ค่ะ
กราบขอบพระคุณที่ท่านมาอ่านเรื่องธรรมดา ๆ ของคนเล็ก ๆ ค่ะ
สาธุ
สวัสดีค่ะพี่หมอเจ๊ คนสวย แซ่เฮ
การคลี่ใจ ความรู้สึกออกมาตีแผ่ อย่างซื่อสัตย์ ครงไปตรงมา สำคัญมาก ๆ ดังที่พี่บอกค่ะ ยิ่งปกปิดไว้ ยิ่งทุกข์ทับถมทวี
ใจที่เหมือนแผลกลัดหนอง ต้องบ่งหนองออก... จึงจะเยียวยาได้ค่ะ
ขอบคุณค่ะ
(^___^)
มาเยี่ยมยามดึกในวันพ่อ
และร่วมระลึกถึงพ่อด้วยค่ะ
สวัสดีค่ะ คุณไม่มีราก
เข้ามาอ่านบทความดีๆมีสาระ
อ่านแล้วมีประโยชน์ต่อตนเองและผู้อื่น
ขอบคุณที่นำมาแบ่งปัน
แวะมาอ่านวันหยุดค่ะ เรียบเรียงและถ่ายทอดได้เยี่ยมค่ะ
ดิฉันก็ไม่ได้ผูกพันกับพ่อเหมือนกัน แต่พอได้เรียบเรียงภาพตอนวัยเด็กนึกถึงสิ่งดี ๆ ที่พ่อทำ เราจึงจะเห็นคุณค่าที่ซ่อนอยู่
สวัสดีครับ คนไม่มีราก
ตามมาอ่านเรื่องของพ่อด้วยความรักพ่อเช่นกันครับ ด้วยความกตัญญูต่อพ่อ ลูกก็จะตั้งใจปฏิบัติหน้าที่ให้ดีที่สุดต่อไป ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆ ของพ่อครับ
- จริงๆแล้วพ่ออยู่ในใจเรารักพ่อทุกวันทุกเวลาอยู่แล้ว
- แต่วันที่ ๕ ธันวาคมเพิ่มรักเป็นพิเศษให้กับคนพิเศษของเราร่วมกันนะคะ
- ชื่นใจที่ได้อ่านเรื่องพ่อ..คนธรรมดาของน้องคนไม่มีราก
- ขออานิสงฆ์แห่งความกตัญญู..ขอลูกที่รักพ่อทุกคนจงพบแต่ความเจริญก้าวหน้าในชีวิตนะคะ
นมัสการท่านพระปลัด ค่ะ
เห็นจริงดังที่ท่านกล่าวไว้ค่ะ...สายธารแห่งคุณงามความดีของพ่อแม่ ส่งผลและหล่อเลี้ยงลูกหลานไปตลอดไม่จบสิ้น
แม้จนปัจจุบันสายธารแห่งคุณงามความดีของพ่อแม่ก็ยังคงหล่อเลี้ยงพวกเราอยู่ค่ะ
สาธุค่ะ
สวัสดีค่ะอ.ธรรมทิพย์
คนไม่มีรากก็เรียกพ่อว่า "เตี่ย" บางทีก็เรียก "ป้า" สุดแล้วแต่ค่ะ
และเตี่ยของเราทั้งคู่คล้ายคลึงกันมาก ๆ ... เตี่ย ท่านเป็นคนดีที่ซื่อสัตย์ แล้วก็ถูกเพื่อนทรยศจนครอบครัวเราต้อง ขายที่ขายทางเพื่อใช้หนี้จนหมดตัว อย่างไรเสียลูก ๆ ก็ภูมิใจในความซื่อสัตย์และน้ำใจอันงดงามของเตี่ยเสมอ...
