วันนี้ว่างๆ ผมเลยถือโอกาสวลีมรณะ/ วิวาทะกรรม ที่ไม่ควรนำมาพูดกลางเวทีการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ ในการจัดการความรู้ ซึ่งเป็นเอกสารที่พี่วิชาญ หนูกัน นักวิชาการสาธารณสุขชำนาญการ สำนักงานสาธารณสุขจังหวัดนครศรีธรรมราช ได้มอบให้ไว้เพื่อเป็นเครื่องเตือนใจให้เราได้ตั้งใจทำงานมาฝากให้ได้อ่านกันครับ
เรื่องไม่เป็นมงคลในเวทีการประชุม |
หลุมดำในการพัฒนาคน/งาน/องค์กร |
1.ไม่มีงบประมาณ 2.ไม่มีกำลังคน ขาดแคลนเจ้าหน้าที่ 3.ท้องถิ่นไม่เข้าใจ ไม่ให้ความร่วมมือ 4.ประชาชนขาดความตระหนัก ไม่มีความรู้ ยากจนสนใจรายได้ จากการประกอบอาชีพมากกว่าการสร้างสุขภาพ 5.ผู้บังคับบัญชาไม่มีนโยบาย ไม่ให้ให้ความสำคัญ ถ้าจะให้สำเร็จต้องกำหนดเป็นนโยบายและผู้บริหารต้องพูดถึงทุกเวที 6.งานมากเต็มไปหมด ไม่ว่าง ไม่มีเวลา 7.กระทรวง จังหวัด อำเภอ ไม่ได้สั่งการให้ทำแล้วจะทำได้หรือ 8.ไม่มีพี่เลี้ยงไม่มีพี่เลี้ยงที่ปรึกษา ที่ใจถึงพึ่งได้ 9.ไม่ได้มีหน่วยงานใดมีการนิเทศติดตามงาน 10.อยากทำงานเชิงสร้างสรรค์แต่ไม่รู้ว่าจะไปปรึกษาใคร 11.เรื่องนี้ต้องแจ้งให้เจ้าหน้าที่รู้ทุกคนก่อนไม่งั้นทำไม่ได้ 12.การกำหนดเป้าเหมายทำกิจกรรม ต้องเต็มพื้นทั้งตำบล อำเภอ 13.ประเด็นที่ชาวบ้านเสนอในเวทีไม่เกี่ยวกับหน่วยงานของตน 14.ชาวบ้าน/กลุ่มเป้าหมายไม่ให้ความร่วมมือ 15.เป็นเรื่องที่ยังไม่มีนโยบายจากเบื้องบนสั่งการให้ทำ 16.เรื่องนี้ต้องมีหนังสือสั่งการ/เชิญประชุมมาก่อนไม่งั้นทำไม่ได้ 17.ทำแล้วไม่มีใครช่วย/ไม่มีใครทำแทนตนเองได้ 18.เรื่องนี้ไม่ควรทำเพราะไม่เกี่ยวข้องโดยตรงกับหน่วยงานฉัน 19.พูดถึงแต่ปัญหาแต่บอกไม่ได้ว่าเรื่องนี้จัดการอย่างไรให้ได้ผล 20.เรื่องนี้ฉันรับผิดชอบเอง เพราะฉันมีอำนาจสั่งการได้ 21.เรื่องนี้ทำไมไม่แจ้งให้ผู้บริหารทราบตามลำดับเสียก่อน 22.หวาดกลัววัฒนธรรมบ้าอำนาจราชการไดโนซอร์พันธุ์ทีเร็กซ์ เรื่องการทำงานข้ามหน้า ข้ามตา ข้ามหัว ทั้งๆที่พูดติดปากอยู่เสมอว่าเป้าหมายสูงสุดในการทำงาน เพื่อให้ประชาชนอยู่ดี มีสุข
|
