เกลียดเขากับเกียรติเรา


“เรามีเกียรติ และรักเกียรติของเรา ผู้อื่นก็เช่นกัน จงคิดให้ได้ และมองดูตนเองก่อน”

 

เกลียดเขากับเกียรติเรา

 

เรามีเกียรติ และรักเกียรติของเรา ผู้อื่นก็เช่นกัน จงคิดให้ได้  และมองดูตนเองก่อน

ความเป็นจริงไม่ประสงค์จะให้มีคำในด้านลบออกมา แม้กระทั่งในข้อความเล็กๆ เช่นนี้ แต่นี่ยังวางไว้ในชื่อด้วยแล้ว ยิ่งไม่เหมาะสมแต่ต้องยืนยันใช้ชื่อนี้ ก็เพราะว่าเป็นคำสรุปที่ได้ใจความอย่างมากทีเดียว

การฟังแล้วแขวน  ถ้ามีเวลาก็ควรหยิบมาใคร่ครวญ   เป็นกิจอันสมควรหมั่นกระทำให้บ่อยจนคุ้นชิน  และฝังเป็นกิจนิสัยที่ดีของเราๆ ท่านๆ  แต่อย่ากระนั้นเลย ความเป็นปุถุชน  ยังคงมีมากล้น  เมื่อมีสิ่งอันไม่พึงปรารถนามากระทบโสต   หรือผ่านทวารทั้ง 6  ก็ดันลืมแขวนและใคร่ครวญอย่างที่พึงกระทำ   พอแสดงสิ่งที่ไม่ควรไปแล้วก็มานั่งนึกดูว่า  พอสาสน์เข้ามา  ประสาทแปลความหมาย   จิตใจไม่พึงใจ  อาการแสดงออกไม่งดงาม  ปรากฏการณ์นี้เกิดขึ้นทันใดในชั่วขณะจิตจริงๆ  ไวยิ่งกว่าการเรียนรู้อื่นๆ เสียอีก  เกิดคำถามในใจว่าหากเราเรียนรู้ได้ไวอย่างความรู้สึกนี้คงดีไม่น้อย  และคิดต่อไปอีกว่า ทำอย่างไรจึงจะเกิดคุณลักษณ์อันพึงประสงค์เช่นนี้

หันกลับมามองจิตว่า ความขุ่นข้องหมองใจยังคงวนเวียนอยู่ไม่ยอมจางหายไปสักที ทั้งที่เรื่องเกิดขึ้นและผ่านไปแล้วหลายชั่วโมง  หลายนาที  หลายวัน แล้ว  บางครั้งคนที่เราไม่พึงใจก็หลงลืมไปแล้วว่าได้ทำอะไรลงไปกับเรา   ทำไมจิตเรายังไขว่คว้าจับอยู่กับความน่าเกลียดของอารมณ์ อย่างนั้นอยู่อีก  นี่เราผิดปกติหรือไร กระหายสิ่งไม่น่าพิสมัย และยังไปให้ความสนใจอยู่ได้เป็นนานสองนาน

ได้พบคำกล่าวที่สวยงาม ของท่านอาจารย์จุมพล  พูลภัทรชีวิน ในหนังสือ กล้าที่จะก้าวข้าม ท่านได้กล่าวไว้ว่า  เติมหัวใจในการเยียวยา เติมศรัทธา (บำรุง/ถนอมรักษา) ความเป็นมนุษย์  ทำให้เรานึกถึงการให้ เกียรติ  กับตัวเองในทันที  ดูๆ ไป เราเองต่างหากที่ไม่ให้เกียรติตัวเราเอง  นำเอาแต่เรื่องไม่น่าขบคิดเข้ามาสู่จิตอยู่ได้เป็นนาน ช่างไม่ให้เกียรติ ไม่เคารพตัวของเราเลย มัวแต่ไปจงเกลียดจงชังเขา  ใคร่ครวญแต่เรื่องไม่ดี ข้ามวันข้ามคืน เมื่อตระหนักว่าควรให้เกียรติตัวเรานั่นคือการแสดงความเคารพต่อคุณค่าของจิตใจ ร่างกายของเราเอง ไม่ใช่ใครอื่นไกล แล้วหากเป็นเช่นนี้อีก  เราจะทำอย่างไรต่อไป  เราควรจะไวต่อความรู้สึกแบบไหน  คงไม่ต้องมาเล่า กล่าวความให้ยืดยาวอีกแล้ว  ....... โชคดีที่คิดได้เองก่อน เพราะว่าการคาดหวังให้คนอื่นคิดได้ก่อนคงยากเต็มที..........

คงต้องแสดงความนอบน้อมต่อ ทางเดินสายจิตตปัญญา ที่สอนให้เราได้คิดเปลี่ยนแปลงตนเองเสียก่อน ซึ่งเป็นสิ่งที่ดีอย่างนี้เอง

 

 

 

หมายเลขบันทึก: 288419เขียนเมื่อ 17 สิงหาคม 2009 17:21 น. ()แก้ไขเมื่อ 12 กุมภาพันธ์ 2012 08:48 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท