- แต่เดิมนั้นคนดิบอย่างกระผมที่ไม่เคยบวช เป็นคนไม่เชื่อ ไม่ชอบ และไม่สนใจธรรมะ สาเหตุน่าจะเป็นเพราะว่าเกิดมาในยุคที่วิทยาศาสตร์เบ่งบานเสียจนปิดบังองค์ความรู้สำคัญอื่น ที่วิทยาศาสตร์ไม่สามารถเข้าถึงได้
- และแล้วเมื่อประมาณ 4 ปีที่แล้ว เส้นทางชีวิตได้ลิขิตให้ดวงใจอันมืดมิดของคนดิบอย่างกระผม เปิดออกรับแสงอรุณแห่งธรรม โอม! ยูเรก้า! เริ่มเห็นธรรมบ้างแล้วเรา...
- ในเบื้องต้น ได้พยายามพิสูจน์ด้วยตนเองก่อนว่า เอ! สงสัยเราจะหลงมาทางธรรมหรือปล่าว ? เข้าอีหรอบ ว่าแต่เขาอิเหนาเป็นเองหรือปล่าว ? ...จนในที่สุดยิ่งพิสูจน์ ยิ่งพบว่า เป็นทางเอกที่สุดยอดที่มนุษย์ทุกคนควรเดินมาทางนี้ ! ฟันธง
- เวลาต่อมา ผมพยายามนำเส้นทางที่ผมผ่านมาแล้วพบสุดยอดแห่งอริยทรัพย์นี้ ไปพิสูจน์กับคนรอบข้างดูว่า ถ้าเขาเดินตามทางที่เราเดินมา เขาจะพบขุมอริยทรัพย์นี้หรือไม่ ? ทดลองอยู่หลายเดือน พบว่า ในบรรดาหลายสิบคนที่เราทดลองนั้นมีเห็นอริยทรัพย์นี้ชัด ๆ เพียง 2 คน คือเจ้าน้องชายคนสุดท้อง กับเพื่อนสมัยไปต่างประเทศด้วยกันอีกคนหนึ่ง
- ...เมื่อปีที่แล้ว ผมต้องไปผ่าตัดเล็กเอาก้อนเนื้อไขมันออก จึงได้ชวนเจ้าน้องชายไปขับรถให้ เพราะเกรงว่า จะเจ็บแผลแล้วขับรถไม่ได้ ระหว่างที่รอผ่าตัดอยู่หน้าห้องผ่าตัดนั้นสังเกตุเห็นผู้ร่วมชะตากรรมที่รอคิวเข้าผ่าด้วยกันนั้น ผมเป็นกรณีที่เบาที่สุด เล็กที่สุด แต่จิตใจก็อดเป็นกังวลไม่ได้ เพราะภูมิธรรมตอนนั้นยังไม่พอ ... เจ้าน้องชายเห็นท่าทางเราไม่ดี ก็เลยขุดภูมิธรรมในตัวของเขาออกมาเสวนา ในวันนั้นจึงทำให้ทราบว่า ภูมิธรรมเขาไม่ธรรมดา แสดงว่า เขาหาเส้นทางธรรมเจอแล้ว
- ...สุดท้าย เขาได้แนะนำให้ผมอ่านหนังสือเล่มหนึ่ง ชื่อ "เข็มทิศชีวิต" เขียนโดย คุณฐิตินาถ ณ พัทลุง ตอนนั้นผมฟังชื่อหนังสือ และชื่อคนเขียนแล้วก็ไม่ได้ให้ความสนใจมากนัก ... จนเวลาผ่านมาได้ไปฝึกจิตตปัญญาศึกษากับกลุ่มขวัญเมือง จากเชียงราย เห็นผู้ร่วมเดินทางที่อายุไม่มากแต่เกือบทั้งหมดเป็น Dr. รุ่นใหม่หลายคน ถือและวิจารณ์หนังสือเล่มนี้ จนทำให้ผม "โหยหา" ที่จะอ่านหนังสือเล่มดังกล่าว
- ... จนมาวันนี้ ถึงมีโอกาสได้เป็นเจ้าของหนังสือเล่มเล็ก ๆ นี้ เท่าที่อ่านคร่าว ๆ ไม่ธรรมดาจริง ๆ ครับ จึงขอนำคำนิยมโดยพระไพศาล วิสาโล บางส่วนมานำเสนอเป็นเบื้องต้นก่อนดังนี้ครับ
...แต่คุณฐิตินาถมิใช่นักปฏิบัติทั่ว ๆ ไป ที่มองธรรมะว่าเป็น เรื่องของจิตใจและชีวิตด้านในเท่านั้น หากยังเห็นว่า ธรรมะนั้นหมายถึง ความรับผิดชอบต่อสังคม ธรรมชาติ และโลกที่ตนอาศัยอยู่ด้วย นอกจากจะทำตนไม่ให้ทุกข์แล้ว ยังควรช่วยให้สังคม ธรรมชาติ และโลก มีสภาพดีกว่าเดิมด้วย หนังสือเล่มนี้จึงมิได้มีแต่มิติทางจิตใจเท่านั้น หากยังมีมิติทางสังคมอีกด้วย
ประสบการณ์ของคุณฐิตินาถได้ชี้ว่า ธรรมจากโลกไม่ได้แยกจากกัน ธรรมะย่อมเอื้อต่อการดำเนินชีวิตและทำกิจในทางโลก แม้แต่ในโลกธุรกิจ ธรรมะก็ยังมีคุณค่าอย่างยิ่งหาได้เป็นอุปสรรคแต่อย่างใดไม่ ...