สายเชือกวัว
สายเชือกวัว
เรื่องราวต่อไปนี้ขอให้เป็นบทเรียนกับผู้คนที่ท้อแท้ หมดกำลังใจ สิ้นหวัง (มีผู้เรียกร้องอยากทราบที่มาของสายเชือกวัว)
ผมเป็นเด็กต่างจังหวัดคนหนึ่ง มีชีวิตวัยเด็กค่อนข้างแตกต่างจากคนอื่น ขาดความอบอุ่นในวัยเยาว์เหมือนเด็กทั่วๆไป แต่อัลฮัมดุลิ้ลลาฮฺ ด้วยความประสงค์ของพระผู้เป็นเจ้า มีครูคนหนึ่งได้ส่งเสียให้ผมได้เล่าเรียนเทียบเทียมเหมือนเด็กทั่วๆไป อาจจะไม่สมบูรณ์แบบเหมือนครอบครัวอื่นๆ ในเรื่องของความเอ็นดูให้ความเอาใจใส่ ประคบประหงมมากมาย แต่มีบ้างครับที่ต้องแอบร้องไห้คนเดียว ธรรมดาเด็กขาดความอบอุ่นจะเป็นประเด็น คือ สายเชือกวัวมาได้อย่างไร
ชีวิตในวัยเยาว์ของเด็กชายบ้านนอกคนหนึ่ง ที่จะต้องทำงานหนัก ตากแดด ทำงานรอบบ้าน (เนื่องจากครูที่เลี้ยงผมอยู่ในชุมชนและต้องเป็นผู้ดูแลความเรียบร้อยตลอด ผมจึงต้องช่วยตลอด) สอนหนังสือเด็กๆ ขุดดิน ทาสี เลี้ยงไก่ เลี้ยงแพะ เลี้ยงวัว ฯลฯ ผมคล้ายๆกับตัวฟรีที่เมื่องมีงานเข้ามาจะต้องช่วยเหลือทุกอย่าง ซึ่งจริงๆ ก็เป็นเรื่องธรรมดาที่เด็กทั่วๆไป เค้าก็อาจจะทำกัน บางคนอาจจะหนักกว่าด้วยซ้ำ แต่มันไม่ธรรมดา เพราะมีวันหนึ่ง (ผมอยู่ประมาณ ม.1- ม.3 )มีการจัดกิจกรรมในโรงเรียนให้กับเด็กๆ และผู้ปกครองก็มาชื่นชมกิจกรรมต่างๆที่จัดขึ้น ลูกๆของแต่ละคนก็จะมีการแสดงกิจกรรมต่างๆมากมาย ผมได้รับมอบหมายให้เป็นคนหนึ่งที่ขึ้นโต้วาทีกับเพื่อนๆ โดยแบ่งเป็นทีม ทีมละ3 คน พลัดกันโต้ระหว่าง ฝ่ายเสนอกับฝ่ายค้าน เพื่อนๆเค้าก็พูดโต้ตอบกันได้ แต่พอถึงคิวผม พูดได้นิดเดียว และพูดไม่ออกมือสั่น ตื่นเต้นทำอะไรไม่ถูก พิธีกรบอกว่า อย่าไปถือสาอามีนเลยค่ะ อามีนไม่เคยถือสายไม (ไมโครโฟน) เคยแต่ถือสายเชือกวัว จริงๆแล้วผมไม่ได้โกธรหรือว่ากล่าวพิธีกรเลย แต่ไม่รู้ทำไมคำคำนี้มันก้องและจดจำอยู่ในหัวผมตลอดมา
ผมมีโอกาสได้มาเรียนต่อมัธยมปลายที่กรุงเทพมหานคร และมีโอกาสได้มาเรียนปริญญาตรีที่มหาวิทยาลัยอิสลามยะลา ผมมีโอกาสได้ศึกษาต่อในระดับปริญญาโท ที่มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ปัตตานี (แก้ไขรอจบ) หากจบแล้วอิลชาอัลลอฮฺจะเรียนต่ออีกครับ กำลังเคลียร์กับภรรยาอยู่ ยังไม่ลงตัว
วันนี้ ผมตอบพิธีกรได้แล้วครับว่า อามีนเมื่อ 10 ปีก่อน ณ ปัจจุบัน ถือได้ทั้งสายไม และสายเชือกวัวแล้วครับ อาจจะมีตื่นเต้นมั่ง เป็นธรรมดาของคนเคยจับแต่สายเชือกวัวครับ
บางครั้งคนเราล้มแล้วต้องลุก คนแพ้มิใช่คนล้มหรอกครับ แต่ไม่ยอมลุกขึ้นต่างหาก ท้อได้แต่อย่าถอย ถอยได้แต่ถอยไปตั้งหลัก เพื่อสู้ต่อครับ สำหรับผมแล้ว ผมต้องแข่งขันกับตัวเอง เพราะถ้าตัวเองไม่ดิ้นรนแล้ว ชีวิตคงจะต้องเป็นเสมือนคำพูดของพิธีกร วัลลอฮุอะอฺลัม
ความเห็น (2)
ผู้เฝ้ามองอยู่ห่างๆ
ดีใจด้วยน่ะครับที่เดินมาถึงวันนี้... เอาใจช่วยครับ...
เมื่อ อ. 18 ส.ค. 2552 @ 20:53