เสียดาย เตี่ย ของคนไม่มีรากท่านจากไปเมื่ออายุไม่มากนักค่ะ คนไม่มีรากยังไม่ค่อยรู้เรื่อง จำเรื่องของท่านได้ไม่มากนัก แม้แต่ภาพก็ยังเลือนลางและจากการย้ายบ้านบ่อย ๆ ทำให้สูญหายไปเสียมากค่ะ
ขอบคุณที่นำประสบการณ์มาแบ่งปันค่ะ
(^___^)
ขอบคุณคุณนาง...มณีวรรณ ค่ะ
สุขสันต์วันพ่อค่ะ
(^___^)
ขอบคุณคุณnana งาน พสว.ศอ.8 ค่ะ
จริงดังที่คุณว่าค่ะ... หากเราหันกลับไปมอง เราจะเห็นว่า ทุกเรื่องราวมีคุณค่าซ่อนอยู่เสมอ
(^___^)
พ่อ คือ ต้นทางแห่งความสำเร็จของลูก ไม่เคยบอกรัก แต่แสดงออกให้เห็นว่ารัก
บูชาพ่อ วันพ่อ จึงไม้ใช่แค่วันที่ 5 ธันวาคม แต่วันพ่อจะมีทุกวันในใจเรา
สวัสดีค่ะอ.ประถม
ขอบคุณที่มาอ่านค่ะ.... วันพ่อแห่งชาติทำให้เราได้ร่วมกันระลึกถึง "พ่อ" ด้วยกัน
ภาพดอกไม้ไฟสวยมากค่ะ
(^___^)
สวัสดีค่ะพี่Preeda
ดีใจได้ทักทายและคุยกับพี่อีกครั้งค่ะ
อากาศเปลี่ยนแปลงมาก และไข้หวัดกลับมาอีกแล้ว...
ระวังสุขภาพมาก ๆ นะคะ
ระลึกถึงพี่ค่ะ
(^___^)
- สวัสดีค่ะน้อง
คนไม่มีราก
- เป็นเรื่องพ่อที่กินใจพี่แจ๋วมากพอควรทีเดียว
- คุณพ่อของพี่แจ๋วเป็นตำรวจชั้นผู้น้อย...ฐานะยากจน แม่พี่แจ๋วต้องช่วยทำงานทุกอย่างเพื่อหารายได้มาจุนเจือครอบครัว
- พี่แจ๋วในวัยเด็กมองพ่อด้วยความน้อยใจเมื่อเทียบพ่อกับตำรวจหนุ่ม ๆ ที่มีรถขับ ลูกเมียมีทองใส่เส้นใหญ่ ๆ แต่แม่เราอย่าว่าแต่ทองเลย เย็นนี้จะมีกับข้าวอะไรให้ลูกกิน แม่ยังไม่มีคำตอบเลย
- เมื่อค่อยเติบโต เรียนรู้ประสบการณ์มากขึ้น จึงรู้ว่าพ่อไม่เคยรับของกำนัลจากใคร พ่อไม่เคยไปตั้งด่าน พ่อไม่เคยมีของกำนัลไปให้เจ้านาย...พ่อปฏิบัติหน้าที่ในความรับผิดชอบไม่ขาดตกบกพร่อง...รับแต่เงินเดือนซึ่งน้อยนิดสำหรับครอบครัวพ่อแม่และลูกอีกสี่คน
- กว่าจะเข้าใจพ่อ ก็เกือบสายไป...
- พ่อพี่แจ๋วจากไปสิบสามปีแล้วค่ะ
- อยากขอโทษและบอกรักพ่อให้เต็มปากเต็มคำสักครั้งหนึ่ง...ก็สายเกินไปเสียแล้ว
- จึงได้แต่เฝ้าสั่งสอนลูกหลาน ลูกศิษย์ ให้เห็นถึงพระคุณของพ่อแม่...
- ซึ่งพี่แจ๋วก็คิดว่าดีกว่าไม่ได้ทำอะไรเลย
- เข้ามาอ่านบันทึกของน้องทีไร...ก็ได้การบ้านติดกลับไปทุกที
- เพื่อพัฒนาความคิดค่ะ
- คิดถึงเสมอค่ะ...
- สวัสดีค่ะน้องโก๊ะคนไม่มีรากอารมณ์สุนทรีย์
- "พ่อ"ยิ่งใหญ่อยู่ในใจลูกเสมอค่ะ
- ความดีของพ่อ...ต้องป่าวประกาศแบบนี้เช่นกันด้วยใช่ไหม?คะ
- ขอบคุณค่ะ
สวัสดีจ้าปิงน้อย
อ่านตั้งแต่บรรทัดแรกก็โดนใจแล้ว....
