เป็นหัวหน้าคนให้เป็น

เป็นหัวหน้าฝ่าย/กลุ่มงาน ไม่ใช่หัวหน้า "งาน" เท่านั้นแต่ต้องเป็นหัวหน้า "คน..เงิน..เวลาที่ต้องใช้ร่วมกัน" ด้วยจึงต้องเข้าใจทั้ง..คน..งาน..เงิน..เวลา (ตุ๊)

ผมว่าจะยังไม่เริ่มเขียน Blog นี้ แต่เห็นเศษกระดาษที่เคย Note ไว้..อ่านดูแล้วเห็นว่ามีประโยชน์เลยรีบนำมาขึ้นไว้ใน Blog   เป็นเรื่องของการเป็นหัวหน้า

เป็นหัวหน้าคนให้เป็น  (ขอโทษเจ้าของแนวคิดนะครับ ผมไม่ได้ Note ที่มาไว้)

        1) ละทิ้งสิ่งเล็กๆ น้อยๆ
        2) สั่งการนิ่มนวล มีเหตุผล
              - ทุกคนเป็นคน ; มีอารมณ์เช่นเดียวกับหัวหน้า
              - ชี้แจงให้ลูกน้องเข้าใจถึงวัตถุประสงค์ที่เราต้องการให้เค้าทำ (ไม่ใช่สั่งแต่กิจกรรม)
        3) เคียงบ่าเคียงไหล่  สร้างความรู้สึกของลูกน้องให้เชื่อมั่นว่า "หัวหน้าเป็นที่พึ่งได้"
        4) ไม่วางตัวเป็นหัวหน้า ; เพราะทุกคนรู้แล้วว่าเราเป็นหัวหน้า
        5) ยกย่อง ชมเชย ; ทุกคนอยากเป็นคนสำคัญ  เราจึงต้องรู้จักการยกย่องชมเชยให้เป็น  การยกย่องชมเชยที่กระทำไม่เป็นก็เป็นอันตราย  อาจเป็นการทำร้ายลูกน้องคนอื่น(โดยเราไม่รู้ตัว)
        6) ถ้าต้องติเตียน  ต้องทำเพื่อให้เกิดการเลิก/ละ (ติเตียนไม่ใช่ตำนิ)
                                ต้องทำอย่างลับเฉพาะคนที่ถูกติเตียน
                                ต้องติเตียนในทางที่เป็นเชิงบวก
        7) อภัย...อภัย...อภัย 
        8) ยิ้ม  ร่าเริง
-------------------------------------------
ผม Note ไว้เท่านี้.  ความจริงเรื่องนี้เป็นทั้งศาสตร์และศิลป์ ไม่มีถูกและผิดอย่างเต็มร้อย
จึงต้องเรียนรู้  ลองทำ  เรียนรู้  ปรับแก้  ลองทำอีก ... อย่างต่อเนื่อง.

           ผมอยู่กับผู้บริหารมาหลายระดับ  หลายคน  พบเห็นลีลาการบริหารที่แตกต่างกันหลากหลายรูปแบบ  จะพยายามเขียนถึงความคิด ความเห็นของผมต่อลีลาเหล่านั้น  เพื่อการเรียนรู้ร่วมกันของคนที่จะมีโอกาสเป็นหัวหน้าในโอกาสต่อไปนะครับ  แต่ในเบื้องต้นนี้ขอขยับไว้เผื่อคนอื่นๆ อยากจะร่วมเขียนว่า การบริหารนั้น  ผมจะเขียนถึง การบริหาร  "คน...งาน...เงิน...และ เวลา" 

[กังสดาล สุวรรณรงค์]

แนวคิดเป็นหัวหน้าคนให้เป็นซึ่งคุณสมเกียรติได้บันทึกไว้นั้น

ขอแลกเปลี่ยนด้วยคนนะ..   การเป็นหัวหน้าคนกับการเป็นผู้นำคนนั้นเท่าที่มีประสบการณ์ผ่านมานั้นใช่ว่าเป็นเรื่องง่าย      แต่ในฐานะที่เป็นลูกน้องนั้นมีมุมมองอย่างไร     ผู้ที่เรายอมรับว่าเป็นหัวหน้านั้นต้องเป็นผู้ที่เรารู้สึกศรัทธา    เป็นแบบอย่างที่ดีให้เราปฏิบัติตามมิใช่เพียงแค่บอกว่าควรทำสิ่งนั้นนะ  ทำสิ่งนี้นะ แต่ก็ทำไม่ได้    มีความเห็นใจช่วยเหลือเกื้อกูลลูกน้อง   เพื่อนร่วมงาน   ในยามที่เกิดความทุกข์  ลำบาก  โดยมิได้หวังสิ่งตอบแทน    เป็นห่วงเป็นใยกับทุกคน   ให้ความเสมอภาคอย่างสมำเสมอ    ใจกว้าง   เป็นผู้ฟังที่ดี     การสร้างศรัทธานั้นต้องใช้เวลา

     สำหรับการเป็นลูกน้องให้เป็นนั้น  ในมุมมองของดิฉันเห็นว่า  ก็คงไม่ต่างจากการเป็นหัวหน้า หรือผู้นำ  อยู่ที่ว่าเราต้องเข้าใจว่าบทบาท  ณ ขณะนี้เราอยู่บทบาทไหน    กำลังทำอะไร   ทำกับใคร  ทำเมื่อไหร่   การจะเป็นลูกน้อง  หรือหัวหน้าที่ดีคงต้องอาศัยสัมพันธภาพที่ดีซึ่งกันและกัน  

        กังสดาล