ราว พ.ศ. 2537 มีผู้ทรงคุณวุฒิในกระทรวงฯท่านหนึ่งหารือกับผมว่า ท่านอ่านผลงานทางวิชาการของผู้บริหารระดับ 9 บางคนที่ส่งผลงานทางวิชาการมาให้ตรวจ ซึ่งบอกไม่ได้ว่าเป็นผลงานประเภทวิจัย หรือประเมินโครงการ เพราะเขาเขียนเล่าถึงชีวิตการบริหารของเขาในแต่ละแห่งที่ไปเป็นผู้บริหาร โดยเมื่ออยู่โรงเรียนไหนพบปัญหาอะไรก็คิดค้นหาวิธีแก้ปัญหาตามบริบทด้วยวิธีการที่ดีจนสำเร็จ แล้วก็เล่าให้ฟังเป็นฉากๆ ซึ่งน่าสนใจมาก และน่าจะเป็นผลงานทางวิชาการที่ดี แต่ไม่รู้ว่าจะอยู่ในกลุ่มไหน
ผมก็เลยเสนอแนะไปว่าน่าจะเรียกว่า "รายงานประสบการณ์เชิงบริหาร" ดีไหม? ท่านก็บอกว่าใช่เลย จากวันนั้นผมก็กลับมานั่งคิดและเขียนกรอบรูปแบบการเขียนรายงานประสบการณ์เชิงบริหารที่คุยวันนั้นขึ้นมา จนใน พ.ศ. 2538 เราได้จัดอบรมพัฒนาผลงานผู้บริหาร 9 กันที่โรงแรมริเวอร์ไซด์ หลายรุ่น ได้เป็น ผอ.9 กันหลายคน เราก็เลยฟันธงนำเสนอรูปแบบผลงานทางวิชาการของผู้บริหาร 3 รูปแบบ เป็นหัวข้อหลักคือ 1) การวิจัยและพัฒนา 2) การประเมินโครงการ และ 3)รายงานประสบการณ์เชิงบริหาร
ความหมายของรายงานประสบการณ์เชิงบริหาร ผมให้นิยามไว้ว่า หมายถึง การเขียนรายงานเชิงสังเคราะห์รูปแบบการบริหารที่แต่ละคนได้ใช้ความสามารถด้านใดด้านหนึ่งหรือหลายด้านที่ตนเองมีความสนใจเป็นพิเศษ หรือถนัดเป็นพิเศษ โดยมีกลยุทธ์การพัฒนางานที่เป็นระบบ จนสามารถสร้างความสำเร็จ ทำให้ตนเองและโรงเรียนมีชื่อเสียง มีผลงานเป็นที่ปรากฎ เป็นที่ยอมรับในวงวิชาการและสาธารณชน ซึ่งประยุกต์จากรายงานการวิจัยและพัฒนาที่เหมาะสำหรับผู้บริหารนักปฎิบัติที่ไม่ถนัดการรายงานตามรูปแบบวิจัย (โปรดติดตามรายละเอียดตอนต่อไป)
ไม่มีความเห็น