"สติกำกับ" การกระทำ...สำคัญกว่าคำพูด
ครั้งแรกที่ได้ยินคำกล่าวที่ว่า "การกระทำ...สำคัญกว่าคำพูด" ดิฉันรู้สึกว่าชอบ เพราะแลเห็นว่าสิ่งนั้น คือความจริงแท้...เช่นกันในการกระทำของคนเรานั้น...ต้องตั้งมั่นไว้ด้วยสติเสมอ...เพราะหากสติเตลิด จะเกิดปัญญาได้อย่างไร...เมื่อไร้ซึ่งปัญญาแล้ว จะคิดทำสิ่งใดย่อมไม่เป็นผลดีอย่างแน่แท้...ดังนั้น "หากเรามีสติกำกับการกระทำ ก็ย่อมสำคัญกว่าการกระทำ ที่กำกับด้วยคำพูด"...เพื่อให้แลเห็นความจริงในคำกล่าวนี้ ดิฉัน จึงขอเล่าเรื่องราวประสบการณ์ชีวิต...
ตอนเป็นนิสิต ป.โท อาจารย์จัดสัมมนาวิชาการ ที่โรงแรมแห่งหนึ่งในจังหวัดยะลา...สมัยนั้น ยะลา ยังเป็นช่วงเริ่มต้นของเหตุการณ์ความไม่สงบ ในตอนค่ำก่อนวันสัมมนา พวกเราพากันไปนั่งจิบกาแฟในร้านแห่งหนึ่ง...สถานที่แม้จะแคบไปหน่อย แต่บรรยากาศค่อนข้างดี มีต้นไม้ใบหญ้าให้ดูชม แถมมีลมโกรกเบา ๆ ทำให้อากาศเย็นสบาย...พอถึงร้านต่างคนเริ่มสั่งโน้นนี่นั้น...กินไปคุยไปตามประสาเพื่อน เน้นศาสตร์ศิลป์เฮฮาเป็นสำคัญ...เรื่องเล่านี้..."จิ๋ว" รับบทตัวเอกของเรื่อง ส่วนเพื่อน ๆ เป็นเพียงตัวประกอบ...จิ๋ว มีแฟนเป็นนายร้อยสอยดาว...จิ๋วเป็นนักจัดรายการวิทยุที่สวยมาก ตัวเล็กกระทัดรัด ฉบับพกพาใส่กระเป๋าได้...(ลักษณะการพูด น้ำเสียง กิริยาท่าทาง และหน้าตาคล้ายกับ "น้องกุ๊ก" ผู้ประกาศข่าวช่อง 3 ที่คู่กับคุณสรยุทธ)...ในร้านแห่งนี้ จิ๋วนั่งข้างพี่แจ๋ว ซึ่งเป็นสาวสวยระดับนางงาม สวยมาก สูง และตัวใหญ่โตเชียว จิ๋วกับพี่แจ๋วนั่งหันหลังให้รั้วประตูทางเข้าร้าน...ดิฉัน นั่งตรงข้ามพี่แจ๋ว...การสนทนาในเวทีกาแฟแห่งนี้ จิ๋ว...เป็นคนเริ่มจุดประเด็น...
จิ๋ว:เฮ้ย!! เพื่อน
"หนุ่ย" (แฟนจิ๋ว)
บอกว่าในสถานการณ์ความไม่ปลอดภัยอย่างนี้นะ...ถ้าเกิดเหตุการณ์ที่เราไม่คาดคิด
มีการยิงกันเนี่ยะ..."หนุ่ย" บอกว่าให้เราหมอบลงกับพื้น แล้วเราจะรอด
เพราะเราอยู่ในระดับต่ำกว่าวิถีกระสุน...แล้วเมื่อมีโอกาสเราก็ค่อย ๆ
คลานไปหาที่กำบังอย่างชาญฉลาด...(แฟนนายร้อยพูดเตือนสติเพื่อน
ๆ...ที่จริงข้อนี้พวกเราก็รู้ เพราะเราเคยดูในหนัง)
โอ๋: จิ๋ว แล้วถ้าเป้าใหญ่ ๆ
อย่างพี่แจ๋วนี่จะรอดไหม?
