สีวลิเถราปทานที่ ๓ : บุพจริยาของพระสีวลิเถระ

ไหว้พระสีวลี ๓ ปาง ๑. ปางธุดงค์ ๒. ปางจกบาตร ๓. ปางอิทธิฤทธิ์ ที่วัดป่าเจริญราช คลอง ๑๑ จ.ปทุมธานี

ก่อนจะไปไหว้พระสีวลี  เรามารู้จักบุพกรรมของท่านก่อนนะคะ  เพื่อนอยากรู้ไหมค่ะว่า  ทำไม “พระสีวลี”  จึงได้  เอตทัคคะ เป็นผู้เลิศกว่าภิกษุทั้งหลายในทาง ผู้มีลาภมาก อ.ญาณภัทร  ยอดแก้ว  มหาเปรียญ ๙ ค้นมาให้ค่ะ  ลองอ่านดูนะคะ ย้อนอดีตไปหลายกัปเลยค่ะ  น่าสนใจและเป็นประโยชน์มากจริงๆค่ะ

    ลำดับนั้น   ท่านพระสีวลีเถระ  ได้บรรลุพระอรหัต   ได้รับเอตทัคคะแล้ว    ระลึกถึงบุรพกรรมของตนแล้ว   เกิดความโสมนัสใจ    เมื่อจะประกาศถึงเรื่องราวที่ตนได้เคยประพฤติมาแล้วในกาลก่อน      จึงกล่าวคำเริ่มต้นว่า ปทุมุตฺตโร  นาม  ชิโน  ดังนี้.

       สีวลิเถราปทานที่  ๓  (๕๔๓)        ว่าด้วยบุพจริยาของพระสีวลิเถระ

 

       [๑๓๓ ]  ในกัปที่แสนแต่กัปนี้  พระพิชิตมารพระนามว่า  “ปทุมุตตระ”  ผู้มีจักษุในธรรมทั้งปวงเป็นผู้นำ  ได้เสด็จอุบัติขึ้นแล้ว   ศีลของพระองค์ ใคร ๆ  ก็คำนวณไม่ได้   สมาธิของพระองค์เปรียบ ด้วยแก้ววิเชียร     ฌานอันประเสริฐของพระองค์   ใคร ๆ ก็นับไม่ได้    และวิมุตติของพระองค์ก็หา อะไรเปรียบมิได้  พระนายกเจ้าทรงแสดงธรรมในสมาคม มนุษย์  เทวดา  นาคและพรหม   ซึ่งเกลื่อนกล่นไปด้วยสมณะและพราหมณ์พระพุทธองค์ก็แกล้วกล้าในบริษัท   ทรงตั้งสาวกของพระองค์   ผู้มีลาภมากมีบุญ   ทรงซึ่งฤทธิ์อันรุ่งเรือง  ไว้ในตำแหน่งเอตทัคคะ

               ครั้งนั้น เรา (พระสีวลี) เป็นกษัตริย์ในพระนครหังสวดี  ได้ยินพระพิชิตมารตรัสถึงคุณเป็นอันมากของพระสาวก ดังนั้น  จึงได้นิมนต์พระชินสีห์พร้อม ทั้งพระสาวก  ให้เสวยและฉันถึง  ๗  วัน  ครั้นถวายมหาทานแล้วก็ได้ปรารถนาฐานันดรนั้น พระธีรเจ้าผู้ประเสริฐกว่าบุรุษ  ทอดพระเนตรเห็นเราหมอบอยู่แทบพระบาทในคราวนั้นจึงได้ตรัสพระดำรัสด้วยพระสุรเสียงอันดัง

ลำดับนั้น  มหาชน  ทวยเทพ   คนธรรพ์ พรหมผู้มีฤทธิ์มากและสมณพราหมณ์  ผู้ใคร่จะฟังพระพุทธพจน์   ต่างประณตน้อมถวายนมัสการทูลว่า ข้าแต่พระองค์ผู้เป็นบุรุษผู้เป็นอาชาไนยข้าพระองค์ทั้งหลายขอนอบน้อมแด่พระองค์    ข้าแต่พระองค์ผู้เป็นอุดมบุรุษ   ข้าพระองค์ทั้งหลาย

ขอนอบน้อมแด่พระองค์ พระมหากษัตริย์ได้ถวายทานกว่า ๗ วัน  ข้าพระองค์ทั้งหลายประสงค์จะฟังผลของมหาทานนั้น    ข้าแต่พระมหามุนีขอได้ทรงโปรดพยากรณ์เถิด

