43.จากใจถึงพ่อ 4.
หลังจากที่ดิฉันได้นำเสนอ เรื่องเกี่ยวกับพ่อมา 3 ตอน ก็เรียนตามตรงว่าต้องการบันทึกความทรงจำบางส่วนที่เกี่ยวกับงานศพพ่อ
หลังจากพ่อถึงแก่กรรมได้เพียงวันเดียว ก็มีเพื่อนบ้านถึงแก่กรรมอีกคนหนึ่ง ตรงนี้เป็นความรู้เพิ่มเติมของดิฉัน ที่เพิ่งทราบว่า คนที่ถึงแก่กรรมทีหลังต้องฌาปนกิจศพก่อน ตรงนี้คือปัญหาทันทีเพราะเมรุมีอันเดียว ของพ่อได้จองเอาไว้ก่อน และกำหนดการต่างๆก็กำหนดไปแล้ว เลื่อนไม่ได้ คนที่ถึงแก่กรรมทีหลังก็จำเป็นต้องฌาปนกิจศพก่อน และใช้เมรุไม่ได้ จึงต้องใช้วิธีการฌาปนกิจศพแบบโบราณ คือใช้ฟืนสุมเผา แบบที่หลายๆคนก็ไม่เคยได้เห็น วันนี้จึงมีการเผา 2 ศพ
ศพพ่อจึงต้องรอและเลื่อนไปนิดหน่อย ดิฉันก็เพิ่งทราบว่า ในช่วงเข้าพรรษาเมื่อเผาเสร็จแล้วก็เก็บกระดูกไม่ได้ ต้องรอจนออกพรรษาไปแล้ว คนที่ถึงแก่กรรมต่อมาก็จะใช้เมรุไม่ได้อีก เพราะจะต้องรอเก็บกระดูกพ่อตอนออกพรรษาแล้ว ก็ไม่ทราบว่าหลักการตรงนี้เหมือนกันหรือไม่
กำหนดการเคลื่อนศพบ่ายสองโมง วันนี้มีแขกมาก ดิฉันก็ยุ่งกับรับแขก เลยไม่ค่อยได้รู้เห็นพิธีต่างๆมากนัก แต่สามีจะได้เห็นเกือบทุกขั้นตอน เพราะเป็นคนถ่ายรูป สามีบอกว่าจะเก็บภาพให้มากที่สุดเพื่อเป็นการศึกษาเรียนรู้ และภาพแขกที่มาในงานจะมีภาพเกือบทุกคน สามีจะเก็บรายละเอียดทุกอย่าง ทำให้ดิฉันได้ดูภาพในภายหลังในขั้นตอนที่ไม่ได้เห็น
ในช่วงที่จะเคลื่อนศพออกจากบ้าน ดิฉันก็กำลังยุ่งกับการต้อนรับแขก สามีได้โทรศัพท์บอกว่าเขาเคลื่อนศพแล้ว ดิฉันจึงรีบมา ดิฉันทำใจไว้แล้ว แต่เมื่อได้ยินเพลงธรณีกรรแสง ก็อดไม่ได้ที่ร้องไห้ ดิฉันจึงเดินตามขบวนไปกับเขาด้วย
ในช่วงนี้ดิฉัน ก็อดหวนคิดถึงเรื่องราวของพ่อในอดีตไม่ได้ ภาพตั้งแต่เล็กจนโต มันพุดขึ้นมาในห่วงความคิด “......วันนี้เรากำลังเดินตามเรือนร่างที่ไร้วิญญาณของพ่อ.....” เดินจนถึงเมรุ จึงหันมาถามสามีว่าเดินได้ไหม? ก็ได้รับคำแนะนำว่า ให้เจตตนาว่าเราเดินตามพ่อ ไม่ได้เกี่ยวกับพิธีใดๆ ซึ่งดิฉันก็ระวังในเรื่องหลักการมาก ดีที่พ่อเสียก่อนเข้าเดือนรอมฎอนเพียงไม่กี่วัน
สิ่งที่เป็นกำลังใจมากๆก็คือญาติมิตรและเพื่อนๆครู จากโรงเรียนร่องคำ นำโดยนายอิทธิพร ศรีแถลง รองผู้อำนวยการโรงเรียน ที่มาให้กำลังใจกันอย่างมากมาย ดิฉันว่าจะจบในตอนนี้ คงจบไม่ได้อีกแล้ว ตอนหน้าจะนำภาพทุกขั้นตอนมาให้ชมซึ่งจะต่อจากภาพที่ลงในบันทึกนี้ สามีถ่ายไว้มากเกือบจะทุกขั้นตอน
ภาพในขั้นตอนต่างๆที่ดิฉันไม่ได้เห็น