สงสัยจะมีอันเป็นไปตอนคลานนี่แหละ...ท่าจะคลานไม่ไหว
(ทุกคนหันไปมองพี่แจ๋ว
แล้วหัวเราะ...ส่วนพี่แจ๋ว...ก็ค้อนควับเข้าให้หนึ่งควับเต็ม ๆ
ชนิดคอเคล็ดไปข้างหนึ่ง)
จิ๋ว:
ไม่แน่ใจนะโอ๋...(พูดเสร็จก็หัวเราะต่อ) เฮ้ย!! จิ๋ว
ล้อเล่น...รอดสิ...ก็ "หนุ่ย"
บอกว่าวิถีกระสุนไม่พุ่งลงต่ำ...คนยิงโดยปกติเขาจะยิงตราด ปัง ๆๆๆ
ในระดับคนที่นั่งหรือยืนอยู่ตรงนั้น
(จิ๋วยังคงยืนยันอย่างแน่นหนัก...เพราะคนรักเป็นตำรวจ...พร้อมกับแสดงท่าทางประกอบให้เสร็จสรรพ)
ทุกคนในที่นี้ เห็นพ้องตามที่จิ๋วพูด เพราะดูมีหลักการและเหตุผลที่น่าเชื่อถือได้...ทุกคนยังคงแซวกันไปแซวกันมาตามปกติ...คุยอยู่สักพักเสียงหนึ่งก็ดังขึ้นจากถนนหน้าร้านกาแฟ...วัยรุ่นกลุ่มหนึ่งวิ่งถือไม้ไล่ตีวัยรุ่นคู่อริอีกกลุ่ม และวิ่งเข้ามาในร้านอย่างรวดเร็วชุลมุนชุลเกกันพักใหญ่ ดิฉัน กับเพื่อนหันไปดูแบบอึ้ง ๆ ว่าเกิดอะไรขึ้น ทุกคนไม่ได้ตกใจแต่อย่างใด นั่งเฉยปกติเสมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น...แต่จิ๋ว...แฟนนายร้อยห้อยกระบี่หรือพังงาไม่แน่ใจ...เป็นผู้มีประสบการณ์มากที่สุดในกลุ่ม...เธอได้ทำสิ่งหนึ่งให้เพื่อน ๆ ดูเป็นตัวอย่าง...เธอไม่ประวิงเวลาอันมีค่าของตนเองไว้...วินาทีแห่งความตื่นเต้นนั้น...เธอนำร่างเล็ก ๆ บอบบางของเธอกระโดดลอยตัวขึ้นบนอากาศ แล้วลอยต่ำลงไปตกลงบนหน้าตักพี่แจ๋ว หญิงสาวร่างใหญ่พอดิบพอดี...พร้อมกับเสียงกรี๊ด ๆ!! ตามประสาคุณหนูแห่งบ้านทรายทอง...ดิฉันกับเพื่อน ๆ นั่งมองจิ๋ว ขณะนี้จิ๋วได้กลายเป็นผู้ปกป้องคุ้มครองชีวิตพี่แจ๋วไปเรียบร้อยแล้ว...และตอนนี้เองที่ทุกคนมองไม่เห็นพี่แจ๋วหญิงร่างใหญ่เลย...มองดูดี ๆ ก็คล้าย ๆ กับราหูอมจันทร์ไม่ผิดเพี้ยน...
