หากไม่เคยอยู่ร่วม ไหนเลยจะมีการจำพรากได้
วันนี้เดินสำรวจและตกแต่งใส่ปุ๋ยต้นไม้ที่ปลูกไว้
ซึ่งมีหลากหลายชนิด
ก็เห็นความเจริญเติบโตอย่างสวยงาม
หากไม่ได้เอาใจใส่หลายๆวันก็จะเติบโตไปแบบยถากรรม โดนแมลง หรือวัชพืชต่างๆ
เล่นงานจนบางต้นอาจตายได้
พืชพันธ์ต้นไม้ที่ดูสวยสดงดงามได้
เพราะเราหมั่นดูแล
ตัดแต่งกิ่งก้านรดน้ำใส่ปุ๋ยอยู่เป็นประจำ
ถากถอดหญ้าที่ขึ้นปกคลุมออกไม่ให้รกมากไป
ไม้เหล่านั้นก็ออกดอกออกผลงดงามได้อย่างน่าดูชม
เพราะมาจากการดูแลเอาใจใส
ในการบำรุงจากเราส่วนหนึ่ง
ย้อนมองดูชีวิตในการอยู่ร่วมก็เฉกเช่นเดียวกัน
อารมณ์ที่ไม่ชอบใจ ขัดแย้ง ไม่ลงรอย
ขุ่นเคืองใจต้องมีแน่นอน
ก็ดั่งต้นไม้ที่ถูกรุมเร้าด้วยวัชพืช
หรือแมลงต่างๆนั่นแหละ
ก็ใส่ใจหาต้นสายปลายเหตุแล้วกำจัดมันเสีย
ก็งดงามเติบโตต่อไปได้
ในการอยู่ร่วมด้วยกันก็ต้องตัดแต่งอารมณ์ที่
ไม่ชอบใจ ขัดแย้ง ไม่ลงรอย
ขุ่นเคืองใจออกไป
จากการอยู่ร่วมกันและกันเสียให้จงได้
ใส่ใจกันและกันในความดีงามที่มีอยู่
อย่าเชยชมแต่สิ่งดีโดยไม่คอยใส่ใจดูและกัน
ต้องเรียนรู้คุณและค่าแก่กันและกันอย่างสม่ำเสมอ
เพื่อประสานสัมพันธ์ให้ชีวิตนั้นดำรงอยู่ได้ต่อไป
ไม่ว่าจะอยู่สถานะหนึ่งสถานะใดก็ตามแต่
เราล้วนต้องปรับเพื่อให้อยู่ด้วยกันให้จงได้....
มีใครคนหนึ่ง(ไม่รู้คนไหนลืมแล้ว)
กล่าวไว้น่าฟังมากว่า
"ชั่วชีวิตมนุษย์...สิ่งที่บันดาลให้หดหู่ รันทด มิใช่การจำพราก หากเป็นการอยู่ร่วม เพราะหากไม่เคยอยู่ร่วม ไหนเลยจะมีการจำพรากได้ ..."
ธรรมะสวัสดีขอรับ..
ความเห็น (14)
นมัสการหลวงน้า
วันนี้หนูได้เข้าเน็ต เพียงวันละ ๓๐ นาที เขียนบันทึกใหม่แล้วค่ะ
แต่หนูต้องการคำสอนจากหลวงน้าเกี่ยวกับเรื่องที่หนูเขียนบันทึกใหม่
ขอขอบพระคุณเจ้าค่ะ
หากไม่เคยจากพราก ก็ไม่รู้คุณค่าของการอยู่ร่วม
มารับธรรมมะเจ้าค่ะ เปลี่ยนรูปถ่ายประจำตัวใหม่คงพอจำไดนะเจ้าคะ
นมัสการค่ะ...หลวงพี่
"ชั่วชีวิตมนุษย์...สิ่งที่ บันดาลให้หดหู่ รันทด มิใช่การจำพราก หากเป็นการอยู่ร่วม
เพราะหากไม่เคยอยู่ร่วม ไหนเลยจะมีการจำพรากได้ ..."
การอยู่ร่วมทำให้คนผูกพันกัน...แต่เมื่อวันหนึ่งต้องพลัดพรากจากกัน...จึงรันทด หดหู่
เพราะความผูกพันนั้นได้ขาดสะบั้นลง...ดังนั้น เราจึงควรอยู่กับปัจจุบันที่นี่และเดี๋ยวนี้...ไม่รันทดหดหู่
ขอบพระคุณมากค่ะ
สาธุจ๊ะหนูนัท..