ทหารที่มาช่วยงานด้วยความเข็มแข็ง
ร.ท.นัฐพล น้องชายและพี่น้อง
(ใส่เสื้อขาวกลาง) หลานสาว
ที่ผ่านมาดิฉันไม่ทัน จะมาทันช่วงนี้เอง
เพื่อนๆครูจากโรงเรียนร่องคำ
เป็นช่วงที่ดิฉันคิดถึงอดีตที่เกี่ยวกับพ่อ
พี่สาวและหลานสาว
การเดินตรงนี้ก็ได้ปรึกษาสามีแล้ว เป็นการเดินตามพ่อ
น้องชายที่ติดกันซึ่งสนิทกันมาก
รองฯอิทธิพร และคณะครูโรงเรียนร่องคำ
ขอขอบคุณทุกท่านในภาพนี้และทุกท่านที่เข้าในบันทึกนี้คะ
ความเห็น (13)
ขอขอบคุณทุกท่านล่วงหน้าที่เข้ามาในบันทึกนี้คะ
คุณครูค่ะ
กระติกพึ่งได้เข้ามาอ่านบันทึก
เข้าใจในความรู้สึกสูญเสียของคุณครูค่ะ
เหมือนใจสลายนะค่ะ
ทุกวันนี้กระติกยังจำวันสุดท้าย ที่คุยกับพ่อได้
พ่อบอกว่า วันนี้พ่อรู้สึกดีขึ้นมาก กินข้าวได้เยอะ เดินก็ไม่เหนื่อย
แต่พอ 5 ทุ่ม พ่อก็ไม่ตื่นค่ะ
ที่บ้านของกระติกก็มีเหมือนกันค่ะ คนที่เสียทีหลังต้องเผาก่อน
เอาไว้โอกาสดีๆ กระติกจะเข้ามาร่วมแลกเปลี่ยน
ขอร่วมแบ่งปันความรู้สึกกับคุณครูอีกครั้ง ค่ะ
สวัสดีคะคุณกระติก เรามันหัวอกเดียวกันนะ ขอบคุณมากที่มาเป็นกำลังใจ
ตามลูกกระติกมาให้กำลังใจครับ
สวัสดีค่ะ แวะมาทักด้วยความคิดถึง และเป็นกำลังใจให้ค่ะ ฝันดีนะคะ
สวัสดีค่ะ
ขอบคุณมากค่ะ
คิดถึงเช่นกัน
สลามครับ คุณมีนา แวะมาปลุกกินข้าว สะโฮร์ครับ
คำอาลัย คุณพ่อจวน ศิริเกษ ศิริอายุ 80 ปี สรรพสัตว์ ใดใด ในโลกนี้ ล้วนแต่มี ช่วงชีวิต ริษยา อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา ล้วนนำพา ให้เป็นไป ไม่จีรัง อันเกิดแก่ เจ็บตาย วายชีวาตม์ ก็ไม่อาจ จะหลีกลี้ มีมนต์ขลัง ทุกชีวิต คือสุดท้าย ตายหรือยัง ประเด็นดัง เป็นเช่นนี้ ทุกทีไป อันคุณงาม ความดี ที่ปรากฏ บริบท เป็นคัมภีร์ ที่ยิ่งใหญ่ เป็นตำนาน ชีวิต ติดตัวไป เป็นอะไร คอยเกื้อหนุน คือบุญญา เมื่อก่อนนั้น คุณพ่อจวน ให้หวนคิด ช่วงชีวิต เป็นความดี มีคุณค่า พ่อเหมือนพระ ที่แสนดี ชี้นำพา ทางเบื้องหน้า ส่องนำ ช่วยค้ำจุน ชีวิตพ่อ พอเพียง ไม่เสี่ยงนัก มีความรัก นำดวงใจ ให้อบอุ่น นำชีวิต บริสุทธิ์ พุทธคุณ เนื้อนาบุญ ศีลธรรม น้อมนำพา ปิดตำนาน ชีวิตลง นะตรงนี้ อันความดี พ่อมีไว้ ให้ศึกษา คุณพ่อจวน ศิริเกษ มีเมตตา ความศรัทธา ยังคงมั่น ไม่ผันใจ จากวันนี้ เป็นต้นไป ไม่มีพ่อ จงสานต่อ คุณความดี จงมีให้ จงรักกัน ดูแลกัน เป็นมั่นใจ รักห่วงใย พี่และน้อง ไม่หมองมัว เมื่อขาดพ่อ วันนี้ ยังมีแม่ เป็นรักแท้ ห่วงใย ได้ยิ้มหัว