รู้จักความพอเพียงที่บ้านเกิดตัวเองไว้หน่อย

เมื่อใจพอเพียง ชีวิตพอเพียงก็เกิดขึ้นได้อย่างง่ายๆ

เข้าบ้านแล้วเห็นหนังสือเล่มหนึ่งวางอยู่บนโต๊ะคุณสามี มือไวหยิบใส่มือแล้วนั่งลงเพื่อเริ่มอ่าน หน้าปกเขียนชื่อว่า "คนบ้านเรา" อ่านต่อด้วยความรู้สึกเอ๊ะ...หนังสืออะไร

อ่านไปที่รองปกก็เขียนไว้เป็นเรื่องของการศึกษา เอ๊ะอีก หนังสือเล่มนี้หน่วยการศึกษาไหนทำขึ้นมาหรือ พลิกไปอ่านอีกปกหน้าของหนังสือเป็นของใครกัน แล้วพลันก็เตะตากับชื่อเสียงของหน่วยงานที่ทำ

พลิกต่อว่าเนื้อเรื่องของหนังสือเขียนเรื่องอะไร อ้อ เป็นเรื่องราวประชาัสัมพันธ์เรื่องราวของเขา อือ นี่เป็นไอเดียที่ดีเชียวนะเห็นหรือเปล่า ทำอะไรดีๆไปมากมายก็นำมาบอกกัน

สีสันในหนังสือที่เรียบเรียงองค์เอาไว้ น่าอ่าน น่าจับต้อง สงสัยลงทุนไม่เบา ความคิดผุดมาบอกว่าสงสัยจะให้มืออาชีพทำให้ นึกไปมือพลิกไปก็ไปเจอเรื่องหนึ่งที่อยากบันทึกไว้

เรื่องราวนั้นให้ชื่อว่า พื้นที่ทำนาแบบดั้งเดิม สานต่อวิถีแห่งบรรพบุรุษ (Traditional Farming and Continue the Way of Parentage)

อ่านเรื่องแล้วรู้สึกว่ามันสอนอะไรบางอย่างได้หลายมุม ก็เลยถือโอกาสยกเรื่องมาเล่าต่อ เผื่อว่ามีใครจะนำไปถอดบทเรียนของตัวเองด้วย

บทความที่เขียนเรื่องเป็นการสัมภาษณ์ แต่ฉันขอถอดมาเล่าต่อเป็นเรื่องเล่าแล้วกันนะคะ

"จริงๆแล้วพื้นเพลุงเป็นชาวสุรินทร์ ทางบ้านมีอาชีพทำนา ลุงก็เริ่มทำนาตั้งแต่เด็กๆ พออายุ 13 ปี ก็ต้องลาออกจากโรงเรียนมาช่วยที่บ้านทำนา แต่สำหรับการเริ่มทำนาที่บ้านไม้ขาวนี่ก็ประมาณ 2 ปีที่แล้ว เมื่อก่อนไม่ค่อยมีใครเขาทำกัน ไปทำงานอย่างอื่นกันหมด เพราะว่าทำนามันเหนื่อย ร้อน แต่ชีวิตลุงทำนามาตลอดชีวิต จึงไม่คิดว่าสิ่งเหล่านั้นเป็นอุปสรรคในการทำ ทำนาปีหนึ่งก็ไม่นานหรอกเหนื่อยเพียง 2-3 เดือน ก็สบายแล้ว แต่ลุงไม่ได้ทำนาอย่างเดียวนะ ยังมีกรีดยาง ปลูกผักทั้งไว้กินเองบ้าง แจกเพื่อนบ้านบ้าง ถ้าเหลือก็เอาไปขาย อยู่อย่างนี้สบายใจดี ไม่ต้องดิ้นรนไปหางานอื่นทำ อยู่แบบพอเพียง พอมีพอกิน ไม่ฟุ่มเฟือยก็อยู่ได้แล้ว....

....ก็จะทำไปจนกว่าจะทำไม่ไหวนั่นแหละ ก็ทำมาแล้วตลอดชีวิต ตอนนี้มีแรงก็ทำไปเรื่อยๆ อะไรที่เรารัก ทำเท่าไร่ก็ไม่เบื่อหรอก อีกทั้งการทำนาก็แป๊บเดียว รอออกรวงก็เกี่ยว รู้สึกภูมิใจว่าข้าวที่เรากินทุกวันนี้เราเป็นคนปลูกเอง ถ้าไม่ได้ทำนาก็ปลูกผัก ผลูกผลไม้ ขายบ้างถ้ามันเยอะ...

...ครอบครัวไม่มีใครคัดค้าน สนับสนุนเต็มที่ เพราะไม่ได้ทำเรื่องเดือดร้อนให้ใคร เขาบอกว่าดีที่เป็นผู้ริเริ่มโครงการที่มีประโยชน์ต่อครอบครัว ชุมชน อีกทั้งตอนนี้ก็อยู่กัน 2 คนตายาย ลูกทั้ง 4 คน ก็มีงานมีการทำกันหมดแล้ว ไม่มีอะไรให้ห่วง เวลาทำนา กรีดยางก็ช่วยทำ 2 คน ทำตอนแรกๆก็เหนื่อยหน่อย แต่พอเวลาผ่านไป สิ่งที่เราช่วยกันลงแรง ก็ออกดอกออกผล ทำให้รู้สึกภูมิใจ ดีใจ หายเหนื่อยเป็นปลิดทิ้งเลย..."

ขอบคุณคุณบุญเลิศ ศรัทธาธรรม ผู้ริเริ่มโครงการเกษตรกรชุมชนไม้ขาว ตำบลไม้ขาว อำเภอเมือง จังหวัดภูเก็ต ผู้เป็นเจ้าของเรื่องราว

ขอบคุณนักข่าวคนสำคัญที่ไปสัมภาษณ์เรื่องราวมาบอกเล่ากัน

ขอบคุณอบจ.ภูเก็ตที่นำเรื่องราวมาเผยแพร่

ขอบคุณผู้ที่ส่งหนังสือ "คนบ้านเรา" ที่ส่งหนังสือมาให้ถึงบ้าน

ขอบคุณตัวเองที่ให้โอกาสหยิบหนังสือเล่มนี้ขึ้นมาเปิดและลงมืออ่าน

ขอบคุณที่ให้เวลาแค่เพียงนิดเดียวกับตัวเองกับการอ่าน

ขอบคุณกับผู้คนที่มาร่วมอ่านและนำเอาประโยชน์จากเรื่องราวนี้ ไปสร้างค่า เพิ่มค่าให้กับตัวเองนะคะ

เมื่อตัวเรามีคุณค่าเพียงพอ สังคมก็ได้ประโยชน์จากคุณค่านั้นไปด้วย อย่าลืม จำไว้ จำไว้

Keywords :

เมื่อใจพอเพียง ชีวิตพอเพียงก็เกิดขึ้นได้อย่างง่ายๆ

รักจริงเท่านั้น ที่ล้างอะไรที่เปื้อนหรือแบกอยู่ให้สะอาดใสได้

ความสุขอยู่ที่รู้จักการหล่อเลี้ยงความรักไว้กับตัวให้เป็น

เขียนใน GotoKnow โดย หมอเจ๊ คนสวย แซ่เฮ
ใน เรียนรู้โลกกว้าง

คำสำคัญ (Tags): #การจัดการความรู้#บันทึกประจำวัน#พัฒนาคน#พัฒนาตน#เติมเต็มเรื่องราวในวันหนึ่ง

หมายเลขบันทึก: 317719เขียนเมื่อ 2 ธันวาคม 2009 19:53 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 21:59 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่าน