การที่เราจะไปพูดคุยต้องมีจังหวะ
และถ้าเราไว้ใจกัน ดูแล case ต่อเนื่อง
จะทำให้เราคุยแบบเปิดใจ...และเราก็จะเป็นที่ปรึกษา...
การคุยกันเราต้องฟังอย่างตั้งใจ...น้ำเสียง...
ดูภาษากายด้วย...การสัมผัส...เบาๆ...สบตาบ้าง...
น้ำตาจะไหล...ปล่อยให้ไหล...
บางครั้งเราก็จะไม่ไหว...
ประสบการณ์นะคะ
การดูแลผู้ป่วยระยะสุดท้าย...ทรมานเหลือเกิน
คอยที่ยื้อฉุดไม่อยากให้เด็กๆจากไป...เหนื่อยเหลือเกิน...
บางครั้งพวกเราก็เหนื่อย...เจอเข้าบ่อยๆมัน BURNOUT.....
หดหู่...รักนะ...ไม่อยากให้จากไป...
พี่แดงคะ พอลล่าจองไว้ เพื่อไปหาดอกไม้ที่พอลล่าถ่ายเอง ...มาให้น้องนอตค่ะ ขอให้น้องน็อต สุข สงบ ในวาระสุดท้าย
สวัสดีค่ะพอลล่าพี่แดงก็หวังเป็นอย่างยิ่ง
จากไปอย่างสงบนะน็อต....
สวัสดีค่ะคุณแดง
ส่งกำลังใจมาพร้อมดอกต้อยติ่ง ค่ะ
ดอกไม้ของคุณแดงสวยค่ะ เค้าเรียกว่าดอกอะไรคะ
สวัสดีคะ
น้องแดงทำสิ่งที่ดี ยิ่งใหญ่มากๆ
อย่าลืมมาร่วมกันในโอกาสต่อไปนะคะ
แม่ต้อยก็รักดอกไม้มากๆคะ
ที่บ้านมีมาก.. แต่ไม่มีดอกสวยๆแบบนี้เลยคะ
ทำไงดี?
น้องแดงคะ พี่ไม่อยากเข้าบล็อกนี้ เพราะว่ามันเศร้าจริงๆค่ะ
เตียงสุดท้ายนี้ เป็นเตียงที่บ่งเตือนแล้วว่า คนที่มาอยู่เตียงนี้ทีไร นั่นคือ จะมีสิ่งไม่ดีมาเยือน คงจะไม่มีปาฏิหาริย์เหลือแล้วใช่ไหม
ถ้าไม่มีก็จงไปดีเถอะนะ ถ้าชาติหน้ามีจริง อยาเกิดมาเป็นแบบนี้อีกเลย ไปสวรรค์นะคะ คนดี
สวัสดีค่ะ ป้าแดง
น่าสงสารค่ะ และหดหู่ค่ะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ
ขอให้สิ่งศักดฺสิทธิ์คุ้มครองด้วยเถอะค่ะ
สวัสดีค่ะคุณหมอแดง
มาชวนทำบุญแต่เช้าค่ะ
อ่านแล้วน่าสงสาร
โชคดีที่น้องเขาอยู่ท่ามกลางพ่อแม่ญาติพี่น้อง
คนที่ไม่มีญาติอย่างบิ๊กบุ๊คจะทำอย่างไรดีหนอ
(เมื่อเอยเมื่อนั้นฉันก็ไม่รู้เรื่องแล้วล่ะ)อยากให้ทุกชีวิตอยู่อย่างมีความสุข
เราไม่รู้จะช่วยเขาอย่างไร และเราก็ไม่ทราบว่า อดีตชาติเขาทำอะไรไว้บ้าง
ขอให้วันนี้ เรามีความสุขทั้งกายและใจและได้ทำบุญ ทำทาน ทำกุศล มากๆ
ถ้าเจ้ากรรมนายเวรรับรู้ คงอภัย
และผ่อนผัน อดีตของกรรมที่แต่ละคนเคยทำบ้างนะ สาธุ
สวัสดีค่ะคุณแดง
ยอมรับว่าเป็นงานที่ลำบากจริงๆ
เป็นกำลังใจให้คนทำงานค่ะ
อยากรู้ว่าสบายไหม
มีสุขหรือทุกข์ใจ
เป็นอย่างไรส่งข่าวที
ถ้าสุขให้สุขยิ่ง
พบทุกสิ่งทับทวี
ถ้าทุกข์ให้ทุกข์หนี
ร้างหลีกลี้ไกลแสนไกล
คิดถึงจึงมาหา
ขอชีวาสุขสดใส
เริงรื่นแสนชื่นใจ
คนรักใคร่นับอนันต์
จาก...ครูแจ๋วค่ะ
ฝากดวงดาวคอยห่วงใย ให้กำลังใจเธอเมื่ออ่อนล้า
ฝากสายลมโบกพัดพลิ้วมา ให้รู้ว่า มีฉันคนนี้ที่ห่วงเธอ
เศร้าจังค่ะ
เข้าใจความรู้สึกนี้ดีเลย ประสบมาแล้วค่ะ
การนั่งมองคนที่เรารักและคนในครอบครัวจากไป ทรมาณใจมากๆ
รู้ว่าต้องมีวันนี้ แต่ก็ทำใจไม่ได้
เวลานั้นที่ทำได้ก็คือ ให้นึกถึงบุญกุศลที่ได้ทำมา นึกถึงคุณพระคุณเจ้า สวดมนต์ และอโหกรรมต่อกัน
และให้ไปอย่างสงบ
สวัสดีคะ