อยากมีดาวเทียม...............
อยากมีดาวเทียม...............
วันนี้(๑๕ ตุลาคม ๕๒) ข้าพเจ้าวิ่ง(รถ)วุ่นเลยค่ะ เพราะอะไรนั่นเหรอค่ะ ก็เพราะพี่น้องเครือข่ายศูนย์ต่อสู้เพื่อเอาชนะยาเสพติดภาคประชาชน จัดเวทีต่อต้านยาเสพติดพร้อมกัน ๖ พื้นที่ในฐานะพี่เลี้ยงที่ร่วมคิดร่วมกำหนดมาตั้งนานเมื่อเขาแต่งกันก็ต้องมาร่วมให้กำลังใจกันหน่อย ก็พี่น้องกันไม่รักจริงวิ่งไม่ทันนะเนี้ยะ
เวที ๑
เริ่มต้นที่เวทีให้ความรู้กับเยาวชนและผู้ใหญ่บ้าน กำนัน รวมถึงกลุ่มเม่บ้านของเครือข่ายควนสตอ มีพี่น้องร่วมเครือข่าย ๑๐ บ้านเพื่อนพ้องน้องพี่มาร่วมกันกว่า ๑๐๐ คน ยิ้มค่ะในฐานะพี่เลี้ยงกว่าจะไปถึงงานก็สายนิดหนึ่ง แต่ก็พอทันได้ให้กำลังใจ ได้ยินเสียงภริยาของผู้ว่าราชการจังหวัดสตูลซึ่งรับเป็นวิทยากรในการให้ความรู้เรื่องการป้องกันปัญหายาเสพติดในครอบครัว ได้เห็นแล้วก็ปลื้มแทนพี่น้องเครือข่ายที่ต่อไปคงไม่โดดเดี่ยวในการทำงานนี้อีกต่อไป
เวที ๒
แล้วขบวนรถของพี่เลี้ยง(คันเดียว)ได้วิ่งออกจากตำบลควนสตอมุ่งหน้าสู่อำเภอท่าแพ เลี้ยวเข้าหมู่บ้านทุ่งริ้น ตำบลสาครอีกเครือข่ายของภาคประชาชนที่ร่วมงานกับมูลนิธิภูมิพลังชุมชนไทย ภาคใต้ตอนล่างมาตลอดระยะเวลา ๔ ปี เป็นเวทีจังกาบ(พูดคุยกันเอง)พี่น้องได้เสนอปัญหาของหมู่บ้านไว้มากมาย หนึ่งในนั้นคือ ปัญหายาเสพติด กำนันสาครบอกว่า ตอนทำประชาคมหมู่บ้านไม่เห็นมีใครแจ้ง แต่พอพูดคุยเป็นกันเองกลับพลั่งพรูออกมาด้วยความคับข้องใจ ในฐานะพี่เลี้ยงก็ได้แค่ให้กำลังใจและชวนคิดชวนคุยเพื่อนำสู่การแก้ไขปัญหาด้วยชุมชนเอง
และเราก็พักกินข้าวเที่ยง โดยยกทีมกันไปกินที่ร้านข้างสถานีตำรวจท่าแพ ที่ดีใจสุด ๆ ก็ได้กินปูสด ๆ จากทะเลจากท่าเรือสาครที่ประธานเครือข่ายสมาแอน แดหวามาลัย ต้มมาให้กิน(มีแซวเปล่าต้มมาให้น้องกินนะ แต่อย่างไรน้องก็กินก็ขอบคุณค่ะ) นั่งคุยกันเพื่อรอเวลาบ่ายโมงเพื่อยกขบวนไปเครือข่ายตำบลแประต่อ
แล้วเราก็ยกพวก(เปล่าตีกันนะ)ไปที่บ้านผู้ใหญ่บ้านหมู่ ๔ แประเหนือ เพื่อร่วมเวทีพูดคุยถึงปัญหาของคนแประ ทีมวิทยากรใหญ่อย่างน้องมานะ สมันตรัฐ กับจ่าหมัด ด.ต.สมัคร สะดน ผ่านเวทีมาโชกโชนแล้ว น้องมานะเขียนไว้ที่กระดาษว่า เวทีจังกาบของคนแประทำเอาหลายคนหัวเราะเพราะตอนแรกทุกคนคิดว่าคงเป็นเวทีการนั่งฟังวิทยากรพูดแล้วก็จบ แต่กลับผิดหวังเล็ก ๆ เพราะโดนเข้าวิทยากรใหม่ แต่เก๋าการทำงานค่ะ
“อยู่ที่เรียนรู้ อยู่ที่ยอมรับมัน ตามความคิดสติเราให้ทัน....”(เสียงโทรศัพท์ค่ะ) รับโทรศัพท์เสียงที่มาตามสายทำเอาต้องร้องโอ๋ะ.... เพราะว่ามันเกือบสามโมงเย็นแล้ว กำนันยูโส๊บ อาดตันตรา กำนันท่าแพเครือข่ายตำลท่าแพ โทรมาบอกว่ารออยู่ที่เวทีในมัสยิดบ้านท่าน้ำเค็มใต้ แล้วข้าพเจ้าจะทำอย่างไร(..........)
