เช้านี้ตื่นมาด้วยอาการอย่างนี้
แล้วนึกขึ้นได้ว่าเมื่อคืนชาร์ตแบตมือถือทิ้งไว้หน้าบ้าน
เผื่อไว้ไม่ให้แบตหมดระหว่างใช้อีกในวันรุ่งขึ้น ซึ่งหมู่นี้เอ๋อบ่อย คุยๆแล้วแบตหมดซะนี่
ถ้าหากเมื่อตอนเช้ามีเสียงกริ๊งมาฉันก็ไม่ได้ยิน
นึกเดาว่าน่าจะมี miss-call จากบังวอญ่า ซึ่งเมื่อคืนพาพี่ครูคิมมาถึงกระบี่ซะดึกแล้ว
จึงรีบไปหยิบมาดู ว่าแล้วเชียว มีจริงๆซะด้วย
ไม่รอช้า กดโทรกลับไปทันที
ได้ยินเสียงบังวอญ่า คุยกลับมา ได้ยินแล้วเดาว่าคนพูดต้องพยายามใช้เสียงอย่างนี้
แว่วๆว่ากำลังเดินทางไปยังที่นี่
เกาะปอดะ ต.อ่าวนาง จ.กระบี่
ทะเลแหวก ต.อ่าวนาง จ.กระบี่
แม้ได้คุยกันก็แทบจับใจความไม่ได้ บังจึงของดการติดต่อกันชั่วคราว
ได้แต่รอคอยการติดต่อพลาง นั่งทำงานไปพลางแบบนี้
แล้วในที่สุด เกือบจะสี่โมงแล้ว จึงมีเสียงโทรศัพท์เข้ามาหา
ความรู้สึกแรกที่ได้ยินเสียง ดีใจ ไชโย จะได้พบกับพี่ครูคิมและบังวอญ่าแล้ว
บังโทรบอกว่าจะไปสุสานหอย ดูเวลาแล้วใจก็ฝ่อเหลือนิดเดียว อืม วันนี้มีเวลาน้อย
เพราะว่าที่บ้านเขาจะไปร่วมพิธีเปิดงานกินเจวันแรกที่บ้านคุณสามีกันซะด้วยซิ
ซึ่งจะว่างได้เจอไม่ถึงชั่วโมง ก็จะถึงเวลาทั้งคู่เดินทางต่อไปภูเก็ต
สักครู่บังวอญ่าโทรมาบอกใหม่ ไม่ไปแล้วสุสานหอย ไปแล้วจะไม่ได้คุยกันกับหมอ
จึงจัดการเรื่องราวทางบ้านแล้วขับรถไปรับทั้งคู่โดยพลัน
ขับรถไปได้สักครู่บังก็โทรมาบอกใหม่ จะอาบน้ำรออยู่ที่อ่าวนาง ที่พักอยู่อ่าวนาง
ไม่รู้บังได้อาบน้ำอย่างนี้หรือเปล่า
พบหน้ากัน ทักทายแลกกอดกันตามธรรมเนียม แล้วถ่ายรูปด้วยกันเป็นที่ระลึก
รูปอยู่ที่กล้องบังและพี่ครูคิม ไม่ได้ถือกล้องติดมือไปด้วยค่ะ
พี่ครูคิมพาน้องนัทมาด้วย
ทั้งสามคนไปพักที่ร้านลูกสาวบัง
เป็นร้านขายกาแฟซึ่งมีห้องให้เช่าด้วย ตั้งอยู่ใกล้ๆสามแยกอ่าวนาง
ไม่มีภาพก็หาภาพมาบรรยายแทนไปก่อน อารมณ์ที่ถ่ายรูปกันมีประมาณนี้
ผู้ใหญ่ดีใจ เด็กเกร็งๆ
ความรู้สึกอบอุ่นที่ได้เจอหน้ากันอีกเป็นประมาณนี้
พี่ครูคิมมีหุ่นทันสมัยขึ้น ไว้พุงซะด้วย ดูดีมีน้ำมีนวลขึ้นกว่าเก่าเยอะเลย
ดูเวลาแล้วไปเที่ยวสุสานหอยซะก่อนให้สมความตั้งใจของทั้งคู่ยังได้ จึงพากันไป
นั่งรถกันไปคล้ายๆอย่างนี้แหละค่ะ
ผู้ใหญ่เริงร่า เด็กน้อยยังเกร็งๆ
(มีต่อ)
17 ตค.2552
อ้าว ท่านผู้เฒ่าของผม พี่ครูคิม น้องนัท ไปถึงที่นั่นเลย...
