38. พานักเรียนจับหมอก หยอกกระเจียว

mena

amena mena mashla

38. พานักเรียนจับหมอก หยอกกระเจียว

มีเสียงขับขานของนก ที่ต้อนรับไปตลอดเส้นทาง มีจุดพักผ่อนตามธรรมชาติที่เถาวัลย์บรรจงสร้างให้อย่างน่ารัก ได้เห็นการตื่นเต้นของสัตว์บางชนิดที่มีมนุษย์เข้ามาเยี่ยมโดยไม่ทำลายธรรมชาติ

ชุมนุมส่งเสริมสุขภาพ งานอนามัย และกลุ่มสาระสังคมศึกษา ศาสนา และวัฒนธรรม โรงเรียนร่องคำ ได้ทัศนศึกษา เพื่อหาความรู้นอกสถานที่ให้กับนักเรียน โดยเลือกที่จังหวัดชัยภูมิ จังหวัดที่มีคำขวัญว่า “จับหมอก หยอกกระเจียว”

นำโดยรองผู้อำนวยการ นายสมพร นาสมโภชน์ คุณครูนิคม ธารเจริญ คุณครูไชยยศ วันอุทา คุณครูเอนก บุตรสาพันธ์ ดิฉัน(ครูอมีนา) และคุณครูฝึกสอนอีกจำนวนหนึ่ง ผู้จัดคือคุณครูสุภาภรณ์ ภูพลอย มีนักเรียนจำนวน 48 คน

รถบัสออกจากโรงเรียนร่องคำ เกือบเที่ยงคืน ใช้เวลาประมาณ 3 ชั่วโมงกว่าๆก็ถึงจังหวัดชัยภูมิ ด้วยบรรยากาศสองข้างทางที่เร้าสายตาเร้าใจ ทำให้เช้ามืดวันนี้ ทุกคนก็ตื่นจากการหลับด้วยความกระฉับกระเฉง ไม่มีอาการอ่อนเพลียให้เห็นด้วยกับเพราะว่าตื่นเต้นกับสภาพบรรยากาศที่เห็นอยู่ด้านหน้า คุณครูสุภาภรณ์ ผู้จัดการทัศนศึกษาในครั้งนี้ ได้ให้ข้อมูลกับนักเรียนมาเป็นระยะๆ ฉะนั้นเมื่อถึงถิ่นดอกกระเจียว ทุกคนจึงตั้งตา รอดูสิ่งที่จะปรากฏด้านหน้าด้วยใจจดจ่อ แล้วก็เป็นไปตามข้อมูลที่ได้รับ

รถบัสนำคณะเข้าใกล้มากเท่าไร สิ่งที่ได้เห็นทำให้พวกหายเหนื่อย บรรยากาศวันนี้ช่างเป็นใจมาก พวกเราได้จับหมอกจริงตั้งแต่ในรถ ทัศนะวิสัยวันนี้ ถ้าเรามาเครื่องบินคงจะลงไม่ได้เป็นแน่ พวกเราได้เห็นหมอกหนาหน้าฝน ที่ลอยปะทะพวกเรา สร้างความชุ่มฉ่ำเป็นอย่างยิ่ง

พวกเราทำภารกิจส่วนตัว รับประทานอาหารเช้ากันที่ด้านล่าง จากนั้นก็ขึ้นไปสู่ทุ่งดอกกระเจียว ที่อยู่ท่ามกลางหมอกหนาทึบ มองเห็นในระยะไม่ไกล อากาศช่วงเช้าบวกกับหมอกจัดอย่างนี้ ทำให้การจัดทัศนะศึกษาทริปนี้คุ่มค่าอย่างยิ่ง คณะของเราก็มุ่งไปที่รอยต่อ 3 ภาค คือภาคกลางที่ จ.ลพบุรี ภาคเหนือที่ จ. เพชรบูรณ์ และภาคอีสานที่ จ.ชัยภูมิ คุณครูสุภาภรณ์ ได้ให้ความรู้กับคณะทัวร์ว่า รอยต่อตรงนี้แยกกันชัดเจน เป็นแผ่นดินที่ยุบตัวลงไปเป็นเหวลึกและป่าใหญ่ ป่าตรงนี้ เป็นพื้นที่ปล่อยช้างสู่ธรรมชาติ ในโครงการของสมเด็จพระนางเจ้าฯ แต่เช้านี้เราไม่เห็นพื้นด้านล่างแม้แต่น้อย แม่ค้าที่นี่บอกพวกเราว่า คณะของพวกเราโชคดีมากที่เมื่อวานมีฝนตก วันนี้หมอกจึงลงจัดมากๆ