มีบิดาผู้สะสมหนี้ไว้คือศัตรู
มีมารดาผู้มิได้ประพฤติความบริสุทธิ์คือศัตรู
พ่อต้องเลี้ยงครอบครัว หากสร้าง สะสมหนี้สิน คงไม่ดี เลี้ยงครอบครัวไม่ได้
ส่วนแม่ ต้องดูแลบ้าน ดูแลลูก หากเอาแต่เที่ยวเล่นนอกบ้าน ทำตัวไม่เหมาะสม เป็นที่ติฉินนินทา ลูก ๆ ไม่รู้จะเอาหน้าไว้ไหน... เห็นตัวอย่างมาแล้ว...เศร้าใจอ่ะ
ขอภัยค่ะ ยังไม่ทันเขียนเลยเครื่องบันทึกหน้าตาเฉยเลย....ข้างบนลบออกไปก่อนนะคะ
ประทับใจมากค่ะ ช่วงแรกอ่านไปเหมือนตัดพ้อว่าพ่อทำให้ครอบครัวลำบาก และทิ้งภาระหนี้สินไว้.....สุดท้ายก็จบลงด้วยความประทับใจ
มรดกล้ำค่าที่พ่อทิ้งไว้ให้ คือ ตัวอย่างของคนที่ขยัน ซื่อสัตย์ ใจดี ใจบุญ เอื้อเฟื้อ
ใจที่กลัดหนองระทมทุกข์มาเนิ่นนาน...ถูกบ่งออกแล้วในวันนี้...
พ่อจึงไม่ใช่ “ศัตรู” แต่เป็น “มิ่งขวัญ” ของเราต่างหาก สุดยอดมากค่ะ
- ครูใจก็เช่นกัน พ่อจากไปตั้งแต่เล็กแม่เลี้ยงมาคนเดี๋ยว ลำบากมากแต่แม่ก็ไม่เคยปริปาก กลับสอนให้เราสำนักในบุญคุณของพ่อ
-โอ๋ ๆๆๆ เค้าแซวเล่น น่ะ ทาเคชิ แหละ น่ารักดี ออก
- วันหยุดยาวของหลายๆ คน แต่ไม่ใช่ของครูใจดีหรอกนะจ๊ะ ขอบอก....
- OK เมื่อวานได้หยุด น้องชายกลับมา ได้ทำบุญเลี้ยงเพลพระ และทอดผ้าป่าอุทิศส่วนกุศลให้พ่อ พ่ออุ๊ย (ตา) แม่อุ๊ย (ยาย)
- วันนี้เด็กเขาเช่าหนังมาดูกัน ตอนบ่ายพากันไปทานพิชซ่ากับน้าชาย ครูใจดีดูหนังจบ ว่าจะทำสื่อการสอน แต่เอาไว้ก่อน ขอพักก่อนสิ้นใจ ฮา
กัลยาณมิตร เพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ มาเยี่ยมก็ดีใจ เลยนั่งตอบเม้นท์ซะเลย ฮา แต่เน็ตที่บ้านช่วงนี้ช้ามาก ไม่ทันใจโจ๋เลย ฮ่า ฮ่า ฮ่า เลยออกไปทาน MK พึ่งกลับมา ทานเผื่อแล้วนะ อิ่มมั้ย...
- แต่พรุ่งนี้ 7 ธค. ต้องไปอบรมที่โรงเรียน ผอ. แจ้งในที่ประชุม ถ้ามีกิจธุระ ให้ยกเลิกให้หมด....ไม่คงเป็นเรื่องสำคัญมากๆ เลยไม่ได้หยุดค่ะ
- คุณคนไม่มีราก พาหลานไปเทียวที่ไหนบ้าง อย่าลืมมาเล่าให้ฟังด้วยนะจะ นึกว่าสงสารคนไม่ได้หยุดเถอะนะคะ
- ขอให้พบแต่ความสุขทุกวันนะคะ
- วันที่ 6 มค. จะเข้ากรุงเทพ หมอนัดที่โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ ครึ่งวัน อยากเอาขนมเทียนเสวยสูตรชาววังโบราณไปฝากให้ทานกับชากาแฟ รับรองว่าจะติดใจค่ะ
- คิดถึงทุกวัน เราจะมีโอกาสพบกันบ้างไหมค่ะ
สวัสดีครับ คนไม่มีราก
อ่านแล้วก็รู้สึกถึงความดี ที่ไม่มีวันจางหายไปไหน
ความดีเท่านั้นที่อยู่ให้คนได้กล่าวขานกัน
ขอบคุณมากครับ
สวัสดีค่ะ
- พ่อ...คือสิ่งที่ดีสำหรับลูก "อดจะตกใจไม่ได้ว่า...ในวัยเด็กนั้น คนไม่มีรากไม่มีความผูกพันและรักพ่อเท่าที่ควรเลย..."
