บางคำถาม...อธิบายเรื่องราวพันเก้าความรู้สึก
คุณเชื่ออย่างที่ดิฉันเชื่อหรือไม่ว่า..."การตั้งคำถามที่ดี...จะนำมาซึ่งคำตอบที่แท้จริง"...แต่ก็มีคำกล่าวว่า "ถ้ายังไม่เข้าใจถึงปัญหา...แม้พบคำตอบ...ก็จะยังคงไม่ทราบว่า...พบแล้ว"...เมื่อได้พิจารณาในสองประโยคนี้...จึงมีความคิดเห็นว่า..."การตั้งคำถามที่ดี...ย่อมนำมาซึ่งความเข้าใจปัญหาอย่างถ่องแท้และทำให้ได้คำตอบที่แท้จริงแห่งปัญหานั้น"
"คุณพอจะบอกฉันได้ไหมค่ะ...ว่าอะไรที่ทำให้คุณมาที่นี้ในวันนี้?"
(...ณ ตอนนี้ ผู้เขียน อยากทราบคำตอบ
ของผู้ที่อ่านบันทึกนี้ค่ะ...)
แต่สำหรับการให้คำปรึกษาแล้ว...นี่เป็นลักษณะการตั้งคำถาม...ที่ทำให้ได้มาซึ่งการอธิบายเพื่อให้เราทราบถึงเหตุการณ์หรือปรากฎการณ์บางอย่าง อันเป็นเรื่องราวแห่งความทุกข์ที่เกิดขึ้นภายในจิตใจของผู้เข้ารับการปรึกษา คำถามในลักษณะเช่นนี้สามารถบอกเล่าเรื่องราวได้ร้อยแปดพันเก้าความรู้สึก อันจะนำพาผู้ให้คำปรึกษาไปสู่ประเด็นปัญหาที่แท้จริง เพื่อจะเชื่อมโยงไปสู่การสำรวจประสบการณ์ภายในจิตใจของผู้เข้ารับการปรึกษา...และเมื่อทราบประเด็นปัญหาแล้ว ผู้ให้คำปรึกษา จะเริ่มตั้งคำถามที่เกี่ยวกับความรู้สึก การตระหนักรู้ ความคาดหวัง และความต้องการ...ตัวอย่างการตั้งคำถาม..."แท้จริงแล้ว...ขณะนี้คุณมีความรู้สึกอย่างไร"..."คุณมีความคิดเห็นหรือจัดการกับความรู้สึกของคุณได้อย่างไร"...
แน่นอนที่สุด เมื่อมาถึงขั้นนี้...ผู้ให้คำปรึกษาต้องเริ่มวางเป้าหมายบางอย่าง อันเป็นความคาดหวังที่จะช่วยให้ผู้เข้ารับการปรึกษาบรรลุถึงเป้าหมายเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงประสบการณ์ภายในจิตใจของตนอย่างแท้จริง กล่าวคือเป็นการช่วยให้ผู้รับคำปรึกษา เกิดการเปลี่ยนแปลงความรู้สึกที่ดีที่เป็นไปในทางบวกให้เพิ่มมากขึ้น โดยการนำเทคนิคการให้คำปรึกษาเข้าสอดแทรกในกระบวนการบำบัด เพื่อช่วยให้เกิดการเปลี่ยนแปลงตนเองอย่างเหมาะสมทำให้ความคาดหวังนั้นกลายเป็นความจริง
ความเห็น (23)
พี่มาที่ด้วยรักและผูกพัน....อิอิ หวานเกินไปมั๊ย
สวัสดีเจ้่าค่ะ...คุณพี่ครู ป.1...อ่านเม้นต์คุณพี่เสร็จ หนูต้องรีบไปแปรงฟันเลย...กินของหวานเข้าไป...เดี๋ยวฟันผุค่ะคุณพี่ขา อิๆๆๆ หวานซะไม่มีล่ะ...ขอบคุณมากค่ะ
"คุณพอจะบอกฉันได้ไหมค่ะ...ว่าอะไรที่ทำให้คุณมาที่นี้ในวันนี้?"