1.สิ่งที่ทำอยู่เชื่อมต่อกับนายไม่ได้อธิบายแล้วนายไม่เข้าใจ 2.อัตตาสูงเต็มแก้ว หวงวิชาไม่ใฝ่รู้ และพัฒนา 3.ทำงานเพียงเพื่อผ่าน KPI. 4.ติดตำรา ติดเทคโนโลยี หลักวิชาการ แต่เอามาปฏิบัติงานไม่ได้ 5.เจ้านายไม่ดี ไม่มีวิสัยทัศน์ 6.นายไม่หนุน 7.ไม่มีเวลา 8.แม่ปูกับลูกปู ผู้บังคับบัญชา/รุ่นพี่สอนให้เดินตาม เลยทำตามๆกันมา 9.ไม่มีทักษะวิทยากรกระบวนการ 10.ฟังไม่เป็น ถามไม่เป็น บันทึกไม่เป็น 11.สักแต่ทำแต่อยู่กับที่ไม่มีผลงาน 12.ขาดตัวชี้วัดที่ชัดเจนว่าทำสำเร็จ 13.กำหนดตัวชี้วัดผิดเลยหลงทิศหลงทาง 14.ไม่เชื่อมั่นในตนเอง และทีมงาน 15.ไม่เชื่อว่าชาวบ้านคิดได้ ทำได้ 16.ชิงอธิบายอุปสรรคเสมอว่าเรื่องนี้ทำยาก 17.ชี้นำ ครอบงำ ความคิดเห็นของคนอื่น เชื่อฉัน ทำตามฉัน เพราะฉันเป็นผู้บริหาร ฉันเคยทำสำเร็จมาก่อน โดยไม่คำนึงถึงบริบทที่แตกต่างกัน 18.ฉกฉวยโอกาส นำผลงานของลูกน้องที่ทำงานสำเร็จไปนำเสนอเอาหน้าเสียเอง และหน้าด้านหนักถึงขนาดเอาไปทำ อวช. |
ตามมาอ่านความคิดดีๆครับ
เข้าท่าจริงๆครับ
ตรงเป้าเลยครับ
หลายคนคงหน้าเขียว ถ้าได้มาอ่านบันทึกนี้
ขอบคุณครับ
กดเร็วไปหน่อย
อยากให้มองประเด็นเป็น ๔ ด้าน คือ ท้า-ทาง-ทัก-ทั่ว นะครับ
น้องเสนอประเด็น ท้า มาแล้ว คงต้องช่วยกันหา ทาง กันต่อนะครับ แล้วก็คงจะมีคนมา ทัก เราอีก มันก็ต้องช่วยกันคิดแบบนี้แหละครับ
ผมขอเสนอ ทาง ในความเห็นของผม
ขอบคุณครับที่ให้ได้ บริหารความคิด แต่เช้า
ตรงประเด็นครับน้องบาว แต่ไม่เหลือบ่ากว่าแรงชาวสาสุข
หลุมดำพันนี้ก็ก้าวข้ามไปได้
ลองยอนคนให้ถูกคน
เยี่ยนคนให้เป็น
ลองแยบๆดู
หัดยอเขาบ้าง
หมั่นแวะเวียนไปเยี่ยมเยียน
อย่าทำงานประเภท "เมื่อต้องการไปแวะมาแวะ พอเสือขบแพะไม่แวะไม่เวียน" 5555555
ขอบพระคุณอาจารย์สุรชัยครับ ที่มาร่วมแบ่งปันครับ ขอเป็นกำลังใจในการทำงานเพื่อเป็นแสงสว่างทางปัญญาให้กับน้องเยาวชน 3 จังหวัดชายแดนของเรานะครับ
สวัสดีค่ะ
ขอบพระคุณ อาจารย์ไพศาลที่แวะมาเยี่ยมเยือน ขอเป็นกำลังใจในการร่วมพัฒนาสังคมไทยให้น่าอยู่ด้วยคนนะครับ
ขอบพระคุณครับอาจารย์หมอเต็ม ที่แวะเวียนมาให้คำแนะนำความคิดดีๆบ่อยๆ ช่วงนี้อาจเป็นช่วงเริ่มต้นของผมที่เข้ามาเขียนบล็อกมากขึ้น ครับ โลกแห่งการเรียนรู้ใบนี้มีสิ่งที่น่าค้นหาอีกมากมาย เป็นห้องเรียนห้องใหญ่ที่มาอาจารย์ผู้เชียวชาญมาคอยให้คำแนะนำหลายท่าน น่าจะเรียกได้ว่า"มหาวิทยาลัยไซเบอร์"นะครับ อิอิ