เหตุการณ์สงบลง...หลังจากเจ้าของร้านเดินเข้ามาเคลียร์...วัยรุ่นเหล่านั้นก็ออกจากร้าน...ภาพตรงหน้า..."จิ๋ว" ค่อย ๆ นำเรือนร่างอันบอบบางของเธอลงจากหน้าตักและอ้อมกอดของพี่แจ๋ว...หลังจากนั้นทุกคนก็หันไปหาจิ๋ว...แล้วถามว่า "เป็นไงล่ะจิ๋ว...หนุ่ยบอกแล้วไงว่า หากเกิดเหตุการณ์ไม่คาดคิดขึ้น...ให้ทุกคนหมอบลงกับพื้นแล้วจะรอด...จิ๋วหมอบหรือเปล่าตะกี้"...จิ๋วได้แต่หัวเราะ ฮึ ฮึ!! พร้อมกับพูดว่า "ก็จิ๋วตกใจ"...สรุปว่า เหตุการณ์ครั้งนี้ "พี่แจ๋ว" น่าจะรอดคนเดียว แต่ "จิ๋ว" ตายสนิทเลย ตายตั้งแต่กระโดดลอยตัวขึ้นฟ้าแล้ว...นี่แหละน้า จะรอดหรือจะดับก็อยู่ที่เจ้าสติตัวเดียวจริง ๆ...ดังนั้น "การกระทำ ที่กำกับด้วยสติ ย่อมสำคัญกว่าการกระทำ ที่กำกับด้วยคำพูด"...แม้แต่ผู้ผ่านประสบการณ์เรื่องนั้น ๆ มาอย่างโชคโชน...แต่หากเผลอไผลอย่างคนไร้สติ...เห็นมีแต่จอดโดยไม่ต้องแจว...ทุกรายไป
ขอบคุณภาพจาก...http://www.google.co.th/
ความเห็น (54)
ท่านดร.Vij ยังไม่นอนหรือตื่นเช้าครับ รักษาสุขภาพด้วยนะครับ
สวัสดีค่ะ...ท่าน ผอ.บวร...ดีใจยิ่งที่ท่านผอ.มาเยือน Vij ยังไม่นอนค่ะ...เช่นกันท่าน ผอ.รักษาสุขภาพด้วยนะคะ
ระลึกถึงท่าน ผอ.บวร เสมอค่ะ...ขอบพระคุณมากค่ะ
การกระทำนั้นสำคัญกว่าคำพูด
เป็นประโยคบอกไว้ชัดถนัดใส
พูด พูด พูด เเต่ไม่ทำพูดทำไม
ไม่เกิดให้ก่อประโยชน์เเถมโทษตาม
ทำเถอะขออย่าดีเเต่พูด พร่ำ
งานไม่ทำเอาเเต่พูดขูดข้างฝา
ดูไม่เท่ ดูไม่งามอร่ามตา
ทำเถอะน่าอย่าแต่พูด..สูตรไม่งาม
คิดไม่ออกเเล้วครับสวัสดีตอนเช้าครับ....
- อย่างนี้ต้องบอกว่า
- "ตัวอย่างที่ดีมีค่ามากกว่าคำสอน"
- แวะมาเยี่ยมยามเช้าค่ะ
สวัสดียามเช้าค่ะ
สติกำกับ เห็นด้วยเลยค่ะ
ในอดีตแม้จะถูกฝึกมาอย่างดี..แต่ตอนปฏิบัติจริงกลับสติแตกดังภาพ..แล้วจิ๋ว..ของครูยะลาคนสวยจะเหลืออะไร..เอาภาพมายืนยันน่ะ...
ตอนช่วยคนอื่น
ตอนตัวเองยิงหลับหูหลับตายิงซะเป้าสะอาดไปเลย..เฮ้อคิดถูกที่ไม่เป็นทหารต่อไปอิๆๆๆ
มาเยี่ยมแล้วนะค่ะหายไปหลายวัน ทำงานยุ่งมากๆ และช่วงนี้ได้หยุดพักผ่อนเลยมีเวลาว่างมาอ่านบล็อคของคุณvij "การกระทำ ที่กำกับด้วยสติ ย่อมสำคัญกว่าการกระทำ ที่กำกับด้วยคำพูด" เห็นด้วยอย่างยิ่ง การกระทำที่มีสติเป็นที่ตั้ง ทำให้เราทำในสิ่งที่ถูกต้อง อย่างมีสติ ขอบคุณในข้อคิดดีๆ มีความสุขทุกๆวันนะค่ะ
สวัสดีครับ
"สติกำกับ" การกระทำ...สำคัญกว่าคำพูด <<<การมาบอกว่าอะไรดีกว่านั้นในโลกแห่งความจริงยากนะครับ อย่าหลงภาษา อย่าหลงการเปรียบเทียบให้มากหน่อยเลย สิ่งที่คิดว่าดีกว่ามองให้ลึกๆ อาจเพียงเท่ากัน หรือด้อยไปเลย มีมากที่การเปรียบเทียบไร้เหตุผล ....
