เย็นนี้ไปวัดใกล้ๆบ้าน ที่มีพิธีเวียนเทียนวันวิสาขะบูชาตามปกติประจำปี ถึงจะเป็นวัดบ้านนอกแต่คนรอบวัดส่วนใหญ่ก็ทำงานประจำ เลยไม่ค่อยมีโอกาสไปวัดเท่าไหร่ ยกเว้นวันสำคัญทางพุทธศาสนาอย่างวันนี้ ที่ทางเหนือเรียกว่าศิลใหญ่ ชาวบ้านถึงจะได้มาเต็มวัดซึ่งก็จัดเป็นเรื่องพิเศษของทั้งชาวบ้านและพระ เรียกว่าทุกบ้านมากันเกือบหมด ทั้งคนแก่ไปถึงเด็กๆ
ทางท่านประธานพิธีสงฆ์ก็เลยถือโอกาสเทศนาและสวดมนต์ยาว ก่อนพิธีเวียนเทียน จนคนมีอายุขยับออกไปนั่งเก้าอี้เพราะทนปวดขาจากท่านั่งพับเพียบนานๆไม่ได้ เมื่อเวียนเทียนเสร็จ พระก็บอกให้ญาติโยมขึ้นไปรับพรและน้ำพระพุทธมนต์บนวิหารอีกรอบ ตอนนั้นเกือบสี่ทุ่มครึ่งแล้ว
เด็กๆ พอได้ยินคำว่ารับน้ำพระพุทธมนต์ก็ดีอกดีใจ เพราะว่าจะได้พรให้เรียนเก่งๆ ท่านเจ้าอาวาสก็ใจดีให้พรยาวๆ อีก คราวนี้หลายคนก็นั่งสัปหงก แม้แต่ศิษย์วัดที่ถือบาตรน้ำมนต์ยังง่วงบาตรหล่นจากมือ น้ำมนต์กระจาย แต่พรก็ยังไม่จบ พอสักพัก ก็มีเสียงเล็กๆ แทรกขึ้นมาว่า "ง่วงนอน" ทั้งพระทั้งเณรและชาวบ้านหัวเราะกันทั้งวิหาร เพราะเด็กพูดแทนใจ เลยพิธีก็เสร็จลงไม่นานจากนั้น
เรียกว่างานนี้ทุกคนได้ทั้งบุญได้ทั้งหัวเราะแล้วยังได้กลับไปนอนเพราะความซื่อใสของเด็กนั่นแล