เริ่มอยู่เฉยๆไม่เป็น...ต้องโทษโกทูโนในแรกเริ่ม...
วันนี้ไปติดต่อเรื่องลาศึกษาต่ออีกครั้ง...หลังจากที่ไม่ได้คำตอบที่ลงตัวสักทีเพราะคำสั่งออกมาไหงเป็นวันที่ ๑ กันยายน (ตามมติครั้งที่ ๑) ทั้งๆที่มติครั้งที่ ๒ ก็ออกมาแล้วแต่ทำไมยื่นสัญญามาแบบนั้น โอ๊ยไม่อยากบ่นแล้ว...เข้าเรื่องดีกว่า
พอได้รับคำตอบจากคนที่เชื่อถือได้วันนี้แก้ไขสัญญาเป็นเดือน พย. ก็นั่งคิดขำกับตัวเองครับว่าแล้วเราจะอยู่เฉยๆได้หรือ (พูดเหมือนจะลาไปเฉยๆ ซะงั้น) ความจริงมีวิทยานินพนธ์ครับที่คงต้องสะสางให้สำเร็จ (อินชาอัลลอฮฺ) ก้าวลงไปแล้วก็คงต้องเดินต่อไปให้จบครับ แต่...ก็คิดว่าแล้วเราจะอยู่ได้หรือถ้าไม่มีอะไรทำต่อจากนี้ เพราะที่ผ่านมาทั้งเรียน ทั้งทำงาน ทั้งเดินสาย (รับงานเพื่อนผองน้องพี่) ยังรู้สึกสนุกกับมันเลย แม้อาจมีแอบล้าบ้างเหนื่อยบ้างก็ไม่เคยถอยครับอาจมีท้อบ้างเป็นครั้งคราวว่าทำไมต้องเป็นเรา อีกแว้วววว
งานนึงที่ทิ้งไม่ได้แน่นอนคือ...เปิดโกทูโนอ่านสารพันความรู้ครับ คล้ายๆจะเสพติดไปแล้วครับ ยอมรับเลยครับว่าพื้นที่แห่งนี้สร้างองค์ความรู้ใหม่ๆเยอะครับสำหรับผม และที่สำคัญที่เอาชนะความไม่ชอบ(ถึงขั้นเกลียดก็ว่าได้ครับ) ของผมให้หันมาชอบและอยากทำมันต่อไปๆโดยไม่เกี่ยงว่าตัวเองจะได้อะไรแต่สุขใจที่ได้ทำเพื่อสังคมเกิดการพัฒนาที่ดี นั่นก็คือ "การทำวิจัย" ทุกวันนี้ผมสนุกกับสิ่งนี้มากครับแม้อาจจะไม่เก่งมากพอในสนามนี้แต่ก็ชอบกับวิถีความเป็นไปแบบมีชีวิตของงานวิจัยที่ได้ลงมือทำและสัมผัส
เริ่มต้นจาการอ่านบล๊อกของอาจารย์ จารุวัจน์ شافعى
เรียนรู้ไปทำความเข้าใจไปเริ่มสนุก อ่านงานวิจัยชาวบ้านไปก็เริ่มเห็นภาพ ชักอยากจะลองลงมาวิ่งในสนามนี้บ้างแต่พอลงมาแล้วรู้เลยครับมันท้าทายมากครับ ฝึกปรือวิทยายุทธิ์ได้สักระยะก็เลยคิดอยากลองเขียนข้อเสนอโครงการวิจัยที่สนใจและอยากจะทำเพื่อสังคมในพื้นที่ก็เลยเล่นของสูงเลยครับ เสนอไปขอทุนจาก สทศ.(สำนักทดสอบทางการศึกษาแห่งชาติ) ครับ ทายซิผลออกมาเป็นอย่างไร....ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ มิคิดเจียมตัวเลยตอนนั้นรู้แต่เพียงว่าอยากทำและอยากบอกให้สังคมรับรู้สู่การแก้ไขและพัฒนาต่อไปกับการศึกษาในพื้นที่สามจังวหัดอย่างถูกทางถูกทิศของวิถีที่ควรจะเป็น