หากเรามีสติกำกับการกระทำ ก็ย่อมสำคัญกว่าการกระทำ ที่กำกับด้วยคำพูด
ขออนุญาตจัดเก็บและนำไปใช้ครับ ไว้เตือนใจตัวเอง
ขอบคุณสำหรับสาระดีๆครับ
สวัสดีตอนเย็นค่ะ อ.กู้เกียรติ...อิๆๆๆ ...พูด พูด พูด เเต่ไม่ทำพูดทำไม...ทำ ทำ ทำ ทำเถอะขออย่าดีเเต่พูด พร่ำ...เอ้า! ทำก็ทำค่ะ ทำอย่างมีสตินำทาง คุณธรรมนำใจนะคะ..อากาศเปลี่ยนแปลงบ่อยดูแลสุขภาพนะคะ อ.กู้เกียรติ
สวัสดีค่ะพี่ธรรมทิพย์...อย่างนี้ต้องบอกว่า "ตัวอย่างที่ดีมีค่ามากกว่าคำสอน" ถูกต้องแล้วคร้าบบบบ...ดูแลสุขภาพด้วยค่ะ...มีความสุขกับทุก ๆ วันของชีวิตค่ะ ขอบพระคุณมากค่ะ
สวัสดีค่ะ...ดีใจพี่ณัฐรดามาเยี่ยมทุกบันทึกเลย..."สติกำกับ"...ขอบพระคุณมากค่ะ
โห!! พี่้อ้อยเล็กคนสวย เท่จังเลยค่ะ...ตอนยิงหลับตาปี๋เลย...คอยยิงปืนเหมือนกันค่ะตอนเป็นนักศึกษา อ.พาไปซ้อมที่ค่ายทหารปัตตานี ยิงโดนเป้าได้คะแนนด้วย ไม่หลับตาค่ะ แต่ปืนยาวหนักมาก ๆ เจ็บบ่า สงสัยตอนนั้นเรายังเด็กอยู่ อิๆๆ เล่าความหลัง...พี่อ้อยเล็กเท่จัง...ทหารถือปืน แบกปืน ไปโปกตึก...อิๆๆ ขอบพระคุณมากจ้าาาาา อยากเห็นตอนใส่ชุดทหารจังค่ะ...คงเท่หน้าดู
ขอบคุณสำหรับประสบการณ์เตือนสติครับ...
ตื่นแล้วซิจ๊ะน้องสาว...ได้เวลาทำงานแล้วซิ..อิๆๆ...เอาข้าวต้มมัดมาฝาก..น่ากินจริงๆนะ...
สวัสดีจ้าคุณ "Nina" ผู้มาพร้อมความสดสดกับตัวอักษรสีชมพู...ขอบพระคุณมากค่ะที่ติดตามอ่าน เดี๋ยวจะแวะไปเยี่ยมนะคะ...ฝนตกอากาศเปลี่ยนดูแลตัวเองนะคะ...เดี๋ยวจะไม่สบาย ยังคงเป็นกำลังใจให้เสมอในทุก ๆ วันของชีวิตค่ะ
แล้วต่างอะไรกับ "สติกำกับ" คำพูด...สำคัญกว่าการกระทำ
สวัสดีครับ Vij
- เคยได้ยิน มีสติ แล้ว จะมีสตัง รวยขึ้นไม่มีจน
- แต่ มีสตัง แล้ว ไม่มีสติ ไม่ช้าก็เรียบร้อย ไม่มีเหลือ
- ขอบพระคุณขอ้คิดดีดี
- ม่อนคิดถึงครับ
ผมพยายามจินตนาการภาพตอนคุณจิ๋วกระโดดลอยตัวขึ้นบนอากาศ แล้วลอยต่ำลงไปตกลงบนหน้าตักพี่แจ๋ว อธิบายภาพชัดเจนมากนั่งขำอยู่หลายนาที มาแจ้งข่าวเฉลยปัญหาด้วยครับ ลองเข้าไปดูเผื่อจะตอบถูกได้รางวัลครับ http://gotoknow.org/blog/noomaim/304003
