เกลียดเขากับเกียรติเรา
“เรามีเกียรติ และรักเกียรติของเรา ผู้อื่นก็เช่นกัน จงคิดให้ได้ และมองดูตนเองก่อน”
ความเป็นจริงไม่ประสงค์จะให้มีคำในด้านลบออกมา แม้กระทั่งในข้อความเล็กๆ เช่นนี้ แต่นี่ยังวางไว้ในชื่อด้วยแล้ว ยิ่งไม่เหมาะสมแต่ต้องยืนยันใช้ชื่อนี้ ก็เพราะว่าเป็นคำสรุปที่ได้ใจความอย่างมากทีเดียว การฟังแล้วแขวน ถ้ามีเวลาก็ควรหยิบมาใคร่ครวญ เป็นกิจอันสมควรหมั่นกระทำให้บ่อยจนคุ้นชิน และฝังเป็นกิจนิสัยที่ดีของเราๆ ท่านๆ แต่อย่ากระนั้นเลย ความเป็นปุถุชน ยังคงมีมากล้น เมื่อมีสิ่งอันไม่พึงปรารถนามากระทบโสต หรือผ่านทวารทั้ง 6 ก็ดันลืมแขวนและใคร่ครวญอย่างที่พึงกระทำ พอแสดงสิ่งที่ไม่ควรไปแล้วก็มานั่งนึกดูว่า พอสาสน์เข้ามา ประสาทแปลความหมาย จิตใจไม่พึงใจ อาการแสดงออกไม่งดงาม ปรากฏการณ์นี้เกิดขึ้นทันใดในชั่วขณะจิตจริงๆ ไวยิ่งกว่าการเรียนรู้อื่นๆ เสียอีก เกิดคำถามในใจว่าหากเราเรียนรู้ได้ไวอย่างความรู้สึกนี้คงดีไม่น้อย และคิดต่อไปอีกว่า ทำอย่างไรจึงจะเกิดคุณลักษณ์อันพึงประสงค์เช่นนี้ หันกลับมามองจิตว่า ความขุ่นข้องหมองใจยังคงวนเวียนอยู่ไม่ยอมจางหายไปสักที ทั้งที่เรื่องเกิดขึ้นและผ่านไปแล้วหลายชั่วโมง หลายนาที หลายวัน แล้ว บางครั้งคนที่เราไม่พึงใจก็หลงลืมไปแล้วว่าได้ทำอะไรลงไปกับเรา ทำไมจิตเรายังไขว่คว้าจับอยู่กับความน่าเกลียดของอารมณ์ อย่างนั้นอยู่อีก นี่เราผิดปกติหรือไร กระหายสิ่งไม่น่าพิสมัย และยังไปให้ความสนใจอยู่ได้เป็นนานสองนาน ได้พบคำกล่าวที่สวยงาม ของท่านอาจารย์จุมพล พูลภัทรชีวิน ในหนังสือ กล้าที่จะก้าวข้าม ท่านได้กล่าวไว้ว่า “เติมหัวใจในการเยียวยา เติมศรัทธา (บำรุง/ถนอมรักษา) ความเป็นมนุษย์” ทำให้เรานึกถึงการให้ “เกียรติ” กับตัวเองในทันที ดูๆ ไป เราเองต่างหากที่ไม่ให้เกียรติตัวเราเอง นำเอาแต่เรื่องไม่น่าขบคิดเข้ามาสู่จิตอยู่ได้เป็นนาน ช่างไม่ให้เกียรติ ไม่เคารพตัวของเราเลย มัวแต่ไปจงเกลียดจงชังเขา ใคร่ครวญแต่เรื่องไม่ดี ข้ามวันข้ามคืน เมื่อตระหนักว่าควรให้เกียรติตัวเรานั่นคือการแสดงความเคารพต่อคุณค่าของจิตใจ ร่างกายของเราเอง ไม่ใช่ใครอื่นไกล แล้วหากเป็นเช่นนี้อีก เราจะทำอย่างไรต่อไป เราควรจะไวต่อความรู้สึกแบบไหน คงไม่ต้องมาเล่า กล่าวความให้ยืดยาวอีกแล้ว ....... โชคดีที่คิดได้เองก่อน เพราะว่าการคาดหวังให้คนอื่นคิดได้ก่อนคงยากเต็มที.......... คงต้องแสดงความนอบน้อมต่อ ทางเดินสายจิตตปัญญา ที่สอนให้เราได้คิดเปลี่ยนแปลงตนเองเสียก่อน ซึ่งเป็นสิ่งที่ดีอย่างนี้เอง
ไม่มีความเห็น