คุณสมบัติของสมาชิก "ชมรมนักปั่น..."

ผู้ที่จะเข้าร่วมชมรมนักปั่นนี้มีคุณสมบัติข้อเดียวคือ "ต้องโง่"
คนโง่เท่านั้นที่จะเข้าร่วมชมรมนี้ได้

หลักการและเหตุผล
เรามักจะไม่พบเห็นคนโง่ทะเลาะกัน
เรามักจะพบเห็นแต่คนฉลาดทะเลาะกันแต่ "เรื่องโง่ ๆ"
ดังนั้น การสกรีนด่านแรกคือ ถ้าชมรมเรามีแต่คนโง่ ชมรมเราก็จะไม่มีเรื่องบาดหมาง ขัดเคืองใจกัน

วัตถุประสงค์

เพื่อให้หายโง่... วิธีการดำเนินงาน

วิธีการดำเนินงาน

นำประสบการณ์ ขั้นตอน วิธีการ เบื้องต้น ท่ามกลาง และเบื้องปลาย ระหว่างที่ยังโง่กันอยู่นี้มา "แลกเปลี่ยนเรียนรู้กัน..."

คนโง่มักกล้าส่งเสริม แลกเปลี่ยน เรื่องไหนไม่รู้ก็บอกไม่รู้ เรื่องไหนรู้แล้วก็แลกเปลี่ยนอย่าง "ละมุนละม่อม"

คนโง่มักจะมีคุณสมบัติพิเศษอย่างหนึ่งคือ ความอ่อนน้อมถ่อมตน

คนโง่เป็นคนคออ่อน มืออ่อน สามารถก้มหัวคำนับพร้อมกับยกมือไหวรับผู้แลกเปลี่ยนเรียนรู้

หากเรายอมรับว่าตนเองโง่ ก็เท่ากับเป็นการประตูออกจาก "ห้องแห่งความโง่..."

ที่จริงแล้วคนเราไม่โง่อะไรมากมายนักหรอก แค่โง่หาทางออกจากห้องไม่เจอเท่านั้น

โง่แล้วก็ยังอวดฉลาด ก็เลยต้องพลาดตกและติดอยู่ในห้อง

ห้องสี่เหลี่ยมผืนผ้าขนาด กว้างศอก ยาววา หนาคืบ นี้ทำให้เราทั้งหลายเวียนว่ายตายเกิดกันใน "สังสารวัฏ..."

เปิดประตูใจแล้วมองย้อนกลับเข้าไปในห้อง

ปลาอยู่ในน้ำนั้นไม่เห็นน้ำ ก็เปรียบได้กับเมื่อเราอยู่ในห้องแล้วก็จะไม่สามารถมองเห็นว่าที่เราอยู่นั้นเป็นห้อง

เราต้องเปลี่ยนตัวเองให้กลายเป็น "เต่า" เพราะเต่าเป็นสัตว์ครึ่งบกครึ่งน้ำ เต่าสามารถดันตัวเองขึ้นจากน้ำและมายืนมองผืนน้ำอยู่บนบก

มิติชีวิตจะเปลี่ยนไป หากเรามีใจยอมรับ "ความโง่..."

---

ที่มาจากบันทึก  ยื่นใบสมัครหายโง่

[ใบไม้ร้องเพลง]

ขอโอกาสเพิ่มเติมคุณสมบัติเจ้าค่ะ

คนโง่ในชมรมนักปั่น...........

ต้องกล้าที่จะแลกเปลี่ยนเรียนรู้

เอาความคิดเห็นมาแชร์

ไม่ใช่แค่อ่านแบบโง่ ๆ

รู้มากขึ้นก็อย่าเก็บไว้

เอาออกมาเลย มาแลกกัน

"จะได้รู้ว่า ยอมรับความโง่ ที่ใจรึยัง"

[ปภังกร]

ok ok ดีมาก ดีมาก

คนโง่ต้องกล้า แต่ไม่ใช่กล้าในเรื่องโง่ ๆ นะ...555

คนฉลาดเขาคิดมาก กลัวโน่น กลัวนี่ กลัวเสียภาพพจน์ กลัวจนไม่ "กล้า" ที่จะทำอะไร

พวกเราไม่กลัวหรอกเน๊อะ

เพราะเราไม่รู้จัก "โลกธรรม"