และแล้วรถเราก็มาจอดหน้ามัสยิดท่าน้ำเค็มใต้(..หันไปบอกกำนันสมาแอนว่าเครือข่ายท่าแพจัดเวทีด้วยเราจะไปให้กำลังใจกันนะ แล้วก็พยักหน้าเพราะว่าเวทีจังกาบเราเกือบเสร็จแล้วด้วยกระบวนการที่กระชับด้วยวิทยากรชั้นแนวหน้าซะอย่าง...) เดินเข้าไปพบกำนันท่าแพและผู้ใหญ่บ้านกำลังง่วนอยู่กับการชงกาแฟ(กินเอง) วิทยากรก็พูดไป สลับกับเสียงหัวเราะของพี่น้องและเยาวชนที่เข้าร่วม เข้าไปนั่งร่วมฟังด้วย แล้วเราก็หลงลืมว่าเราคือผู้มาเยือนนั่งฟังแล้วหัวเราะไปกับเขาด้วย “เป็นยังไงบ้างกำนัน” ข้าพเจ้าทักทายประธานเครือข่ายตำบลท่าแพ ได้รับการบอกเล่าว่าก็ดำเนินการไปเกือบเสร็จสิ้นโครงการแล้ว เหลือไม่กี่หมู่บ้านมติให้หมดภายใน ๒๐ ตุลาคมนี้ “สถานการณ์ทั่วไปหนักตอนนี้เพิ่งจับได้ไปเกือบร้อยเม็ด” พลางก็ส่ายหน้าด้วยความล้าหรือไรไม่ทราบ สู้ ๆ ค่ะกำนันข้าพเจ้าให้กำลังใจ (ทุกเครือข่ายนะค่ะสู้ ๆ เพื่อเส้นทางของเราเพื่อลูกเพื่อหลานเพื่อบ้านของเรา) แล้วเราก็ร่วมจนงานเสร็จสิ้นถามสารทุกข์สุกดิบพออิ่ม (ไม่ได้กินข้าว)
ข้าพเจ้านั่งรถออกจากอำเภอท่าแพเลี้ยวซ้ายเพื่อกลับหาดใหญ่ พร้อมด้วยรอยยิ้มปนน้ำตา(ที่ออกมาจากการหัวเราะ) ในใจก็คิดว่าวันนี้น่าจะอดพบกับแกนนำของเทศบาลเมืองอีกแน่ เพราะว่าข้าพเจ้านัดแกนนำด้วยวันนี้เขาประชุมเครือข่ายทุกวันที่ ๑๕ อยู่แล้วก็บอกว่าจะเข้าไป แต่ด้วยว่าเกรงใจเจ้านายที่วันนี้ขับรถทั้งวันแล้วกลัวว่าท่านจะเหนื่อย แต่ปากก็เปรย ๆ ไปพลาง “คงถูกแกนนำว่าโกหกอีกแน่ว่านัดแล้วไม่ไป” (อั้นแหนะช่างพูด) แล้วรถก็เลี้ยวกลับมุ่งหน้าสู่อำเภอเมืองต่อ หนุกอย่างแรง
เดินเข้าไปในร้านของน้องอาดัม มานะ สมันตรัฐ คนเก่ง ประธานเครือข่ายบังบ่าว เจษฎา เส็นหล๊ะ ยืนพูดอยู่นานแล้วมั้งเห็นดำเชียว(ล้อเล่นแก่ดำเป็นนิจอยู่แล้ว) ก็เข้าไปนั่งด้วยว่าไม่แน่ใจว่าคุยถึงไหน แล้วก็ทราบที่หลังว่าคุยเพื่อแบ่งงานในการจัดกิจกรรมเยาวชนกับงานยาเสพติดในวันที่ ๒๔ ตุลาคม ๕๒ ที่สนามกีฬาของเทศบาลเมืองสตูล หากใครสนใจอยากเข้าร่วมเชิญได้นะค่ะปีนี้เป็นปีที่ ๓ แล้วที่เขาจัดกันด้วยเงินไม่กี่บาท แต่คนทั้งเทศบาลมาร่วมกันด้วยใจจริง ๆ เห็นความตั้งใจเขามาตลอดปีนี้ขอให้ไปโลดนะค่ะ ระหว่างที่ขอมติก็ทราบว่าลูกของประธานป่วย “ใครไปเยี่ยมก็ได้นะครับผมขอกำลังใจบ้าง” (แหม่ไม่ต้องขอค่ะบังบ่าวไปอยู่แล้วเราพี่น้องกันนิ) หลังประชุมเสร็จข้าพเจ้าไปเยี่ยมน้องฟริตตี้ ที่ป่วยเป็นธาลัสซีเมีย ขอให้หายเร็ว ๆ นะค่ะ
....ว่าจะบอกความรู้สึก แต่ขอพักก่อนนะค่ะพบตอนที่ ๒ เพราะมึนแล้วค่ะว่าวันนี้วิ่งกี่เวทีช่วยนับหน่อย....ขอนอนก่อนนะค่ะ
ความเห็น (4)
แวะมาเยี่ยมเยียนคนทำงานยาเสพติดครับ
- ขอบคุณค่ะที่มาเยี่ยมเยียนแล้วจะแวะไปเยี่ยมด้วยค่ะ
- อ่านประวัติท่านแล้วเยี่ยมมาก ขอคารวะ
- ดีใจมากเลยที่พี่น้องได้รูปให้ด้วยรู้สึกเป็นเกียรติมากๆ
- อีกเรื่องที่ต้องบอกว่าผมไม่ใช่ วิทยากรใหญ่ ยกกันเข้าไป
- ไม่ได้ยกนะคนมันเก่งจริง