เมื่อสิบปีที่แล้ว ช่วงที่คุณครูวราภรณ์สอนอยู่ที่โรงเรียนยางรากวิทยา อำเภอโคกเจริญ จังหวัดลพบุรี ก่อนพักกลางวัน ขณะที่กำลังสอนนักเรียนชั้น ม.๑ บริเวณอาคารเรียนชั่วคราวของโรงเรียนนั้น อยู่ ๆ ก็มีชายสูงวัย ผิวคล้ำ รูปร่างเตี้ย ๆ ไม่สวมเสื้อ เดินเปลือยอกเข้ามา... เล่นเอาครูสาวต๊กใจ แต่ก็ทำใจดีสู้เสือ
ครูวราภรณ์ : คุณลุงมาหาใครคะ ?
ลุง : มาขอเงินซื้อยา หายใจไม่ค่อยออก
ครูวราภรณ์ : แล้วลูกหลานของคุณลุง ไปไหนหมดละคะ ?
ลุง : ไม่อยู่ไปอยู่กรุงเทพ ฯ หมด ขอเงินหน่อย เมื่อคืนนอนไม่หลับทั้งคืนเลย
ครูสาวของเราได้ยินดังนั้น รู้สึกสงสารและเห็นใจตามประสาคนใจดีแต่ไม่ได้พกเงินมาโรงเรียนเพราะอยู่บ้านพักครู กลางวันก็กลับไปกินข้าวที่บ้าน จึงเอ่ยปากขอความช่วยเหลือจากนักเรียน
ครูวราภรณ์ : นักเรียนใครมีเงินบ้าง ? ครูขอยืมก่อนนะ ครูไม่ได้นำเงินมา
นักเรียนหญิงยกมือ ทำท่าจะควักเงินให้คุณครู
ลุง : เร็ว ๆ ซี เป็นครูบาอาจารย์พูดคำไหนเป็นคำนั้นอย่ายึกยักนะ
ครูวราภรณ์ ได้ยินดังนั้นรู้สึกฉุนกึก หนอยแน่มาขอเงินดันทะลึ่งมาข่มขู่ประกอบกับเริ่มได้กลิ่นแอลกอฮอล์โชยมาตามสายลม เริ่มประมวลเหตุการณ์ออกว่าอะไรเป็นอะไร
จึงตอบกลับไปว่า
ครูวราภรณ์ : ลุงหนูเปลี่ยนใจแล้วละ ? ไม่ให้แล้ว คุณลุงมาทางไหนก็ไปทางนั้น หนูจะสอนนักเรียน เชิญ...
ลุงขี้เมา เห็นท่าทางคุณครูเอาจริง เริ่มสร่างเมา ค่อย ๆ เดินโซซัดโซเซ ไปขอห้องอื่นต่อ คุณครูแกล้งถามนักเรียนว่า “นักเรียนถ้าลุงคนนั้น ทำอะไรครู นักเรียนจะทำยังไง ”
เด็ก ๆ : ผมกำหมัดไว้แล้วครับอาจารย์ ผมไม่ปล่อยมันเอาไว้หรอกครับ…..พูดไปก็ทำท่าเอาจริงเอาจัง เข็ดเขี้ยวเคี้ยวฟัน
คุณครูเห็นท่าทางนักเรียนกลุ่มนั้นก็ได้แต่อมยิ้มนึกเอ็นดู น้ำใจเด็ก ๆ ช่างน่ารักจริง ตัวแค่เนียะ ...ยังรู้จักปกป้องครู ฮา ฮา.....
.....................................
ที่มา : ภาพจากอินเทอร์เน็ต
สวัสดีค่ะคุณครู
ขี้เมา มีให้เห็นมากมายนะคะ น่ากลัวจัง...
มาเพ่นพ่านในโรงเรียน....คงจะมาหาเงินซื้อเหล้า...
ครูคะ ขอบคุณนะคะที่ไปเยี่ยมกัน...กำลังใจดีๆมีให้เสมอๆนะคะ....
