ทำไม...คนไทยชอบขุดของเก่า

คุณเคยสงสัยหรือมีคำถามนี้ในใจ หรือไม่

     เมื่อหลายวันก่อนได้มีโอกาสไปเดินเล่นแถวๆ ท่าราษฎร์วรดิษฐ์  ท่าช้าง และท่าพระจันทร์ ทำให้คิดถึงบรรยากาศเก่าๆ ที่เคยเรียนอยู่แถวๆ นี้  การเรียนเกี่ยวกับประวัติศาสตร์และโบราณคดีทำให้มีใจรักเกี่ยวกับโบราณวัตถุหรือของเก่าเป็นอย่างมากค่ะ และนึกเรื่องหนึ่งขึ้นมาได้

     จำได้ว่าเมื่อตอนเด็กๆ เคยตามแม่มาที่วัดมหาธาตุ  แต่ก่อนภายในวัดจะมีการขายของคล้ายๆ ตลาดนัด  ข้าวของที่ขายก็มีหลายชนิด  ส่วนใหญ่ก็จะเป็นเครื่องรางของขลังต่างๆ หรือไม่ก็เป็นสมุนไพรมากมายสรรพคุณ  และยังมีของอีกชนิดหนึ่งซึ่งตอนนั้นเห็นว่าแปลกดี  ก็คือ ลูกปัดเม็ดเล็กๆ หลากสีแช่น้ำอยู่ในขวดเหล้าแม่โขงทั้งกลมและแบน  ราคาก็ไม่แพงมาก  เพราะมีวางขายเต็มไปหมด  ตอนนั้นคิดแบบเด็กๆ ว่าถ้าเอามาร้อยเป็นสร้อยใส่ไปโรงเรียนคงสวยดี  และจำได้ว่าคนขายบอกว่าลูกปัดเหล่านี้มาจาก อู่ทอง คำว่าอู่ทอง เป็นคำที่ไม่เคยได้ยินมาก่อนเลยถามแม่ว่าอู่ทองคืออะไร  แม่ตอบว่าอู่ทองเป็นเมืองเก่าอยู่ที่จังหวัดสุพรรณบุรี  และลูกปัดในขวดเหล้าเหล่านี้ก็คือของที่เมืองเก่านั้น ตอนนั้นคิดว่าเมืองอู่ทองคงจะรวยน่าดูเพราะไม่ใช่แต่ลูกปัดเท่านั้น เพราะยังมีของอื่นๆ ที่มาจากเมืองนี้อีกมากมาย และเกิดคำถามในใจว่า  ทำไม...คนไทยชอบขุดของเก่า

     วันนี้ถึงแม้ว่าวัดมหาธาตุจะไม่มีตลาดนัดแล้ว  แต่ตั้งแต่ท่าราษฎร์วรดิษฐ์  ท่าช้าง และท่าพระจันทร์ในบางวัน ก็มีแผงขายของแบกะดินอยู่มากมาย   รวมทั้งยังมีของเก่าวางขายอยู่ด้วย   และลูกปัดก็เป็นหนึ่งในนั้น  ตั้งแต่ตอนเด็กๆ จนปัจจุบันนี้เรียนจบมีงานทำก็ยังมีลูกปัดตามเมืองโบราณต่างๆ มาวางขายอยู่  เพียงแต่ว่าในปัจจุบันมีของปลอมมากขึ้นเท่านั้น  ของปลอมเหล่านี้ทำได้แนบเนียนและคงทำรายได้ให้กับคนขายมาไม่น้อยเลยที่เดียวค่ะ  หลังจากได้พูดคุยกับคนขายแล้วทำให้คำถามหนึ่งที่เคยผุดขึ้นในใจกลับเข้ามาอีก ทำไม...คนไทยชอบขุดของเก่า ตอนเด็กๆ คิดแล้วก็ตอบไม่ได้  แต่ตอนนี้มีหลายคำตอบในใจและคงต้องเผชิญกับคำถามและคำตอบเหล่านี้ เพราะปัจจุบันทำงานเกี่ยวกับของเก่าที่คนไทยชอบขุดค่ะ  ความจริงแล้วคงจะไม่ได้มีแต่คนไทยเท่านั้น เพราะในประเทศต่างๆ ก็ประสบปัญหานี้เช่นกัน

     ในฐานะที่เป็นคนไทยและได้ร่ำเรียนมาทางด้านนี้  ก็คงตั้งหน้าตั้งตาทำหน้าที่ของตนเองให้ดีที่สุดค่ะ  ความคิดเมื่อครั้งเป็นนักศึกษาที่โกรธแค้นคนที่ทำลายโบราณวัตถุของชาติ กับความคิดในตอนนี้แตกต่างกัน  เมื่อมาทำงานโดยตรง ได้สัมผัสกับชาวบ้านที่ขุดของเก่าไปขาย  ได้รู้ถึงความไม่เชื่อใจของชาวบ้านที่มีต่อเจ้าหน้าที่รัฐ  ได้เห็นวิถีชีวิตของคนหลายๆ แห่ง ทำให้เกิดความรู้สึกต่างๆ มากมายในใจ  เราคงไม่สามารถห้ามคนเหล่านั้นได้ในเมื่อยังมีค่านิยมการสะสมของเก่า ความเชื่อเรื่องโชคลาภ เรื่องไสยศาสตร์  และชาวบ้านยังยากจน  รวมทั้งความคิดที่ว่าการขุดของเก่าเป็นอาชีพอีกอาชีพหนึ่ง  หนทางการแก้ไขปัญหาคงต้องร่วมมือกันหลายๆ ฝ่าย  ทั้งกรมศิลปากร  ตำรวจ  ชาวบ้าน และคนไทยทั้งประเทศ 

     เราหวังไว้ว่าของเก่าที่มีค่าทางด้านประวัติศาสตร์และโบราณคดีที่อยู่ในวงการซื้อขายแลกเปลี่ยน  คงได้เปิดเผยตนเองในฐานะโบราณวัตถุที่ทรงคุณค่าของชาติ  และในวันนั้นคงไม่มีคำถามที่ว่า  ทำไม...คนไทยชอบขุดของเก่า เกิดขึ้นอีก