- เป็นความรู้สึกเดียวกัน ...แต่ณ วันที่ไม่มีพ่อ กลับทำให้รู้สึกคิดถึงสิ่งที่ท่านทำเพื่อเราค่ะฝากเรื่องราวของพ่อมาฝากค่ะhttp://gotoknow.org/blog/phayorm04/318528
สวัสดีครับ
ดีใจมากที่เข้ามาอ่านบันทึกนี้ครับ
ขอบคุณครับที่แวะไปเยี่ยมและชมนกนางนวล
สวัสดีค่ะอ.พรชัย
ขอบคุณข้อคิดที่นำมาฝากให้ค่ะ... พ่อ คือ ต้นทางแห่งความสำเร็จของลูก ไม่เคยบอกรัก แต่แสดงออกให้เห็นว่ารัก...
ชอบมากค่ะ
(^___^)
สวัสดีค่ะพี่แจ๋วคุณครู วรางค์ภรณ์ เนื่องจากอวน
อ่านคอเมเม้นท์ของพี่แจ๋วแล้วน้องยิ้ม ๆ ๆ ๆ และคิดอยู่นานมากมายค่ะ...
แม้ พ่อของเราจะดูเหมือนไม่ประสบความสำเร็จหรืออาจเหมือนบกพร่องที่ทำให้ครอบครัวลำบาก... แต่เราได้ตระหนักแล้วในเวลาผ่านมาว่า เพราะพ่อ...มุ่งมั่นในความซื่อสัตย์สุจริตและความถูกต้องเสมอ...เราจึงภาคภูมิใจในตัวพ่อเหลือเกิน
ขอบคุณพี่แจ๋วมาก ๆ ค่ะ
(^___^)
หวัดดีจ้ะนา
เห็นด้วยจ้ะที่เธอว่า...พ่อต้องเลี้ยงครอบครัว หากสร้าง สะสมหนี้สิน คงไม่ดี เลี้ยงครอบครัวไม่ได้ ส่วนแม่ ต้องดูแลบ้าน ดูแลลูก หากเอาแต่เที่ยวเล่นนอกบ้าน ทำตัวไม่เหมาะสม เป็นที่ติฉินนินทา ลูก ๆ ไม่รู้จะเอาหน้าไว้ไหน...
ฉันก็ได้เห็นมาเช่นกันจ้ะ... เป็นคนมีเกียรติในสังคม และสร้างภาพพจน์ตัวเองไว้เสียเลิศหรูว่ารักลูกรักสามี แต่มีคนอื่นที่ไม่ใช่สามี...มากมาย... เศร้าไปด้วยจ้ะ
(^___^)
สวัสดีค่ะคุณครูใจดี
ดีใจที่ได้รับทราบข่าวคราวของ คนทำงานมากมายค่ะ... พักผ่อนสิ้นใจบ้างน่ะดีแล้วค่ะ...ฮา..แม้ว่าสิ้นใจแล้ว จะได้พักยาว (?) ...
ส่วนขนมเทียนเสวยสูตรชาววังโบราณเคยได้ลิ้มชิมรสมาแล้วค่ะ... อร่อยจริง ๆ ดังคำกล่าวขานค่ะ... ไม่กล้ารับปากว่าจะไปพบคุณครูใจดีได้ เนื่องจากช่วงนี้กำลังจัดสรร จัดตาราง และนัดหมายกับกรณีศึกษาซึ่งต้องไปพบและเก็บข้อมูล หลังจากสอบหัวข้อให้ผ่านก่อน (ถ้าผ่าน) ในวันศุกร์ที่จะถึงนี้ค่ะ ... ดังนั้นคาดว่าช่วงปลายปี-มกราคม ปีหน้าจะต้องเดินทางตะลอนอยู่ในพื้นที่ค่ะ
แต่ถึงอย่างไร...คนไม่มีรากรับขนมของฝากไว้ด้วยใจนะคะ...
ขอบคุณมากค่ะ
(^___^)
สวัสดีค่ะ พ่อก็จากไปนานแล้วเช่นกันค่ะ จากไปตั้งแต่อายุ16 ปี แต่ความทรงจำดีๆเกี่ยวกับพ่อ ยังไม่ลืมเลือน
พ่อสอนให้รัการอ่าน และเป็นคนสอน และเป็นตัวอย่างในเรื่องความขยัน อดทน
สบายดีนะคะ ฝากดอกกล้วยไม้สวยๆ เอื้องสามปอย กลิ่นหอมค่ะ
สวัสดีค่ะคุณเทพ
ชอบความคิดของคุณเทพค่ะ...