รูปที่สวยงามผมคิดว่ามีมากมาย เอาแบบน่ารัก หรือแบบที่คุณต้องการ ครุยอะไรเนี่ยไม่ต้องใช้หรอกเพราะถ้าอยู่ที่นี่นานมันไม่สำคัญหรอก เค้าสนใจที่คุณเป็นคุณ
หวังว่าเด็กๆคงดูแลครูได้นะ
มาฟังเรื่องราวน่ารักครับครู
สวัสดีค่ะ
มาชม
สมเป็นครุ แปลว่า หนักแน่น ในเหตุในผล ไม่หลงกลคนขี้เมานะครับ
อิ อิ อิ
อ่านข้อความข้างเหมือนกับเหตุการณ์ที่เคยผ่านมาในชีวิต นึกไปนึกมา อ๋อเรานั่งเรียนวิชาภาษาไทยด้วยเหมือนกัน และก็ยังจำวันนั้นได้ดี หลังจากอาจารย์ย้ายไปลุงคนนั้นก็ยังมาที่โรงเรียน สงสัยลุงคงอยากมาหาอาจารย์มั้งค่ะ คิดถึงเสมอค่ะ ลูกศิษย์
สวัสดีค่ะอาจารย์ หนูเข้าใจค่ะว่าอาจารย์คงยังนึกไม่ค่อยออก ก็มันผ่านไปตั้งปีแล้ว
คุยกันไปก็จะจำกันได้ใช่ไหมค่ะ แล้วตอนนี้อาจารย์ทำอะไรที่ไหนค่ะ ส่วนตัวหนูทำงานแล้วก็เรียนไปด้วยค่ะขลาดว่าจะจบปีหน้า จบช้ากว่าเพื่อนเลยค่ะ เพราะว่าหนูจบม.6 หนูก็ยังไม่เรียนต่อ กว่าจะได้เรียนก็ปี50แล้ว มีเรื่องมากมายที่จะคุยแต่ไม่รู้จะเริ่มอย่างไร
ประทับใจดีครับ
เด็กนักเรียนก็รักครูใจดีกันหมดทุกคนแหละครับ
ขอบคุณที่นำเรื่องดีๆมาฝาก
อาจารย์ใจเด็ดจังค่ะ
เด็กนักเรียนก็รักครูจริงๆ
ลุงคนนั้นคงไม่กล้ามาหาอาจารย์อีกแล้วล่ะค่ะ
เพราะคงจะกลัวน่ะค่ะ
แอบอมยิ้มนิดๆนะคะเรื่องนี้
อ่านแล้วครับ เด็กๆ ร.ร.เก่าของคุณครูน่ารักมากครับอยากให้นักเรียนร.ร.คงทองเป็นอย่างนี้บ้าง
ตอนแรกหนูก็สงสารนะคะ
แต่พออ่านไปเรื่อยๆก็เลยรู้ว่า
น่าจะนำเงินไปซื้อเหล้ามากินน่ะค่ะ
สวัสดีครูวราภร
ผมลองอ่านดูมันเป็นความรักที่มีระหว่างศิษกับอาจารย์เป็นความรักที่น่ารักดีมากครับ
จากการที่ได้อ่านของอาจารย์หลายๆบทความผมก็เลยเริ่มมีแรงบันดานใจเลยคิดผลงานดีๆให้อาจารย์
ได้ลองอ่านเพื่อ ติ-ชม ตามความสามารถที่ผมพอมีในการเขียนบทความ " อย่าลืมมาอ่านดูนะครับ "
หนูว่าครูวราภรณ์ใจร้ายไปไหมค่ะ
เรื่องลุงเปลี่ยนใจแล้ว ก็ถูกนะค่ะที่คุณลุงเปลี่ยนใจ
ไม่อย่างงั้นคุณลุงก็อาจโดนพวกเด็กๆของอาจารย์วราภรณ์..........ไปแล้ว
ที่ทำ.......ไว้ก็ให้คนอ่านคิดเอาเองค่ะ
สวัสดีครับ ครูวราภรณ์
ลุงคนนี้ คงเมามากเลย
เกือบโดนกำหมัดลูกศิยษ์ของครูวราภรณ์แล้ว
น่าเห็นใจจัง ทั้งผู้ขอและผู้ให้ หนักใจทั้งคู่ ฮาฮา