ตอนนี้ก็ผ่านการสอบปลายภาคมาแล้วครับ ข้อสอบก็ทำได้บ้างไม่ได้บ้าง (อ่านหนังสือน้อยไปหน่อย อิอิ...) แต่ตอนนี้ก็รอลุ้นเกรดอยู่ครับ เมื่อเช้ามีน้องภาควิชาโทรมาปรึกษาว่า เกรดออกแล้วพี่ ผมข้องใจอย่างมากเลย มีบ้างวิชาน่าจะได้เกรดดีกว่านี้ น้องก็เลยอยากขอตรวจสอบเกรดว่าทำใมถึงเป็นเช่นนี้ ก็เลยบอกน้องไปว่า สงสัยตอบไม่โดนใจอาจารย์มั้ง อิอิ... น้องก็บอกว่า ทำได้อยู่นะพี่ แต่ทำใมเป็นอย่างนี้ก็ไม่รู้ แล้วพี่จะรู้ไหมเนีย คิดในใจครับ อิอิ... ดูท่าน้องคงจะเครียดเรื่องนี้มาก เพราะว่าคนที่ทำไม่ค่อยได้ยังได้เกรดดีกว่าเลย ก็เลยแนะนำน้องไปว่า อย่างนี้ก็ขอตรวจสอบเกรดไปเลย จะได้หายสงสัย และไม่ต้องคาใจอย่างนี้ (ระวังเกรดลดลงพี่ไม่รู้ด้วยนะ อิอิ...)
เมื่อวันที่ 16/10/52 ที่ผ่านมา ได้มีการจัดประชุมวิชาการสัตวศาสตร์ครั้งที่ 5 ขึ้น ห้องกวีจุติกุล แล้วผมไปทำอะไรล่ะเนี่ย ตอนแรกเกือบได้เป็นพีธีกรในงานนี้แล้ว(เกือบแจ้งเกิดแล้วนะเนี่ย อิอิ...) แต่สุดท้ายไปๆมาๆ ได้มาเป็นคนจับเวลาอย่างไรก็ไม่รู้
ในงานนี้ก็มีเจ้าของฟาร์มโชคชัย ได้มาบรรยายก่อนเริ่มการ ประชุมวิชาการนี้ด้วย ซึ่งก็ทำให้ได้ข้อคิด มากมาย ไม่ว่าจะเป็นการคิดแบบนอกกรอบ การเดินไปสู่ความสำเร็จอย่างช้าๆ แต่สม่ำเสมอ ไม่ก้าวที่เดียวยาวเลย แต่ต้องก้าวที่ละนิด แต่ต้องก้าวสม่ำเสมอ การจะผลิตอะไรซักอย่างนี้เราต้องรู้ก่อนว่ามีตลาดรองรับไหม จึงจะวางแผนการผลิตได้ถูก ต้อง สินค้าเกษตรไม่ได้มีแบรนด์เหมือนอย่าง รถโตโยต้า หรือฮอนด้า แต่จะทำอย่างไรให้ลูกค้าได้รู้จักและจำได้
ตัวอย่างเช่น ทุเรียนเมืองนนท์ เป็นการทำของดีให้มีจำนวนจำกัด จะซื้อทีต้องจองก่อนล่วงหน้า หรือต้องเข้าแถวกันยาวเยียดเลยกว่าจะได้ซื้อ ที่เป็นอย่างนี้ได้ น่าจะมาจากการศึกษาก่อนว่าความต้องการของตลาดเป็นอย่างไร เป็นสิ่งทีสำคัญมาก หากผลิตออกมาแล้วไม่มีใครมาซื้อสินค้าเรา แล้วจะทำออกมาทำล่ะ
ต่อคือต้องรักษาคุณภาพให้ดีตลอดไป และมีการพัฒนาขึ้นไปเรื่อย ให้ลูกค้าประทับใจ สิ่งที่ผมชอบคือ การเปลียนประสบการณ์ให้เป็นทุนปัญญา คือการนำประสบการณ์มาแลกเปลียนเรียนรู้ซึ่งกันและกัน หรือให้ความรู้แก่ผู้อื่นให้มีความรู้เหมือนทีเรามีบ้าง และสิ่งที่สำคัญเราต้องศรัทธาในอาชีพของตนเองต้องมีความเชื่อ ตนเป็นที่พึ่งแห่งตนนะครับ อิอิ..
ขอบคุณครับ คุณ ท.ณเมืองกาฬ
สำหรับคำอวยพร เช่นกัน
ขอบคุณที่ไปเยี่ยมชมบล็อกค่ะ ขอให้ประสบความสำเร็จในชีวิตและสมหวังในด้านการเรียนนะค่ะ
สวัสดีครับท่านเทพ
ตามมาจากบ้านเกลอคิมครับ
มาให้กำลังใจครับ
เดินทางโดยรถไฟ มีเพื่อนรู้ใจ สองสามคน สนุกครับ
พันธ์หมาบ้าของ ชาติ นักเขียนซีไรท์ บรรยายเรื่องเพทื่อนตกรถไฟ ตอนลงไปสุราษฎร์ เพื่อนยิ่งกว่าเพื่อนครับ
ขอบคุณ วอญ่า-ผู้เฒ่า-natachoei--
ที่มาให้กำลังใจเช่นกัน
ผมคิดว่าน่าจะได้อารมณ์อีกแบบกับการใช้ยานพานะอื่นๆครับ
ดูบรรยากาศข้างทาง สายลมเย็นๆ และแสงแดด น่าจะสนุกครับ อิอิ...
อย่างนี้ต้องหาโอกาสขึ้นรถไฟแล้ว อิอิ...