"สติกำกับ" การกระทำ...สำคัญกว่าคำพูด <<<การมาบอกว่าอะไรดีกว่านั้นในโลกแห่งความจริงยากนะครับ อย่าหลงภาษา อย่าหลงการเปรียบเทียบให้มากหน่อยเลย สิ่งที่คิดว่าดีกว่ามองให้ลึกๆ อาจเพียงเท่ากัน หรือด้อยไปเลย มีมากที่การเปรียบเทียบไร้เหตุผล"
------
สวัสดีค่ะ...คุณเอกชน...ยินดียิ่งที่ได้ ลปรร. กันค่ะ...เห็นด้วยค่ะที่ว่า..."สิ่งที่คิดว่าดีกว่ามองให้ลึก ๆ อาจเพียงเท่ากันหรือด้อยไปเลย"...ก็ไม่น่าผิดอะไรเพราะคนเรามีเหตุผลต่างกัน...อย่ายึดติด อย่าหลงไหลอะไรมากเลยค่ะ...การได้เสพ การได้อ่านแล้วน้อมนำไปเฉพาะส่วนที่เราเห็นว่าดีว่าเหมาะ ก็น่าจะเพียงพอสำหรับการเก็บเกี่่ยวแล้ว...ไม่มีใครเป็นผู้หลงภาษา ไม่มีใครหลงการเปรียบเทียบ ไม่มีใครเป็นผู้หลงปรัชญา...หากจะมีก็แต่เพียง "ผู้ยึดติดยึดมั่นในตัวตนเท่านั้นที่หลงผิด"...อ่านอย่างมีสติ พูดอย่างผู้มีสติ คิดอย่างผู้มีสติ กระทำอย่างผู้มีสติ แล้วจะอยู่อย่างมีความสุขสงบ...ยืดหยุ่นกับชีวิตเสียบ้างแหละดี...
ขอบพระคุณมากค่ะ...
ขอบพระคุณมากค่ะท่าน small man...มีความสุขในทุกวันของชีวิตค่ะ
สวัสดีครับน้องน้อง vij ที่มาเตือนสติ เวลาพูดติดลมแล้วมักขาดสติ โดยเฉพาะเวลาอยู่ในกลุ่ม ขบกัน ลืมนึกถึงคนถูกขบครับ
ขอบพระคุณมากค่ะ "Mr.Direct"...มีความสุขในทุกวันของชีวิตนะคะ อย่างมีสติค่ะ
ตื่นแล้วค่ะ...พี่อ้อยเล็กคนสวย...ตื่นอย่างผู้เบิกบาน อิๆๆ เพราะได้กินข้าวต้มมัดมีถั่วด้วย...ชอบค่ะ...ยิ่งมัดที่ไหม้ ๆ นะคะ หอม อร่อยค่ะ...ขอบพระคุณข้าวต้มมัดที่ทำให้หิวข้าวววววมาก ๆ
- สติสำคัญมาก โดยเฉพาะยิ่งอายุมากขึ้น หลงๆลืมๆ ย้ำคิดย้ำทำ(ฮา)
- ขอบคุณข้อคิดดีๆครับ
สวัสดีอีกรอบค่ะ...คุณ "เอกชน"...อิๆๆๆ...มุมมองที่แตกต่าง...จึงต่างกันที่มุมมอง...ขอบพระคุณมากค่ะ
ขอบพระคุณมากค่ะ ท่านผอ. ประจักษ์ พาหลานหม่อนผู้น่ารักมาเยี่ยมเยียนเสมอ ๆ ทำให้บันทึกแสนสดใส เพราะมี I Love You ของหลานหม่อน...ทำให้น้ามีกำลังใจขึ้นเยอะเลย...อิๆๆๆ
สวัสดีค่ะ...คุณหนุ่มเอม...อิๆๆๆ Vij นั่งนึกย้อนภาพไปในตอนนั้นขำ ๆ ค่ะ...บางถ้อยคำไม่อาจเขียนลงในบันทึกได้...เพราะคำพูดแบบเพื่อน ๆ เฮฮามาก...แต่คงไม่เหมาะในเวทีแห่งนี้ จึงละไว้บ้าง...Vij เข้าไปอ่านคำเฉลยแล้วค่ะ...คำเฉลย...ต้องใช้สมาธิมากกว่าตอนหาคำตอบอีกค่ะ...อิๆๆๆ ขอบพระคุณมากค่ะ...ดูแลสุขภาพนะคะ
