เชิญผ่อนพักอารมณ์ที่ตรมหมอง
สู่ห้วงทองของชีวิตจิตสดใส
เพลินนกร้องคล้องคำลำนำไพร
ชมแมกไม้มากมีที่ดงดอน
ผีเสื้อเหลืองเรืองรองร่อนถลา
เคล้าบุปผารัดรึงคลึงเกสร
ดอกไม้แย้มยั่วเย้าเหล่าภมร
เอื้ออาทรซ่อนรักประจักษ์จินต์
นกกระยางย่างเยื้องอย่างเชื่องช้า
ริมผืนนาเนิ่นนานการโผผิน
เพียงมัจฉาหาเหยื่อเพื่อชีวิน
หนึ่งภาพศิลป์สรรพสัตว์ยืนหยัดตน
ณ ผืนป่าปลอดภัยไร้มลพิษ
เพ่งพินิจบัวบานผ่านสับสน
เกิดแดนต่ำล้ำค่าทุกครายล
ซ่อนอดทนเท่าไรให้ไกลตม
สายน้ำพลิ้วพัดแผ่วแว่วลมโบก
ลืมทุกข์โศกสงบนิ่งทิ้งขื่นขม
ปลดปล่อยพันธนาการสำราญชม
รื่นอารมณ์รับรสบทลบอง
ลิ่วลิ่วร่วงหล่นคว้างกลางพื้นแห้ง
ใบไม้แดงร่อนถลาลาเพื่อนผอง
ซบแผ่นดินสิ้นสุดหยุดลำพอง
ทิ้งทำนองเพลงจากฝากบทเรียน
มาเยี่ยมด้วยและส่งเข้านอนด้วยค่ะ
สวัสดีค่ะอาจารย์
มาบอกว่ายังคิดถึงบทกลอนดีๆนะคะ
เอ้องนางชี...บานทนนะคะ...กล้วยไม้ที่หายากแล้วค่ะ...
โชคดีที่ยังมีป่าอยู่นะครับ ขอบคุณที่เข้าไปทักทายกันฮะ