ลูกทุกคน อย่าทำเป็น เห็นแก่ตัว อยู่เหนือหัว คือคุณแม่ แท้นิรันดร์ สาธุบุญ คุณความดี ที่พ่อสร้าง จงนำทาง เป็นบันได ไต่สวรรค์ ได้อิ่มทิพย์ อิ่มบุญ คุณอนันต์ เป็นสุขสันต์ สู่สวรรค์ วิมานทอง ไม่ห่วงหน้า พะวงหวัง ภวังค์จิต สุขสนิท สุขฤทัย ไม่หม่นหมอง พระนิพพาน สุขสวรรค์ อันเรืองรอง สุขสมปอง เป็นสุขมั่น นิรันดร์ เทอญ แด่พระคุณอันยิ่งใหญ่ของ...คุณพ่อทุกคน จานจ้อย คุณครูเสรี นาไชยโย ประพันธ์ 16 สิงหาคม 2552
คำอาลัย
คุณพ่อจวน ศิริเกษ ศิริอายุ 80 ปี
สรรพสัตว์ ใดใด ในโลกนี้ ล้วนแต่มี ช่วงชีวิต ริษยา
อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา ล้วนนำพา ให้เป็นไป ไม่จีรัง
อันเกิดแก่ เจ็บตาย วายชีวาตม์ ก็ไม่อาจ จะหลีกลี้ มีมนต์ขลัง
ทุกชีวิต คือสุดท้าย ตายหรือยัง ประเด็นดัง เป็นเช่นนี้ ทุกทีไป
อันคุณงาม ความดี ที่ปรากฏ บริบท เป็นคัมภีร์ ที่ยิ่งใหญ่
เป็นตำนาน ชีวิต ติดตัวไป เป็นอะไร คอยเกื้อหนุน คือบุญญา
เมื่อก่อนนั้น คุณพ่อจวน ให้หวนคิด ช่วงชีวิต เป็นความดี มีคุณค่า
พ่อเหมือนพระ ที่แสนดี ชี้นำพา ทางเบื้องหน้า ส่องนำ ช่วยค้ำจุน
ชีวิตพ่อ พอเพียง ไม่เสี่ยงนัก มีความรัก นำดวงใจ ให้อบอุ่น
นำชีวิต บริสุทธิ์ พุทธคุณ เนื้อนาบุญ ศีลธรรม น้อมนำพา
ปิดตำนาน ชีวิตลง นะตรงนี้ อันความดี พ่อมีไว้ ให้ศึกษา
คุณพ่อจวน ศิริเกษ มีเมตตา ความศรัทธา ยังคงมั่น ไม่ผันใจ
จากวันนี้ เป็นต้นไป ไม่มีพ่อ จงสานต่อ คุณความดี จงมีให้
จงรักกัน ดูแลกัน เป็นมั่นใจ รักห่วงใย พี่และน้อง ไม่หมองมัว
เมื่อขาดพ่อ วันนี้ ยังมีแม่ เป็นรักแท้ ห่วงใย ได้ยิ้มหัว
ลูกทุกคน อย่าทำเป็น เห็นแก่ตัว อยู่เหนือหัว คือคุณแม่ แท้นิรันดร์
สาธุบุญ คุณความดี ที่พ่อสร้าง จงนำทาง เป็นบันได ไต่สวรรค์
ได้อิ่มทิพย์ อิ่มบุญ คุณอนันต์ เป็นสุขสันต์ สู่สวรรค์ วิมานทอง
ไม่ห่วงหน้า พะวงหวัง ภวังค์จิต สุขสนิท สุขฤทัย ไม่หม่นหมอง
พระนิพพาน สุขสวรรค์ อันเรืองรอง สุขสมปอง เป็นสุขมั่น นิรันดร์ เทอญ
แด่พระคุณอันยิ่งใหญ่ของ...คุณพ่อทุกคน
จานจ้อย คุณครูเสรี นาไชยโย ประพันธ์
16 สิงหาคม 2552
สวัสดีค่ะ คุณครูเสรี
ด้วยความขอบคุณ เป็นอย่างยิ่ง
ขออนุญาต นำบทกลอนคุณครู ไปลงในตอนหน้า(จากใจถึงพ่อ 5) นะคะ
ขอบคุณและขอบคุณค่ะ
สลาม ค่ะ
ขอบคุณมากค่ะ
ขออัลเลาะฮ์ทรงประทานพรและตอบแทนความดีค่ะ
สวัสดีค่ะ
- ขอแสดงความเสียใจด้วยค่ะ
- พี่คิมก็เสียคุณพ่อไป ๑๒ ปีแล้วค่ะ
- เป็นกำลังใจให้นะคะ