อัลฮัมดุลิลละฮฺ...ครับ ผมได้รับหนังสือตอบรับจากทาง ศ.ดร.อุทุมพร จามรมาน ให้ทำเรื่องที่เสนอไปพร้อมคำแนะนำที่ดีตลอดเรื่อยมาจนสำเร็จลุล่วงไปแล้วครับ ระหว่างนั้นก็มีความอยากที่จะหาคำตอบในสิ่งที่สงสัยในพื้นที่ก็ได้โอกาสสถาบันพระปกเกล้าเปิดรับข้อเสนอในกรอบที่เรากำลังคิดพอดีครับ เลยหาทีมที่จะทำครับก็อัลฮัมดุลิลละฮฺเขียนไปงูๆปลาๆครับกับการยื่นเสนอโครงการวิจัย ทายซิโครงการที่สองของผมก็สถาบันแห่งนี้จะผ่านไหม๊............... หลายคนเคยท้วงติงไม่เจียมตัวเลย แต่ผมไม่สนใจครับ สนใจแต่เพียงว่าฉันสงสัยและจะทำยังไงให้เขารู้ว่าเราจะทำอย่างนี้เพื่อพัฒนาพื้นที่ตรงนี้ ก็อัลฮัมดุลิลละฮฺครับได้รับหนังสือตอบรับจากทางสถาบันพระปกเกล้าครับให้ทำวิจัยอย่างที่เสนอไป
คราวนี้หละครับ...ลงไปเล่นสนามจริงพื้นที่จริงจนถอนตัวไม่ขึ้นครับ คุณค่าของวิถีชีวิตมันสะท้อนมุมคิดมากมายครับสำหรับคนที่ทำวิจัยอย่างจริงจังและเข้าถึงชุมชนสังคมอย่างถึงแก่นของความสงสัย
ที่เขียนมาทั้งหมดแค่อยากจะบอกครับว่า...ทุกคนเริ่มต้นได้แม้จะเริ่มจากกความไม่ชอบก็ตาม อยู่ที่ว่าเราคิดจะเริ่มเรียนรู้มันไหม๊กับสิ่งๆนั้น อิอิ เหนื่อนักก็พักแล้วเริ่มต้นใหม่กับเรื่องราวใหม่ๆที่ท้าให้ลองบนโลกใบนี้กับวิถีบททดสอบบ้างของผู้ทรงสร้าง...
ความเห็น (6)
ที่เขียนมาทั้งหมดแค่อยากจะบอกครับว่า...ทุกคนเริ่มต้นได้แม้จะเริ่มจากกความไม่ชอบก็ตาม อยู่ที่ว่าเราคิดจะเริ่มเรียนรู้มันไหม๊กับสิ่งๆนั้น อิอิ เหนื่อนักก็พักแล้วเริ่มต้นใหม่กับเรื่องราวใหม่ๆที่ท้าให้ลองบนโลกใบนี้กับวิถีบททดสอบบ้างของผู้ทรงสร้าง...
เฮ้อก็ทนทำอยู่นี่ไงคะงานวิจัย..เฮ้อ...
ขอบคุณมากครับครู (ชำนาญการพิเศษ)
เราอย่าทนทำครับ...แต่เราน่าจะทำทนครับแล้วมันจะมีความสุขครับ อิอิ
ฮึฮึฮึ ผมนึกและรอแล้วว่าเมื่อไรอาจารย์ต้องบ่นเรื่องวันลา ฮา เพราะผมเซ็นต์ไปแล้ว พร้อมกับความงงงวยเรื่องวันที่ลา ฮา
ขอบคุณมากครับอาจารย์
เหอะๆๆๆ...ที่บ่นเพราะผมไปติดต่อหลายรอบครับไม่ได้รับคำตอบที่แน่ชัดซะที พอจะมีคำตอบเป็นรูปเป็นร่างดันออกมาแบบนั้นอีก (วัยรุ่นเซ็งครับ เหอะๆๆ) เลยงวยงงและงงงวยครับ
สวัสดีค่ะ
- เป็นกำลังใจให้นะคะ
- พี่คิม...อยู่แถวนี้...อยู่ที่ภาคใต้ค่ะ
- อากาศเย็นประทับใจมากค่ะ
สวัสดีครับพี่
ขอบคุณมากครับสำหรับกำลังใจ...ว่าแต่พี่ครูคิมอยู่ไหนครับของภาคใต้
ยังไงดูแลสุขภาพด้วยนะครับ