ความดี ที่ไม่มีวันจางหายไปไหน ความดีเท่านั้นที่อยู่ให้คนได้กล่าวขานกัน...
ขอบคุณมากค่ะ
(^___^)
ขอบคุณคุณcapuchino ค่ะ
(^___^)
สวัสดีค่ะอาจารย์
- ให้ทุกวัน..เป็นวันพ่อ เพราะลูกรักพ่อได้ทุกวันค่ะ
- ขอบคุณค่ะ
อืม อ่านแล้วแปลกใจ
ไม่เคยรู้มาก่อนว่า โหลมีแผลกลัดหนองกับ "พ่อ"
พี่ดีใจด้วยที่การเขียนบันทึกของโหลทำให้โหลได้ บ่งหนอง ออกจากจิตใจ นั่นหมายถึงได้รับการเยียวยา...
กระจ่างใจยิ่งแล้วว่า พ่อก็คือปุถุชนคนธรรมดาคนหนึ่ง คนธรรมดา ๆ ที่ย่อมจะเคยทำสิ่งที่ผิดพลาดบกพร่องและทำความดีไว้มากมายเช่นกัน
ใจที่กลัดหนองระทมทุกข์มาเนิ่นนาน...ถูกบ่งออกแล้วในวันนี้...
หากลูกหลาน มีความคิด เข้าใจบรรพบุรุษแบบนี้ โลกนี้คงน่าอยู่ขึ้นอีกมาก...
ขอบคุณบันทึกดี ๆ มีคุณค่าครับ
อ่านแล้วซาบซึ้งนะครับ
พ่อคงไม่อยากให้ครอบครัวลำบาก
แต่ธุรกิจไม่แน่นอนนะครับ
ยังไงท่านก็ยังรักครอบครัวเสมอนะครับ
สวัสดีครับโหล
ไม่ได้มาทักทายเสียนานเลย
อ่านบันทึกนี้เพราะสดุดตากับชื่อบันทึกครับ
ทุกคนย่อมมีแผลต่างกันไป มีหนองต้องบ่งออก...
ต่อไปจะได้สบายใจนะครับ
แม้พ่อจะเป็นคนธรรมดาดังที่โหลบอก แต่ โหลคงภูมิใจและเห็นความพิเศษของพ่อ
ขอบคุณถ้อยคำที่ให้กำลังใจทุกครั้งของพี่คนตัดไม้ค่ะ
(^___^)
สวัสดีค่ะคุณPhornphon
จริงอย่างยิ่งค่ะ ถึงอย่างไรพ่อก็รักครอบครัวที่สุด...
ภูมิใจในตัว พ่อ... คนธรรมดา จังค่ะ
ขอบคุณค่ะ
(^___^)
สวัสดีค่ะเอก
ดีใจจังค่ะ ที่ได้ทักทายกันทางตัวหนังสืออีกครั้ง....
ตอนนี้ โหลภูมิใจในตัว พ่อ มากค่ะ
ขอบคุณค่ะ
ระลึกถึงนะคะ
(^___^)
อ่านบันทึกนี้ของ "คนไม่มีราก" แล้ว
เหมือนได้อ่าน"กฎแห่งกระจก"ของโยชิโนริ โนงุจิที่ ทิพย์วรรณ ยามาโมโตะ แปลเลย
......
ใจที่กลัดหนองระทมทุกข์มาเนิ่นนาน...ถูกบ่งออกแล้วในวันนี้...
พ่อจึงไม่ใช่ “ศัตรู” แต่เป็น “มิ่งขวัญ” ของเราต่างหาก
..คิดถึง...พ่อกับแม่....แงแงๆๆๆๆๆ.....สวัสดีค่ะ..ยายธี
สวัสดีค่ะอ.สุเทพ ไชยขันธุ์
คนไม่มีรากยังไม่มีโอกาสได้อ่าน กฏแห่งกระจก เลยค่ะ ได้ยินและผ่านตา แต่จนใจด้วยเวลาค่ะ ต้องลองไปหาอ่านในเร็ว ๆ นี้ค่ะ
ขอบคุณค่ะ
(^___^)
สวัสดีค่ะคุณยายธี
คงสึกจากสามเณรีแล้ว
อนุโมทนาบุญด้วยค่ะ
(^___^)