เกรงใจ

ครอบครัวของนายโกรวยทีมเจ้าหน้าที่ได้เจอกับครอบครัวนี้ในวันที่ลงไปเยี่ยมบ้านและเจ้าหน้าที่ของ MMR ได้ติดต่อมาให้เข้าไปดูอาการของคนไข้ เพราะตอนนั้นนายโกรวยไม่ได้บอกกับว่ามีเชื้อ เอชไอวี หลังจากที่เราเข้าไปเยี่ยมบ้านได้ประมาณ 2 สัปดาห์ นายโกรวยจึงบอกว่ามีเชื้อเอชไอวี จากนั้นเจ้าหน้าที่จึงได้ประสานส่งต่อนายโกรวยให้กับ MMR เพื่อดูแล จากนั้นไม่นานลูกของนายโกรวยไม่สบายและได้โทรเข้ามาหาเจ้าหน้าที่ในตอนเย็น  ขอให้ช่วยไปเป็นล่ามที่โรงพยาบาล เพราะตอนนี้ภรรยาและลูกอยู่ที่โรงพยาบาล เจ้าหน้าที่จึงตามไปดูลูกของนายโกรวยที่โรงพยาบาล ลูกของนายโกรวยชื่อเด็กชายจอโก อายุประมาณ 5 เดือน และภรรยาชื่อนางโชเอ หลังจากทำประวัติน้องถูกส่งไปที่ห้องฉุกเฉินเนื่องจากวันนั้นเป็นวันหยุด หลังจากที่แพทย์เห็นอาการของน้องแพทย์ตกใจมาก เพราะน้องจอโกมีไข้สูงและมีผื่นขึ้นตามตัว แพทย์สงสัยว่าน้องจะเป็นไข้หัดเยอรมัน แพทย์จึงให้นอนรอดูอาการที่โรงพยาบาล แม่ของน้องจอโกมีความวิตกกังวล  เพราะมีเงินค่ารักษามาแค่ 1,000 บาท กลัวว่าค่ารักษาจะไม่พอเพราะตอนนี้ทั้งครอบครัวไม่มีรายได้เลยนายโกรวยก็กำลังป่วยด้วยโรคฉวยโอกาสทำให้ไม่มีแรงจึงไม่ได้ทำงาน  ส่วนนางโชเอก็ไม่ได้ทำงานเพราะต้องดูทั้งสามีและลูก ทางเจ้าหน้าที่จึงให้กำลังใจและบอกว่าไม่ต้องเป็นห่วงทางเราอาจจะช่วยเหลือได้บ้าง ซึ่งเด็กชายจอโกต้องนอนพักรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาล 2 วัน เมื่ออาการดีขึ้นแพทย์จึงให้กลับบ้านได้ จ่ายค่ารักษาไปทั้งหมด 4,105 บาท ทางหน่วยปฐมพยาบาลจ่ายให้ 3,105 บาท  จากนั้นประมาณ 2 สัปดาห์ นางโชเอภรรยาของนายโกรวยก็ไม่สบายเป็นงูสวัด  ได้โทรมาหาเจ้าหน้าที่ ทางเจ้าหน้าที่จึงลงไปเยี่ยมที่บ้าน วันที่ไปเยี่ยมที่บ้านเจ้าหน้าที่ยังไม่รู้ว่านางโชเอเป็นงูสวัดเพราะเป็นแค่ตุ่มน้ำใส ๆ ขึ้นที่บริเวณใต้ราวนม ทางเจ้าหน้าที่คิดว่าเป็นผื่นตุ่มคันจึงให้ยา CPM กับคนไข้ไว้กิน หลังจากนั้นอีก 3 วันซึ่งเป็นวันเยี่ยมบ้าน  เจ้าหน้าที่ได้เข้าไปเยี่ยมครอบครัวนี้อีกครั้งเมื่อเห็นผื่นของนางโชเอตกใจมากจึงโทรมาบอกกับหัวหน้าทีม หัวหน้าทีมบอกว่าคนไข้เป็นงูสวัดต้องพาไปโรงพยาบาลเพื่อรับยาและรักษาเพราะถ้าปล่อยทิ้งไว้ถ้าตุ่มน้ำแตกคนไข้จะแสบและเจ็บมาก