จากนั้นก็ขึ้นไปดูความงดงามของหิน ที่ลานหินงาม พูดได้คำเดียวว่าวิเศษสุดๆ ยังนึกในใจว่าธรรมชาติที่มนุษย์ไม่ไปยุ่งนี่งดงามจริงๆ ดูหินงามกันตามชอบใจ ใครอยากจะดูอย่างไร ปีนป่ายอย่างไรก็ตามอัธยาศัย นัดพบกันที่รถและก็อาหารเที่ยงก็ช่วยเหลือตัวเอง

โปรแกรมคุณครูสุภาภรณ์ ได้จัดให้นักเรียนได้ใส่ใจในธรรมชาติ ช่วยลดโลกร้อน และบูรณาการสู่สุขภาพ จึงพามาที่น้ำตกผาเอียง ในอุทยานน้ำตกตาดโตน ซึ่งเป็นน้ำตกเล็กๆที่มีความบริสุทธิ์มากๆ นักท่องเที่ยวไม่ค่อยมี แม้แต่ร้านค้าก็ไม่มี และจะต้องเดินจากจุดที่รถจอดไปอีก เกือบ 1 กิโลเมตร ตรงนี้เองที่คุณครูสุภาภรณ์ ตั้งใจให้นักเรียนได้เรียนรู้ธรรมชาติระหว่างทาง เส้นทางลัดเลาะ ขึ้นไปตามภูเขา ผ่านแมกไม้นานาชนิด เป็นป่าที่อุดมสมบูรณ์มาก มีเสียงขับขานของนก ที่ต้อนรับไปตลอดเส้นทาง มีจุดพักผ่อนตามธรรมชาติที่เถาวัลย์บรรจงสร้างให้อย่างน่ารัก ได้เห็นการตื่นเต้นของสัตว์บางชนิดที่มีมนุษย์เข้ามาเยี่ยมโดยไม่ทำลายธรรมชาติ ได้เห็นความสมดุลของธรรมชาติ ที่ต่างก็พึ่งพาซึ่งกันและกัน ใครที่จะขึ้นมาที่น้ำตกผาเอียง จะต้องเตรียมตัวพอสมควร เพราะเป็นทางเดินธรรมชาติจริงๆเราดื่มด่ำกับธรรมชาติตรงนี้กันจนอิ่มใจ ซึ่งก็เป็นโปรแกรมสุดท้ายของทริปนี้

ขากลับ คุณครูสุภาภรณ์ จัดให้คณะของเราได้แสดงความคิดเห็นกับการมาทัศนศึกษาโดยให้ท่านรองฯสมพร นาสมโภช เป็นผู้กล่าวในภาพรวม และได้เชิญท่านอื่นๆตลอดจนนักเรียน ได้แสดงความคิดเห็น มีกิจกรรมร่วมสนุกอื่นๆอีกมามาย ท้ายที่สุดก็เปิดโอกาสให้นักเรียนได้สนุกกันตามอัธยาศัย จนกระทั้งถึงโรงเรียนโดนสวัสดิภาพ

ลูกอะไรเอ๋ย มีความหมาย

ดูเอาเองนะจ๊ะ สวยๆหล่อๆทั้งนั้น

สองหนุ่ม(เหลือน้อยมาก)

ผู้จัดการคณะทัศนศึกษา คุณครูสุภาภรณ์

ดูหมอกซิค่ะ

ชายในม่านหมอก อิอิ

และหญิงออกจากม่านหมอก

ท่านรองฯก็ขอเป็นชายในหมอกเช่นกัน

ดอกกระเจียว

ดูความหนาของหมอกซิคะ

ขอยืนหลับสักเงียบ (กำลังสูดความสดชื่น)

เราจะคว้ามาให้ได้ เจ้าถ้วยบอลโลกใบนี้

ถ้าไม่ได้ก็จะผลักให้มันล้มไปเลย ฮ้าๆๆ

อย่าผลักครับเดียวล้ม อิอิ

ขอพักหน่อยนะ

อนุสาวรีย์เทพีแห่งเสรีภาพ(ของไทย) ขาดคบเพลิงเท่านั้น

แฮ่กๆๆๆเหลืออีก 400 เมตร บรือๆๆๆๆ

เก้าอี้ธรรมชาติที่ป่าเอามาต้อนรับ

ใครจะสร้างได้งดงามขนาดนี้

น้ำตกผาเอียง

บังเอิญไปพบป๊ะป๋าใครเอ๋ย...อิอิ เอารูปมาแบ่งปันกันบ้างนะ(นึกว่าที่สุวรรณภูมิ)