หลวงไปอ่านแต่เมื่อคืนแล้วจ๊ะ
ตั้งใจเขียนและทำความเข้าใจกับสิ่งรอบตัวให้เป็นประจำ
สิ่งดีๆก็จะมาหาเองจ๊ะ..
อนุโมทนาขอรับพี่ครูอรวรรณ..
หายไปได้นะเกือบจำไม่ได้เลย..
สาธุอาจารย์vij..
ถูกต้องแล้วขอรับ ณ บัดเดี๋ยวนี้คือเวลาที่ดีที่สุดสำหรับเรา..
แต่คนเราชอบรื้ออดีตและชอบนำเวลาในอนาคตมาใช้ก่อน
เลยไม่ได้ไอ้ไหรทั้งเพเลย..จึงต้องทุกข์กับทุกข์และก็ทุกข์ต่อไปขอรับ...
กราบนมัสการพระอาจารย์ครับ
บางครั้งทำไมหนอ คนเรามักจะเห็นคุณค่าของกันเมื่อต้องพรากจากกัน
ตอนที่อยู่ด้วยกันไม่เคยชื่นชม
แปลกแต่จริงครับ
กราบขอบพระคุณครับ
สาธุท่าน..บินหลาดง..
เพราะเราไม่อยู่กับปัจจุบันไงขอรับคุณครู
นมัสการค่ะพระอาจารย์
เป็นธรรมที่จับใจเป็นอย่างยิ่งค่ะพระอาจารย์
แก่นธรรมบทนี้ของพระอาจารย์ หากคนในสังคมส่วนใหญ่
เข้าใจและยึดปฏิบัติ สังคมสงบเย็นและงดงามจะกลับมา
พี่นก ยึดถือหล่อเลี้ยงจิตด้วยวิถีนี้ มาหลายปี ใช้บอกเล่าด้วยทฤษฎีการกินองุ่น
(แต่มิได้ปลูกองุ่น) ธรรมะของพระอาจารย์ลึกซึ้งยิ่งกว่าเพราะเริ่มจากการดูแลก่อนจึงค่อยชื่นชมความงาม
แต่การกินองุ่นซึ่งมีอยู่แล้วในตัวตนของทุกผู้คน สัมพันธภาพต่อกันเสมือนเรากำลังกินองุ่นที่อีกฝ่ายมอบให้
จะกินให้อร่อย ต้องรู้จักเก็บลูกเน่าเสียทิ้ง ต้องรู้จักรีบคายลูกเปรี้ยว แต่ถ้าเห็นประโยชน์ในวิตามินซีก็รีบกลืนเสีย อย่าเปรี้ยวนาน
แล้วก็กินลูกฉ่ำหวาน สวยงามที่เขามีอยู่ ด้วยความสุขและรู้ค่าในกันและกัน
สาธุขอรับ..พี่นก..ที่มาแต่งแต้มให้บันทึกนี้ได้เติมเต็ม..
วันนี้มีโอกาสเดินดูต้นไม้ที่ตนเองปลูกไว้ พบว่ามีแมลงและวัชพืชมากมาย เนื่องจากปล่อยให้เทวดาช่วยรดน้ำได้สักระยะแล้ว อ่างบัวเต็มไปด้วยหอย...ต้นไม้ใบไม้เป็นรูจากการถูกหนอนเจาะ พอได้อ่านบันทึกท่านธรรมฐิตแล้ว เกิดความสงสัย (ตามประสาคนช่างสงสัย) ท่านธรรมฐิตมีวิธีกำจัดแมลงและหนอนยังไง ถ้าฉีดยาฆ่าแมลงเนี่ย บาปไหมคะ? เวลาที่เก็บหอยออกจากอ่างบัวก็นึกสงสารเค้าเหมือนกัน แต่ถ้าไม่ทำ...ใบบัวก็จะโดนกัดแหว่งหมด ทำไงดี?
ถ้าฉีดยาฆ่าแมลงเนี่ย บาปไหมคะ?
เจตนาหํ ภิกฺขเว กมฺมํ วทามิ.
ดูก่อนท่านทั้งหลาย เรา(ตถาคต) จะบอกว่า เจตจำนงนะ เรียกว่า กรรม(ดีชั่ว)
blue star เท่านั้ตัดสินว่าบาปหรือไม่
ธรรมฐิตก็ดูแลปกติไม่ให้รกมากไปตามธรรมดา มีแมลงบ้างดูเป็นธรรมชาติดี
อาศัยกันและกันตามวิสัยของมันขอรับ....
ขอบพระคุณค่ะ ท่านธรรมฐิต สำหรับคำแนะนำ
ขออนุโมทนา..blue star
ถือว่าแลกเปลี่ยนเรียนรู้กันและกันขอรับ..