ถ้าปล่อยทิ้งไว้แผลอาจจะติดเชื้อได้  ทางเจ้าหน้าที่จึงหยุดเยี่ยมบ้านและรีบพาคนไข้ไปโรงพยาบาล  ไปถึงโรงพยาบาลแพทย์บอกว่าคนไข้เป็นงูสวัดและซักประวัติคนไข้ คนไข้บอกว่าสามีมีเชื้อเอชไอวี  แพทย์ถามคนไข้ว่าอยากรู้ไหมว่าตัวเองเป็นอะไร  จากนั้นจึงส่งตัวให้กับพยาบาลที่เป็นผู้ให้คำปรึกษา  หลังจากที่พยาบาลให้คำปรึกษากับนางโชเอเสร็จให้นางโชเอมาเจาะเลือดและให้คนไข้กลับบ้านได้ในวันนั้น  ซึ่งทางคลินิกได้จ่ายค่ารักษาให้กับคนไข้เป็นเงิน 315 บาท และในวันที่ 25 พ.ค. 52 ก็ได้นำคนไข้ไปฟังผลการตรวจเลือดหาเชื้อเอชไอวี  ผลออกมาว่าคนไข้มีเชื้อเอชไอวี คนไข้เสียใจมาก ทางเจ้าหน้าที่ได้โทรคุยปรึกษากับหัวหน้าทีม หัวหน้าทีมได้แนะนำเรื่องลูกของเพราะที่ผ่านมา 5 เดือนนางโชเอให้ลูกกินนมมาตลอด  จึงต้องให้นางโชเอหยุดให้นมลูกและเปลี่ยนให้ลูกมากินนมกระป๋องแทน หลังจากฟังผลวันนั้นที่โรงพยาบาลนัดให้คนไข้มาเจาะเลือดอีกครั้งเพื่อยืนยันผลเลือด  เจาะ CD4  และตรวจ Lab ต่าง ๆ ที่จำเป็นให้กับคนไข้ ในวันนัดเจ้าหน้าที่พาคนไข้ไปเจาะเลือดและฟังผลยืนยันอีกครั้ง ผล CD4  ของคนไข้ยังสูงอยู่ ยังไม่ถึงเกณฑ์ที่ต้องรับยาต้าน แพทย์จึงให้คนไข้กลับบ้านและให้คำแนะนำในการดูแลสุขภาพตัวเอง  ทุกครั้งที่ไปเยี่ยมบ้านคนไข้  เจ้าหน้าที่รู้สึกว่าคนไข้มีความเกรงใจมาก เวลาที่เจ้าหน้าที่พาคนไข้ไปโรงพยาบาลคนไข้รู้สึกว่าตัวเองเป็นภาระให้กับเจ้าหน้าที่ เจ้าหน้าที่จึงให้กำลังใจและบอกว่าไม่ต้องเกรงใจเพราะเป็นหน้าที่ของเจ้าหน้าที่ที่ต้องดูแลคนไข้ เจ้าหน้าที่ทุกคนดีใจที่ได้ช่วยเหลือคนไข้ได้ช่วยชีวิตของคนไข้  เมื่อก่อนเจ้าหน้าที่ไม่เคยสัมผัสกับคนที่มีเชื้อเอชไอวีมาก่อนคิดว่าคนที่เป็นเอชไอวีเป็นเรื่องที่น่ากลัวแต่มาถึงวันนี้เมื่อได้มาเจอกับคนไข้ รู้สึกว่ามันไม่น่ากลัวอย่างที่คิด สิ่งที่ได้ช่วยเหลือครอบครัวนี้ทั้งสามีภรรยาและลูกของครอบครัวนี้ทำให้เจ้าหน้าที่ทุกคนได้เข้าใจเรื่องเอชไอวีมากยิ่งขึ้นและเห็นทุกคนในครอบครัวมีกำลังต่อสู้กับโรคที่เป็นอยู่เจ้าหน้าที่ทุกคนก็รู้สึกว่ามีความสุข ที่ได้มีโอกาสเข้ามาทำงานช่วยเหลือคนอื่นในสังคม

                                                                                                    หน่วยปฐมพยาบาล คามิลเลียน โซเชียล เซนเตอร์ ระนอง