ขอขอบคุณเบดูอินที่ส่งรูปมาแบ่งปันกัน

ดูท่าจะเหนื่อยนะคะ

ภาพนี้ดูเท่ห์หน่อยนะลูกแอ๊ด ลูกกระติก

นี่คือความสมบูรณ์ของป่า

นี่เป็นลูกหลานไดโนเสาร์ที่มาร่วมต้อนรับ

ความสมดุลที่ธรรมชาติจัดการกันเอง

จะเรียกว่าหนอน หรืออะไรดีเอ่ย....น่ารักมาก หัวโต ทั้งตัวสีชมพู

เขียนใน GotoKnow โดย mena
ใน ชมรมตามรอยพ่อ โรงเรียนร่องคำ จังหวัดกาฬสินธุ์

คำสำคัญ (Tags): #กลุ่มสาระสังคมฯ#งานอนามัย#ชัยภูมิ#ทัศนะศึกษา#ลดโลกร้อน#โรงเรียนร่องคำ

หมายเลขบันทึก: 272738เขียนเมื่อ 2 กรกฎาคม 2009 10:32 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 20:59 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่าน

ความเห็น (36)

นายประจักษ์ ปานอินทร์

เขียนเมื่อ 2 กรกฎาคม 2009 10:41 น. ()

ยังไม่มีโอกาสได้ไป อยากไปท่องเที่ยวเชิงธรรมชาติ แบบนี้ถูกใจ อยากไป สวยงามจริงๆ ขอบพระคุณ

Ibm ครูปอเนาะ ڬوروفوندق

เขียนเมื่อ 2 กรกฎาคม 2009 10:41 น. ()

อ่านเรื่องเล่า เห็นภาพบรรยากาศ น่าไปด้วยมากเลย
ยิ่งได้ยินแต่เรื่องยุ่งๆที่ภาคใต้ อยากไปทำให้ความคิดบริสุทธิภาคอื่นบ้าง
อินชาอัลลอฮฺ ถ้าตั้งใจดี สภาพการณ์อำนวย สู่การสร้างสรร อัลลอฮฺคงได้ให้ไป

หนุ่ม กร

เขียนเมื่อ 2 กรกฎาคม 2009 10:47 น. ()

สวัสดีครับอาจารย์ มาเยี่ยมครับ "ลูกอะไรเอ่ย" ...ขออนุญาตครับภาพสุดท้ายท่านที่ใส่เสื้อแขนสั้นสีดำ รู้สึกจะคุ้น ๆ นะครับ ขออภัยถ้าผิดพลาด)

KRUPOM

เขียนเมื่อ 2 กรกฎาคม 2009 11:20 น. ()

สวัสดีค่ะ มีความสุขกับธรรมชาติสวยสวยด้วยนะคะ

อัยการชาวเกาะ

เขียนเมื่อ 2 กรกฎาคม 2009 14:06 น. ()

แวะมาแจ้งข่าวน้องมีนาว่าอดใจรอคำตอบสักหน่อยนะ เพราะผมกำลังหาข้อมูล ทราบว่าในอดีตเคยมีผู้ใหญ่พูดและทำเรื่องนี้แต่ไม่ทราบว่าไปชะงักที่ตรงไหนกำลังหาข้อมูลอยู่ แต่ไปเจอ อาจารย์จากจุฬาขอดูบัตรข้าราชการท่านใส่ชุดปกติขาวและคลุมฮิญาบแบบน้องมีนานี่แหละ ไปถามท่านก็ได้รับคำตอบว่าเขาไม่ได้อนุญาตเป็นทางการ แต่ผู้บังคับบัญชาก็เซ็นชื่อออกบัตรให้ และท่านก็เห็นด้วยกับผมว่าถ้าจะอนุญาตเป็นทางการโดยคลุมฮิญาบแบบเปิดหน้าไม่ปิดเหลือแต่ลูกตา ท่านก็เห็นด้วย ผมกำลังหาข้อมูลเกี่ยวกับกฎกระทรวงที่เกี่ยวกับการแต่งชุดข้าราชการกระทรวงศึกษาธิการ ถ้าน้องมีนามีช่วยส่งให้หน่อยนะจะได้เร็วขึ้น ผมเข้าใจว่าไม่มีข้อห้าม แต่ยังไม่เห็นกฎกระทรวงครับ