...
แหะ แหะ คุณหมอ ช่างคิด ช่างทำนะครับ...
ขอบคุณพี่หมอเจ๊ ที่ทำให้ปูได้รู้ข่าวคราวของสองเกลอ
พี่ท่านเล่นเงียบไปเลย ส่งเบอร์ไปทางเมลมิยอมโทรมา อิ อิ
ตอนนี้ถึงไหนแล้วม่ายรู้ เพราะล่าสุดพี่ครูคิมโทรมาฝันดี
ตอนหนึ่งทุ่ม ... น่ารักซะ โทรไปไม่รับเช่นเคย คงสลบไปแล้ว
... ว่าแต่ วันเดียว เที่ยวได้หลายเกาะ เลยเนาะพี่หมอ ...
อิอิอิ อ่านไป หัวเราะไป
บันทึกนี้อ่านสนุกดี ขอบคุณคุณหมอเจ๊ค่ะ
ว้าว ว้าว ว้าว อีกค่ะ
ดีใจด้วยนะคะ
ถึงภูเก็ตแล้วครับหมอ ท่านอัยการมารับไปพักที่ คริสตันอิน ผมก็แวะมาส่งข่าวว่าเรียบร้อยแล้วครับ
ขอบคุณ ที่พาไปสุสานหอย
ขอบคุณที่พามาหาอาก๋งได้กินข้าวค่ำ
ขอบคุณที่พามาส่งท่ารถบขส. และรอจนรถมา
ขยอบคุณสำหรับทุกสิ่งทุกอย่าง ด้วยความขอบคุณครับ
แฮะๆถ้ามีรถกลับจะกลับคืนนี้ เพราะเพื่อนต้องควบเวรดึกเช้า เศร้าแล้วครับ
สวัสดีคะพี่หมอเจ๊
ชอบมากคะเล่าเรื่อราวได้น่ารักดีมากคะ
แสดงถึงความสุขและความตั้งใจในการบันทึกเรื่องราว
ขอให้หลับฝันดีนะคะ สุขภาพกายใจดีมีสุข
ครูพี่คิมกำลังนวดเท้า น้องนัทอ่านนสพ.อยู่ค่ะ
พี่บังต้องกลับไปเข้าเวรด่วน ขึ้นรถเมื่อกี๊เองคะ
ฟ้าบ่เป็นใจเลย กับพี่บังไว้ค่อยเจอกันคราวหน้าแล้ว
เพราะไงปูต้องไปพัทลุงคะ ฝนยังตกอยู่เลยคะ
พี่หมอเจ๊จ๋า... ที่กระบี่ ไม่มีใครสมัครมาเลยเจ้าค่ะ อิอิ
มีพะโต๊ะ ค่ะ แต่พอลล่าไม่ได้ไปค่ะ ปีหน้า เราจะมีอีก 50 รพ นะคะ สมัครด่วนๆๆๆ ค่า
สวัสดี ครับ คุณหมอเจ้
เข้ามาอ่านบันทึก ของคุณหมอเจ้ เป็นท่านสุดท้ายก่อนกลับบ้าน
ชื่นชม...ประวัติของคุณหมอ จากลานปัญญา ที่ส่งมาให้ถึงมือ
เป็นกำลังใจให้คุณหมอ นะครับ.....อุดมการณ์ ความคิด การกระทำและสายน้ำ