สวัสดีค่ะบัง...ไม่ต่างกับ Vij เลยค่ะ...เมื่อก่อนขบเพื่อนจนเลอะกันไปข้างหนึ่ง...แต่ไม่เป็นไรเพราะเพื่อนในกลุ่มต่างคนต่างขบกัน อิๆๆๆ เลยไม่มีใครโกรธใคร...แต่เดี๋ยวนี้ Vij เบา ๆ ลงหน่อยแล้วค่ะ...มีความสุขกับชีวิตนะคะบัง
สวัสดีค่ะคุณ ธนิต..."สติสำคัญมาก โดยเฉพาะยิ่งอายุมากขึ้น หลงๆลืมๆ ย้ำคิดย้ำทำ(ฮา)" อิๆๆ เห็นด้วยค่ะ อายุมากขึ้น...ย้ำคิดย้ำทำ อีกไม่นาน Vij ก็คงจะหลง ๆ ลืม ย้ำคิดย้ำทำ กะเขาด้วย อิๆๆ ขอบพระคุณมากค่ะ
โอโฮน้องวิจิตรา คอมเม้นท์ที่20ที่น้องตอบคุณเอกชน นั้น น้องตอบได้ดีมากคะ พี่สุจะขอบอกแต่เพียงว่า ทุกอย่างถ้าทำด้วยสติ ก็สติมาปัญญาเกิดคะ แล้วคนเราอย่ามัวแต่พูด ให้ทำด้วย แล้วเวลาทำก็อย่าทำเล่นๆ ให้ทำจริงๆ จังด้วยสติ
และพี่สุจะสรุปให้เลยนะคะ ไม่ว่าจะพูดหรือจะทำ ถ้าคนเรามีสติ มากำกับก็จะดีกว่าคนไม่มีสติ มากำกับคะ ไม่ต้องเถียงกัน เพราะทุกสิ่งทุกอย่างต้องอาศัยกัน ขาดอย่างใด้อย่างหนึ่งไปก็ไม่ได้ คงจะไม่ไร้เหตุผลจนเกินไปนะคะ ตอบคุณเอกชนด้วยคะ
ไปหละ คนเราต่างความคิดเห็นคะ นานาจิตตัง
ขอบพระคุณมากค่ะ อาจารย์อาลัม...ฝากบอกลูกชายท่านอาจารย์ด้วยนะคะว่า วาดภาพเสมือนได้เหมือนจริงมากค่ะ...Vij ชื่นชมน้องเขาค่ะ
ขอบพระคุณมากค่ะพี่สุ...ที่เข้ามาเติมเต็ม...นานาจิตตังจริง ๆ ค่ะ (ยิ้มๆ) :)
แวะมาอ่านก่อนนอนง่วงแล้ว
ไม่ต้องอวยพรให้ ลุงมหาหลับฝันดีหรอก
ลุงมหา หลับง่ายแต่นอนยากและจะฝันดีด้วยเพราะสวดมนต์ก่อนนอน
แหม...กำลังง่วงอยู่พอดี
ตาสว่างแลยครับ
อาจารย์ก็มีมุขแบบน้ด้วยนิ...
เอ่อ...แถวบ้านผมเรียกมุขเข็มขัดสั้นครับ
- สวัสดีค่ะ น้องVij
- ขอบคุณที่บอกค่ะ
- แก้ไขข้อมูลแล้ว ดูใหม่นะคะว่าเห็นภาพหรือไม่
แวะมาบอกว่านั่งมาราธอนนานๆระวังสติหายนะอาจารย์..
หากคนเราอยู่อย่างขาดสติชีวิตนี้ก็คงติดหล่มอยู่ร่ำไป..
คุณลุงมหาเล่นบังคับหนูอย่างนี้ หนูพูดไรไม่ออก...ได้แต่ร้อง แฮ้ แฮ้ แฮ้
สวัสดีค่ะ...คุณหนานเกียรติ
แหม แหม แหม ...ให้สามแหมเลย...คุณหนานเกียรติ สงสัยจะอ้วนจัด ไม่มีสะเอวหรือไร ถึงคาดไม่ถึงนะ...เห็นหุ่นก็ผอม ๆ นิ...อิๆๆๆ มาเล่นมุขแต่เช้าเลยนะคะ...