ตอบ..มาเพราะถูกชะตากับเจ้าของบล็อก..การโต้ตอบปฏิสัมพันธ์กันผ่านตัวอักษรโดยไม่ได้เห็นตัวตนไม่รู้จักกันมาก่อนเป็นสิ่งที่เข้าใจกันยากด้วยเข้าใจกันคนละอย่างในบางที..แต่คุณครูยะลาคนสวยก็มีวิธีที่จะบอกว่า..ขอโทษค่ะ ไม่ใช่ ไม่เจตนา ยินดีน้อมรับทุกคำติชม..อันเป็นการเปิดกว้างให้ผู้สื่อสารด้วยทราบว่า..คุณเข้ามาเถอะค่ะ..เรามาผ่อนคลายและเป็นเพื่อนกัน แลกเปลี่ยนเรียนรู้กันในยามที่ว่างเว้นจากภาระกิจ..เป็นเพื่อนเป็นมิตรที่ดีต่อกันดีกว่านะคะ..สาธุฮาๆๆ
ธรรมฐิตมาเพราะคิดว่าสิ่งที่ดีซึ่งผ่านตัวอักษรในบันทึกมีคุณและค่าอยู่ในตัวของมันเอง..
ถ้ายังไม่เข้าใจถึงปัญหา...แม้พบคำตอบ...ก็จะยังคงไม่ทราบว่า...พบแล้ว"..
คนในสังคมปัจจุบัน..พบแล้ว...จริงๆขอรับอาจารย์....
ฮิๆๆๆๆๆ ขอหัวเราะคุณแม่ "อ้อยเล็ก" คนสวยก่อน สาธุค่ะสาธุ...ก็เพราะไม่เห็นประโยชน์อะไร...ที่จะมานั่งทะเลาะกับตัวหนังสือ สิ่งใดเห็นว่าดีก็เก็บไว้...ส่วนอะไรที่ไม่ดีก็อย่าใส่ใจจำให้เสียสุขภาพกาย-ใจ...โยนทิ้งไปเสียเถอะความทุกข์..."ยิ่งกำแน่นเท่าไรก็ยิ่งเจ็บมือมากเท่านั้น...ยิ่งแบกสมบัติบ้าไว้บนบ่ามากเท่าไร ก็ยิ่งหนักและปวดเมื่อยกาย-ใจมากเท่ากัน"...ว่าแล้วก็เขวี้ยงสรรพสิ่งที่เรายึดติดพันธะนาการไว้ให้พ้นจากตัวเสีย...เท่านี้ก็สบายตัวสบายใจไทยแลนด์...อิๆๆๆๆ
นมัสการค่ะ...หลวงพี่
ทุกตัวอักษรที่ขีดเขียนลงไป...ย่อมมีคุณค่าในตัวของมันเองจริง ๆ เจ้าค่ะ...ทีนี้ ก็ขึ้นอยู่กับตัวผู้เสพ ว่าจะเสพมันอย่างรู้คุณค่ารู้เท่าทันหรือไม่...Vij มองว่าอักษรทุกตัวมีคุณค่าเสมอหากเรารู้จักเสพ...เพราะ "คุณค่าอยู่ที่ตัวของมันเองจริง ๆ" เจ้าค่ะ
ขอบพระคุณมากเจ้าค่ะ
ไปทำงานแล้วนะตะเอง..รู้ว่านอนดึกตื่นสาย..เลยเอาอากาศใสๆมาฝากนะ......
วันนี้เรียนหนักไหม...
