ในความอยากของคนเรานี้ไม่มีที่สิ้นสุด อยากฝากรอยฝ่ามือไว้บนดวงดาวทุกดวงในจักรวาล
อยากเข้าไปนมัสการบรรจงกราบลงเบื้องพระพักตร์ขององค์พระพุทธเจ้า
อยากซับน้ำตาของทุกคนบนโลกนี้ที่มีความทุกข์กายทุกข์จิตใจที่กำลังสะอื้นร่ำร้องไห้ด้วยผืนผ้านุ่ม ๆ ชุ่มเย็นฉ่ำ
อยากอยู่ใกล้เป็นกำลังใจให้คนต่อสู้ชีวิตทุกคนบนโลกนี้ อยากเห็นคนทั้งโลกมีความรักซึ้งกันและกัน มีมิตรไมตรีอารีเอื้อช่วยเหลือซึ่งกันและกัน
ทำไมจึงมีความอยากเช่นนั้น ไม่รู้คืออวิชชาขวางกั้นทางแห่งดวงปัญญาของเราเอง
ผมว่า...เพราะทุกคนล้วนมีภาวะแห่งความเป็นพระพุทธเจ้าเหมือนทุกคนมีภาวะแห่งอาตมันซึ่งก็คือพระพรหมหรือทุกคนล้วนมีจิตวิญญาณแห่งภาวะพระผู้เป็นเจ้าอยู่ในตน เรารักคนอื่นก็เหมือนเรารักพระผู้เป็นเจ้า...
เรารักพระพรหม...เรารักพระพุทธเจ้า เรารักพระธรรม เรารักพระสงฆ์ เพราะทุกสิ่งล้วนเป็นสิ่งเดียวกันโดยแท้จริง นั้นคือเรารักคนอื่นก็เหมือนเรารักตนเอง...
สิ่งเหล่านี้จะยังคงเป็นจริงมีอยู่จริงเมื่อเรายังมีลมหายใจอยู่เท่านั้น...โอ้นี่ละหนอคือ...ความเป็นมายาแห่งชีวิต.
แวะมาอ่านความเป็นมายาชีวิตครับ
อ.ยูมิ สบายดีไหมครับ
แวะมาทักทายอาจารย์ ขอบคุณ สำหรับกำลังใจ มือใหม่อย่างผม หวังว่า อาจารย์จะช่วยแนะนำ เข้ามาในเวปนี้แล้ว รู้สึกว่า ได้กลับไปเป็นนักเรียนอีกครั้งครับ
สวัสดีครับ คุณ ครูโย่ง หัวหน้า~ natadee
ช่วงนี้งานเยอะนะครับ
ยังสบายดีอยู่ครับ
มีความสุขมาก ๆ ในการทำงานนะครับ
ขอบคุณครับ
สวัสดีครับ คุณichutchai
รู้ไว้ใช่ว่าใส่บ่าแบกขอนนะครับ
อิ อิ อิ
บันทึกบ่อย ๆ นะครับ
ขอบคุณครับ
สำหรับคนนี้ผมรักมากกว่าตัวของตัวเอง ครับ ขอบพระคุณสำหรับบันทึกดีดีมีคุณค่า
สวัสดีครับ นายประจักษ์~natadee
วาว ๆ ดีจังเลย
เข้ากับยุคสมัยไข้หวัด 2009
ขอให้สุขสมหวังดังตั้งใจนะครับผม
ขอบคุณครับ
คริ คริ รู้ไว้ใช่ว่า ใส่บ่าแบกขอน มีด้วยหรือคะ อารมณ์ดีจังเลย เย้.. นี่แหละ มายาชีวิต ที่เปลี่ยนไม่ซ้ำรูปแบบ ทุกวันเลย
รักษาสุขภาพด้วยนะคะ
สวัสดีค่ะอาจารย์
ความรักเป็นพลังใจดีๆนี่เอง...
ขอบคุณที่ไปเยี่ยมชมกล้วยไม้นะคะ
สวัสดีครับ คุณสุ-มหาวิทยาลัยชีวิต ที่ไม่มีวันปิดทำการ
เออ...ใส่บ่าแบกหามนะครับผม
อิ อิ อิ
มีความสุขทุก ๆ วันนะครับ
ขอบคุณครับ
สวัสดีครับ คุณแดง
ชอบชมดอกไม้สวยงามเย็นตาดีครับ
ขอบคุณครับ