ลาภ ยศ นินทา สรรเสริญ สุข ทุกข์ เหรอ คนโง่เขาไม่ใส่ใจหรอก คนฉลาดเขาใส่ใจสิ่งพวกนี้พวก

จะทำอะไรก็ไม่กล้า เพราะเขาติดอยู่กับ "สังคม" และ "ผลประโยชน์" จากสังคม...

พวกเรานั้นจึงสามารถ "แชร์" กันได้อย่างบริสุทธิ์ใจ ก็เพราะใจของเรานั้นไร้ "ผลประโยชน์"

พวกเรามีหน้าที่ทำความดี เราก็ทำ ทำไปอย่างนี้แหละ ทำแล้วปล่อย ทำแล้ววาง

นำความโง่ออกมาตีแผ่ และใช้ความโง่รักษาแผลใจของตนเอง

การยอมรับความโง่นั้นก็เปรียบได้รับการยอมรับหมอเข้ามารักษาแผลของชีวิต

แผลของเรา เราต้องรักษา แต่ก่อนที่จะรักษาได้ก็ต้องยอมรับว่าเรามีแผลเสียก่อนเน๊อะ

ดีจังที่ท่านเป็นสมาชิกชมรมนักปั่นจะได้เข้ามาปั่น "ความโง่" ของกันและกัน

ปั่นเข้านะ ปั่นเข้า ปั่นไปอย่างนี้แหละ แล้วสักวันความโง่จะไม่เหลียวหลังมาหาเรา...

[ใบไม้ร้องเพลง]

แต่เอ......ถ้าเราโง่

แล้วยัง อวดฉลาดเนี่ย
จะจัดการยังไงดีนะ?

 

จะปล่อยให้มันโง่แต่คิดว่าฉลาดต่อไป

รึว่าจะหา อะไร มากระทุ้งให้มันรู้ตัว ว่าโง่แล้วอวดฉลาด

 

อืมแต่ อะไร ที่จะมากระทุ้งนี่ น่าจะเป็นอะไรดีนะ?

(^____^)

 

ขอทิ้งคำถามไว้ก่อนค่ะ

คิดออกแล้วจะมาตอบเจ้าค่ะ

 

[ปภังกร]

โง่แล้วอวดฉลาดเหรอ...!!!

ต้องถามต่อว่า "รู้ตัวหรือเปล่า...?"

ถ้ายังรู้สึกตัวเร็วก็ยังพอให้อภัย แต่ถ้ารู้สึกตัวช้าสงสัยจะต้องพามา "เข้าชมรม"

ด่านแรกของชมรมนี้คือ ต้องยอมรับตัวเองว่า "โง่"

ไม่ใช่เรื่องง่ายนะที่ใครสักคนจะกล้าเปิดเผยต่อสาธารณชนว่าตัวเอง "โง่"

การยอมรับว่าตนเองโง่นั้นคือ "ความฉลาดที่ลึกล้ำ..."

การยอมรับตนเองว่ายังไม่เต็ม ก็เท่ากับการเปิดโอกาสที่จะทำให้ตัวเอง "เต็ม"

การหลอกคนอื่นว่าตัวเองเต็ม คนนั้นย่อมไม่มีวันเต็มไปได้เลย

อะไรที่จะมา "กระทุ้ง" เหรอ...!

ต้องให้ "ทุกข์" มากระทุ้ง อาจจะช้าหน่อย เพราะยิ่งช้าเท่าไรก็ยิ่ง "เจ็บมาก"

รู้ตัวช้า ๆ ก็ดีอย่าง จะได้บทเรียนที่ "แสนสาหัส"

คนที่กลับตัวกลับใจช้าก็เท่ากับเสียเวลาของ "ชีวิต..."

วันนี้เรามากลับตัว เปลี่ยนใจ และลงใจใน "ความโง่..."