สวัสดีครับบังหีม กัลยาณมิตรผู้แสนดี ผู้มีอุดมการณ์อันแรงกล้าเพื่อพัฒนาสุขภาวะชุมชนของเรา ขอบคุณสำหรับคำแนะนำนะครับ คิดถึงมากมายไม่รู้จะมีโอกาสไปแวะเยี่ยมเยือนเมื่อไร
ขอพระคุณครับครูคิม เห็นภาพครูคิมที่ไปเยี่ยมบังหีมแล้วรู้สึกประทับใจ สงสัยคงต้องหาโอกาสชวนบังหีมไปเยี่ยมครูคิมบ้างแล้วหล่ะครับ
สุดยอดมากๆครับ
ขอบคุณนะครับพี่เบดูอิน ที่แวะมาเยี่ยมเยือน กัลยาณมิตรน้องใหม่ขอฝากตัวนะครับ
แวะมาเยี่ยมอีกครั้งครับ...ความจริงผมเองก็คนนครครับ บ้านอยู่หัวไทรครับแต่มาช่วยพี่น้องในสามจังหวัดฯ มีโอกาสคงได้แลกเปลี่ยนช่วยเหลือท้องถิ่นบ้านเรากันบ้างครับ ด้วยความยินดีและชื่นชมครับ
เยี่ยมมากมากค่ะ ตระกูลหน้าตาดีของเราภูมิใจที่มีน้องๆเก่งอย่างนี้
พี่อู๋ ไม่ได้คิดเองหรอกพี่เค้าให้มาเลยเอามาฝากให้อ่านกัน อิอิ
ในทุกๆ กรณี..ไม่ว่ายังไง...
ชีวิตก็ต้องก้าวข้ามได้ในสักวันหนึ่ง
ขอบคุณพี่พนัสครับที่แวะมาเยี่ยมเยือนและแลกเปลี่ยนครับ
ใช่เลยค่ะ ตรงประเด็นมากๆค่ะ
ขอบคุณพี่แก้วครับ ที่แวะมาเยี่ยมเยือน
สวัสดีค่ะ
ขอบคุณ พี่บุษราที่แวะมาเยี่ยมเยือนครับ
อยากแวะไปเหมือนกันครับครูคิม แต่ยังหาเวลาว่างไปไม่ได้เลย เหอะๆ
ชอบบันทึกนี้จัง มีจริง และเป็นจริงที่สุดในสังคมขององค์กร
แล้วเราจะเริ่มตรงไหนดี เริ่มที่การเปลือยใจก่อนดีไหม
ช่ายครับ ต้องเริ่มการเปลือยใจตัวเองก่อน ก่อนที่จะให้คนอื่นเริ่มเราต้องเริ่มที่ตนเองก่อน ขอบคุณพี่ sha-รพ.แก่งคอย ครับ
อีกครั้งครับ...
อ่านแล้ว เยี่ยม และอิ่มใจไปด้วย
สุขสันต์วันลอยกระทง นะครับ
ขอบคุณพี่แผ่นดิน ที่แวะมาอ่านอีกครั้งครับ สุขสันต์วันลอยกระทงครับ
ขอบคุณพี่บุษรา ที่มาอวยพรครับ ขอให้พี่มีความสุขเช่นกันครับ
โอ้โห...เยี่ยมๆๆๆ เพื่อนเรา
เป็นอะไรที่ใช่ในสังคมแห่งการทำงาน
อยู่ที่ใจ...อยู่ที่ใจ เริ่มจากใจของเราก่อน...เนอะ
เริ่มเข้าสู่ฤดูหนาวแล้ว... ดูแลตัวเองเน้อคะ
ขอบคุณครับพี่น้อง ดูแลตัวเองเช่นกันนะครับ
อืม! เป็นเครื่องเตือนใจที่ดีเชียวคะ