...เสรีภาพ...

เสรีภาพ
ผู้งมงายในรัก
๑.
ณ ปีกโลกเสรี... 
ชนเผ่าไร้สัญชาติ
เรียกขานขนมหวานชิ้นหนึ่งว่า 
"เสรีภาพ"
หลังการเสพอย่างยาวนาน
จึงแจกจ่ายขนมหวานชิ้นนั้นถ้วนทั่ว
แด่หมู่มวลมนุษย์ชาติ
ด้วยอาทร.......

คิดสิ..... ท่านมีเสรีภาพในการคิด

เชื่อสิ.... ท่านมีเสรีภาพที่จะเชื่อ

ทำสิ..... ท่านมีเสรีภาพที่จะทำ

.................
................. 

ข้าพเจ้าพลันถามเด็กไร้เดียงสา
"ให้เธอคิด เธอจะคิดอะไร ให้เธอทำ เธอจะทำอะไร"

............
........... 

เด็กไร้เดียงสา...... 
กัดกินขนมหวาน..... 

"เสรีภาพ"

ครุ่นคิดอยู่ชั่วขณะ... 
ตอบว่า..... 

บอกหนูสิ
จะให้หนูคิด และทำอะไร.......

.......................
.......................

๒.
ความคิด
วับแวมอยู่ใน “กลัก” ความฝันใฝ่
คืนวันยาวนาน
“เสรีภาพ” ยาวไกล
บางทีก็แค่การเลือกใช้
ดั่งใจ....
ใช่หรือไม่ ใครก็มิอาจตอบ
เพราะ “เสรีภาพ” นั่น
คือการรับรู้โดยหัวใจ
ด้วยความเข้าใจ
“กลัก” ความฝัน
มิได้กักขังความฝัน
เราเองต่างหาก ที่กักขังมัน
โดยดุษฎี....

...............................
...............................

๓.
“เสรีภาพ”
ถ้าเป็นเช่นเดียวกับขนมหวาน
ก็ขึ้นอยู่กับการเลือกและใช้
บางทีมีประโยชน์
บางทีไร้ประโยชน์
และกลับจะเป็นโทษมหันต์
โดยเฉพาะหากขนมหวานชิ้นนั้น
ถูกเคลือบด้วยยาพิษ
ด้วยความไม่เข้าใจ
ด้วยความไม่รู้เท่าทัน
เช่นนั้น....
คิดก็ไม่ต่างกับการไม่ได้คิดอะไร

.............................
.............................

ข้าพเจ้าพลันถามเด็กไร้เดียงสา
อีกครั้งและอีกครั้ง

เด็กไร้เดียงสาครุ่นคิด
แล้วย้อนถามว่า ...
ถามทำไม.....

................................
...............................