สวัสดีค่ะพี่ธรรมทิพย์...เมื่อครูเข้าไปดูแล้ว แต่ยังมองไม่เห็นภาพค่ะ
สวัสดียามเช้าค่ะ
วันนี้ไม่ทราบอากาศจะเป็นอย่างไร
ดูแลสุขภาพไว้เป็นดีนะคะ
นมัสการค่ะ...หลวงพี่
ไม่ทราบเป็นไรเจ้าค่ะ...สงสัยกินชาเข้าไป จึงทำให้ไม่ง่วงเลยเจ้าค่ะ...หรือนอนตอนกลางวันมากเกินไป..."ชีวิตที่ติดหล่ม...ก็มีแต่ล่มจมอยู่ร่ำไป" พอไปได้นะเจ้าค่ะ...ขอบพระคุณเจ้าค่ะ
สวัสดีค่ะ พี่ณัฐรดา
ที่นี่ฝนตกพร่ำ ๆ ค่ะ ตั้งแต่เช้ามืด...ดูแลสุขภาพเช่นกันค่ะ
ที่แวะไปเชียร์น้องๆของเรานะคะ
คืนนี้แวะมาเยี่ยมก่อนนอน ตั้งใจว่าวันนี้จะนอนหัวค่ำ พักผ่อนยาวๆอย่างเต็มอิ่ม และมีของขวัญของฝากมาให้คุณvij ด้วย ยิ้มหวานๆนะค่ะ...หลับฝันดีนะค่ะ..
Have a sweeet dream...รักษาสุขภาพด้วยนะค่ะ...
มารายงานตัวจะนอนแล้วครับ
ขอบพระคุณพี่นงนาทมากจ้าาาาา นอนหลับฝันหวานถึงน้ำตาลเมืองเพชรนะจ๊ะพี่จ๋า
ขอบพระคุณมากค่ะคุณ Nina...หมีน้อยน่ารักมากค่ะ...นอนหลับฝันดีเช่นกันค่ะ...
ราตรีสวัสค่ะคุณลุงมหา...กินข้าวปลา อาหารให้ตรงเวลานะเจ้าค่ะ...เดี๋ยวโรคกระเพาะเข้าหัวใจเอา เกี่ยวไหมเนี่ยะ...แต่ถึงจะมีน้ำลูกยอกินทุกวันก็ต้องรักษาสุขภาพนะคะ..."ลูกยอ หลานยอ"...ใครยอก็ดีทั้งนั้น...ชุ่มฉ่ำหัวใจดีค่ะ
- ...สวัสดีครับ ...อาจารย์ Vij...
- ...แวะมาอ่านข้อเขียน เพื่อเป็นการเตือนตัวเอง...ด้วยสติ...
- ...อาจารย์นอนดึกจังครับ...เป็นกำลังใจให้อาจารย์ และรักษาสุขภาพด้วยครับ...
ขอบพระคุณมากค่ะ...ท่าน ผอ. อยากจะปรับเรื่องการนอนอยู่เหมือนกันค่ะ...เวลานอนไม่ตรงกับชาวบ้านเขา...อิๆๆๆ เป็นกำลังใจให้ท่าน ผอ. ค่ะ รักษาสุขภาพกายใจ อย่างสมดุลนะคะ เพื่อชีวิตที่สมบูรณ์ค่ะ
แฟนคลับเกือบมาไม่ทัน ตลาดเกือบจะวายเลยน่ะ คุณหนูvij ป้าเหมียวไม่มีสติ และ สตังค์ คริ คริ
ฮ้าๆๆๆ หนูสติแตก...มีสตังค์ติดตัวแต่ไม่มีสติ...ทำให้สตังค์หด...สติหาย...งงงง ตัวเองนะเนี่ยะ...อิๆๆๆ หนูไปร้องเพลงให้ป้าดิ้นที่บันทึกแล้วนะคะ ดิ้นไปก่อน เหนื่อย ๆ จะได้นอนหลับดี อิๆๆๆ ไม่เหงาค่ะ