ลำดับนั้น  พระผู้มีพระภาคเจ้าได้ตรัสว่า  ท่านทั้งหลายจงคอยสดับภาษิตของเรา   ทักษิณาที่ตั้งไว้ในพระพุทธเจ้าผู้มีคุณหาประมาณมิได้พร้อมทั้งพระสงฆ์   ใครเล่าจะเป็นผู้ถือเอามากล่าวเพราะทักษิณานั้น  มีผลหาประมาณมิได้    อีกประการหนึ่งกษัตริย์ผู้มีโภคะมานี้  ทรงปรารถนาฐานันดรอันอุดมว่า  ถึงเราก็พึงเป็นผู้ได้ลาภมาก เหมือนภิกษุชื่อ สุทัสสนะ ฉะนั้นเถิด   มหาบพิตรจักได้ฐานันดรนี้ในอนาคต  

 

ในกัปที่แสนแต่กัปนี้ไปพระศาสดามีพระนามว่า “โคดม”  ซึ่งสมภพในวงศ์ของพระเจ้าโอกกากราช  จักเสด็จอุบัติขึ้นในโลก  กษัตริย์องค์นี้จักได้เป็นธรรมทายาทของพระศาสดาพระองค์นั้น    จักเป็นโอรสอันธรรมเนรมิต จักเป็นสาวกของพระศาสดา   นามชื่อว่า  “สีวลี”

เพราะกรรมที่ทำไว้ดีแล้ว  และเพราะการตั้งเจตน์จำนงไว้  เรา (กษัตริย์ในพระนครหังสวดีหรืออดีตของพระสีวลี) ละร่างมนุษย์แล้ว   ได้ไปสวรรค์ชั้นดาวดึงส์

 

ในกัปที่  ๙๑  แต่ภัทรกัปนี้พระโลกนายกพระนามว่า “วิปัสสี”  ผู้มีพระเนตรงดงาม  ทรงเห็นแจ้งธรรมทั้งปวง   ได้เสด็จอุบัติขึ้นแล้ว

ครั้งนั้น  เรา (พระสีวลี) เป็นคนโปรดปรานของสกุลหนึ่งในพระนครพันธุมวดี  และเป็นคนที่หมั่นขยันขวนขวายในกิจการงาน   ครั้งนั้น  พระราชาพระองค์หนึ่งตรัสสั่งให้นายช่างสร้างพระอารามซึ่งปรากฏว่าใหญ่โต   ถวายสมเด็จพระวิปัสสี ผู้แสวงหาประโยชน์ใหญ่ เมื่อการสร้างพระอารามสำเร็จแล้ว   ชนทั้งหลายได้ถวายมหาทานซึ่งเข้าใจว่า ของเคี้ยวชนทั้งหลาย   ค้นคว้าหานมส้มใหม่และน้ำผึ้งไม่ได้   เวลานั้น   เราถือนมส้มใหญ่และน้ำผึ้งไปเรือนของนายงาน    ชนทั้งหลายที่แสวงหานมส้มใหญ่และน้ำผึ้งพบเราเข้า     ของสองสิ่งเขาได้ให้ราคาตั้งพันกหาปณะก็ยังไม่ได้ไป

ครั้งนั้น  เราคิดว่าของสองสิ่งนี้เราไม่มี กะใจที่จะขายมัน  ชนเหล่านี้ทั้งหมดสักการะพระตถาคต   ฉันใด  แม้เราก็จะทำสักการะในพระผู้นำโลกกับพระสงฆ์    ฉันนั้นก็เหมือนกัน  ครั้งนั้น เราได้นำเอาไปแล้ว     ผสมนมส้มกับน้ำผึ้งป่าด้วยกัน  แล้วถวายแด่พระโลกนาถพร้อมทั้งพระสงฆ์เพราะกรรมที่ทำไว้ดีแล้วและเพราะการตั้งเจตน์จำนงไว้    เราละร่างมนุษย์แล้ว    ได้ไปสวรรค์ชั้นดาวดึงส์   

 

ต่อมา   เรา (พระสีวลี) ได้เป็นพระเจ้าแผ่นดินผู้มียศใหญ่ในพระนครพาราณสี  ในครั้งนั้น  เราเคืองศัตรูจึงสั่งใหญ่ทหารทำการล้อมประตูเมืองศัตรูไว้

