เตรียมความพร้อมกันลงมือเขียน
เมื่อวาน ได้เข้าร่วมประชุม ณ ห้องประชุมคณะวิทยาศาสตร์ เรื่องเกี่ยวกับการทำวิจัยการจัดการความรู้ฯ เราทั้งให้ความเห็น เถียง ข้อเสนอแนะฯ ระหว่าง อุ๋ม เอก เบียร์ และทุกอย่างก็ยุติลง ส่วนตัวผม รับหน้าที่ในการเขียนงานวิจัย โดยให้อุ๋มเป็นคนถามข้อมูลจากเบียร์ และให้เบียร์เป็นผู้ให้ข้อมูล เบียร์เสมือนถังเบียร์ที่อุ๋มจะเข้าไปตักเบียร์มาให้เอกพิจารณา เมื่อเอกพิจารณาเรียบร้อย ก็ส่งมาให้อุ๋มและเบียร์วิจารณ์ ว่ามีดีกรีมากน้อยเพียงใด พอจะตอบปัญหาวิจัยได้ไหม ดังนั้น สิ่งที่ผมต้องเตรียมให้ดีคือ แน่ใจหรือว่าผมเขียนแล้วคนพิเศษจะอ่านแล้วรู้เรื่อง เรื่องนี้เราก็เถียงกัน ว่าจะเขียนแบบไหนดี ภาษาวิชาการหรือ หรือว่าภาษาชาวบ้าน ข้อยุติคือ ภาษาที่เป็นกลาง และภาษาที่เป็นกลางนี้ ผมเป็นแฟนหนังสือของ อ.สมภาร พรมทา (ไม่ได้รู้จักกันเป็นการส่วนตัว เคยเห็นท่านมาสอบวิทยานิพนธ์ของเพื่อนสมัยที่เรียนที่มหิดลเท่านั้น) ผมรู้สึกว่า อาจารย์ท่านเขียนได้ละเอียด รัดกุม และที่สำคัญ ผมได้ขบคิด (ชวนให้ติดตาม) ผมอยากเขียนได้อย่างนั้นบ้าง แต่เมื่อพลิกปูมประวัติ กว่าท่านจะมาถึงวันนี้ ท่านฝึกฝนมาอย่างหนัก และแล้ว ผมก็ต้องจ๋อย หวนกลับมาคิดว่า ผมจะทำได้มากน้อยแค่ไหนกัน และข้อสรุปในที่ประชุมคือ เขียนไปตามธรรมชาติ อย่างไรก็ตามผมก็ต้องหยิบหนังสือของ อ.สมภารขึ้นมาพิจารณาอย่างถี่ถ้วนและให้เวลามากๆ กับงานของท่าน เพื่อซึมซับความรู้และการเสนอความรู้ที่ตกผลึกในความคิดของท่านผ่านทางวรรณกรรม ผมอาจได้ผลึกนั้นมาไม่มากก็น้อยเพื่อการจัดการความรู้ในการเสนองานและอื่นๆที่เกี่ยวข้องต่อไป
ความเห็น (3)
อาจารย์ภีมถามว่า
ทำไมต้องให้เบียร์บอกเรื่องราวผ่านอุ๋ม แล้วให้อุ๋มเล่าเรื่องผ่านไปยังพี่เอก
งงงงงงงงง
อ๋อมาจากข้อมความนี้เอง หาที่มาเจอแล้ว อิอิ
ภีม ภคเมธาวี
น่าจะเขียนแบบจัดการความรู้ คือ
1)มีวัตถุประสงค์/เป้าหมายในเรื่องที่จะเขียน
2)มีวัตถุประสงค์/เป้าหมายว่าจะให้ใครอ่าน
นึกได้เบื้องต้นเท่านี้ครับ
โห เบียร์นี่ เมื่ออุ๋มถาม อุ๋มจะได้ความรู้จากเบียร์ (ยัยอุ๋มน่าจะเป็นคนชอบสงสัยอยู่นะ...) ผมนั้นชอบฟัง ไม่ชอบถาม หากไม่เจออะไรๆที่เป็นแรงจูงใจ เมื่อผมได้ฟัง ผมก็จะเอามาเรียบเรียง จากนั้น ก็ให้ผู้เชี่ยวชาม (ชาญ) ทั้ง ๒ พิจารณา แน่นอนละ มันต้องมีฉบับร่างเพื่อแก้ไขเพิ่มเติมภายหลังกระมัง
เขาคนหนึ่ง ฉันคนหนึ่ง เธอคนหนึ่ง เราสามคน ดวงคนหนึ่ง เป็นสี่คน เรียนรู้ร่วมกัน หากถูกถาม เดี๋ยวจะรู้เพียงคนเดียว