กรุงเทพฯ : สามจังหวัด(ชายแดน)ภาคใต้
กลับมาสู่มาตุภูมิของการทำงานเรียบร้อยครับวันนี้...ผมมีภารกิจต้องเดินทางหลังเสร็จสิ้นภารกิจคุมสอบอันเนื่องจากชีพจรลงเท้าต้องไปพบผู้ใหญ่ที่บางกอกหลังเสร็จสิ้นภารกิจก็ถือโอกาสเข้าร่วมงานสัปดาห์หนังสือแห่งชาติ ณ ศูนย์การประชุมแห่งชาติฯ
ภาพผู้คนคับคั่งครับ...ขนาดว่าเป็นวันรองสุดท้ายแล้ว
ภาพแอบถ่ายครับ...อิอิ
ประเด็นของผมอยู่ตรงที่ว่า... ทำไมอะไรๆก็อยู่ที่บางกอก ผมเข้าไปร่วมงานนี้แทบทุกปีครับพบเจอหนังสือใหม่ๆที่น่าซื้อมากมายครับ แต่มันก็จำกัดด้วยอะไรหลายๆเรื่องครับ อิอิ (อุ๊บ)
กลับมาสามจังหวัดถึงเ้้ช้าวันนี้มาถึงบ้านพักก็กะว่าจะพักเอาเรี่ยวเอาแรงเพื่อทำภารกิจต่อในพื้นที่แต่กลับไม่เป็นอย่างที่คิดครับ เปิดบ้านปุ๊บไหงมีคนอยู่ ที่แท้ไม่ใช่ใครที่ไหนครับเพื่อนจากต่างแดนครับ(มาเลเซีย) ก็นั่งพูดคุยพาไปทานข้าวเสร็จก็ส่งขึ้นรถกลับมาเลย์วันนี้ทันที
ผมนั่งฉงนกับตัวเองถึง ณ ตอนที่กำลังพิมพ์อยู่นี้ คือ ทำไมเราไม่มีเวลาที่จะได้พักและผ่อนคลายบ้าง และหากเราอยู่บางกอกมีอะไรให้ทำมากมายแต่กลับไม่ได้พัก กับ การทำงานในพื้นที่แม้คำว่าพักไม่มีก็มีความสุขไปอีกแบบ
งานนี้มีอะไรให้คิดอีกแล้วครับว่า...ระหว่างบางกอก : สามจังหวัดายแดนภาคใต้
อะไรคือเราควรขบคิดและทำมันต่อไป
ความเห็น (6)
นับว่าใจแข็งแกร่งประหนึ่งหินผา ไม่หลงเสน่ห์บางกอกค่ะ จริง ๆ แล้วที่ไหนก็ได้ ถ้ารู้สึกสบายใจ ก็คือ my place and my peace รู้สึกแบบนี้ ก็จะได้อยู่ได้หลาย ๆ แห่ง ไม่มีพรมแดน เหมือนโลก G2K นะคะ
ขอบคุณมากครับอาจารย์...
ใจที่แข็งแกร่ง คือ แรงบันดาลใจจากผู้คนและเยาวชนรอบข้างในพื้นที่ครับ
ฮาฮา ทำงานนั่นแหละการพักผ่อนอย่างดีที่สุด
ขอบคุณมากครับอาจารย์
บางครั้งก็แยกไม่ออกไปแล้วครับว่าพักผ่อนกับงานมันต่างกันอย่างไร อิอิ
แวะไปมาเหมือนกันครับ...
นอกจากแวะไปดูหนังสือแล้วก็แวะไปหาแรงบันดาลใจด้วยครับ...