ประตูที่ถูกล้อมของพระราชาผู้มีเดชรักษาไว้ได้เพียงวันเดียว   เพราะผลของกรรมนั้น    เราจึงต้องตกนรกอันร้ายกาจที่สุด

และในภพสุดท้ายในบัดนี้   เรา (พระสีวลี) เกิดในโกลิยบุรี   พระชนนีของเราพระนามว่า สุปปวาสา  พระชนกของเรา   พระนามว่า  มหาลิลิจฉวี    เราเกิดในราชวงศ์เพราะบุญกรรม    เพราะการล้อมประตูเมืองให้ผล  เราจึงต้องประสบทุกข์อยู่ในพระครรภ์ของพระมารดาถึง ๗ ปี   

เราต้องหลงทวารอยู่อีก  ๗  วัน  เพียบพร้อมไปด้วยมหันตทุกข์  พระมารดาของเราต้องประสบทุกข์ด้วยเช่นนี้  ก็เพราะให้ฉันทะในการล้อมประตูเมือง

เราอันพระพุทธเจ้าทรงอนุเคราะห์   จึงออกจากพระครรภ์พระมารดาโดยสวัสดีเราได้ออก บวชเป็นบรรพชิต ในวันที่เราคลอดออกมานั่นเอง

ท่านพระสารีบุตรเถระ   เป็นอุปัชฌาย์ของเรา  พระโมคคัลลานเถระผู้ทรงมหิทธิฤทธิ์  มีปรีชามาก  เมื่อปลงผมให้ได้อนุศาสน์  พร่ำสอนเราเราได้บรรลุอรหัต  เมื่อกำลังปลงผมอยู่  ทวยเทพนาคและมนุษย์   ต่างก็น้อมนำปัจจัยเข้ามาถวายเรา  เพราะเศษของกรรมที่เราเป็นผู้เบิกบานบูชาพระผู้นำชน  พิเศษพระนามว่า “ปทุมุตตระ” และพระนามว่า “วิปัสสี”  ด้วยปัจจัยทั้งหลายโดยพิเศษเราจึงได้ลาภอันอุดมไพบูลย์ทุกแห่งหน  คือ  ในป่า ในบ้าน  ในน้ำ  บนบกในคราวที่พระผู้มีพระภาคเจ้า  ผู้นำโลก ชั้นเลิศ     พร้อมด้วยภิกษุสามหมื่นรูป    เสด็จไปเยี่ยมท่านพระเรวตะ

พระพุทธเจ้าผู้มีพระปรีชาใหญ่    มีความเพียรมาก    เป็นนายกของโลก   พร้อมด้วยพระสงฆ์    เป็นผู้อันเราบำรุงด้วยปัจจัยที่เทวดานำเข้ามาถวายเราได้เสด็จไปเยี่ยมท่านเรวตะแล้ว  ภายหลังเสด็จกลับมายังพระเชตวันมหาวิหารแล้ว  จึงทรงแต่งตั้งเราไว้ในตำแหน่งเอตทัคคะ

พระศาสดาผู้ทรงประพฤติประโยชน์แก่สัตว์ทั้งปวง      ได้ตรัสสรรเสริญเราในท่ามกลางบริษัทว่า   ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย    ในบรรดาสาวกของเรา     ภิกษุสีวลีเลิศกว่าภิกษุทั้งหลายฝ่ายที่มีลาภมา  เราเผากิเลสทั้งหลายแล้ว . . . คำสอนของพระพุทธเจ้าเราได้ทำเสร็จแล้ว   ดังนี้.

ทราบว่า    ท่านพระสีวลีเถระได้ภาษิตคาถาเหล่านี้    

ด้วยประการ  จบสีวลิเถราปทาน

เชิญอ่านรายละเอียดต่อได้ที่นี่นะคะ

อรรถกถาสีวลิเถรปทาน: ผลแห่งการถวายทานของพระสีวลี

http://gotoknow.org/blog/veeranon/316083

อรรถกถาสีวลิเถรปทาน: บุรพกรรมของพระสีวลี

http://gotoknow.org/blog/veeranon/316088

อรรถกถาสีวลิเถรปทาน: เอตทัคคะของพระสีวลี

http://gotoknow.org/blog/veeranon/316090

บุญรักษา  ธรรมคุ้มครองค่ะ