อากาศใส ๆ สวย ๆ ตอนเช้า ๆ มีเป็ดว่ายน้ำในคลองด้วย...ชอบจังค่ะ แต่เอ...ผู้หญิงคนนั้น...มีสิวที่แก้มหลายเม็ด...อิๆๆๆ...ขอบคุณมากค่ะทำมาฝาก ขอบคุณน้ำใจเจ้าค่ะ
ไม่ได้เรียนรายวิชาแล้วค่ะ...กำลังทำดุษฎีอยู่ค่ะคุณ "แม่อ้อย" คนสวย
เอาโลชั่นมะเฟือง ลุง มหา ไปใช้ หายจุดด่างดำบนใบหน้า
คุณลุงเสี่ยมาหาค่ะ...อยากดูสิ้นค้าตัวอย่างก่อนเจ้าค่ะ...เมื่อไหรวางแผงขาย สนับสนุนด้วยขวดนึง เพราะพี่อ้อยเล็กทำหน้าหนูเป็นสิวค่ะ
ไม่ให้เป็นสิวก็ช่วยหาภาพใหญ่ๆมาลงหน่อยสิคะน้องสาวยะลาคนสวยขา...งิๆๆๆ
จ๊าก!!! มาไวจริงนะคะคุณแม่อ้อยเล็กคนสวย...อุตส่าห์นินทาแบบกระซิบ ๆ กับคุณลุงเสี่ยมหา...พระพายยังพัดให้คนสวยอ้อยเล็กได้ยินอีก!! ว้าแย่จัง...เดี๋ยวจะหารูปใหม่ใหญ่กว่าเดิมมาเจ้าค่ะ หน้าจะได้ไม่แตกลายงา...ว่าก็ว่าเถอะค่ะ ลายงามันเป็นไปเพราะอายุอานาม ก็ปาเข้าไปสามสิบกว่า ฮ้าย!! สังขารไม่เที่ยงแท้...ที่แน่ ๆ ต้องใช้โลชั่นมะเฟืองท่านมหาช่วย...ถึงจะเอาอยู่(ขอค่าโฆษณาด้วย)
เข้ามาดูคนสวยเป็นจุด ๆ ค่ะ :P
หลานแพลนมียางลบน๊าป้าวิจ ฯ เผื่อโลชั่นมะเฟืองลุงมหาฯไม่ได้ผล ฮี่ ๆ
หลานแพลนตกลงเอาให้แน่...จะเรียกป้าหรือน้า...ถ้าเรียกพี่ได้เป็นดีกว่า อิๆๆๆๆ
OK ยางลบท่าจะดีกว่าน้ำลายเจ้าหลานแพลน...ประมาณว่าตอนเด็ก ๆ ใช้น้ำลายลบคำผิดบ่อย...สมุดขาดเป็นรูเชียว
แต่กลัวลุงมหาจะน้อยใจ...เลยขอใช้ทั้งโลชั่นมะเฟืองและยางลบเจ้าหลานแพลนก็แล้วกัน...หน้าจะได้นวลเนียนยิ่งขึ้น
แวะมาอ่านครับ ไม่รู้ว่าผ่านตาบันทึกนี้มาได้อย่างไร
จริง ๆ ตอนเรียนปริญญา วิชาโทเรียนจิตวิทยาครับ แต่ส่งคืนครูหมดแล้ว
มาอ่านเหมือนได้ทบทวนความรู้เลยครับ
น้องvij ครับ วันนี้ พาหลาน นาเซีย ไปหาด มหาราช แล้วแวะเข้า นกน้ำคูขุด ชมธรรมชาติวันออกบวชครับ
ขอบคุณมากค่ะคุณ "หนานเกียรติ" จบจิตวิทยาเหมือนกัน...ดีใจจังค่ะ รักครอบครัวนะคะ
ขอบคุณมากค่ะบัง...แอบบอิจฉาคนมีความสุข...หลานชื่อน่ารักจัง "นาเซีย" วาดภาพว่าน้องต้อง ตาคม ขนตางอน...ผิวสีน้ำผึ้ง รูปร่างเล็ก ๆ สูงยาวประมาณนี้ (ว่าแต่ว่าหลานสาวหลานชายค่ะ...เดาว่าน่าจะเป็นผู้หญิง) ถิ่นฐานบ้านเกิดของคุณตา Vij อยู่คูขุดค่ะ...เคยไปเที่ยวครั้งนึงนานมากแล้ว...มีความสุขกับธรรมชาตินะคะบัง
แรงดึงดูดของ..นักจิตวิทยาคนนี้ นี่เอง..ดูซิป้าเหมียวจะเข้านอนแล้ว..เหมือนขาดอะไรไปอย่าง..ที่แท้ ยังไม่ได้เข้ามาทักทายคุณหนูvij หลับฝันดี ราตรีสวัสดิ์ พรุ่งนี้มาหาใหม่จ๊า
ขอบพระคุณและยินดียิ่งที่ป้าเหมียวให้ความเอ็ดดูเด็กน้อย...หนูเป็นเด็กขาดผงชูใจ...ถ้าได้ผงชูใจเยอะ ๆ ชอบค่ะ แฮๆๆ
- สวัสดีค่ะ น้องVij
- แวะมาเรียนรู้ค่ะ "การตั้งคำถามมีความสำคัญมากในสังคมปัจจุบัน"
คนที่ถามเก่ง ถามเป็น จะฉลาดกว่าคนที่ถามไม่เป็น.... - ขอบคุณค่ะที่นำเสนอเรื่องราวดี ๆ
ขอบพระคุณมากค่ะพี่ธรรมทิพย์สุดรัก..."ถามอย่างไร ย่อมได้คำตอบอย่างนั้นค่ะ"